[ SF SuPeR JuNioR! ] เข้าใจผิด !? ~ (KyuYe)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

" อ่า... พี่เยซอง พี่อีกคนแล้วหรอเนี่ยที่เชื่อจิงๆ ซองมินไม่ใช่คนรักของผม "

" นายไม่ต้องปฏิเศษหรอน่าคยู ฉันรู้... "



+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+


[ SF SuPeR JuNioR! ] 

. . . เข้าใจผิด !? . . . 

KyunYe

( ! KyunHyun x YeSonG !)


+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+.*+


 


[ ฟิคเรื่องนี้เคยลงมารอบนึงแล้วก็ลบไปแล้ว ตอนนี้เอากลับมาแล้วฮับ! ^^~ ]

เนื้อเรื่อง

** Title              :   (SF) เข้าใจผิด??

** Author          :   Yein [PaO_PaO]

** Characters   :   KyuHyun x YeSung [KyuYe]

** Rating          :    อ่า...นิดๆหน่อยๆ(ละมั้ง) +555+

 

[ Special Thank To!!... ]

- KuyHyun & YeSung : ที่ให้นังเภาได้จิ้นกระเจิงกับฟิคเรื่องนี้ +555+

- N ’ Won : ที่กดดันให้เจ๊แต่ฟิคเรื่องนี้เสร็จ เหอๆๆ -*- ฃ

- ผู้อ่านทุกๆท่านขอรับ ^^ (อย่าลืมเม้นนะฮับป๋ม ><~)

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

 

ณ ห้องครัว บ้านซูจู

 

ห้องครัวของบ้านซูจูมักจะเป็นห้องที่วุ่นวายที่สุดเป็นประจำ...

ทำไมน่ะหรอ??...ก็แต่ละคนกำลังเร่งรีบ(แย่ง??!!)กันทานข้าวก่อนออกไปทำงานกันไงละ!!

 

“ อ๊าคคคคคค!!~ ชินดงนั่นมันไก่ทอดของฉันนนนนนนนน~ >o<!!! ”

“ ง่ะ...ฮยอกกี้ ก็ฉันกินละแล้วอะ... ”

“ อึ๊ย~ เอาไก่ทอดฉันคืนมาน้าาาาาา~ ”

“ แล้วฉันจะเอาจากไหนให้นายเล่า -*- ”

 

อ่า...นี่คงเป็นประโยคที่แสนจะคุ้นเคนของเหล่าซูจูทุกๆคน

เสียงของขาแร๊พประจำวงทั้ง2คนเถียงกันเรื่องข้าว แล้วคราวนี้รู้สึกเจ้าไก่ฮยอกแจจะไม่ยอมชินดงซะด้วยซิ! 
และแล้วประโยคการแย่งของกินของไก่และอ้วนกลมก็ยังคงดำเนินต่อไป-*- ...

 

“ หนกหู!! เถียงกันอยู่ได้!! ถ้าพวกนาย2คนไม่เลิกเถียงกันฉันจะจับพวกนายกินแทนกับข้าววันนี้!! ”

“’ ง่ะ! = =”...คะ...ครับพี่ฮีชอล... ”

 

นั่น! เอาแล้วไง เจ้าแม่แห่งซูจูลงมาจุติแล้ว...เอ้อ...คราวนี้ละได้กินอย่างสงบซะที~

 

อ๊ะ!!!~ พวกคุณที่อ่านอยู่คงงงใช่ไหมว่าผมที่มาพากย์ๆพูดๆอยู่ในเรื่องนี้คือใคร??

สวัสดีครับ!! ผมเป็นคนหน้าตาดีและแก้มป่องเหมือนซาลาเปาที่สุดในวง และผมก็เป็นเส้นเสียงสวรรค์แห่งวงSJ 
ครับ! ผมคือ คิม จองอุน หรือ เยซองของพวกคุณเองครับ ^^~

 

“ เอ้า!!ฟังๆๆ วันนี้คนที่มีรายชื่อต่อไปนี้เป็นคนที่มีงาน ถ้ามีชื่อก็รีบไปแต่งตัวด่วนด้วยเข้าใจ๋!! ”

เสียงลีดเดอร์สุดสวยของวงซูจูพูดเสียงดัง ทุกๆคนต่างตั่งใจฟังว่าจะมีงานในวันนี้ไหม

และคาดว่า...คงมีคนหวังว่าจะได้หยุดงานนอนกลิ้งอยู่ที่บ้านบ้างละ อย่างน้อยก็ผมคนนึง!!

 

“ ฮันคยอง ดงเฮ มีถ่ายแบบกับ ซีวอน คิบอม 2คนหลังเขาไปกันเองเพราะอยู่หอของตัวเอง

 ฮีชอลไปเป็นMCรายการ+++ฮยอกแจกับฉันมีจัดคิสเดอะเรดิโอ และก็คังอิน คยู ซองมิน พวกนาย

 ต้องไปคิสกะฉันพวกฉันเพราะพวกนายต้องไปเป็นแขกรับเชิญวันนี้ นอกนั้นที่ไม่มีชื่อก็ว่าง! ”

 

หลังจากที่พี่ลีทึกสั่งงานเสร็จพวกที่มีงานทุกๆคนก็เริ่มไปเตรียมตัวออกไปทำงานกัน

ดงเฮกะฮันคยองดูจะมีความสุขที่ได้ไปทำงานกับคนรักของตนทั้งคู่

ส่วนนี่พี่ฮีชอลก็ออกแนวยังไงก็ได้ฉันได้หมด คังอินนี่ดูแล้วออกแนวจะแอบขี้เกียจเล็กน้อย

แต่ไอความขี้เกียจของหมีคังก็ค่อยๆหายๆไปเพราะนึกได้ว่าได้ไปทำงานกับนางฟ้าสุดที่รักลีทึกกี้ของตน

ทางด้านซองมินดูจะชอบไปคิสอยู่แล้วก็ไม่มีปันหา แต่ไอคนที่ทำหน้ามีปันหาคือเจ้าน้องเล็ก13คยูฮยอนนี่ละซิ! เอ่อ...ดูแล้วคยูมันก็แอบๆมองมาทางผมด้วยนะ?? มีอะไรหรือป่าวเนี่ยลักกี้??

และส่วนวันนี้ผม เรียวอุคและชินดงก็ว่างงาน! ดีจิงๆเลย +555+

ว่าแต่??

อ่า...แล้ววันนี้จะทำอะไรดีน้า~

 

หลังจากที่ทุกๆคนที่จะไปทำงานเตรียมตัวกันเสร็จ ทุกคนที่มีงานก็เริ่มทยอยออกไปทำงานกันส่วนผมนั้นก็ยืนส่งพวกเขาและค่อยๆเดินไปที่ห้องนั่งเล่นแต่ก็มีเสียงๆนึงดังขึ้นเรียกผม…

 

“ พี่เยซอง!! วันนี้ตอนเย็นๆพี่ว่างไหม?? ” เสียงทุ้มฟังสบายของเจ้าน้องเล็ก13ถามผมแล้วยิ้มบางๆให้ผม

 

ผมไม่อยากบอกเลยว่า...เวลาคยูยิ้มมันทำให้หน้าแดงขึ้นได้ซะทุกครั้ง แต่แบบว่าพวกคุณก็รู้ว่าใครๆต่างบอกว่าหน้าของผมน่ะมันไม่ค่อยจะแสดงอารมณ์ออกมาซะเท่าไหร่ มันก็เลยดูไม่ออกว่าผมน่ะเขิลไอเจ้าลักกี้ เพราะความที่หน้าผมมันเป็นหน้าตายเย็นชาแบบนี้นะละคยูฮยอนถึงไม่เคยสังเกตถึงความผิดปกติเวลาที่ผมคุยกับเขาเลย จิงๆแล้วผมแอบชอบไอเจ้า13นี่อยู่หรอกนะ แต่ผมไม่กล้าบอกเจ้ามักเน่13นี่หรอก...ก็ผมยังทำใจไม่ได้ซะเท่าไหร่ที่จะยอมรับว่าผมชอบคยูมันจิงๆ ผมมั่นใจว่าผมน่ะเมะ100% แต่ไปๆมาๆนานๆเข้าตั่งแต่ผมมาเจอคยูนี่ละ ผมถึงรู้ว่าตัวเองไม่เมะ100%แล้ว ผมยังคงไม่อยากยอมรับหรอกนะว่าตัวเองน่ะเป็นเคะ... แล้วก็อีกอย่าง...ผมได้ข่าวว่าคยูฮยอนกำลังคบกับซองมินอยู่ด้วย...แล้วใครจะกล้าไปบอกละครับ...

 

เอ่อ...ชีวิตผมทำไมมันน่าเศร้าอย่างงี้นะ... TT_________TT~

 

หลังจากที่ผมกำลังพร่ำเพื่อทำหน้าเพ้อถึงเรื่องของผมอยู่ คยูก็เริ่มมองผมแปลกๆปนสงสัย จนเจ้าตัวค่อยๆสะกิดผมนิดๆเพื่อเรียกสติของคนตรงหน้าคืนมา

 

“ อ๊ะ!! ทำไมหรอคยู?? ” คยูสะกิดผมจนผมได้สติกลับคืนมา ผมจึงถามกลับไปอย่างสงสัย??

 

“ ป่าว แค่จะชวนไปซื้อของตอนจัดคิสเสร็จอะ พี่ว่างหรือป่าว?? ”

“ ว่างๆๆ ได้ซิ! นายเสร็จงานเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกฉันแล้วกันนะ ”

“ อือ...งั้นพี่รออยู่หน้าบ้านละกันเดี๋ยวผมมารับ OK! ”

“ OK! นายรีบๆไปเถอะ ก่อนที่จะโดนทึกกี้ไล่ฆ่าเอา นั่นๆมองมาทางนี้พร้อมกับรัศมีพิฆาตแล้ว ”

“ ง่ะ...ครับๆ ผมไปนะพี่ซาลาเปาไส้ครีมเด้งได้ ^^~ ”

 

คยูฮยอนที่พึ่งสังเกตเห็นว่าลีทึกที่ยืนรอตัวเองอยู่หน้าประตูบ้านเริ่มทำหน้าฉุนๆขึ้นมาก็รีบวิ่งไปหาลีทึกทันที โดยไม่ลืมที่จะแอบพูดแหย่เยซองก่อนจะวิ่งออกจากบ้านไปทำงานกับพี่ๆคนอื่นๆ

 

…

..

.

 

“ เยซอง เรียวอุค ฉันออกไปข้างนอกนะจะกลับมาบ้านตอนดึกๆไม่ต้องรอเน้! ” 
ไม่นานนักที่ผมเข้ามานั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น พี่ชินดงพูดออกมาเสียงดังก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไปอีกคน

 

สรุปวันนี้ผมต้องอยู่บ้านกับเรียวอุค2คนใช่ไหมเนี่ย??... =_______________________=~

 

[ PaO: เฮ้ย!! มันจะเป็นเยเรียวแทนคยูเยไหมละเนี่ย!!?? =[]=”!!!~ ]

 

 

.…

 

...

 

..

 

.

 

 

และแล้ววันนี้ทั้งวันของผมก็ได้แต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาดูทีวีอยู่ทั้งวัน...ก็มันไม่รู้จะทำอะไรนี่นา -*-

เอ่อ...แล้วเรียวอุคละ?? ลืมไปเลยนะเนี่ย??

 

“ เรียวอุค~ นายอยู่ไหนเนี่ย??”

 

ขาทั้ง2ข้างของผมเดินค่อยๆก้าวเดินไปตามทางที่ผ่านห้องของพวกเราทีละห้องๆ จนสังเกตุเห็นเรียวอุคอยู่ในห้องของเจ้าตัวที่นานๆทีจะมีพี่ฮีชอลมานอนค้างด้วย เรียวอุคกำลังเปิดคอมฯในห้องเล่นอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปในห้องทันที

 

“ นี่ๆดูอะไรอยู่หรอ?? ”

ผมค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเรียวอุคเพื่อดูว่าเจ้าตัวเล็กกำลังดูอะไรอยู่??

 

“ อ๊ะ!! พี่เยซอง ตกใจหมดเลย มาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียงเลยนะฮะพี่ = =” ” เจ้าตัวเล็กสะดุ้งพร้อมหันหน้ามามองผม 

เอ่อ...เจ้านี่ขี้กลัวดีแหะ! อย่างงี้นี่ละน้าเรียวอุคถึงเป้นเหยื่อที่พี่ฮีชอลชอบแกล้งนักหนาไงละ -*-

 

“ อ่า...ขอโทดๆ นี่ๆดูอะไรอยู่อะ??”

“ ก็ดูคิสเดอะเรดิโอที่พี่ทึกกี้กะฮยอกแจจัดสดผ่านทางเว็บอยู่น่ะ นี่ไงๆๆ มีพี่คังอิน พี่ซองมิน แล้วก็คยูฮยอนที่ไปเป็นแขกรับเชิญที่คิสวันนี้ด้วยนะ ”

 

เจ้าตัวเล็กบรรยายบรรยากาศที่คิสตอนนี้ให้ผมฟัง เอ่อเนอะ! ลืมไปเลยว่ารายการคิสเดอะเรดิโอเริ่มแล้ว

งั้นผมก็ขอนั่งดูด้วยดีกว่า หลังจากที่ผมคิดได้ผมก็ขอนั่งดูเจ้าพวกนั้นจัดคิสกับเรียวอุค

วันนี้ทั้ง5คนนี่ดูรั่วๆสนุกกันจังเลยนะ ฮยอกแจกำลังเต้นเพลงTell Meที่กำลังเปิดอยู่กับซองมินและลีทึก

ส่วนคยูกับคังอินก็นั่งคุยกัน อ่า...มันก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย จน....ถึงช่วงที่ทั้ง5คนคุยกันนี่ในคิสละ...

 

“ ซองมิน นายมีคนที่แอบชอบหรือยัง?? ” ทึกกี้ในคิสเปิดประเด็นถามหัวข้อเรื่องพูดในวันนี้กะซองมินที่นั่งอยู่ใกล้คยูฮยอน

 

“ อือ...มีแล้วๆๆ แต่ไม่บอกหรอก คิคิๆๆ ” ซองมินหัวเราะใหญ่เลย...แล้วจะหัวเราะทำไมเนี่ย -*-

 

“ ง่า...งั้นฉันทายว่าคนๆนั้นต้องเป็นคยูฮยอนแน่ๆเลยใช่ไหม ก็ตอนนี้กระแสคยูมินมาแรงมากเลยนินา~”

 

นั่น!! มาละมุขเรียกเรตติ้งรายการของของพี่ทึกกี้เขา...
แต่ผมก็อยากรู้นะ ว่าจิงๆแล้วคยูคบกับซองมินอยู่หรือป่าว เพราะทั้งคู่ดูสนิทกันมากๆจนมีคนบอกว่าพวกเขาคบกันอยู่แถมพวกเขายังนอนห้องเดียวกันอีกด้วย แล้วอย่างงี้จะไม่ให้คิดได้ไงละ จิงไหม!! แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจิงๆ... 

ผมก็คง...เสียใจอยู่ไม่ใช่น้อยเลยละ... 
อ๊ะ!! แล้วผมจะเสียใจทำไมละ ในเมื่อผมไม่ได้คิดอะไรกับคยูมากมายเลยนินา!

 

[ PaO : ไม่ได้คิดมากมายจิงหรือจ๊ะเฮียเย่จ๋า...เหอๆๆ -*- ]

 

หลังจากที่ลีทึกพูดซองมินก็ค่อยๆหันไปทางคยูฮยอนที่นั่งอยู่ข้างแล้วก็ทำบางสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่า...

มันทำผมเจ็บตรงหน้าอกขึ้นมาทันที...

 

ซองมินกอดคยูฮยอนแล้วค่อยๆเอาแขนทั้ง2โอบรอบคอร่างสูงแล้วก็หอมแก้ม

แต่ที่ยิ่งกว่าคือ...คยูฮยอนยิ้มแล้วก็หอมแก้มซองมินคืน...นี่ละที่ทำให้ผมช็อคยิ่งขึ้นกว่าเก่า

ยิ่งกว่านั้น...คำพูดของทั้ง2คนนี่ละทำให้ผมต้องรีบเดินหนีไปจากหน้าคอมฯทันที

 

“ คยูฮยอนอา....~ ฉันรักนายนะ ”

“ ผมก็รักพี่คับพี่ซองมิน... ”

“ งั้นหลังเลิกงานเราไปเดินสวีทกันนะ ”

“ อ่าฮะ ^^ ”

 

คยูฮยอน...คนผิดสัญญา...

ไหนบอกว่าจะมารับฉันไปเดินซื้อของด้วยไงละ...

แล้วนายก็ตอบตกลงกับซองมินไปแล้วนิ นายคงลืมฉันแล้วซินะ...คนบ้า...บ้าที่สุดเลย...

 

เยซองเดินออกจากห้องทันทีจนเรียวอุคที่นั่งดูอยู่ด้วยแอบชะเง้อมองผมที่เดินจ้ำออกจากห้องไปด้วยสีหน้าที่งงๆปนสงสัย...

 

ผมเดินไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วนั่งลงบนโซฟาด้วยอารมณ์ที่บรรยายไม่ถูก...

น้อยใจ...ก็มีบ้างแต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดหรอก...

โกรธ...ทำไมต้องโกรธด้วยละ...ก็เรามีสิทธิที่จะโกรธเขาด้วยหรอไง...

หึงหรอ...ไม่ใช่หรอ...ก็เรากับคยูไม่ได้เป็นอะไรกันนิ...จะหึงได้ยังไง...

แล้วทำไม...ต้องเจ็บมากขนาดนี้ด้วยละ...

ผะ...ผม...ผมไม่รู้... แค่ตอนนี้มันก็อยากจะร้องไห้เท่านั้นจิงๆ...

 

ผมนั่งนิ่งเฉยบนโซฟาสีขาวตัวใหญ่...
โดยที่ปล่อยให้จิตใจของผมลอยออกไปจนมันว่างเปล่า...

 

 

.…

 

...

 

..

 

.

 

 

ไม่รู้ว่าตอนนี้มันผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว แต่ผมก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม จนผมเห็นเจ้าตัวเล็กเรียวอุคเดินมาในห้องนั่งเล่นแล้วมานั่งข้างหน้าผมนี่ละ...สงสัยคิสเดอะเรดิโอคงจบแล้วเจ้าตัวถึงได้เข้ามาดูเขา...

 

“ พี่เยซอง!! พี่เป็นอะไรอ่า?? แล้วเมื่อกี้รีบเดินออกจากห้องทำไม??” เจ้ารุ่นน้องตัวเล็กของผมเรียวอุคถามด้วยเสียงอันสดใสผิดกับผมที่นั่งทำหน้าอมทุกข์อยู่

 

“ ปล่าวนิ...ก็ไม่มีอะไร...” เจ้าของชื่อเยซองตอบกลับน้องในวงด้วยเสียงแหบนุ่มประจำของเขา

 

“ อืม... ”

 

รุ่นน้องตัวดีของผมตอบแล้วทำหน้าเคะหวานใส่ผม

แล้วเจ้าตัวเล็กก็ค่อยๆเข้ามาจ้องหน้าใกล้ๆผมแบบแปลกๆอีก??? หน้าผมมันมีอะไรผิดปกติหรอ??

 

[ PaO  : ก็แก้มของเฮียน่าละผิดปกติ...มันบวมเกิน(คน)ไปอ่าเด้ ฮิยะฮะฮะฮะ!! ^^

 เฮียเย่ : ง่ะ! = =” แต่เค้าก็...น่ารักชิมะละ! คุคุๆๆ >////<~

 PaO  : อ่าจ๊ะๆๆ น่ารักมากค๊าบอาเฮียเย่ (ไม่ค่อยเลยเฮียฉัน -*-) น่ารัก...จนน่าให้พี่คู้จับกด OK!! โฮะๆๆ

 เฮียเย่ : O[]O!!!! เง้ย!!

 พี่คู้     : โอ้!! เภาน้อยพูดถูกใจพี่คู้กี้จิงๆเลย อะนี่ๆรางวัล บัตรเลี้ยง(ดู)ไก่(ฮยอก)1เดือน ^^

 เฮียเย่ : ง่ะ! หมาป่าคู้มาจากไหนละเนี่ย แล้วมีการเซ่นของเภามันอีก -*- อึ๊ย~ ชักเสียวๆหลังแหะ = =” ]

 

เจ้าตัวเล็กที่นั่งจ้องหน้าของผมอยู่นั้นอยู่ดีๆก็ทำหน้าตกใจปางเห็นผีซาลาเปาอยู่ข้างผมงั้นละ = =”

 

“ อ่า... พี่ร้องไห้หรอ?? ”

“ ใคร?? อะไร?? ใครร้องไห้!? ”

“ ยังมาถามอีก ก็พี่นั่นละ...น้ำตาไหลพรากๆอยู่นี่ยังมาทำเป็นเฉยอีก... ”

 

ห๊า...ผมนี่นะร้องไห้ ผมทำหน้าไม่เชื่อที่เจ้าตัวเล็กพูด

เจ้าตัวเล็กก็เลยเอานิ้วจิ้มๆ(= =a ทำไมต้องจิ้มด้วยวะ??) แล้วค่อยๆเอานิ้วปาดแก้มป่องๆของผม

 

“ แล้วไอน้ำใสๆนี่มันอะไรละฮะ คิม จองอุน -*- ”

“ ง่า...ไหนๆมันก็ เอ้ย!! O_O!! ”

 

เอ้ย!! นี่ผมร้องไห้หรอ...แล้วทำไมไม่เห็นรู้ตัวเลยละ เอ่อ...สงสัยเราคงปล่อยจิตว่างเกินไปหรือป่าว -*-

 

“ พี่มีอะไรหรือป่าว...ถ้ามีอะไรไม่สบายใจบอกผมได้นะ ”  เสียงเล็กพูดออกมาด้วยความห่วงใยพี่ชาย

 

“ อือ...ไม่มีอะไรหรอก แต่ก็...ขอบใจนะเรียวอุค ^^ ”

“ ไม่เป็นไรหรอก ก็ผมกะพี่เป็นพี่น้องกันกันนินา ”

 

เรียววุคยิ้มออกมาพลางมองหน้าผมแล้วยิ้มให้ ผมก็มองเจ้าตัวเล็กก่อนที่จะค่อยๆยิ้มนิดๆออกมา

 

...

..

.

 

~ !! PAJAMA 입고 PAJAMA 입고우리오늘밤멋진파티를해요 !!~ [PAJAMA PARTY]

 

.

..

...

 

เสียงโทรสับของผมดั่งขึ้นมา ผมจึงดูว่าใครโทรเข้ามากันนะ และชื่อที่แสดงบนหน้าจอคือ...

 

“ คยูฮยอน... ”

 

ผมนึ่งไปประมาณ3วินาทีแล้วจึงตัดสินใจรับสายของคยูฮยอน

 

‘ ฮัลโหลพี่เยซองกี้หรอ? ผมเสร็จงานที่คิสแล้วเดี๋ยวผมไปรับนะ!! ’ 

เสียงของมังเน่ประจำวงSJพูดมาอย่างเร็วด้วยความดีใจที่ได้เลิกงานและกำลังจะได้ไปเดินซื้อของกับพี่เยซองของเขา

 

[ PaO : เฮียเย่เป็นของนายตั่งแต่เมื่อไหร่ห๊าคู้!! เฮียเย่เป็นของฉัน!!! พลั่ก!! (เสียงรองเท้าคนอ่านปามาโดนหน้าเต็มๆ ฮึก...T-T~)

           งิ~ เปลี่ยนเป็น...เฮียเย่เป็นของทุกๆคนก็ได้ งืออออ ~ TTOTT

 พี่คู้ :   น่าๆ เดี๋ยวยังไงเภาๆก็แต่งให้พี่เย่เป็นขอผมอยู่แล้วนิ แล้วทำไมจะใช้คำนี้ไม่ได้ละ >_O*~♥

 PaO : เอ่อ...เถียงเข้าไป เดี๋ยวแม่จับให้เย่เป็นของเรียวซะเลยนิ = O =+!!~

 พี่คู้ :   เฮ้ย!!~ O_O!! เรื่องนี้มันคยูเย ไม่ใช่ เรียวเยนะเจ๊ = =”

 PaO : เออๆ รู้แล้วๆๆ แต่ฉันอยากให้เป็นทึกเยไม่ก็ซินเยหรือบอมเยกะวอนเยแล้วอะ หึหึๆๆ~ = =+~

           (ไอคู่หลังสุดวอนเยนี่ขอจบเรื่องนี้ก่อนเน้! รับรองได้มีเฮแน่ เหอๆๆ ^^~)

 พี่คู้ :   เฮ้ย!! O[]O!! (4คู่นี้ยิ่งก่าเรียวเย่อีกคับพี่น้อง!! แล้วยิ่งไปคู่หลังนี่ เอ่อ...ไม่มีคำบรรยาย)

 PaO : ล้อเล่นๆ คยูเยๆๆ OK!  (แต่เรื่องต่อไปต้องเป็นวอนเยเท่านั้นเฟ้ย!!) ต่อๆๆ นอกเรื่องเยอะละ -*- ]

 

‘ ไม่ต้องมารับฉันหรอกคยู...นายไปกับซองมินเถอะ ’

‘ อ๊ะ! พี่ทำไมอ่า...แล้วทำไมผมต้องไปกับพี่ซองมินด้วยละ ’

 

‘ ก็ซองมินชวนนายไปสวีทกันหลังเลิกงานไม่ใช่หรอ นายก็ไปกับเขาซิ เขาเป็น...คนรักของนายนิ ’

ตอนนี้เสียงของผม...มันช่างอ่อนเสียงจิงๆ...อ่อนแรงที่จะพูดทำว่า “คนรัก” ออกไป

 

‘ อ่า... พี่เยซอง พี่อีกคนแล้วหรอเนี่ยที่เชื่อจิงๆ ซองมินไม่ใช่คนรักของผม ’

‘ นายไม่ต้องปฏิเศษหรอน่าคยู ฉันรู้...ก็ในคิสพวกนายดูออกจะสวีทกันมากเลยนินา... ’

 

คยูที่เริ่มจับเสียงความรู้สึกของเยซองได้ก็รู้ว่าพี่เยซองเขาน้อยใจจึงลองถามตามที่ตนคิดดู

 

‘ นี่พี่... น้อยใจผมหรอ... ’

 

‘ มะ...ไม่ใช่!! นายไปกับซองมินเถอะ อย่ามายุ่งกันฉันเลย แค่นี้นะฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ’

เยซองไม่อยากให้คยูฮยอนรู้ว่าตนน้อยใจนั้นก็รีบตัดวางสายทันที

 

‘ พี่เยซอง เดี๋ยว!!อย่างพึ่งวาง อ๊ะ!...ตัดสายไปซะแล้ว... ’

อ่า...แล้วงี้คยูกี้จะไปกับใครละเนี่ย = =”

 

.

..

...

 

“ เรียวอุค พี่ไปนอนแล้วนะ รู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ ”

หลังจาที่ผมวางโทรสับผมพูดกับเรียวอุคแล้วเดินออกไปจากห้องนั่งเล่นไปห้องนอนของตัวเองทันที...

 

“ อ๊ะ! พี่เยซองจะ...อ่า...เดินเข้าห้องไปซะแล้วอ่า... ”

เรียวอุคที่กำลังจะเปิดทีวีดูนั้นก็สะดุ้งตามอารมณ์ของเยซองไม่ทันจนเจ้าตัวเดินเข้าห้องไป 
น้องเรียวของเราก็ยังคงงงๆกับเยซองแต่ก็ปล่อยและนั่งดูทีวีต่อไป...

 

…

..

.

 

เยซองที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็มานั่งอยู่ตรงเตียงของตนเองและเริ่มคิดเรื่องความรู้สึกของเขากับคยูฮยอน

 

เอ้อ~ เอาน่าคิม จองอุน... คยูเขาไปกับซองมินสุดที่รักเขาแล้ว เขามีความสุขกับคนที่เขารักแล้ว

ทำไงได้...คนรักย่อมสำคัญกว่าคนที่เป็นได้แค่ “พี่” อย่างเรานิ พอเหอะเยซอง เลิกเข้าข้างตัวเองว่าเขาชอบเราซะที 
สำนึกตัวเองไว้เยซอง...เรา...ไม่ได้เป็นคนที่เขารัก...

 

เสียใจไหม...มันก็เสียใจ...

น้อยใจหรอ...ไม่ใช่...แต่ความรู้สึกนี้มันมากกว่าคำว่าน้อยใจ...

แล้วมันคืออะไรละ....??

 

คืนนี้...เยซองจึงนอนหลับไปทั้งความคิดที่ตัวเองไม่รู้เรียกว่าอะไรแต่มัน...

ก็มันก็ทำให้เขา...มีน้ำตา...

 

....

 

...

 

..

 

.

 

แกร็ก...!~

 

เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้เรียวอุคที่นั่งดูทีวีอยู่คนเดียวหันหน้าไปดูคนที่เปิดประตูเข้ามาในบ้าน...

 

“ กลับมาแล้วครับ... ”

 

“ อ๊ะ! คยูกลับมาแล้วหรอ แล้วคนอื่นละ” เรียวอุคถามผู้ที่พึ่งเข้ามาในบ้าน

 

“ พี่ลีทึก พี่คังอินฝากบอกมาว่าวันนี้จากลับดึกๆเพราะจะไปสวีทกันต่อ ส่วนพี่ซองมินกับพี่ฮยอกแจก็แยกไปสวีทกันต่อเหมือนกันครับ ”

 

มักเน่13รายงานสมาชิกที่จัดคิสด้วยกันที่เหลือที่ยังไม่ได้กลับมาบ้านให้กับเรียวอุคฟัง

 

“ แล้วพี่เยซองละฮะ??” คยูถามพี่ชายของตนที่กำลังจะเดินเข้าไปที่ห้องครัว

 

“ เข้าห้องนอนไปตั่งนานแล้วละ เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบายน่ะ ทำไมหรอ?? ”

“ อ่า...ปล่าวฮะ งั้นผมขอตัวนะ”

 

คยูที่ได้ยินเรียวอุคพูดจึงรีบเดินไปที่ห้องของเยซองทันที

 

...

..

.

 

ในห้องนอนของเยซอง...

 

คยูฮยอนที่เข้ามาในของเยซองก็เดินไปที่เตียงนุ่มที่เยซองนอนหลับ มักเน่13ค่อยๆหย่อนตัวเองนั่งลงที่เตียง
พลางค่อยๆใช้สายตาคมสำรวจใบหน้ายามนอนหลับของพี่ชายหน้าหวานที่กำลังหลับอยู่

 

“ อ๊ะ! นี่...พี่ร้องไห้งั้นหรอ ”

 

คยูฮยอนสังเกตใบหน้าหวานของพี่ชายของเขา ดวงตาเล็กที่เวลายิ้มจะมักจะเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวตอนนี้บวมแดงเล็กๆ แก้มป่องๆใสๆตอนนี้มีร่อยรอยของคราบน้ำตาที่แห้งดูแล้วน่าจะร้องไห้ผ่านมาได้ไม่นานนัก

 

… พี่เยซองพี่ร้องไห้เพราะนึกว่าผมไปกับพี่ซองมินงั้นหรอ นี่ผมทำให้พี่คิดมากขนาดนั้นเลยหรอครับพี่...

 

เขาค่อยๆบรรจงนิ้วมือปาดรอยคราบน้ำตาบนใบหน้าของเยซอง...

 

“ ผมทำให้พี่ร้องไห้...ผมขอโทดฮะพี่เยซอง... ”

 

คยูฮยอนพูดออกเบาๆด้วยเสียงที่เจ็บปวด...เขาทำให้พี่ชายของเขาร้องไห้...

เขาทำให้...คนที่เขา“ แอบรัก ” ร้องไห้ใช่ไหม...

 

คนที่กำลังหลับอยู่เริ่มรู้สึกตัว ดวงตาปรือใสค่อยๆเปิดขึ้นช้าๆจนมองทุกอย่างชัดเจน เมื่อเห็นคยูฮยอนที่เอานิ้วมือกำลังลูบแก้มป่องใสของตัวอยู่เยซองจึงเด้งตัวขึ้นจากเตียงนอนที่ตนนอนอยู่อย่างรวดเร็ว ดวงตาใสคู่นั้นจึงเบิกกว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้!!

 

“ คยูฮยอน!! ”

เยซองพูดออกมาด้วยเสียงที่ตกใจสุดๆ คยูฮยอนอยู่ในห้องของเขาได้ไง?? ไม่ได้ไปกับซองมินหรอ??

 

“ อ๊ะ!! พี่เยซอง ผมทำให้พี่ตื่นหรอฮะ...ผมขอโทษ ”

คยูฮยอนตกใจที่เยซองตื่นก็เลยรีบขอโทษเยซองอย่างเร็ว

 

“ ปล่าวๆไม่ใช่ๆ...ว่าแต่แล้วนายไม่ได้ไปกับซองมินหรอ?? ” เยซองถามที่พึ่งตื่นถามคยูฮยอน

“ อ่า...พี่ซองมินหรอฮะ...นู้~ไปเดินสวีทกับพี่ฮยอกแจเรียบร้อยแล้วละฮะ ”

 

มันเน่13ตอบด้วยสีหน้าที่ยิ้มๆ ส่วนทางซาลาเปาเย่นั้นกลับทำหน้างงๆใส่น้อง

 

“ซองมินเป็นแฟนนายไม่ใช่หรอ?? แล้วทำไมถึงไปสวีทกับฮยอกแจละ?? ” เยซองถามด้วยความตกใจ

“ ผมบอกพี่แล้วใช่ไหม ว่าผมกับพี่ซองมินไม่ได้เป็นคนรักกัน ”

“ ตะ...แต่ในคิสนาย2คน... ”

“ พี่ซองมินเป็นแฟนพี่ฮยอกแจนะครับ แล้วในคิสน่ะพี่ซองมินเขารวมหัวกับผมแกล้งพี่ฮยอกแจ ถ้าพี่ดูดีๆ

  ตอนนั้นพี่ฮยอกแจหน้ามุ่ยนะครับพี่ ”

“ อ๊ะ!! งั้นหรอ... ”

 

เยซองพึ่งรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเพราะตัวเองนั้นคิดมากไปเองเท่านั้น ทำไมเขาถึงไม่ได้สังเกตหน้าฮยอกแจตอนนั้นนะ...

 

“ ว่าแต่พี่บอกว่าพี่ไม่ค่อยสบาย แล้วพี่เป็นอะไรมากหรือป่าวครับ”

 

คยูถามเยซองด้วยความเป็นห่วงพลางเอามือจับที่หน้าผากเผื่อวัดอุณหภูมิของพี่ชายของเขา

ทางเยซองอยู่ดีๆก็รู้สึกหน้าตัวเองมันร้อนผ่าวขึ้นซะงั้น... คยูฮยอนที่เห็นพี่ชายซาลาเปาของหน้าหน้าแดงก็แอบอมยิ้มนิดๆกับท่าทางน่ารักๆของพี่ชายคนๆนี้

 

‘ ถ้าเขาไม่เข้าข้างตัวเองมากเกินไป เขาขอคิดได้ไหม...ว่าพี่เยซองก็แอบมีใจให้เขาเหมือนกัน ’

คยูฮยอนคิด งั้น...หมาป่าคยูฮยอนคนนี้จะขอแกล้งลองดูใจพี่ซาลาเปาเยซองที่จะน่ารักหน่อยนะครับ ^^

 

“ อ๊ะ! พี่ผมว่าพี่ไม่สบายแน่ๆเลย โรคแบบที่พี่เป็นมันคุ้นๆนะครับ... ” คยูฮยอนยิ้มแบบหมาป่าเจ้าเล่ห์

 

“ เอ๋?? ฉันเป็นโรคอะไรหรอ?? ”  ซาลาเปาที่หลงกลเข้าทางของหมาป่าเจ้าเล่ห์ถามด้วยความสงสัย

 

“ แบบนี้เขาเรียกว่า...เป็นโรคหึงโดยไม่รู้สาเหตุใช่หรือป่าวครับ ”

หมาป่าเจ้าเล่ห์คยูฮยอนยิ้มอย่างได้ใจ ทางเยซองที่ตกใจกับคำที่คยูพูดออกมาก็ตาเบิกกว้างสุดๆ

 

“ ไม่ใช่นะ!!...ฉันไม่ได้หึงนายอะไรซะหน่อย ก็ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้นนิ ”

เยซองที่ได้ฟังคำพูดนั้นกลับหน้าแดงร้อนผ่าวขึ้นยิ่งกว่าเดิม หนำซ้ำยังแสดงอาการโกหกแบบปิด

หมาป่าเจ้าเล่ห์อย่างคยูฮยอนไม่มิดอีกด้วย

 

โธ่...เยซองเอ๋ย...หึงเค้าแล้วยังไม่ยอมรับอีก = =~*

 

ทางคยูฮยอนที่สังเกตใบหน้าหวานที่แดงขึ้นของเยซองที่ยังคงและปฏิเศษความรู้สึกจริงๆของตัวเองสุดๆนั้นก็แอบยิ้มมุมปากขำๆกับความน่ารักของคนที่ไม่ยอมรับความรู้สึกของตัวเอง นี่เขาก็พึ่งเคยเห็นสีหน้าเวลาเขินของพี่เยซองครั้งแรกเหมือนกัน เพราะทุกทีพี่เยซองจะชอบทำหน้าเฉยชาหน้านิ่งตายไม่ค่อยแสดงอารมณ์ออกมาซะเท่าไหร่ 
จะว่าๆไป...เวลาพี่เขินนี่ก็น่ารักดีนะครับพี่เยซอง ^^~

 

‘ พี่ครับผมมั่นใจแล้วละว่าผมกับพี่ใจตรงกัน ถ้างั้น...ผมจะทำให้พี่เข้าใจความรู้สึกจริงๆของพี่เอง ’

 

“ แล้วพี่...อยากเป็นอะไรกับผมหรือป่าวละฮะ ^^~ ”

คยูฮยอนถามคำถามที่เยซองได้ยินก็สะดุ้งทันที...!!

 

“ อือ... เฮ้ย!!คยูฮยอนนายว่ายังไงนะ??? O_O!!! ”

ซาลาเปาแห่งบ้านซูจูถามกลับด้วยความอึ้ง...นี่คยูฮยอนมาไม้ไหนละเนี่ย...

 

“ ผมถามพี่ว่า พี่อยากเป็นอะไรทีมากกว่าพี่ชายกับผมไหมครับ? ^^ ”

“ มะ...หมายความว่ายังไง?? ”

 

เยซองที่พอจะรู้ว่าคยูฮยอนพูดนั้นแปลว่าอะไรก็หลบสายตาที่คยูฮยอนส่งมาให้ 

ทางคยูฮยอนที่มั่นสุดๆแล้วละว่าพี่เยซองรักเค้าแน่ๆ แต่เขารู้ว่าพี่เยซองกำลังทำเป็นไม่เข้าใจคำถามของเขาเพราะเขินเขา

คยูฮยอนจึงถามคำถามที่เจ้าตัวอยากถามกับเยซองมานาน

 

“ ผมหมายความว่า พี่อยากเป็นคนรักของผมไหมครับ?? ^^ ”

 

คยูฮยอนขยับตัวเข้าไปใกล้ๆเยซองพลางเอาแขนแกร่งของตนโอบรอบเอวของร่างที่เล็กกว่าเข้ามาในอ้อมกอดของตนเองไว้จนแผ่นหลังของร่างที่เล็กกว่านั้นแนบชิดกับอกแกร่งของคยูฮยอน

เยซองที่โดนคยูฮยอนกอดแน่นนั้นก็ยิ่งเขินทำอะไรไม่ถูกเข้าไปใหญ่ เขาพยายามดิ้นไปมาในอ้อมกอดแกร่งของคยูฮยอน แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดซะที จนเหนื่อยถึงเลิกดิ้นแล้วก็หันมาต่อว่าหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่กอดตัวเองแทน

 

 “ โจว คยูฮยอน ปะ...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!! นะ...นายอย่ามาล้อเล่นกับฉันแบบนี้นะ! >/////<!!~ ”

 

เยซองพยายามดิ้นจากอ้อมกอดนั้นอีกครั้งจนหมดแรงรอบไปเป็นรอบที่สอง ร่างเล็กเลยเอนตัวพิงกับแผ่นอกแกร่งแสนอุ่นของคยูฮยอนซะเลย ทางด้านคยูฮยอนที่เห็นเยซองหมดแรงแล้วพิงตัวเองนั้นก็ยิ้มกว้างพลางจับตัวเยซองให้หันหน้าเข้าหาตนแล้วมองเข้าไปในดวงตาใสนั้น...ดวงตาที่ทำให้เขาหลงใหลมาตลอด ดวงตาที่จ้องมองเขาด้วยความอ่อนโยนเสมอ...

 

“ พี่เยซองผมไม่ได้ล้อเล่น ผมจริงจังนะครับพี่... ”

 

คยูฮยอนพูดด้วยเสียงที่จริงจังพลางมองตาเยซองด้วยความรู้สึกที่มาจากใจจริงๆจนเยซองที่มองตอบกลับมาเริ่มรู้แล้วว่าคยูฮยอนเอาจริงจึงพยายามหลบสายตาคมของคนที่มองตัวเองอยู่

 

คยูฮยอนค่อยเอามือของตนจับใบหน้าของเยซองหันมาทางเขาอีกรอบ เยซองก็ยังคงพยายามก้มหน้าหุบสายตาลงต่ำเพื่อซ่อนสายตาและใบหน้าแดงระเรื่อที่เกิดจากอาการเขินของตัวเองจนคยูฮยอนต้องค่อยๆใช้นิ้วเรียวของตัวเองช้อนใบหน้าหวานนั้นขึ้นมาสบตาของเขาอีกรอบนึง...

 

“ พี่เยซอง...ผมรักพี่นะครับ แล้วพี่รักผมไหม ”

 

คยูฮยอนถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ทางเยซองที่เห็นคยูฮยอนจริงจังแบบนั้นกลับพูดไม่ออก ...

เขาฝันไปรึป่าวเนี่ย!? คยูฮยอนกำลังบอกว่ารักเขา ... โจว คยูฮยอน กำลังบอกรัก คิมจองอุน

 

นี่เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม...

 

“ ฮึก...ฮึก... ”

 

เยซองที่ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเริ่มร้องไห้ออกมา คยูฮยอนเห็นเยซองร้องไห้ก็หน้าเหวอตกใจสุดๆ

เขานึกว่าเยซองเสียใจหรือกลัวเขา คยูฮยอนก็ใช้นิ้วมือค่อยๆปาดหยดน้ำตาใสที่ไหลลงมาจากดวงตาผ่าน

แก้มป่องขาวใสนั้นอย่างเบาๆ

 

“ ถ้าพี่ไม่ได้คิดแบบผมก็ไม่เป็นไรฮะ พี่อย่างร้องไห้เลยน้า ผมขอโทษ ” คยูพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน

 

“ ฮึก...เด็กบ้า!! ใครว่าฉันไม่รักนายละ... ”

 

เยซองที่ได้ยินคยูฮยอนพูดแบบนั้นก็รีบเถียงขึ้นทันทีจนทำให้คยูฮยอนตกใจเล็กๆกับท่าทางของเยซองที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน (คู้กี้ : ก็ทุกทีพี่เยซองเขาจะนิ่งๆเงียบๆนี่ครับ -*-)

 

“ หะ...ห๊าาาา....???? ”

“ ฉันรักนาย ได้ยินไหม คิม จองอุน รัก โจว คยูฮยอน รักมาก รักมานานแล้ว เข้าใจไหมเด็กบ้า!! ”

 

เยซองพูดแล้วโถมตัวเข้าหาคนที่ตัวสูงกว่า คยูฮยอนตกใจแทบจะรับร่างเล็กที่โถมเข้ามาหาตัวเองแทบไม่ทัน ร่างเล็กร้องไห้โฮพลางซุกอยู่กับอกอุ่นแกร่งของคนที่ตัวเองโถมตัวเข้าใส่จนคนที่กอดอยู่ทำอะไรไม่ถูกเลย

 

‘ ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้ปัญหาคือจะทำยังไงให้พี่เยซองหยุดร้องไห้นี่ซิ เรื่องใหญ่!

 ก็เคยที่ไหนละ ที่จะได้เห็นพี่เยซองร้องไห้หนักขนาดนี้... ’

 

“ พี่ฮะ...ผมรู้แล้วว่าพี่รักผม งั้นก็หยุดร้องไห้เถอะน้าๆๆๆ ถ้าร้องมากๆจะไม่สวยนะครับพี่ ”

“ ฮึก เด็กบ้า! ใครสวย!! ฉันไม่ชอบคำว่าสวย ฉันเป็นผู้ชายนะ!! ”

“ OK! ครับๆๆ ไม่สวยแต่ว่าน่ารักสำหรับผมเสมอครับ ”

“ อือ...เด็กบ้าๆๆๆๆๆ =////= ”

 

ร่างเล็กที่ได้ยินร่างสูงพูดนั้นเกิดอาการเขินขึ้นมาจึงเอากำปั้นเล็กๆทุบหน้าอกของอีกคนแก้เขิน จนนานเข้าร่างที่สูงกว่าเริ่มเจ็บเพราะพึ่งหายจากการเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลมาถึงจะนานแล้วมันก็ยังเจ็บนิดๆอยู่ดี ร่างสูงจึงพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ปนหื่น เหอๆๆ -*-

 

“ พี่จะทุบผมอีกนานไหมครับ ผมเจ็บนะ ”  คยูฮยอนเริ่มโวยเล็กน้อย

“ ทำไมละ จะทุบๆๆนี่แนะๆๆๆ แกล้งกันดีนักโดนเอาคืนซะบ้าเถอะเจ้าหมาป่า ” เยซองที่ได้ยินคยูฮยอนพูดก็ยังคงทุบน้องต่อไป

 

“ พี่...ถ้าพี่ไม่หยุดทุบและยังหาว่าผมเป็นเด็กบ้าอีกผมจะจัดการ(?!)พี่จิงๆแล้วนะ ” คยูฮยอนพูดขู่เยซอง

“ จัดการ?? นายจะจัดการอะไรฉันละ โจว คยูฮยอน นายไม่มีทางสู้คนที่เป็นพี่อย่างฉันได้หรอก ” 

 

ทางเยซองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกันก็ยังคงต่อร้องต่อคำกับมันเน่13ต่อโดยที่ไม่รู้เลยว่า...

อีกเดี๋ยวเขาคงจะได้เจอดี(?!)แน่นอน...

 

“ ก็ไม่แน่นะครับ งั้นมาลองกันไหมละครับ ^^ ” คยูฮยอนพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ปนหื่นจนเยซองเริ่มผวา~

“ หือ?? ลองอะไร นายจะ..เฮ้ย!! ”

 

ไม่ทันขาดคำที่ร่างเล็กพูด ร่างของคนที่สูงกว่าใช้กำลังทั้งหมดที่มีกดร่างที่เล็กกว่านอนลงบนเตียงนุ่มอีกครั้ง ร่างที่สูงกว่าใช้ตัวเองคร่อมลงตามไป มือแกร่งข้างหนึ่งรวบแขนเล็กที่กำลังทุบตัวเองอยู่นั้นให้ขึ้นไว้บนศีรษะของคนตัวเล็กแทน ก่องที่จะหยุดนึ่งมองสบตาร่างที่อยู่ข้างใต้ตัวเองพลางยิ้มๆให้ ส่วนร่างข้างใต้นั้นตกใจที่ร่างสูงมาคร่อมเขาไว้จึงพยายามจะดิ้นออกไปแต่ก็ดิ้นไม่หลุด

 

“นะ...นายจะทำอะ! อุ๊บ อื้อ!!!~ ”

 

ก่อนที่ร่างเล็กจะพูดจบร่างสูงก็ประกบปิดริมฝีปากบางด้วยริมฝีปากของเขา ลิ้นร้อนค่อยๆส่งเข้าไป

สัมผัสความหอมหวานของอีกฝ่ายและพยายามจะหาโกบโกยความหวานทุกอญูจากริมฝีปากบางเล็กของคนข้างใต้ตน ทางด้านร่างเล็กที่ตอนแรกพยามต่อต้านหลบลิ้นร้อนของอีกฝ่ายที่รุกรานเข้ามาแต่นานเข้ากลับเริ่มเคลิ้มกับรสหวานหอมที่ร่างสูงมอบให้และยอมตอบสนองกลับร่างสูงจึงทำให้ร่างสูงเริ่มได้ใจและเริ่มลุกล้ำเข้ามากกว่ากว่าเก่า

 

[ Pao : นี่เฮียจะไม่ขัดขืนคยูเขามากกว่านี้อีกหน่อยหรอเฮียเย่ -*- / เฮียเย่ : ไม่อะ ! ขี้เกียจ /  Pao : ง่ะ!! = =” ]

 

มือแกร่งที่รวบมือเล็กของร่างบางเริ่มคลายออกก่อนทีมือหนาของร่างสูงกดต้นคอของร่างบางให้แนบชิดขึ้นอีก ร่างบางเมื่อถูกปล่อยจากมือของร่างสูงก็นำแขนเล็กที่ถูกปล่อยแล้วมาคล้องโอบรอบคอร่างสูงไว้เป็นที่ยึด ลิ้นร้อนยิ่งตวัดลึกซอกซอนเปลี่ยนจากจูบที่อ่อนโยนกลายเป็นจูบที่เร่าร้อนในทันใด

 

“ ฮึก อื้อ... ”

 

ร่างเล็กเริ่มส่งเสียงครางประท้วงเพราะเขากำลังจะหมดลมหายใจเพราะจูบยาวนานนี้ ร่างสูงที่ได้ยินจึงค่อยๆถอนจูบหวานนี้ออกมาอย่างอ้อยอิ่งช้าๆเพื่อให้ร่างเล็กได้พักและสูดอากาศหายใจเข้าไป ไม่นานนักร่างสูงก็ก้มหน้าลงไปที่ใบหูบางของร่างเล็กแล้วค่อยๆไล่ลิ้นร้อนลงบนใบหูก่อนค่อยๆลากลงมาถึงซอกคอขาวหอมกรุ่นของคนข้างล่างตนและซุกไซร้สร้างรอยกุหลาบสวยตรีตราจองว่าคนๆนี้มีเจ้าของไว้ที่ซอกคอขาวนั้นอยู่นานจนพอใจ

 

“ พี่เยซอง...พี่เป็นของผมคนเดียวเท่านั้นนะครับ ”

“ อือ คยู... ”

 

ร่างเล็กเริ่มส่งเสียงครางเบาๆ ร่างสูงค่อยๆไล่ลงจากซอกคอขาวไปถึงติ่งสีหวานทั้ง2ข้าง ร่างสูงเริ่มเล่นกับติ่งสีหวานทั้ง2 ข้างหนึ่งใช้ลิ้นร้อนค่อยละเลียดชิมความหวานและค่อยๆเปลี่ยนจากการละเลียดเป็นการขบกัดเบาๆ อีกข้างหนึ่งกำลังใช้มือเค้นคลึงหยอกล้อกับติ่งหวานนั้นอย่างสนุก ร่างสูงทำสลับข้างกันไปมาเรียกเสียงครางหวานจากร่างเล็กได้เป็นอย่างดี

 

“ อ๊ะ ฮึก อื้อ... ”

 

ร่างเล็กที่ไม่เคยได้สัมผัสกับอารมณ์แบบนี้มาก่อนครางเสียงหวานเชิดอกขึ้นรับสัมผัสหวามจากร่างสูง

เยซองที่ได้ยินเสียงของตนรู้สึกอายจึงกลั้นเสียงครางหวาของตน มือเล็กจึงยกขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงหวาน คยูฮยอนสังเกตเห็นจึงค่อยละใบหน้าออกจากยอดอกหวานแล้วเอามือของตนจับมือของร่างเล็กออกจากปากแล้วกุมไว้ก่อนที่พูดเบาๆตรงที่ใบหูของร่างบางโดยประโยคที่พูดนั้นเรียกให้หน้าของร่างเล็กแดงขึ้นยิ่งเข้าไปอีก

 

“ พี่เยซองอย่ากลั้นเสียงครางซิครับ ผมอยากฟังเสียงครางหวานๆของพี่นะ ”

 

ร่างสูงที่พุดเสร็จก็หอมแก้มร่างเล็กด้วยความรักก่อนที่จะกลับไปรุกร่างเล็กอีกครั้ง คราวนี้ร่างเล็กครางเสียงหวานกระเส่าเต็มที่ตามที่คยูฮยอนบอก

 

“ อ๊ะ อ๊า คยู อ๊า ”

“ ดีมากครับพี่เยซอง ”

 

หลังจากที่ชิมรสหวานของติ่งเล็กของร่างเล็กจนพอใจ คยูฮยอนจึงเริ่มรุกรานส่วนที่ต่ำกว่า

มือหนาเริ่มปลดทุกอย่างที่สวมใส่อยู่บนตัวของร่างเล็กออก ก่อนที่จะค่อยๆก้มลงไปชิมความหวานของส่วนอ่อนไหวสีสวยของร่างเล็ก

 

“ อ๊ะ! คยูตรงนั้นมัน อ๊า!!!~ ”

 

ร่างบางครางลั่นเมื่อร่างสูงเริ่มใช้ลิ้นร้อนโลมเลียและริมฝีปากครอบครองส่วนอ่อนไหวของร่างเล็ก ร่างสูงเริ่มใช้ปากของตนรูดขึ้นลงตรงส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กอย่างชำนาน ช้าบ้างเร็วบ้างเป็นจังหวะ พลางขบเม้นส่วนปลายนั้นเรียกเสียงครางหวานกระเส่าของร่างบางให้ดังลั่นขึ้นได้อีกครั้ง

 

“ ฮึก อ๊ะ คยู พี่จะ อ๊ะ อ๊าาาาาา~ ”

 

ร่างเล็กที่ถึงจุดสูงสุดปลดปล่อยหยาดน้ำสีขาวขุ่นออกมาภายในโปรงปากของร่างสูง ร่างสูงก็ไม่ได้รังเกียจแต่อย่างใดกลับกลืนกินเข้าไปอย่างกับของหวานที่อร่อยที่สุด ร่างบางที่ปรือตามองร่างสูงนั้นเมื่อได้เห็นร่างสูงทำแบบนั้นก็หน้าแดงขึ้นอีก ร่างสูงที่เห็นร่างเล็กปรือตาหวานมามองตนก็ยิ้มให้พลางเลื่อนตัวขึ้นไปประกบจูบหวานให้กับร่างเล็กก่อนที่จะเอ่ยประโยคขออนุญาตจากร่างเล็ก

 

“ ครั้งแรกของพี่ ผมขอนะครับ... ”

 

ร่างเล็กที่ได้ฟังก็หน้าแดงแต่ก็พยักหน้าตอบตกลง ร่างสูงยิ้มกว้างก่อนที่จะลงไปประกบจูบร่าเล็กอีกครั้ง ช่วงที่ร่างเล็กกำลังเคลิ้มไปกับรสจูบหวานของร่างสูงอยู่นั้นร่างสูงค่อยๆใช้นิ้วเรียวที่ปาดหยาดน้ำขุ่นของคนรักนิ้วแรกนั้นสอดเข้าไปเบิกช่องทางร้อนที่ยังคงแนบสนิทและที่ไม่เคยมีใครได้ลิ้มลองมาก่อนนั้นอย่างเบาๆ แต่ถึงจะเบาอย่างไรก็ตามด้วยที่ว่าร่างเล็กไม่เคยรู้สึกหรือทำแบบนี้มาก่อนก็เรียกเสียงครางที่เจ็บปวดได้ทันที

 

“ อ๊า!!! เจ็บ คยู ฮึก พี่เจ็บ ฮือ~ ”

 

เยซองครางด้วยเสียงที่เจ็บปวด ดวงตาใสเริ่มมีน้ำตาคลอออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกล่วงล้ำช่องทางร้อนสวยจึงต้องเจ็บเป็นธรรมดา แต่ถึงจะเจ็บก็ยังคงมีความวาบหวามปนอยู่ด้วยนั้นจึงเป็นตัวช่วยให้เขาพอผ่อนคลายได้แต่ก็ไม่มากซะเท่าไหร่ ร่างเล็กก็ยังคงเกร็งกระตุกอยู่เรื่อยๆจนร่างสูงไม่สามารถนำนิ้วที่2และ3เข้าต่อไปได้

 

“ พี่เยซองอย่าเกร็งนะครับ ค่อยๆผ่อนคลายนะครับคนดี ”

 

คยูฮยอนพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนพลางค่อยจูบซับน้ำตาของร่างเล็กทำให้ร่างเล็กเริ่มผ่อนคลายมากขึ้น

ร่างสูงเริ่มสอดนิ้วที่2และ3ตามกันไป เมื่อเข้าไปได้ครบทั้ง3นิ้วความอุ่นและการตอดรัดของช่องทางของร่างเล็กก็แทบจะทำให้ร่างสูงนั้นแทบคลั่งแต่ก็ต้องอดทนไว้เพราะเขาไม่อยากให้ครั้งแรกของร่างเล็กเจ็บไปมากกว่านี้

 

ร่างสูงค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกเพื่อเตรียมให้ร่างบางชินกับสิ่งที่จะเข้ามาที่ใหญ่กว่าพลางคลำหาจุดกระสันของร่างเล็ก เมื่อร่างสูงคลำหาอยู่สักพักหนึ่งร่างเล็กเริ่มมีปฏิกิริยา ร่างเล็กเกิดอาการเกร็งและหวีดเสียงร้องครางกระเส่าออกมา คยูฮยอนที่เริ่มแน่ใจว่าเจอจุดนั้นแล้วก็ลองกดย้ำตรงจุดเดิมอีกทีพลางเสียงครางหวานของเยซองก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

“ อ๊า คยูฮยอน~ ”

“ อ่า...เจอแล้วสินะครับ งั้นผมจะเข้าไปแล้วนะ อย่าเกร็งนะครับพี่เยซอง ”

 

เมื่อคยูฮยอนพูดจบร่างสูงก็นำเอานิ้วที่3ที่เตรียมเบิกช่องทางร้อนนั้นออกปลดทุกอย่างที่อยู่บนร่างกายทึ้งแล้วนำขาเรียวของร่างเล็กทั้ง2ข้างยกขึ้นพาดไหล่ของตนก่อนและนำส่วนที่ใหญ่กว่านั้นแทนเข้าไปในช่องทางร้อนสีสวยของเยซองทำให้เยซองถึงกับกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดกับสิ่งที่เข้ามาในตัวเองที่ใหญ่กว่านิ้วทั้ง3ทันที

 

“ อ๊ะ อ๊า!! คะ...คยูเจ็บ!! เจ็บเอาออกไป ฮือออออ~ ”

 

เยซองกรีดร้องพลางขอร้องให้คยูฮยอนออกไปแต่ตอนนี้ร่างสูงมีท่าทีที่จะไม่ไหวแล้วเพราะอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงและด้วยร่างเล็กก็เกร็งตอดรัดเขามากเช่นกัน คยูฮยอนจึงได้แต่จูบซับน้ำตาของร่างเล็กและบอกให้ร่างเล็กนั้นผ่อนคลายเท่านั้น

 

“ อย่าเกร็งซิครับคนดี ถ้ายิ่งเกร็งก็ยิ่งเจ็บนะครับ... ”

 

ร่างสูงปลอบร่างที่เล็กกว่าแล้วประกบจูบหวานพลางใช้มือเรียวลูบแก่นกายของร่างเล็กเพื่อลดอาการเกร็ง ร่างเล็กที่ลดอาการเกร็งลงก็ค่อยรู้สึกถึงความรู้สึกที่วาบหวามและเสียวซ่านขึ้นมาทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ร่างสูงที่เริ่มรู้สึกว่าร่างเล็กลงอาการเกร็งลงแล้วนั้นก็ค่อยๆสอดแก่นกายของตนเข้าไปให้ลึกจนมิดและค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆเพื่อปรับสภาพและเพื่อให้ร่างเล็กคุ้นเคยกับความรู้สึกนั้นก่อน

 

“ อ๊ะ อ๊า คยู อื้อ อ๊า~ ”

 

เยซองครางก้องหวานหูไม่ขาดสาย เสียงทุ้มนุ่มแหบพร่ายามขับกล่อมเพลงนั้นช่างไพเราะแต่เวลาเสียงนั้นครวญครางอยู่ใต้ร่างของคยูฮยอนนั้นก็ช่างเย้ายวนคนที่ได้ยินมากมายนัก คนๆนี้ช่างยั่วยวนเขาโดยที่ไม่รู้ตัวจิงๆ

 

“ ฮึก คยู เร็วอีก! อ๊ะ แรงอีก! ”

 

ร่างเล็กที่เริ่มชินกับจังหวะที่ร่างสูงเป็นคนมอบให้เริ่มร้องขอการตอบสนองจากร่างสูงมากขึ้น ร่างสูงก็ไม่คัดค้านแต่อย่างใดกลับเร่งจังหวะตามใจร่างเล็กทันที

 

กลีบปากบางช้ำสีสดที่เกิดจากการจูบเผยอขึ้นครางเสียงหวานกระเส่าออกมาไม่ขาดสาย ตาสวยน่าหลงใหลของร่างเล็กตอนนี้ดูหวานฉ่ำไปด้วนน้ำตาที่คลออยู่ แก้มป่องใสเหมือนซาลาเปาแดงระเรื่อ ร่างเล็กบิดเร่าพลางยกสะโพกมนสวยขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าหาตัวเองได้แนบชิดมากกว่าเก่า เหมือนกับร่างเล็กนั้นจะยั่วร่างสูงแต่จริงๆแล้วร่างเล็กนั้นแสดงอาการไปตามอารมณ์ที่ร่างสูงชักพาไปเท่านั้นเอง คยูฮยอนที่เห็นเยซองแสดงอาการแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาอารมณ์พุ่งขึ้นสูงเข้าไปใหญ่

 

“ อา พี่เยซอง...พี่ยั่วผมมากเกินไปแล้วนะครับ ”

 

คยูฮยอนที่เห็นร่างเล็กเป็นแบบที่ตัวเองไม่เคยเห็นมาก่อนก็อารมณ์ขึ้นสูงทันที ถ้ารู้ว่าเวลาทำแบบนี้แล้วพี่เยซองจะน่ารักได้ขนาดนี้เขาคงจับกดไปตั่งนานแล้วละ                            !! [ PaO: กรี๊ด!!~พี่คู้หื่นได้ใจจริงๆเคอะ!]

 

“ บะ บ้า!! ไม่ได้ยั่ว ฮึก ซะหน่อย อ๊า~ ”

 

ร่างเล็กตอบกลับมาพร้อมกับเสียงครางหวาน นี่นะ...ที่ว่าไม่ได้ยั่ว... =////=”

 

“ อ๊ะ อ๊า อื้อ อ๊า อ๊า ”

“ อา ผมรักพี่นะพี่เยซอง ”

“ พี่ก็ ฮึก รักนายคยูฮยอน   ”

 

ร่างสูงบอกรักร่างเล็กซึ่งร่างเล็กตอบกลับร่างสูงเช่นกัน ร่างสูงก็ยังคงขยับเข้าออกภายในร่างบางเรื่อยๆเสียงครางหวานของร่างเล็กและเสียงครางต่ำของร่างสูงก็ยังคงดังก้องปนกับเสียงหอบของทั้ง2คนต่อไป จนร่างเล็กใกล้จะถึงจุดสูงสุดอีกครั้งนึง

 

“ ฮึก คยู มะ ไม่ไหว ละ แล้ว ”

“ ผะ ผมก็เหมือนกัน ”

“ อ๊ะ คยู อ๊ะ อ๊าาาาาา!!~ ”

“ พี่เยซอง อา... ”

 

เมื่อถึงจุดสูงสุดร่างเล็กก็ปลดปล่อยจนเปื้อนหน้าท้องของร่างสูง หลังจากนั้นไม่นานร่างสูงก็ถึงจุดสูงสุดและปลดปล่อยภายในตัวของร่างเล็ก ร่างสูงค่อยๆถอดส่วนอ่อนไหวของตนออกมาแล้วนอนฟุบลงไปข้างๆร่างเล็กและมอบจูบแสนหวานให้กับคนรักของเขา

 

“ พี่เยซองเจ็บมากไหมครับ ผมขอโทดนะ ”

“ อือ...ไม่เป็นไรหรอก ”

 

คยูฮยอนถามเยซองด้วยความเป็นห่วง เยซองตอบกลับร่างสูงด้วยเสียงที่เหนื่อยอ่อนแต่ร่างเล็กก็ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับคยูฮยอน เมื่อเยซองจะขยับตัวเข้าหาร่างสูงร่างเล็กกลับส่งเสียงครางออกมาด้วยความเจ็บปวด คยูฮยอนที่ตกใจจึงค่อยๆก้มลงไปมองช่องทางร้อนสีสวยของร่างเล็กที่ตอนนี้มีคราบเลือดไหลซึมออกมาปนกับน้ำสีขุ่นของเขาที่ปลดปล่อยไว้ในตัวของร่างเล็กนั้น

 

คยูฮยอนที่เห็นช่องทางร้อนสวยถึงกับตกใจ นี่เขาทำเยซองแรงขนาดนี้เลยหรอ...

 

“คยูนายจะทำอะ อ๊ะ อื้อ...~ ”

 

ร่างสูงค่อยๆขยับตัวก้มหน้าลงไปทางช่องทางร้อนของร่างบางแล้วใช้ลิ้นของตนค่อยๆไล่เลียคราบเลือดที่ยังคงติดอยู่ตรงทางช่องร้อนของร่างเล็กส่งผลให้ร่างเล็กหลุดเสียงครางออกมา ร่างสูงค่อยไล่เลียลิ้นของตนไปอย่างช้าๆด้วยความรู้สึกที่เป็นห่วงและขอโทษจากใจ แต่เขาจะรู้ไหมว่าการทำแบบนี้มันทำให้ร่างเล็กนั้นกลับมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อร่างสูงจะขยับตัวขึ้นมานอนก็เห็นสีหน้าที่แดงระเรื่อและตาหวานฉ่ำบ่งบอกได้ว่าร่างเล็กเริ่มมีอารมณ์อีกครั้ง ร่างสูงรู้หน้าที่ทันทีเขายิ้มให้ร่างเล็กก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งอีกรอบ

 

“ อ่า...งั้นต่ออีกรอบแล้วกันนะครับที่รัก ”

“ อ๊ะ คยู มะ ไม่ อื้อ อ๊า~ ”

 

คยูฮยอนเริ่มรุกร่างเล็กอีกครั้งนึง เยซองที่ตกใจตอนแรกก็ยังคงห้ามอยู่แต่นานๆไปก็เหลือแค่เสียงครางหวานตอบกลับมา...และคืนนี้บ้านซูจูก็ยังคงจะมีเสียงครางหวานวาบหวามปนเสียงหอบของทั้ง2คนที่กำลังมีความสุขนั้นคงจะดังไปอีกนาน...^^~

 

[ PaO : เชื่อว่าพี่คู้เขาคงไม่ได้ต่ออีกแค่อีกรอบเดียวจบหรอก เหอๆๆ -*- ]

 

 

*♥ ~ THE  END ~ ♥*

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

.

..

...

 

แถมๆๆๆ นิดนึง อะ! นิดนึงงงงงงง~ ^_^

 

…

..

.

 

อ่า...งงกันใช่ไหมละว่าแล้วบรรดาลิงที่เหลือเขาหายไปไหนกันหมด!?!?~

 

“ เยซอง เรียวอุค ชินดง พวกฉันกลับมาแล้ว!!~ ”

หัวหน้าลิงหน้าหวานลีทึกกี้ตะโกนดังลั่นบ้านเพื่อบอกว่าพวกตนกลับมาแล้ว

 

“ อ๊ะ...อ้าว... ไหงเงียบกันจังเลยอะ... ” ลิงผสมไก่ขาแร็พแห่งบ้านซูจูฮยอกแจทักออกมาด้วยความสงสัย

 

“ นี่ๆๆ ที่ไวท์บอร์ดตรงหน้าประตูมีอะไรเขียนไว้ด้วยละ!! ”

 

ซองมินที่เข้ามาในบ้านคนสุดท้ายเห็นไวท์บอร์ดโน้ตเล็กๆที่ใช้เขียนเวลาที่ใครออกไปไหนหรือมีธุระแล้วไม่มีใครอยู่ก็จะเขียนโน้ตทึ้งไว้ตอนนี้มีข้อความยาวมหาศาลอยู่จึงบอกกับลีทึกกี้

 

“ อืมๆ ไหนๆๆๆ ” ลีทึกที่เห็นจึงลองมาอ่านดู

 

“ ชิงดง...ออกไปเที่ยวกับเพื่อนกลับดึกๆถ้าไม่เห็นว่ากลับบ้านก็แปลว่านอนค้างบ้านเพื่อน / เรียวอุค...ฮีชอลเรียกไปนอนค้างที่หอเป็นเพื่อน / ฮันคยองกับซีวอน...กลับมาบ้านแล้วแต่ฮันไปนอนค้างที่บ้านของซีวอนกัน / คิบอมกับดงเฮ...กลับมาพร้อมฮันกับซีวอนแล้วแต่ดงเฮไปนอนค้างหอของคิบอม ”  

 

“ แล้วเยซองกับคยูฮยอนละ?? คยูก็ขอตัวกลับมาบ้านนานแล้วนินา ” เจ้าลิงผสมไก่น้อยฮยอกแจถามด้วยความสงสัย นี่พี่กับน้องของเขาหายไปไหนละเนี่ย???

 

“ นี่ๆ ดูตรงนี้ซิ! มีPs.จากเรียวอุคกับซีวอนละ ” คังอินที่สังเกตเห็นข้อความPs.จากเรียวอุคกับซีวอนนั้นเรียกให้ลีทึกดู

 

“ Ps.ทุกๆคนตอนนี้อย่าพึ่งไปรบกวนคยูฮยอนกับพี่เยซองเขานะครับ ผมไปละ!! : เรียวอุคกี้ ^^~

 Ps2.ผมรู้ว่าทุกคนงงว่าที่เรียวอุคเขียนแปลว่าอะไร งั้นลองเงียบๆแล้วฟังเสียงในบ้านๆดีนะครับ : ซีวอน”

 

ลีทึกทำสีหน้างงเมื่ออ่านข้อความจากเรียวอุคที่เขียนเสร็จ รบกวนคยูกับเยซองหรอ?? เจ้าตัวเล็กหมายความว่ายังไงละเนี่ย?? แล้วที่ซีวอนบอกให้เงียบแล้วฟังเสียงละ?? โอ้ย!!นางฟ้างง??

 

ลีทึกกี้ที่กำลังยืนงงกับข้อความที่เรียวอุคและซีวอนเขียนทึ้งไว้ให้นั้นก็ยังคงยืนคิดว่ามันเกี่ยวอะไรกัน??

 

“ อ๊ะ! พี่ทึกกี้ผมได้ยินเสียงแปลกๆด้วยละ!! ” ฮยอกแจที่ยืนอยู่เกิดได้ยินเสียงแปลกๆขึ้นมาจากในบ้าน

“ หรอ?? ไหนๆๆทุกๆคนลองเงียบซิ! ” ทึกกี้สั่งให้ทุกๆคนลองเงียบ...

 

.

..

…

 

‘ อื้อ คยู อ๊ะ อ๊า อ๊า ’

‘ อืม พี่น่ารักที่สุดเลยพี่เยซอง ’

 

...

..

.

 

“ ฮะ เฮ้ย!!!!!! ” บรรดาลิงทั้ง4ตัวที่ยืนอยู่ร้องด้วยความตกใจกับเสียงที่พวกเขาได้ยิน!!...~

 

“ เยซองเสร็จคยูฮยอนแล้วหรอเนี่ย... =////= ” 

ลีทึกพูดออกมาด้วยสีหน้าที่อยู่ๆก็แดงขึ้นเป็นคนแรกพลางคิดว่าเสียงครางเขาเจ้าซาลาเปามันหวานดีแหะ

 

“ อ๊าาา~เยซองกี้ นายเสียความบริสุทธิ์ให้หมาป่าเจ้าเล่ห์คยูฮยอนแล้วหรอ ม่ายยยยยยยยเพื่อนฉัน!!! ”

ซองมินที่แสนจะห่วงหวงเพื่อนรักของตนเองพูดออกมาเป็นคนที่สองด้วยเสียงที่โหยหวนสุดๆ -*-

 

“ โอ้!!เพราะเจ้า!! นี่พี่เยซองเป็นเคะจริงๆหรอเนี่ย!! พี่น้องไก่ไม่อยากจะเชื่อเลย!! O_O!! ”

ฮยอกแจพูดออกมาเป็นคนที่สามด้วยสีหน้าอึ้งๆปนไม่อยากจะเชื่อ

 

ส่วนคังอินน่ะหรอ...?!?!

 

ฝ่ายนี้เขารู้อยู่แล้วละว่าสักวันนึงคยูฮยอนคงจะได้กินซาลาเปาเป็นแน่แท้เพราะคยูฮยอนชอบมาปรึกษาคุยกับเขาเรื่องเยซองประจำแต่ก็ไม่คิดว่ามักเน่13จะทำได้เร็วขนาดนี้ สมแล้วที่เขานั้นเซี่ยมสอนมาดี?!?! เพราะอย่างงี้เขาก็เลยไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเหมือนกับคนอื่น แต่ตอนนี้พี่หมีคังนั้นกลับยืนยิ้ม(หื่น)

ให้ทึกกี้แทน...นี่ซิแปลก?!?!

 

“ อ๊ะ! คังอินทำไมนายทำหน้าอย่างงั้นละ ”

ลีทึกที่หันหน้ามาทางคังอินก็แปลกใจ! ทำไมหมีมันทำหน้าหื่นแบบนั้นวะ = =a??

 

“ นายไม่รู้จริงๆหรอทึกกี้~ ” คังอินพูดด้วยเสียงที่หวาน(ปนหื่น)พลางค่อยๆกระแซะเข้าไปหาลีทึกช้าๆ

 

“ หือ?? รู้อะไรหรอ?? ”

 

นางฟ้าก็ยังคงทำหน้างงๆแอ๊บแบ๊วกับหมีคังแต่แล้วเขาก็เริ่มรู้แล้วว่าท่าทางที่คังอินกำลังทำอยู่นั้นหมายถึงอะไร แต่ถ้าคิดจะหนีตอนนี้ก็ไม่ทันซะแล้วเพราะคังอินนั้นอุ้มเขาพาดบ่าขึ้นและเดินไปทางห้องของเขากับคังอินเรียบร้อยแล้วละ!!

 

“ งั้นถ้านายไม่รู้ ฉันจะบอกให้รู้ในห้องของเราแล้วกันนะจ๊ะที่รัก~ ”

“ อ๊าาาาา~ ม่ายน้าคังอิน ปล่อนฉันๆๆๆ ซองมิน ฮยอกแจช่วยด้วยยยยยย !!~ ”

 

สองชื่อที่ลีทึกเรียกให้ช่วยนั้นก็ยังคงยืนนิ่งพร้อมส่งสายตาที่ช่วยอะไรไม่ได้ไปให้พี่ชายหน้าหวานของเขาถ้าพวกผม2คนไปช่วยพี่...ผมกลัวว่าพวกผมทั้ง2คนคงจะโดนหมีตบตายก่อนละครับ ขอให้โชคดีกับหมีนะพี่ลีทึก เหอๆๆๆ -*-

 

ปัง!!~

 

เสียงดังจากประตูของห้องลีทึกกับคังอินก็ปิดลง...คงจะรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อกันนะ...เหอๆๆ -*-

 

“ ซองมินงั้นเราเข้าห้องกันเหอะ ” ฮยอกแจพูดกับซองมิน

“ อือ... ”

 

แล้วไก่กับกระต่ายก็เดินเข้าห้องของตัวเองไปพร้อมกัน...แล้วคิดว่าจะเข้าไปทำอะไรกันน่ะหรอ??

 

อยากรู้ไหมละ??

 

…

..

.

 

ก็เข้าห้องไปอาบน้ำแล้วก็นอนหลับน่ะซิ!!!! ^^~*

 

[ PaO : เค้ารู้นะว่าคิดอะไรกันอยู่ หุหุๆๆๆ ]

 

^_____________________^~


++++++++++++++++++++++++++++++

รบกวนว่างๆช่วยเม้นเป้นกำลังใจต่อด้วยนะครับ T T~
ขอบคุณครับผม! ><\!!~