เส้นทางแห่งแสง [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 15 คนแรกในประวัติศาสตร์ ภาค การจุติแห่งแสง

หลินเฟยที่ตอนนี้หลุดจากซวงเอ๋อมาแล้วนั้นได้ครุ่นคิดกับตนเองอย่างจริงจังว่า

'ข้าจะหาผู้ที่ครอบครองอันดับที่ 1 ได้จากที่ไหนกันน้า ???'

หลินเฟยที่ครุ่นคิดอยู่นานสองนานได้นึกบางสิ่งบางอย่าออก

'จริงสิ ! หากข้าไปหาท่านเจ้าสำนักหล่ะ ? ท่านอาจจะให้ทั้งชื่อและที่อยู่ของคนผู้นั้นด้วย'

หลินเฟยหลังจากที่คิดได้นั้นรีบตรงไปยังห้องทำงานของท่านเจ้าสำนักทันทีหลังจากที่เดินมานานหลินเฟยก็มาถึงห้องของท่านเจ้าสำนักและรีบเป็นประตูเข้าไปทันที

แอ๋ด... ครึ้ง !

เสียงเปิดปิดประตูดังขึ้นทำให้ทุกสายตาในห้องและก็พบเด็กน้อยที่เมื่อ 6 ปีก่อนมาขอลาไปฝึกวิชาหลังจากที่มองดูอยู่นานสองนานท่านเจ้าสำนักก็เปิดปากถามหลินเฟยทันที

"โอ้... เจ้าหนู ! เป็นยังไงบ้าง 6 ปีที่ผ่านมาเจ้าไปได้วิชาลับจากไหนมาบ้างหล่ะ"

"ผู้เยาว์เพียงแค่ไปฝึกฝนร่างกายและวิชาทักษะที่ตนเองเรียนรู้ให้ถึงระดับสูงสุดเพียงแค่นั้นเองขอรับ"

หลินเฟยได้กล่าวต่ออีกว่า

"ท่านเจ้าสำนักขอรับท่านช่วยบอกชื่อและที่อยู่ของศิษย์หลักที่อยู่อันดับ 1 ของสำนักได้รึไม่ขอรับ?"

หลังจากที่ได้ยินหลินเฟยกล่าวถามท่านเจ้าสำนักพลันมีศิษย์คนนึงจากสองคนในห้องมายืนอยู่ด้านหน้าของหลินเฟยและกล่าว

"เจ้าเด็กเหลือขอ !! นี้เจ้าอย่าบอกนะว่าเจ้าอยากจะท้าสู้กับศิษย์อันดับ 1 งั้นรึ !! ช่างไม่เจียมกลาหัว !!"

คำพูดที่ดูถูกเหยียดหยาทจากศิษย์หลักคนนึงที่อยู่ในห้อง ทันใดนั้นท่านเจ้าสำนักก็รีบกล่าวไปว่า

"ตรงหน้าของเจ้านั้นแหละเจ้าหนู คือศิษย์อันดับ 1 ของสำนักถึงจะติดเรื่องนิสัยแต่ความสามารถก็เข้าขั้นอัจฉริยะเลยหล่ะส่วนอีกคนที่อยู่ทางด้านโน้นก็คือศิษย์หลักอันดับ 2"

"!!!!"

หลินเฟยตกใจเล็กน้อยหลังจากจบคำพูดของท่านเจ้าสำนักแต่แล้วก็มีเสียงของศิษ์หลักดังขึ้นมาด่าว่าหลินเฟยอีก

"ทีนี้เจ้ารู้แล้วใช่มั้ย !! เจ้าน่ะเพียงแค่ข้าดีดหน้าผากเจ้าก็กระเด็นติดพนังห้องแล้วจำไว้ซ้ะ !!! แล้วอย่าได้มาให้ข้าเห็นหน้าอีกเป็นครั้งที่สอ---!!!"

เปรี้ยงงงงง !!

เสียงที่ดังขึ้นในเสี้ยววินาทีนั้นร่างกายของศิษย์หลักก็กระเด็นไปติดพนังห้องแล้วหลินเฟยที่ยืนอยู่กล่าวอย่างเย้ยหยันว่า

"อืม.... ก็จริงอย่างที่ท่านพูดเพียงแค่ดีดหน้าผาก น่ะนะ ^^"

ทั้งเจ้าสำนักและศิษย์อีกคนต่างตกตะลึงดวงตาเบิกกว้างราวกับจะถลุนออกมาจากเบ้า ใบหน้าของเจ้าสำนักเริ่มมีเหงือไหลออกมาและกล่าวเสียงตะกุกตะกักว่า

"จ...เจ้าหนู.. !! เจ้าเป็นใครกันแน่ !!"

หลินเฟยรีบตอบคำถามของท่านเจ้าสำนักในทันทีว่า

"ตัวของผู้เยาว์จะเป็นใครอื่นได้รึท่านเจ้าสำนัก ???"

หลังจากที่เจ้าสำนักได้สติ ก็รีบกล่าวไปอีกว่า

"เจ้าหนู...ตอนนี้เจ้าอยู่อันดับ 1 แล้ว...!! ข้าขอยินดีกับเจ้าด้วยนะ ^^"

เจ้าสำนักกล่าวและยิ้มอย่างอ่อนโยนหลินเฟยที่ยังตามสถานการณ์ไม่ทันจึงเอียงคอสงสัยต่อไป

"มันง่ายดายถึงเพียงนี้เลยรึขอรับท่านเจ้าสำนัก. . . ??"

เจ้าสำนักยิ้มให้หลินเฟยและกล่าว

"เจ้า ถือเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ของสำนักที่ได้รับตำแหน่งอันดับ 1 ของสำนักมังกรหยกที่อายุน้อยที่สุดเจ้ารู้ตัวบ้างมั้ยว่าในอนาคตข้างหน้าเจ้าจะมีพลังอันไร้ขอบเขต เลยก็ว่าได้ !!"

หลินเฟยที่ได้ยินท่านเจ้าสำนักกล่าวชมเชยถึงขนาดนั้นก็อดยิ้มมิได้พลังขอตัวกลับและเดินออกมาจากห้อง

อีก 2 เดือนจะมีการแข่งขันจากทุกสำนักภายในอาณาจักรแห่งแสงซึ่งกฎของการแข่งขันก็คล้ายกับของหลายๆการแข่งซึ่งอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง และเจ้าภาพในการจัดการแข่งขันก็คือสำนักบัวเหมันต์ ซึ่งสำนักนี้รับแต่อิสตรีเท่านั้นและต้องมีความบริสุทธิ์อยู่ ถึงจะสามารถเรียนได้เพราะวิชาของสำนักเหมันต์จำเป็นต้องมีพรหมจรรย์เป็นตัวเชื่อมหากสูญเสียพรหมจรรย์จะเสียทุกวิชาที่ฝึกฝนมาทั้งหมดเหลือไว้เพียงพลังลมปราณเท่านั้น 

2 เดือนผ่านไปราวกับอ่านนิยาย(ก็นิยายนี้เนาะ)ณ บัดนี้การแข่งจะเริ่มในอีก 3 วันแล้ว

หลินเฟยที่ตอนนี้ยืนอยู่บนหน้าผากล่าวออกมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น 

"หลังจากนี้แหละ !! ข้าจะขอสนุกให้เต็มที่หล่ะ !! รอก่อนเถอะเสี่ยวหลิงเยว่ !! ข้าจะต้องได้ตบหน้าเจ้าสักครั้งให้ได้ !!"

...ติดตามตอนต่อไป