เส้นทางแห่งแสง [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #35 : บทที่ 9 หลินชิงเอ๋อ ภาค ราชันย์ผยองเดช

เหนือกลุ่มเมฆสีขาวที่ปลกคลุมไปทั่วท้องฟ้าได้มีร่างของมังกรตัวสีทองอร่ามใหญ่โตมหึมาและยาวหลายร้อยลี้บนหัวของมังกรตัวนั้นมีเทพบุตรน้อยรูปงามผมที่แวววาวสีทองส่องสว่างดวงตาสีทองที่เพียงแค่มองก็มิอาจละสายตาลงได้อาภรณ์ที่สวมขาวสวยหมดจดเครื่องประดับสีทองแวววาวระยิบระยับความสวยงามที่มิอาจประเมินค่าได้นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหลินเฟย

ข้างกายของเทพบุตรน้อยปรากฏร่างที่แม้แต่เทพธิดาหรือนางฟ้ายังต้องหม่นหมองความงามที่ล่มสลายได้แม้กระทั้งฟ้าดินผมสีทองอร่ามของนางส่องสว่างดั่งเช่นสมบัติสวรรค์ดวงตาสีครามดั่งท้องทะเลผิวพรรณอ่อนโยนราวกับเด็กทารกและขาวนวลดั่งหิมะที่ไม่มีแม้แต่สิ่งปนเปื้อนอาภรณ์ที่สวมเป็นชุดกี่เพ้าเผยให้เห็นเรียวขาที่ขาวสวยงามและลวยลายสีทองของชุดทำให้ดูสูงศักดิ์อย่างล้นหลามที่กล่าวมาทั้งสิ้นจะเป็นใครไม่มิได้นอกจากหลินหงส์ลี่หรือลี่เอ๋อที่ตอนนี้หลับอยู่บนตักของหลินเฟย

"ฮิๆ ใกล้แล้วสินะ ^^ จตุรเทพของข้า !"

หลินเฟยรู้สึกถึงพลังงามที่ไม่เคยสัมผัสได้มาก่อนจึงมุ่งหน้าไปยังที่ที่ตนสัมผัสพลังได้ทันที

.........

ทะเลสาบที่สวยงามสะอาดหมดจดที่ตอนนี้ได้ปรากฏเงาสีดำอยู่กลางทะเลสาบ

"นายท่านขอรับ !! อีกมินานพรรค์ของเราจะต้องมีกำลังมหาศาลแน่นอน !! หากท่านดูซับพลังของจตุรเทพเต่าดำมาเป็นของท่าน !!"

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆกล่าวเยินยอชายชราที่ยืนอยู่ขอบทะเลสาบและกำลังเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ

"ฮ่าๆๆ ข้าจะกลายเป็นพระเจ้า ฮ่าๆๆ จะไม่มีใครมีต่อกรกับข้าได้ ฮ่า ๆๆๆ !!!"

ชายชราหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและทันใดนั้น

ซุ่มมมมมม !!!

จู่ๆกลางทะเลสาบก็ประเบิดน้ำออกมาอย่างรุนแรงมีออร่าสีดำน่าหวาดกลัวปรากฏขึ้นมาอย่างช้าๆจากกลางทะเลสาบ

ครืดดดด

ออร่าเริ่มก่อตัวทีละนิดๆจนกลายเป็นรูปร่างเต่าในที่สุดเต่าตัวสีดำขลับน่าเกรงขามดวงตาสีแดงราวกับสัตว์อสูร

"ฮ่าๆๆๆๆๆ นี้แหละ !!! นี้แหละที่ข้าต้องการ !!!"

ครืดดดดดด

เต่าดำเริ่มเปลี่ยนร่างกายอีกครั้งตัวเริ่มหดเล็กลงจนรูปร่างคล้ายมนุษย์ออร่าสีดำปลุกคลุมทั่วรางกายเกล็ดสีดำเงาวาววับสวยงามผมที่ยาวจนถึงกลางหลังดวงตาสีแดงสดใสใบหน้าที่แสงงดงามดุจดั่งเทพธิดาตอนนี้เต่าดำกลายเป็นรูปร่างกึ่งมนุษย์ไปเสียแล้วเต่าดำที่เงียบๆอยู่ก็ยอมเปิดปากพูด

"เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำ !!! พวกเจ้ากล้าเข้ามาในทะเลสาบของข้างั้นรึ !!? ช่างโง่เขล่า !!! มนุษย์ไม่ว่าข้าจะตื่นมาสักกี่หนมันก็เป็นได้แค่มดปลวก !!! จงร้องขอชีวิตกับข้าตอนที่ข้ายังเมตตามิเช่นนั้นก็จงบอกลาชีวิตของเจ้าซ้ะ !!!"

ชายชราและพักพวกหาสนใจกับคนพูดของเต่าดำไม่ทุกคนต่างยิ้มอย่างอวดดีเพราะคิดว่าพวกตนมีจำนวนนับร้อยจะต้องปราบเต่าดำและให้หัวหน้าพวกมันดูดซับพลังมาได้อย่างแน่นอน

เต่าดำที่ได้เห็นความอวดดีของเหล่าลูกน้องที่ชายชราพามานั้นจึงชูมือขึ้นและกำหมัดแน่นจากนั้นมีออร่าสีดำปลุกคลุมไปทั่วบริเวณมือของเต่าดำเต่าดำแบมือออกและสะบัดมือลงอย่างรวดเร็ว

ฟู้มมมมม !!!

ร่างของเหล่าลูกสมุนของชายชราต่างล้มลงไปติดกับพื้นดินจนร่างแตกสลายทักษะที่เต่าดำใช้นั้นเป็นทักษะระดับ 8 ซึ่งมิมีมนุษย์คนไหนเคยรู้จักและใช้มันมาก่อนความสามารถของเต่าดำคืออำนาจแรงกดดัน(หรือแรงโน้มถ่วงนั้นแหละค้าบ)และพลังป้องกันอันมหาศาลที่แม้แต่หลินเฟยก่อนที่จะใช้ร่างอวตารยังมิอาจจะทำรอยขีดขวั่นได้แต่ถ้าหลินเฟยใช้ร่างอวตารเพียงแค่สะกิดเพียงนิดทักษะป้องกันของเต่าดำก็เปรียบเสมือนฟองสบู่

ชายชราที่ไม่ได้รับผลกระทบเพราะเต่าดำไม่ได้ใช้ทักษะกับมันมันจึงคิดว่าเต่าดำทำอะไรมันไม่ได้มันจึงมีความมั่นอกมั่นใจมากขึ้นกว่าเก่า

"ฮ่าๆๆ เต่าดำเจ้าทำได้แค่นี้งั้นรึ ? ข้าคิดว่าพลังของ จตุรเทพจะมากมายกว่านี้เสียอีก"

เต่าดำนางเป็นเทพที่เกลียดความอวดดีของมนุษย์เป็นที่สุดแต่คำพูดของชายชราที่ดูเหมือนจะอวดดีแต่กลับกลายเป็นทำให้เต่าดำรู้สึกสนุกขึ้นมาเสียแล้ว

"ฮึ ! โง่เขลา !! โง่เขลาสิ้นดี !! นี้สิถึงสมกับเป็นมนุษย์ ฮิๆๆๆๆๆ"

ชายชรารู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของเต่าดำเล็กน้อย

"หึ!!! เต่าดำ !! เจ้าจะต้องมาเป็นพลังให้แกข้าผู้นี้ !!"

ทันใดนั้นปรากฏร่างสีทองอร่ามของมังกรอยู่เหนือท้องฟ้ากำลังค่อยๆลอยลงมาอย่างสง่างามความสวยงามของมังกรตัวมหึมาทำให้ชายชราตาค้างอย่างตกใจแต่ที่ตกใจยิ่งกว่านั้นคือเต่าดำมันรู้ได้ว่านั้นคือใครไม่ใช่มังกรตัวยักษ์ที่ลอยลงมาแต่เป็นคนที่นั่งอยู่บนหัวของมังกรตัวนั้นต่างหาก

"ระ..ร...ราชันย์มังกรแห่งแสง !!!"

เต่าดำตกใจจนเผลอพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัวชายชราได้ยินที่เต่าดำสบถออกมาอย่างตกใจจึงคิดสงสัยเรื่องของราชันย์มังกรแห่งแสงขึ้นมาทันที

ชายชราเหลือบไปมองบนหัวของมังกรสีทองที่ตอนนี้อยู่เหนือพื้นเพียงน้อยนิดปรากฏร่างสองร่างที่งดงามดั่งเทพเจ้าทันใดนั้นเต่าดำที่อยู่กลางทะเลสาบรีบพุ่งตัวเข้ามาทันที

หลินเฟยและลี่เอ๋อที่มองดูสถานการณ์มาโดยตลอดตั้งแต่เต่าดำปรากฏขึ้นมาจะกลางทะเลสาบจึงเข้าใจในสถานการณ์อย่างรวดเร็ว

เต่าดำเดินมาข้างหน้าของหลินเฟยและลี่เอ๋อห่างกันราวสิบก้าวอย่างรวดเร็วนางรีบคุกเข่าและป้องมือเพื่อแสดงความเคารพต่อทั้งสองทันที

"ข..ขะ...ข้าขอคารวะท่านบรรพบุรุษทั้งสอง!!"

ลี่เอ๋อยิ้มให้อย่างอ่อนโยนและเดินเข้าไปใกล้ๆเต่าดำ

นางที่เห็นเช่นนั้นรีบถอยห่างทันที

"อย่าเจ้าค่ะ !!! อย่าเข้าใกล้ตัวตนที่แสนต่ำต้อยเช่นข้าเลย !!! สิ่งมีชีวิตที่สูงส่งเช่นท่านข้ามิอาจจะเทียบชั้นได้หรอกเจ้าค่ะ !!"

ลี่เอ๋อหาได้สนใจไม่ตนจึงเดินเข้าไปหาเต่าดำที่นั่งคุกเข่าอยู่ลี่เอ๋อมองมายังเต่าดำและกล่าว

"ไม่จำเป็นที่เจ้าจะต้องเคารพข้าขนาดนั้นหรอก เต่าดำเพราะข้านั้นเมื่อก่อนก็เป็นเพียงมงกรทมิฬที่แสนต่ำต้อยเทียบเจ้าไม่ได้เลยด้วยซ้ำแต่ผู้ที่พวกเราควรจะเคารพคือท่านผู้นั้นต่างหาก"

ลี่เอ๋อชี้ไปยังหลินเฟยที่นั่งชันเข่าข้างนึงอยู่บนหัวมังกร

เต่าดำรีบทำความเคารพอีกรอบและหลั่งน้ำตาด้วยความปิติยินดีเพราะเต่าดำนั้นสำผัสได้ถึงตัวตนที่เหนือกว่าทุกสรรพสิ่งจากเด็กชายที่อยู่ตรงหน้า

"เป็นบุญของข้ายิ่งนักที่ได้เห็นท่านกับตาของข้าเช่นนี้เจ้าค่ะ ~!!"

ชายชรายังคงยืนงงต่อไปหลินเฟยเห็นการกระทำของเต่าดำจึงโดดลงจากหัวมังกรและกล่าวอย่างอ่อนโยน

"เต่าดำ...ข้าอยากได้พลังของเจ้า"

"ถ้าเช่นนั้นเชิญท่านเอาไปเถิดเจ้าค่ะ"

หลินเฟยยิ้มและกล่าว

"เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ที่ข้าบอกว่าอยากได้พลังของเจ้าน่ะหมายถึงตัวของเจ้าต่างหากหล่ะเจ้าอยากจะมาเป็นกำลังให้แก่ข้ารึไม่ ?"

เต่าดำที่ได้ยินเช่นนั้นจึกตอบกลับอย่างแน่วแน่

"ข้าจะขอติดตามท่านจนชีวิตจะหาไม่ !! ท่านจะเป็นนายของข้าเพียงหนึ่งเดียวและข้าจะมิยอมให้ใครมาดูหมิ่นท่าน !! พลังของข้าจะเป็นดั่งโล่ให้แก่ท่านด้วยชีวิตทั้งกายและจิตใจของข้าเป็นของท่าน!!!"

หลังพูดจบแสงสีทองพลันส่องสว่างจนแสบตาพริบตาเดียวร่างของเต่าดำกลายเป็นหญิงสาผมยาวสวมชุดกี่เพ้าเหมือนลี่เอ๋อแต่สีดำลวดลายสีทองตระการตาสวยงามผมสีดำขลับและเงางามเหมือนเด็กทารกใบหน้าที่แสนงดงามและซุกซนความบริสุทธิ์งดงามของนางนั้นทำให้ชายหลายหมื่นคนยังต้องตกตะลึงชายชราที่ตามเหตุการณ์ไม่ทันจึงได้แต่ยินเงียบ

แป๊ก !!

หลินเฟยดีดนิ้วหนึ่งครั้งชายชราก็ล้มลงหมดสติไปความทรงจำเกี่ยวกับตัวตนของหลินเฟยและเหตุการณ์ทั้งหมดพลันหายไปจนหมด

หลินเฟยนึกบางอย่างได้จึงยิ้มขึ้นมา

"เอาหล่ะเต่าดำ นับตั้งแต่นี้ไปนามของเจ้าคือ หลินชิงเอ๋อ !! ตอนนี้เจ้าเป็นครอบครัวของข้าแล้วนะ ชิงเอ๋อ ^^"

ชิงเอ๋ออดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ที่ตัวตนของตนเองนั้นห่างไกลกับหลินเฟยนักแต่กลับได้เป็นถึงครอบครัวของผู้ที่อยู่เหนือพระเจ้าอย่างไกลโขเช่นนี้นั้นทำให้ชิงเอ๋อรู้สึกปิติยินดีอย่างมาก

"เจ้าค่ะ !!"

ทันใดนั้นโดยที่หลินเฟยไม่ทันสังเกตปรากฏรอยสัญลักษณ์รูปกระดองเต่าที่สละสลวยอยู่หลังฝ่ามือด้านซ้าย

"งั้น ! ได้เวลาท่องเที่ยวกันแล้วหล่ะน้า ~ ข้ายังต้องหาจตุรเทพอีก 3 ตนเพราะงั้นไปกันเถอะ !!^^!!"

""เจ้าค่ะนายท่าน !!!""

...ติดตามตอนต่อไป