[ LOUDER ] YOU ARE MY RISK. {HUNSUN/ETC.}

ลำดับตอนที่ #10 : #RISK | 9 [HOT*]

RISK -9- | I'll punish you with pleasure on the pain... 

".....ฉันไม่อยากใจร้ายกับเธอ"

"ฮึก ฮือออออ.." ความเจ็บเเละความจุกทำให้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ทั้งกลัวเขาที่จ้องฉันด้วยความโกรธทั้งเจ็บตัวที่เขาทำรุนเเรงกับฉัน

"...เเต่เธอบังคับให้ฉันต้องทำ!"

"ไม่!!!!" เซฮุนโถมตัวลงมาคร่อมฉันที่นั่งอยู่บนเบาะนั่ง เขาเอาเข็มขัดนิรภัยมาคาดเอวฉันไว้ไม่ให้ดิ้นหนีได้

"ได้โปรดเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย!"

"............"

ฉันพยายามร้องขอเเต่ไม่มีทีท่าว่าเขาจะหยุด เขาจะฆ่าฉันเเล้วจริงๆใช่มั้ย เขาดูโกรธเเละโมโหมากจนฉันหวาดผวา ฉันไม่รู้เลยว่าเขาหยิบเชือกออกมาตอนไหน 

'นี่เขาจะใช้มันรัดคอฉันเหรอ เเล้วฉันจะทำยังไงดี!!!'

"อย่านะ!! ฮืออ ปล่อยฉันไปเถอะ " เซฮุนรวบเเขนฉันไว้เหนือหัวเเละใช้เชือกนั้นมัดข้อมือของฉันทั้งสองข้างรวมกัน

".....เธอต้องโดนลงโทษ" 

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ ทำเอาฉันขนลุกวาบไปทั้งตัว เซฮุนจ้องฉันอย่างคาดโทษ จู่ๆเขาก็กดปากของเขาลงมาบนริมฝีปากของฉันที่ตั้งตัวเเทบไม่ทัน ตาของฉันเบิกโพลงด้วยความตกใจ เขาใช้มือประคองเเก้มฉันไว้ไม่ให้เบือนหน้าหนี มันเเรงมากเหมือนเอาคีมคีบเหล็กมาบีบแก้มของฉันเอาไว้เลย จะทำยังไงดีนะ....

"อื้ออ อื้อออ!!!" ฉันครางประทวงในลำคอจนรู้สึกว่าหูอื้ออึงไปหมด เเต่เขาก็ไม่หยุดเเละยังกดปากลงมาหนักๆจนฉันรู้สึกระบม ฉันรู้สึกเหมือนเขาพยายามเเทรกลิ้นร้อนๆเขามาเเละเขาก็ทำสำเร็จ

"ไม่! อย่านะ! ฮึก" 

'เเคว่กกก!!!'

ถึงพยายามขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์ พละกำลังของเขามีมากจนสามารถฉันเสื้อยืดที่ฉันใส่อยู่ให้ขาดออกจากกัน วินาทีนั้นฉันรับรู้ได้ทันทีว่าตัวเองไม่มีทางรอดไปจากเงื้อมือปีศาจที่อยู่บนร่างได้...ฉันไม่เคยคิดเลยว่าวันนึงจะต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายเเบบนี้....

CUT!!!!!!!!

(Spoil ฉากคัต NC)

มือหนาละจากแก้มของซันนี่เปลี่ยนเป็นไล้มันที่ขาเรียวสวยของเธอ ทุกสัมผัสของเขาแสนจะหนักหน่วง ริมฝีปากสวยของเซฮุนบดขยี้ริมฝีปากอิ่มของซันนี่โดยไม่สนใจเลยว่ามันเริ่มแดงเพราะเขาทำรุนแรงไป

“อื้ออ! ไม่! ไม่เอาแบบนี้!! ฮึกก”

ร่างบางดิ้นทุรนทุรายหวังเอาตัวรอด..นี่แค่จูบยังทรมาณขนาดนี้ แล้วถ้าโดนทำอย่างอื่นหล่ะ? แต่เซฮุนไม่ได้สนใจว่าเธอจะอ้อนวอนหรือร้องไห้แค่ไหน มือหนาแหวกเสื้อยืดที่ขาดหวิ่นเพราะแรงฉีกของเขาออก ก่อนจะตะปบมือลงบนอกอวบอิ่มของคนใต้ร่างและเคล้าคลึงมันโดยที่เขายังจูบเธออย่างหนักหน่วงอยู่

“ไม่นะ! ไม่ ช่วยด้วย ช่วยด้วยฮือออ!!!” พอซันนี่หลุดออกจากริมฝีปากของเขาได้ เธอก็ร้องขอความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่ได้คือเสียงหัวเราะเย็นยะเยือกในลำคอของคนบนร่างเท่านั้น

“…ใครจะมาช่วยเธอเหรอซันนี่?!”

(ไรท์เอามา่อยเฉยๆ แฮร่! -..-)

--------------------LOUDER--------------------

"ท่านประทานครับ เอ่อ..." ชายชุดดำที่เข้ามาตามคำสั่งทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ร่างบางของหญิงสาวที่ถูกปกคลุมด้วยเสื้อเชิ๊ตนอนสลบไสลอยู่บนตักของเจ้านายพวกเขา เเละร่างกายของเธอฟกช้ำไปด้วยรอยเเดงรอยเขียวเป็นจ้ำๆ

".....ฉันให้ผู้หญิงเข้ามาไม่ใช่เหรอ?" เซฮุนเอ่ยเสียงเรียบทำให้เหล่าลูกน้องต้องรีบกุลีกุจอออกไปและไปเรียกให้เเม่บ้านประจำเครื่องเข้าไปในห้องโดยสารเเทน 

ร่างสูงมองออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบินเจ๊ทส่วนตัวโดยเเววตาไม่ได้บ่งบอกความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น ร่างของซันนี่ที่นอนหลับอยู่บนตักเขาถึงเเม้จะสลบไปแล้วเเต่ลมหายใจเธอยังติดขัดเพราะสะอื้น น้ำตายังคงร่วงหล่นลงมาจากดวงตาคู่สวยที่ปิดสนิท

"ท่านประทานค่ะ" 

เเม่บ้านที่เพิ่งเข้ามาเองก็ทำตัวเเทบไม่ถูกเหมือนกัน เเต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้าเธอก็รู้ทันทีว่าจะต้องทำอะไรก่อน เซฮุนอยู่ในเสื้อสเวตเตอร์สีน้ำตาลอ่อนกับกางเกงสเเลกสีดำเเล้ว เเต่ร่างบางนั้นมีเพียงเสื้อเชิ๊ตของเขาสวมไว้ปกปิดร่างกายเพียงเท่านั้น ทำให้เธอต้องรีบเข้าไปเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้คนตัวเล็ก

เมื่อเครื่องลงจอดเซฮุนก็อุ้มร่างบางลงมาเเละพาเธอไปที่รถ ถึงเเม้จะมีลูกน้องที่อาสาเข้ามาช่วยเเต่เขาก็ยังอุ้มซันนี่จนมาถึงรถเเละสั่งให้กลับที่บ้านทันที เเล้วทั้งหมดเขารู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่ไหนนั้นเป็นเพราะเพื่อนของเธอเอง ถึงเเทยอนจะลบเบอร์ล่าสุดที่โทรเข้ามาเเต่ว่าเขาก็ให้คนดูข้อมูลการโทรเเละกู้มันกลับมาได้เพราะช่วงเวลานั้นไม่ได้นานมากเเล้วค้นหาจากสัญญาณโทรศัพท์ จะบอกว่าใช้สัญญาณดาวเทียมมันอาจดูเวอร์ไป แต่สำหรับเขามันทำได้สบายอยู่เเล้ว เมื่อเขารู้ว่าซันนี่อยู่ที่ไหนก็เช็คประวัติการบินเข้าออกภายในประเทศที่ใช้เครื่องบินส่วนตัว สุดท้ายเขาถึงได้รู้ว่าทั้งหมดเป็นความช่วยเหลือจากลูกชายของนักธุรกิจที่เขาเองก็รู้จักที่พาซันนี่หนีไปจากเขา

ร่างสูงของเซฮุนยืนอยู่ที่ปลายเตียง เขาจ้องมองรางเล็กที่นอนอยู่บนเตียงนั้น ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรเเละสิ่งที่เขาทำลงไปเขารู้ได้สึกผิดรึเปล่า จริงๆนี่อาจยังไม่มากพอด้วยซ้ำสำหรับบทลงโทษที่ซันนี่ควรได้รับจากการหักหลังเเละทำลายความเชื่อใจของเขา...ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นเธอเป็นสิ่งของที่เขาใช้เงินเเลกมา เเต่ในตอนนี้ เขาคงต้องใช้เธอให้คุ้มอย่างที่ควรจะทำ

...ในเมื่อสิ่งของนี้มีขาทำให้มันสามารถหนีเขาได้......เขาก็จะหักขามันทิ้งซะ.....

"โอ๊ย..ปวดหัวจัง" ซันนี่ลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนที่คุ้นเคย เธอพยายามประคองตัวเองให้ลุกขึ้นเเต่ความเจ็บปวดที่เเล่นมาจากตรงกลางตัวแผ่ดันไปทั่วร่าง ความเจ็บที่ไม่คอ่ยคุ้นชินทำให้เธอต้องนึกหาสาเหตุของมัน เธอพยายามนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน....เมื่อวานเธอตื่นขึ้นมาในบ้านพักต่างอากาศของมาร์ค เเต่พอลงมาชั้นล่างกลับเจอเซฮุนเเละเขา....เขาก็ลงโทษเธอ

"มะ ไม่จริง!" พอได้สติ ซันนี่พาร่างเล็กของตัวเองไปที่ห้องน้ำ เธอเเกะกระดุมชุดนอนตัวโคล่งออกเเละดูตัวเองในกระจก...รอยแดงรอยช้ำมากมายกระจัดกระจายไปทั่วร่าง ที่ขาของเธอยังมีร่องรอยของไอรักที่มีเลือดปนอยู่

"บ้าน่า! ไม่จริง!" ซันนี่ทรุดตัวลงสองมือเล็กกุมหัวของตัวเองเหมือนกับไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องบ้าๆนี้มันเกิดขึ้นจริงๆ

'ก๊อกๆ'

"คุณซันนี่ค่ะ" เสียงเรียกจากแม่บ้านที่กำลังเคาะประตูกระจกห้องน้ำดังขึ้น เรียกสติของซันนี่ให้กลับมา

"อย่าเข้ามานะ"

"คุณซันนี่ค่ะ คุณเซฮุนท่านให้มาตามคุณลงไปข้างล่างนะคะ"

"ไม่! อย่ามายุ่งกับฉัน!"

"คุณซันนี่เปิดประ....." อยู่ๆเสียงเเม่บ้านที่เรียกเธอก็เงียบไป

'ปึง! ปึง!' 

สักพักเสียงเคาะเรียกของเเม่บ้านก็กลายเป็นเสียงทุบประตูอย่างเเรงจนเธอตกใจ

"...ออกมา" เสียงทุ่มที่เธอคุ้นเคยเอ่ยออกมาจากอีกฝั่งของประตู ทำให้ใจคนตัวเล็กเต้นไม่เป็นจังหวะ

"ไม่! ฉันเกลียดคุณ! ออกไปให้พ้น"

"....ฉันจะพูดอีกครั้งเดียว...ออกมาซะ"

"ไม่! คุณ! คุณขืนใจฉัน!! ฉันเกลียดคุณ!"

".....หึๆขืนใจเหรอซันนี่" ซันนี่เกลียดเสียงเย็นๆของเขาเป็นที่สุด เธอทั้งทึ่งทั้งดึงผมตัวเองอย่างเสียสติ

"......"

"......คิดให้ดีว่าฉันขืนใจเธอเหรอ?"

"......!" ซันนี่ตกตะลึงกับสิ่งที่เซฮุนพูด เธอจำได้ว่าเขาป่าเถื่อนเเค่ไหน เธอไม่มีทางชอบการกระทำที่ร้ายกาจของเขาเเน่ๆ

".......เธอชอบเเค่ไหนจำไม่ได้รึไง?" ซันนี่กำหมัดเเน่นทั้งโกรธทั้งอาย เธอคว้าที่จับประตูห้องน้ำเเล้วเลื่อนมันออก หวังจะไปประจันหน้ากับเซฮุนว่าเธอไม่ได้ชอบสิ่งที่เขาทำ

'!!!!!'

เเต่พอเธอเปิดประตูออกไปประจันกับเขาจังๆ สายตาของเขาที่มองเธอก็พาลทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อวาน ตาคมของเขาทำให้ความใจกล้าของเธอหายวับไปทันที 

"โอ๊ย!" 

เซฮุนใช้จังหวะที่ซันนี่เผลอกระชากเธอออกจากห้องน้ำเเละเหวี่ยงเธอลงไปที่เตียงโดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บตัวเเค่ไหน เซฮุนสาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างของซันนี่ที่นอนจุกอยู่ เขาคร่อมร่างของเธอก่อนจะใช้มือบีบคางเเละหันให้หน้าของซันนี่มามองเขา

".....อย่าคิดหนีอีก"

"คุณห้ามฉันไม่ได้หรอก! ฉันจะหนีให้ได้!"

"....ก็ตามใจ เเต่ถ้าฉันหาเธอเจอ...เธอก็จะโดนแบบเมื่อวานอีก"

"ไม่! ไม่มีทาง!"

"...งั้นเหรอ" เซฮุนค่อยๆก้มลงไปซุกไซร้บริเวณซอกคอขาวของซันนี่ที่มีรอยช้ำเพราะปากของเขาอยู่ ทำให้คนตัวเล็กที่โดนสัมผัสเผลอจิกเกร็งลงไปที่ไหล่ของเซฮุน

"อื้ออ...อื้ม" มือหนาไล้ไปทั่วบริเวณต้นขาเนียน บวกกับใบหน้าของเขาที่เลื่อนต่ำลงมาถึงเนินอกของซันนี่ จนเธอเผลอร้องออกมา 

"หึ" 

เซฮุนละออกจากร่างของซันนี่เเละลุกขึ้นมายืนเต็มความสูง เเละก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องของเธอไป เขาก็ได้เอ่ยประโยคทิ้งท้ายใส่คนตัวเล็กให้หงุดหงิดเล่น

"......ยังจะพูดว่าฉันขืนใจเธออีกมั้ย? ซันนี่"

....!!!!!!

--------------------LOUDER--------------------

"ฉันจะฆ่านาย! ฉันจะถลกหนังนายออกมาทำที่วางเท้าซะ!!" 

ฉันทุบกำปั้นลงไปที่หมอนอย่างเคียดเเค้น! นายทำเกินไปแล้วนะโอเซฮุน คิดว่าพรากความบริสุทธิ์ฉันไปแล้วจะทำอะไรกับฉันก็ได้งั้นเหรอห่ะ?! ฝันไปเถอะ! ฉันคือซันนี่ ชีวิตฉันปากกัดตีนถีบมาเเค่ไหน กะอิเเค่เอาตัวรอดจากเรื่องบ้าๆนี่ทำไมฉันจะทำไม่ได้! ฉันจะหาทางหนีไปให้ได้เลยคอยดู!

"ตายซะโอ เซฮุน ย้ากก!!!!"

ฉันรัวกำปั้นลงที่หมอนเเละตะโกนลั่นห้องโดยไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยิน ฉันอาจเคยเผลอรู้สึกผิดกับเขา เเต่ตอนนี้ไม่เเล้ว ดูสิ่งที่เขาทำกับฉันสิ พรากฉันมาจากพ่อแม่ไม่พอยังจะมาพรากความสาวของฉันไปอีก แล้วฉันจะมีหน้าไปเเต่งงานกับใครได้! อุตส่าห์หนีเขาไปได้เเล้วเเท้ๆ เเต่ยังจะมาตามเจออีก ขืนใจฉันเเล้วยังจะมากล่าวหาว่าชอบอีก! ใครกัน ใครชอบห่ะ?! เเค่รู้สึกว่าตัวลอยๆสมองโล่งๆเเค่นี้เเปลว่าชอบเหรอ อิตาบ้า! 

"โอ๊ยย!! ฉันจะฆ่านาย อ้ากกกก!!"

"คุณซันนี่ค่ะเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ เกิดอะไรขึ้น?!" แม่บ้านที่วิ่งหน้าตั้งเข้ามาถามฉันด้วยความตกใจ

"เป็นอะไรหน่ะเหรอ? ฉันเป็นคนที่อยากให้คุณเซฮุนของพวกป้าๆตายยังไงหล่ะ ย้ากกก!" ฉันยังคงทุบหมอนอย่างบ้าคลั่ง เกิดมาไม่เคยเเค้นอะไรอย่างงี้มาก่อนเลยจริงๆ!

"เอ่อ..คือ คุณซันนี่ใจเย็นๆก่อนนะคะ"

"เย็นเหรอค่ะป้า ป้าลองมาเป็นซันดูสิดูที่เขาทำสิ ออกไปไหนคงมีเเต่คนคิดว่าเป็นโรค!" ฉันถลกเสื้อผ้าให้แม่บ้านดูรอยช้ำต่างๆตามตัว เป็นไงหล่ะอึ้งละสิ่

"เอ่อ ป้าเพิ่งเคยเห็นผู้หญิงที่คุณเซฮุนนอนด้วยเป็นถึงขนาดนี้"

"วะ...ว่าไงนะป้า หมอนั่นนอนกับผู้หญิงมาเเล้วกี่คนกัน เเล้ว...เเล้วเตียงที่ฉันนอนอยู่มีใครมานอนเเล้วบ้าง อี๋!!!!" ทำไมฉันเพิ่งจะมารู้นะ อยู่กับเขามาก็สองสามเดือนเเล้วเพิ่งจะรู้ว่าเขานอนกับผู้หญิงมากมาย รู้สึกรังเกียจตัวเองขึ้นมาทันทีทันใดเลย!

----------------------------------------

>>เอาหล่ะคะทุกคนวันนี้คือวันที่ไรท์จะเเจก NC อิอิ >< ไรต์จะบอกว่าตอนนี้ไรต์ไม่ได้อัพฉาก NC ลงเว็บขีดเขียนเเล้ว เพราะไรต์ลืมพาส ดังนั้นไรท์จึงจะส่งให้ทางอีเมลเเละคนที่คอมเม้นต์ทุกตอนเท่านั้นถึงจะได้ NC จากไรต์นะ เพราะไรต์อ่านทุกคอมเม้นต์ถึงกับต้องจำชื่อผู้ใช้เเล้วดูว่าคอมเม้นตอนไหนกันบ้างเลยทีเดียว (เหมือนว่าง5555) ทิ้งอีเมลไว้ที่ตอนนี้กันเลยนะคะ ใครเม้นหลังจากวันที่ 15 ไรท์จะไม่สามารถส่งให้ได้เเล้วเพราะไรต์ไม่ว่างงง ฮืออออ เเต่จะค่อยๆอัพนิยายที่ปั่นค้างๆไว้ให้ได้เหมือนเดิมนะคะ รักทุกคนอ่านทุกเม้นต์นะคะรีดเดอร์