LOVE ONLY อยากบอกรักเเค่เธอคนเดียว

 

“แข่งกันใครลงถึงเป็นคนสุดท้ายเลี้ยงขนม” ขนมจีบพูดก่อนจะกระโดดลงจากบันไดไปห้าก้าวแล้ววิ่งต่อไป  พวกเราที่เหลือก็วิ่งตามกันไปเป็นพรวน  อ่อฉันชื่อรัสเซีย ฟัสโนล่า  เป็นลูกครึ่งรัสเซีย แม่ตั้งตามชื่อประเทศที่คุณพ่อฉันเกิด พ่อฉันเป็นนักธุรกิจเกี่ยวกับรถยนต์และเครื่องบิน แม่ฉันเป็นผู้บริหารโรงแรมห้าดาวที่กระบี่และหัวหิน ฉันเรียนที่ KING INTERNATIONAL มีเพื่อนในกลุ่มสามคน ได้แก่ ขนมจีบ หัวกะทิ แต่ซ่าจนเพื่อนปวดหัว ลูกพรุน ลูกคุณหนูผู้เรียบร้อย หลิน ลูกครึ่งจีน ผู้เฮฮาแล้วก็ห้าวเป็นที่สุด ในขณะที่ฉันกำลังรีบวิ่งลงไปเพราะไม่อยากเลี้ยงขนมเพื่อนเพราะพวกมันกินจุ ฉันดันสะดุดขาตัวเอง ตัวลอยไปชนกับอะไรสักอย่าง ด้วยความกลัวฉันหลับตาปี๋ กอดไอ้อะไรสักอย่างที่ชนเข้าไปแน่นก่อนจะรู้สึกได้ว่าทุกอย่างปกติแล้ว ก็เลยลืมตาขึ้นมา ฉันพบว่าตัวเองนั่งตักผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ผู้ชายคนนั้นมองฉันปริบๆ

“ขอโทษค่ะไม่ทันเห็น”

เสร็จแล้วก็ลุกขึ้นแต่ว่ามือฉันติดอ่ะ ฉันเอามือไปกันหัวหมอนี้กับกำแพง แต่ตัวนี้คงชนไปเต็มๆ  ก็หมอนี้เอาตัวมากันฉันกับกำแพงนี้  ฉันหันไปมองเพื่อน เพื่อนฉันตาเยิ้มละลายเลยอ่ะ ขณะยัยหลินยังเป็นเลยสาวห้าวของกลุ่มเลยนะ ในขณะที่กำลังงงกับเพื่อนตัวเอง หมอนั้นก็จับมือฉัน

 “มือเป็นแผลไปทำแผลก่อน”

 เห้ย!!!หมอนี้เป็นใครมาจับมือฉัน ไอ้...ไอ้...ไอ้...ไอ้บ้า “ปล่อยนะ”  ฉันสะบัดมือออกด้วยความตกใจ

“ไปทำแผลก่อนมือเธอเจ็บ”

“ไม่เป็นไรฉันโอเค ขอโทษนายด้วยล่ะกัน”

ฉันหันไปมองเพื่อนที่ยังทำตาเยิ้มกันอยู่ “ไปกินข้าวกันฉันหิวแล้ว”  พูดจบก็เดินนำเพื่อนออกมา เพื่อนเดินตามอย่างช้าๆ  แปลก  ปกติเวลาพักกลางวันทีไรพวกมันต้องรีบวิ่งกันไม่ใช่เหรอ มีแต่ฉันนี้ล่ะที่ช้าที่สุด พวกมันด่าเป็นประจำ แต่หมอนั้นเป็นใครต้องเป็นเด็กอินเตอร์แน่เลยโรงเรียนฉันจะเเบ่งเป็น 3 class มีปกติ English program แล้วก็Inter ฉันอยู่EP จะแต่งตัวคล้ายเด็กที่เรียนปกติแต่มีเสื้อนอกสีดำเหมือนสูทใส่ทับจะทำผมทรงอะไรมาโรงเรียนก็ได้แต่ห้ามย้อมสีผมส่วนพวกอินเตอร์จะผูกไท ใส่รองเท้านอกได้ทำผมแบบไหนก็ได้ย้อมสีก็ได้แล้วแต่จะทำ ช่างไม่ยุติธรรมเลย ที่ฉันคิดว่าหมอนั้นเป็นอินเตอร์เพราะหมอนั้นผูกไทแต่ตรงนั้นมันมืดนิดๆแล้วฉันก็ไม่ได้ตั้งใจมองหน้าหมอนั้นด้วยในขณะที่กำลังเดินไปโรงอาหาร หมอนั้นวิ่งตามมาแล้วก็จับข้อมือฉันไว้ “ปล่อยนะนาย...” เสียงฉันอ่อยลงฉันเพิ่งเห็นหน้าเขาชัดๆ พระเจ้าช่วย เขาหล่ออ่ะ ไม่น่าเพื่อนฉันตาถึงเยิ้มละลาย เขาเป็นฝรั่ง ตาสีน้ำตาลอ่อน ขนตายาว ผมสีน้ำตาลออกทองนิดๆ ผิวขาวแบบกินโอโมเป็นอาหารว่าง จมูกโด่งรับกับปากที่บางไม่มาก ฉันสูงเท่าปากหมอนั้นพอดีเลย แถมหุ่นดีด้วยนะ อ่ะหยุดก่อนรัสเซียนี้ไม่ใช่เวลาวิจารณ์หน้าตาและรูปร่างของผู้ชายนะ

“ไปทำแผลก่อนฉันไม่อยากเป็นต้นเหตุให้เธอเจ็บตัวแล้วไม่รับผิดชอบ”

“ฉันไม่เป็นไร สบายดี แผลแค่นี้ไกลหัวใจ”

“แต่ไม่ไกลเส้นเลือดของเธอหรอกนะ หัวฉันกระแทกที่มือแล้วก็ข้อมือของเธอด้วย หยุดทำตัวเป็นเด็กกลัวหมอแล้วไปห้องพยาบาลกับฉัน”

อะไรเนี่ยแผลก็แผลฉันป่ะ จะมาเดือดร้อนทำไม หน้าหล่อแต่ปากร้ายนะเนี่ย

“ฉันจะไปกินข้าว เห้ย ทำอะไรนะ ปล่อยนะไอ้บ้า” หมอนั้นเดินเข้ามาอุ้มฉันพาดบ่าแล้วเดินต่อไปโดยไม่สนใจเสียงฉันเลยอ่ะ หลินตะโกนตามมาเสียงสวรรค์มาช่วยฉันแล้ว

“ฉันไปกินข้าวก่อนนะ เธอทำแผลเสร็จแล้วตามไปด้วยแล้วกัน” อ้าว ไอ้เพื่อนใจร้าย ทิ้งฉันแบบนี้ได้ไง คอยดูนะถ้าฉันหลุดจากหมอนี้เมื่อไรเธอตายแน่หลิน ทั้งแก็งเลยคอยดู๊