เส้นทางแห่งแสง [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #57 : บทที่ 29 ผลกระทบจากการทำสัญญา ภาค ราชันย์ผยองเดช

กลุ่มของหลินเฟยรีบมุ่งหน้าไปยังจุดที่เกิดเหตุทันทีและปรากฏร่างของมังกรบรรพกาลตัวสีขาวผ่องดุจดั่งหิมะและสว่างไสวราวดวงจันทร์

"มนุษย์ !! เจ้าต้องการสิ่งใด !! พลัง !!? หรือความตาย !!?"

หลินเฟยไม่รอช้ารีบใช้ร่างอวตารทันทีแสงสีทองแผ่พุ่งไปทั่วท้องนภาท้องฟ้าที่มืดครึ้มกลับมลายหายไปสิ้นเหลือไว้เพียงละอองสีขาวผ่องร่วงโรยลงมากับท้องฟ้าที่แจ่มแจ้งไปด้วยแสงตะวัน

(ต่อไปนี้จะขอใช้คำว่า ' ร่างจำแลงมนุษย์ ' แทน ' ครึ่งมนุษย์ ' นะครับ)

หลินเฟยกลายเป็นเด็กสาวน้อยน่ารักในออร่าสีทองอร่ามแผ่กระจายไปรอบๆรัศมีครึ่งลี้ผมสีทองยาวสลวยและดวงตาสีทองส่องประกายวาววับลวดลายรูปร่างมังกรปรากฏบนหน้าผากและกลางหลักเมื่อเห็นเช่นนั้นมังกรบรรพกาลรีบแปลงร่างจำแลงมนุษย์ทันทีและร่อนลงไปคุกเข่าต่อหน้าหลินเฟยเหมยลี่ที่ตามหลังมาเพราะอดเป็นห่วงหลินเฟยไม่ได้จึงแอบตามมาอย่างลับๆแต่เพียงแค่ได้เห็นเช่นนั้นดวงตาของนางฉายแววตกตะลึงอย่างถึงที่สุดผู้ที่ขนาดมังกรบรรพกาลยังต้องคุกเข่าให้คนผู้นั้นจะต้องยิ่งใหญ่ขนาดไหนกัน!

จากมังกรตัวใหญ่ยักษ์กลับกลายเป็นหญิงงามผมสีเงินดวงตาสีฟ้าสดใสอาภรณ์สีขาวใส่ซ้อนทับกันอย่างซันซ้อนรูปร่างที่สมบูรณ์แบบจนมิน่าจะใช่ผู้ที่อยู่บนโลกใบนี้กับสายตาดุดันที่ราวกับพร้อมจะทำลายโลกได้ทุกเมื่อ

"ผู้น้อยหยางคารวะท่านบรรพบุรุษเจ้าค่ะ ต้องขออภัยอย่างยิ่งที่เสียมารยาทเจ้าค่ะ !!"หยางกล่าวออกมาอย่างเรียบร้อยและกิริยาที่ไม่แสดงถึงความฝืนใจทำเลยแม้แต่น้อย

"ข้ามีเรื่องที่จะให้เจ้าทำให้ข้าได้รึไม่ ?"เสียงหวานที่เซาะหูของหลินเฟยทำเอาหยางหน้าแดงไปเล็กน้อยก่อนจะกล่าว

"หากท่านต้อวการผู้น้อยก็มิกล้าขัดแต่อย่างใด"หยางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมั่นจากใจจริงเพราะราชันย์มังกรที่เหนือกว่าทุกชีวิตที่แม้แต่พระเจ้ายังต้องหมอบกราบมาอยู่ตรงหน้าของตนแล้ว

"ข้าอยากให้เจ้ามากับข้าเพราะเจ้าสำคัญต่อการที่ข้าจะได้ไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดในยุทธภพนี้"เสียงหวานกล่าวบอกความต้องการ

"ใยท่านถึงต้องการขึ้นไปกันท่านยืนอยู่บนจุดสูงสุดมาตั้งแต่แรกแล้วมิใช่รึเจ้าค่ะ?"หยางเอียงคอถามอย่างสงสัยแต่ผู้ที่มองดูมันกลับดูน่ารักน่าชังจนอยากจะเข้าไปลูบหัวอย่างน่าประหลาด

"ผิดแล้ว...ข้านั้นไม่ได้จะขึ้นไปในฐานะราชันย์มังกรแห่งแสงแต่จะขึ้นไปโดยฐานะมนุษย์ที่มีนามว่าหลินเฟย"หลินเฟยกอดอกยกยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

"ผู้น้อยโง่เขล่ามิอาจจะเข้าใจในความคิดของท่านได้โปรดให้อภัยด้วยเจ้าค่ะ"หยางค้อมตัวลงต่ำเพื่อขออภัย

หลินเฟยโบกมือเชิกว่าไม่เป็นไรก่อนจะกล่าว

"แล้วว่าอย่างไรหล่ะ...เจ้าอยากจะมากับข้ารึไม่ ?"หลินเฟยกล่าวถามอีกรอบ

ต่อให้เป็นสัตว์อสูรที่โง่เขล่าแค่ไหนก็ต้องรู้ว่าการที่ตนได้ติดตามราชันย์เหนือพระเจ้าผู้นี้เป็นเกียรติมากแค่ไหนไม่เพียงแต่จะมีเกียรติที่ยิ่งใหญ่ไปชั่วชีวิตแล้วยังมีความภาคภูมิใจที่ได้ติดตามท่านผู้นี้อีกใครมันจะกล้าตอบปฏิเสธกัน!

"ผู้น้อยยอมรับเจ้าค่ะ !!"หลินเฟยเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะเอานิ้วไปแตะที่หน้าผากของหยางก่อนจะเกิดแสงส่องสว่างไปทั่วจนทำให้เหมยลี่ที่แอบดูอยู่ต้องปิดตาทันทีสิ้นแสงลงหยางกลายเป็นหญิงงามที่ไม่เปลี่ยนไปจากรูปลักษณ์เดิมเลยแม้แต่น้อยแต่ความงามก็ยังคงเปล่งออร่าออกมาอย่างไม่มีสิ้นสุดชุดที่หลินเฟยมอบให้เป็นชุดและชุดคลุมที่เหมือนกับเหล่าององครักษ์ของตนแต่ตรงไหล่ซ้ายปรากฏหัวของมังกรตัวสีขาวเงาวับและดวงตาสีฟ้าที่งดงามประดับอยู่ส่วนดาวที่อยู่ด้านซ้ายของอกเสื้อมีเจ็ดดาว!

ปรากฏลวดลายมังกรสีขาวนวลพันรอบๆแขนซ้ายของหลินเฟยและลวดลายต่างๆในร่างกายพลันเปล่งแสงออกมาต้อนรับลวดลายใหม่จากนั้นแสงก็ค่อยๆมืดลงพร้อมกับลวดลายค่อยๆจางหายไปเพื่อซ่อนจากผู้ที่พบเห็น

และจู่ๆหลินเฟยก็รู้สึกแปลกๆแต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไรจึงปล่อยไปทั้งแบบนั้น

"เจ้ามีชื่อแล้วงั้นข้าจะให้เจ้าแซ่หลินตกลงมั้ย ?^^"หลินเฟยดี้ด้าอย่างน่ารัก

"เจ้าค่ะ !"หยางรีบตอนทันทีก่อนหลินเฟยจะกล่าว

"เอาหล่ะ ! พวกเราคงต้องไปกล่าวลาท่านพี่เหมยลี่ก่อนจริงมั้ย ?"หลินเฟยหันหน้ามาตรงที่เหมยลี่ซ่อนตัวอยู่

เหมยลี่รู้ตัวว่าโดนจับได้แล้วจึงโผล่ออกมาทันที

"ฮิๆ โดนจับได้ซ้ะแล้วสิ...พวกเจ้าจะไปกันแล้วสินะน้องเฟย ?"เหมยลี่กล่าวถาม

"เจ้าค่ะพวกน้องขอลาท่านพี่นะเจ้าค่ะ...ไม่ต้องห่วงน้องจะแวะมาหาท่านพี่อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ^^"หลินเฟยกล่าวอย่างอ่อนโยน

"งั้นเจ้าก็รักษาตัวด้วยนะน้องเฟย"

"เจ้าค่ะ^^"

กลุ่มของหลินเฟยทั้งกลุ่มพลันหายไปราวกับภูติผูตผีเหลือไว้เพียงแต่ความว่างเปล่าใบหน้าของเหมยลี่มีน้ำตาใหลออกมาก่อนจะกล่าวเบาๆ

"ข้าหวังว่าจะพบเจอบุรุษที่แสนเจ้าเล่ห์อย่างเจ้าอีกน้ะน้องเฟย^^"

เมื่อกล่าวจบเหมยลี่ก็พลันหายเข้าไปในความมืดทันที

.........

กลับมาทางด้านของอวิ้นหลันและซุนเฉินที่กำลังฝึกอวิ้นหลันอย่างหนักจนตอนนี้อวิ้นหลันฝึกฝนจนบรรลุขั้นที่สองของทุกวิชาแล้ว

"เห้อ ~ เมื่อไหร่ท่านอาจารย์จะกลับมากันน้า ~"อวิ้นหลันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและบ่นออกมาเสียงดัง

ก่อนจะเห็นเงาร่างๆของกลุ่มคนที่บินมาบนท้องฟ้า

ฟุ่บ !

ทั้งเจ็ดคนเหินลงมาอย่างสง่างามอวิ้นหลันที่ได้เห็นอาจารย์ของตนก็รีบวิ่งไปหาทันที

"ท่านอาจารย์!!!~~"อวิ้นหลันกระโดดพุ่งตัวไปหวังจะกอดร่างเล็กๆของหลินเฟยก่อนที่จะ..

โป๊ก !!

หลินเฟยเขกหัวไอ่ศิษย์บ้าหญิงงามนี้ก่อนอวิ้นหลันจะลุกขึ้นและกุมหัวตัวเองอย่างเจ็บปวด

"อูย ~ ท่านอาจารย์ข้าก็แค่อยากจะกอดท่านให้หายคิดถึงเองนะขอร้าบ ~"

"คิดถึงบ้านเจ้าน่ะสิ !! ข้าไม่ใช่อิสตรีนะ !! ถ้าอยากกอดก็ไปกอดองครักษ์ข้านู้นไป้ !!"หลินเฟยปัดความซวยให้เหล่าองครักษ์ก่อนจะเดินหนีออกไป

"ได้รึขอรับ ?!!!"อวิ้นหลันแววตาเป็นประกายก่อนที่ทั้งหกสาวจะตะโกนออกมาพร้อมกัน

""""""ไม่ได้เจ้าค่ะ !!!!!""""""

"โหดร้าย T^T"

ทันใดนั้น

"นี้มันอะไรกันเนี้ยยยยย !!!"

ทุกคนหันไปทางหลินเฟยที่ตอนนี้กำลังจะกลับร่างเดิมแต่!

"ขะ...ข...ข้า...กะ...ก...กลับร่างเดิมไม่ได้ !!"หลินเฟยหันหน้ามาทางกลุ่มของตนก่อนจะทรุดเข่าลงและบ่นพึมพัม

"อะไรกันเป็นเพราะตอนทำสัญญากับหยางงั้นหรอ ? หรือว่าจะเป็นตอนที่ข้ารู้สึกแปลกๆตอนนั้นกัน !"

หลินเฟยที่ทำสัญญากับหยางในร่างพศหญิงจึงถูกผลกระทบทำให้กลับร่างเดิมไม่ได้ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลัง

"นายท่านเจ้าค่ะ ! พี่หยินของข้าอาจจะมีโอสถเปลี่ยนเพศอยู่หากพบพี่หยินนางอาจค้นหาโอสถเปลี่ยนเพศให้ท่านก็เป็นได้นะเจ้าค่ะ"

"งั้น..หรือว่าจะ.."

"ใช่แล้วเจ้าค่ะท่านต้องอยู่ในร่างนี้ต่อไปจนกว่าจะพบมังกรบรรพกาลอีกตนเจ้าค่ะ^^"

"ม่ายยยยยยยยย !!!!!!!!"

...ติดตามตอนต่อไป