ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [-End-] We're Idol !!!!!!!! วุ่นรักฉบับไอดอล

    ลำดับตอนที่ #8 : STAGE 6 : รำคาญ!

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 276
      4
      26 ก.ย. 59

     

    ตืดดดด ตืดดดด
    อ่า เเรงสั่นจากไอโฟนของฉัน น่ารำคาญจริง ใครกันส่งข้อความมาเช้าขนาดนี้ เอ๊ะหน้าจอมือถือฉันเป็นรูปคู่กับไอ่เด็กบ้านั่นนิ
    เมื่อวานเอามืถือฉันไปทำตามใจเเบบนี้เองเหรอ เมื่อวานฉันไม่ได้เช็คมือถือเลยหลังจากเค้ากลับไป เพราะเหนื่อยมากที่ต้องไฝว้กับไอ่เด็กตัวยักษ์เซฮุน

    ปุอิ้งค์~ : ยอโบ~ ตื่นยัง

    ใครเนี่ย ฉันมีคนชื่อนี้เป็นผู้ติดต่อด้วยเหรอ
    ปุอิ้งค์~ : เย็นนี้ผมจะบินไปโชว์คอนเสิร์ตที่ไทยนะ มาเจอผมหน่อย

    ซันนี่ : ไม่ทราบว่านี้ใครคะ?
    ปุอิ้งค์~ : จำเเฟนตัวเองไม่ได้เหรอครับ?


    ฉันยังคงงงอยู่เลยกดไปดูรูปโปลไฟล์ของเค้า.....
    อ่าไอ่เด็กบ้าเซฮุนนี่เอง ยี๋ดูชื่อเค้าสิ เเหวะ ปุอิ้งค์ น่ารักตายเเหละ!

    ซันนี่ : นายมาวุ่นวายกับฉันทำไมเเต่เช้าเนี่ยะ!
    ปุอิ้งค์~ : คิดถึง
    ซันนี่ : โอ๊ยคนจะนอน ไม่ต้องส่งข้อความมาเเล้ว
    ปุอิ้งค์~ : เย็นนี้ผมจะต้องบินไปที่ไทย มาเจอผมก่อน
    ซันนี่ : ไม่ไปย่ะ!
    ปุอิ้งค์~ : ..ส่งไฟล์..

    ย๊าาห์ นายส่งวิดีโอมาขู่ฉันเหรอ!!!!!!! คิดว่าฉันกลัวเหรอ!!!!! คนอย่างฉันเนี่ยะนะกลัวหึ! ........... ไปก็ได้ (' ' )

    ซันนี่ : จะให้ไปที่ไหน ขอที่ลับๆไม่มีคน
    ปุอิ้งค์~ : โรงเเรมเหรอ?
    ซันนี่ : บ้าา!! ฉันกลัวคนเห็นแล้วเป็นข่าว ให้หาที่ลับๆไม่ใช่โรงเเรม!
    ปุอิ้งค์~ : ..ส่งโลเคชั่น..


    เฮ้อออ ทำไมนายถึงได้น่ารำคานเเบบนี้นะโอเซฮุน!! วุ่นวายๆๆ เอ๊ะเดี๋ยวนะ ใช่สิเค้าจะบินไปจัดคอนเสิร์ตที่ไทย์กับวงของเค้า 
    เยี่ยม!ฉันคงจะไม่ได้เจอเค้าอีกสักสองสามวันเเหละน่า ทีนี้ได้เดินเล่นในบริษัทแบบสบายใจโดยไม่ต้องเยอเด็กบ้านี้มาวุ่นวายอีก ฮ้าาาา เยี่ยมจริงๆ!

    ฉันมาตามที่เด็กบ้าเซฮุนส่งโลเคชั่นมา.....ที่ร้านนี้เงียบจริงไรจริง มีคนอยู่มั้ย หลอกฉันมาฆ่ารึเปล่าเนี่ย เเต่ไม่กลัวหรอกถ้าคราวนี้ทำอะไรฉันแม่จะฉีดสเปรย์พริกไทยใส่ให้ตาบอดไปเลย!! ฉันเข้ามาในร้าน โหแทบจะไม่มีคน ย่านฮงแดที่มีเเต่นศ.ในเวลานี้เลยไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่ อยู่ไหนนะ มารึยังไอ่เด็กบ้านั่น ฉันพยายามมองหาตัวปัญหาในชีวิตฉันตอนนี้ก็เห็นเค้าโบกมือน้อยๆให้ฉันอยู่ตรงโต๊ะในมุมสุดของร้าน

    "มีไรว่ามาฉันจะรีบเข้าบริษัท ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระฉันจะไม่ฟังนายเลย เสียเวลาขับรถมาไกลก็ไกล" พอมานั่งที่โต๊ะฉันก็บ่นๆใส่เค้า
    "กินอะไรกันดี" เค้าถามด้วยใบหน้ายิ้มเเย้ม
    "นี่นายฟังที่ฉันพูดบ้างป่ะ มีไรก็ว่ามา"
    "ผมแค่อยากเจอพี่ก่อนที่จะบินไปไทยก็เเค่นั้น"
    "ละถ่อมาถึงนี้ทำไม ไม่เจอในบริษัทล่ะ?"
    "พี่อบอกเองนะว่าไม่อยากให้ใครรู้เรื่องเรา" เออนั่นดิ ฉันไม่ได้อยากจะให้เปิดเผยเรื่องที่คบกันลับๆกับใคร เเม้เเต่พวกเพื่อนๆฉันก็ตาม
    บรรยากาศน่าอึดอัดมากและฉันก็กลัวเหลือเกินว่าจะมีคนจำเราได้ ให้ตายเถอะ ขนาดเด็กบ้านี่เเต่งตัวปกปิดมาซะมิอชิดยังไม่สามารถบดบัง
    ความCrushของเค้าได้เลย 
    "นี่นาย ขอถามไรหน่อย" หลังจากที่พวกเราเงียบกันได้สักพัก ระหว่างรอเครื่องดื่ม ฉันเลยตัดสินใจจะถามเค้าสิ่งที่ฉันสงสัยมากถึงมากที่สุด
    "ครับ?" เอาล่ะ ฉันอยากได้คำตอบจริงเเละฉันต้องรู้ให้ได้
    "นาย....ทำไมถึงอยากคบกับฉัน?" ฉันตัดสินใจถามไปในที่สุด
    "ผมชอบพี่...มานานเเล้ว" ตึกตึกตึกตึก  บ้าเอ้ยใจฉันเต้น..
    "แค่ชอบเนี่ยะนะ การจะคบกันสำหรับฉันมันต้องศึกษาหลายๆอย่างนะ นิสัยใจคอ อะไรเเบบนี้ เเค่เห็นเเละชอบละจะมาบังคับคนที่ชอบมาคบกันเนี่ยะมันไม่ถูกต้องนะ อีกอย่า........" ฉันสาธยายยาวเยียดเรื่องความถูกต้องเเละเค้าก็พูดเเทรกขึ้นมา
    "พี่ไม่ใช่สเป็คผม แต่รู้ตัวอีกทีก็แอบมองพี่ทุกครั้งที่เจอเเล้วก็......" อยู่ๆเค้าก็หยุดพูด
    "เเล้วอะไรต่อล่ะ?..."
    "ก็เเค่นั้นแหละ ชอบใครต้องมีเหตุผลเหรอ?" ยอกย้อนเหรอเด็กบ้า!
    "แต่จะมาบังคับฉันให้คบกับนายมันไม่ได้นะ!"
    เถียงกันได้สักพักเครื่องดื่มที่สั่งก็มาเสิร์ฟ ของฉันเป็นลาเต้เย็น ของเค้าเป็น เอ่อ ชานมไข่มุก ที่นายกินมันไม่ได้เข้ากับนายเลยนะ เด็กยังไงก็เด็กแหละ 55
    "ผมไม่ค่อยชอบกาแฟ พี่ต้องจำไว้นะ"
    "ทำไมต้องจำไม่เห็นจำเป็น รีบกินรีบกลับได้มั้ยฉันมีงานต่อนะ"
    "ผมชอบชานมไข่มุก พี่ก็ต้องจำไว้นะ" โอ๊ยยไม่ได้อยากรู้ย่ะ!!
    "ออ รู้เเล้ว รีบกินเถอะฉันบอกว่ามีงานต่อ"


    เวลาผ่านไปได้สักพักเราต่างคนต่างเงียบ...สำหรับฉันมันน่าอึดอัดมากจริงๆนะเเบบนี้....ฉันเริ่มสังเกตุว่ามีคนจ้องมองมาทางโต๊ะของฉันเเละเซฮุน
    พอฉันหันไปมองด้สนหางตาก็เห็นว่าเธอคนนั้นกำลังหันกล้องมือถือมาทางเรา เเย่เเล้วโดนจับได้เเล้วเหรอเนี่ยะ ฉันกระชับหมวกเเละเเว่นให้ปิดบังใบหน้ามากขึ้น 
    "ฉันว่ามีคนจำเราได้เเล้วนะ " ฉันบอกเค้าที่กำลังดูดชานมไข่มุกอยู่
    "เเล้วไง" โอ้โห กวนดีเเท้ นี่นายจะไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ นายเป็นไอดอลนะ ฉันเองก็เหมือนกันถ้าโดนจับได้จะทำยังไง!
    "โอเค!เเล้วเเต่นาย! แต่ฉันจะไม่ยอมให้โดนจับได้เเน่ ลาก่อน!" พูดจบฉันก็รีบเดินออกมาจากร้านพุ่งไปที่รถอย่างเร็วเเละขับออกมาโดยไม่สนใจ
    ว่าเค้าจะเป็นยังไง นายมันทำให้ชีวิตฉันวุ่นวายโอเซฮุน นายมันน่ารำคาญ!!








    พอถึงบริษัทฉันรีบพุ่งตัวไปยังห้องพักของsnsdเเต่ไม่มีใครเลย มันเพิ่งจะบ่ายเองนะ กลับกันหมดเเล้วเหรอ 
    "พวกนั้นออกไปกินข้าวกันน่ะ" อ่าเเทยอนเข้ามาพอดี ทำไมถึงใส่เเว่นดำหนาผิดปกตินะ อยู่ในห้องส่วนตัวละไม่ถอดออกหละ
    "แล้วเธอไม่ไปกินอะไรรึไง ฮั่นเเน่!!!รอฉันอยู่ก็บอกกก ไปกินไรกันดีละ?" ฉันถามยัยแทแบบกวนนิดๆ แหมเรามันคู่เตี้ยของวงแถมซี้กันมากนะจะบอกให้
    ยัยเเทไม่ตอบเเร่ถอดเเว่นตาออกแทน ฉันตกใตมากที่ยัยเเทตาเท่าเม็ดถั่วของฉันวันนี้ตาบวมมากจนแทบจะไม่เห็นลูกกะตาอยู่เเล้ว
    "ตายเเล้วเเทยอน!เป็นอะไรทำไมเป็นแบบนี้!!?" ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างๆยัยแทเอามือลูบหัว ไปเจอเรื่องร้านเเรงอะไรมานะ
    "ซุนกยูอ่า...ฮึก..ฮืออ" ยัยเเทเรียกชื่อฉันเเละโผเข้ากอดฉันพร้อมปล่อยโฮออกมาโดยไม่อายใครเลย ดีที่มีแค่ฉันกับยัยแทในห้องตอนนี้
    ฉันลูบหัวเเทยอนเบาๆ "แบคฮยอนเหรอ?" ฉันตัดสินใจถามเเละนั่นทำให้ยัยเเทร้องไห้หนักเข้าไปอีก
    "เค้าลืมเรื่องของเรา เค้าลืมฉันไปหมดแล้วซุนกยู เค้าไม่ได้รักฉันเเล้ว ฮือออ" ยัยเเทฟูมฟายหนักมากเพราะยัยนี่รักเเยคฮยอนมากจริงๆ
    "แทยอน ฉันไม่รู้นะว่าเธอไปเจออะไรมา แต่ฉันอยู่ตรงนี้ เเละฉันขอร้องนะว่าร้องไห้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเถอะ อย่าเจ็บปวดอีกเลย"
    ฉันพูดพร้อมกับกอดปลอบเพื่อนรัก เห็นเเบบนี้ทีไรอดที่จะเศร้าไปกับยัยนี่ไม่ได้เลย ฉันเหมือนจะร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นเพื่อนเป็นแบบนี้
    ฉันปล่อยให้เเทยอนร้องไห้จนดีขึ้นยัยนั่นก็ใส่เเว่นปกปิดนาบวมๆไว้ จนพวกเราก็มาพร้อมหน้าพร้อมตาก็คุยเรื่องการคัมเเบ็คกัน เรื่องงาน เรื่องหาเวลาไปเทียวด้วยกันจนเกือบเย็น และพวกนั้นขอตัวกลับก่อน จะไปพักผ่อน 
    ฉันเองยังมีการถ่ายรายการวิทยุเลยนั่งเล่นรอเวลาอยู่ในห้องพัก
    'ก็อกๆ' เสียงเคาะประตูดังฉันจึงเดินไปเปิด
    "ใครลืมอะไรไว้เหร..." ฉันคิดว่าเป็นหนึ่งในสมาขิกของวง เป็นไงละ ตามมาหลอกหลอนกันอีกจนได้โอเซฮุน!!!
    "วันนี้พี่ทิ้งผมไว้ที่ร้านคนเดียว.." พูดพร้อมกับก้าวเท้าเข้ามาในห้อง
    "ก็ใค่จะอยากโดนจับได้ละ ฉันเตือนเเล้วว่ามีคนสงสัยเรา แต่นายดันเฉยเองนิ" ฉันพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าจะออกไปจากห้อง
    ฉันไม่อยู่กับนายสองต่อสองเเน่ มันเสี่ยงเกินไปสำหรับฉัน
    "จะไปไหน?" นับวันยิ่งไม่มีหางเสียงนะ ไม่มีมารยาทเลยเด็กบ้านี่!
    "เรื่อง ของ ฉัน" ฉันพูดเน้นเเต่ละคำให้ชัดเจน 
    "จะรีบไปไหนยังไม่ได้ลวโทษเลย" ไหนเค้าบอกว่าวันนี้บินไปไทยไง ทำไมยังมาลอยหน้าลอยตาอยู่ที่บริษัทได้ละ
    "นายไม่รีบไปขึ้นเครื่องเหรอ? ไปไทยนิ" ฉันถามเค้าเพราะรำคาญมากจริงๆ นีบๆไปให้พ้นๆสักที๊
    "ยังไม่ถึงเวลา" พูดจบก็เดินตรงมาหาฉัน ฉันเตรียมปิดปากไว้ก่อนเลยแหละ กลัวเค้าจะทำอะไรบ้าๆอีกนี่มันในบริษัทนะ!
    "ฉันมีงานต้องไปทำต่อนะเซฮุน ไม่มีเวลามาเล่นกับนาย!"
    "ผมเคยขอให้พี่มาเล่นด้วยเหรอ?" เค้าหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน เเละเลื่อหน้าลงมาใกล้ๆฉัน
    "ผมไม่ทำอะไรหรอก เเค่จะมาบอก....." เค้าเงียบไปเเป๊ปนึงก่อนจะพูดต่อ "อย่าลืมคิดถึงผมนะ"
    เเล้วเค้าก็เดินออกไป .......เฮ้อ รอดเเล้วเรา แต่เอ๊ะ..เค้าไปแล้วหมายความว่าฉันจะเป็นอิสระตั้ง 3 วันที่ไม่มีเค้ามากวนใจ กรี๊ดดดด ดีใจมากกกก ลาก่อนนะเซฮุน 55555
    ฉันไม่รอช้าทีจะออกไปถ่ายรายการวิทยุด้วยความกระตือรือร้น ว้าวนี่มันวิเศษไปเลยยย ไม่เคยแฮปปี้ขนาดนี้มาก่อน เท่ากับว่า
    ภายในสามเดือนนี่ หายไปแล้วสามวันที่ไม่ต้องทนทรมาณ ฉันว่าฉันต้องคิดหาวิธีหลีกเลี่ยงการเจอเค้า สามเดือนมันไวจะตายอิอิ
    งานนี้มันกินหมูชัดๆ ต่างคนต่างงานเยอะนี่คือข้ออ้างที่เอามาใช้ได้ ใช่! ถ้ามีข้ออ้างพวกนี้ก็เลี่ยงการเจอเค้าได้สบายมากเลยหล่ะ5555
    ซุนกยูผู้ฉลาดล้ำเลิศ ฮ้าาาาาาา ~~





















    ///มาอัพช้าโหน่ยไม่ว่ากันโน๊ะรีดเดอร์ที่ร้ากกกทุกท่าน อ่านคอมเม้นทุกคอมเม้นเเย้ววน้า ถึงจะมีน้อยแต่ไรท์ก็อิ่มใจที่ทุกคนเม้นให้
        ช่วงนี้ไรท์ไม่ค่อยมีเวลามาอัพนะคะเพราะใกล้สอบมิดเทอมเเย้วววว หวังว่ารีดเดอร์จะไม่งอนกันน้า เม้นกันไว้เยอะๆเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะ
        ไรท์กลัวขาย NC ไม่ออก555555 STAGE นี้ไรท์อัพยาวๆเลยเอาใจรีดเดอร์กัน มีโมเม้นแทซันตามรีเควส ส่วนเรื่องของแทยอนนี่ไรท์กำลังคิดๆ
        ว่าจะวางพลอตยังไง เพราะมีคนรีเควสมาว่าไม่อยากให้เป็นแบคแทเลย คือคนส่วนใหญ่คิดว่าไงไรท์ยังไม่รู้ ถ้าใครเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย
        ว่าควรเปลี่ยนคู่มั้ยยังไงก็เม้นบอกไรท์นะค้าาาาา จริงๆอยากเอาใจรีดเดอร์ทุกคนเลย ขอเสียงส่วนมากดีกว่าเนอะ ยังไงก็เม้นๆไว้นะคะ 
        รักรีดเดอร์ทุกคนค่า ♡♡♡♡♡♡♡♡♡
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×