เส้นทางแห่งแสง [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 ยอดอัจฉริยะปรากฏกาย ภาค การจุติแห่งแสง

หลังจากที่ฝึกฝนเสร็จ อีกแค่ หนึงวัน จะได้ทดสอบแล้ว การทดสอบมีอยู่ สองรอบ

ผู้ที่สอบผ่านเริ่มแรกจะถูกเรียกว่าศิษย์ภายนอก และการจะเข้าเป็นศิษย์ภายนอกนั้นง่ายนิดเดียวแค่ปราณขั้นผู้ฝึกยุทธ์ก็สามารถเข้าร่วมสำนักมังกรหยกได้แล้ว หลังจากผ่านการทดสอบแรก จะถูกส่งไปยังสนามสอบรอบที่สอง นั้นคือการสอบทักษะยุทธ์นั่นเอง ผู้เข้าสอบจะต้องใช้ทักษะยุทธ์ ต่อสู่กับศิษย์ภายนอกของสำนัก หากชนะจะถือว่าผ่าน.. หากแพ้จะสอบตกทันที แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับหลินเฟยเลยแม้แต่น้อยพลังของหลินเฟยตอนนี้อยู่ที่ขั้นเซียนระดับ 4 ซึ่งไม่เคยมีใครไปถึงมาก่อนในทวีปปราณฟ้า 

ณ หน้าประตูแห่งการทดสอบ

หลินเฟยได้มาถึงเมืองเจียนหนิง และเดินไปที่หน้าประตูทางเข้า

"เอ๋... !! เดี๋ยวก่อนไอ่เจ้าหนู ที่นี้ไม่ใช่ที่สำหรับเด็กนะ กลับบ้านเจ้าไปอ้อนกินนมแม่เจ้าไป !!" 

ก่อนจะเดินถึงหน้าประตูนั้นมีชายคนนึงอายุประมาน 11-12 ปีเข้ามาขวางทางสายตาเย่อหยิ่งถือดีของมันนั้นมองหลินเฟยราวกันหนอนแมลงชั้นต่ำแต่หารู้ไม่ว่าตัวมันนั้นได้เดินเข้าสู่ประตูยมโลกไปครึ่งก้าวแล้ว หลินเฟยทำเป็นไม่สนใจและเดินไปทางสนามทดสอบรอบแรก

"นี้แก !! ไอ่ขอทาน !! แกทำเมินข้าเราะ !!"

ทันใดนั้นหมัดของเด็กหนุ่มที่ด่าว่าหลินเฟยอยู่นั้นได้พุ่งเข้าหาหลินเฟย มันระเบิดพลังของระดับ ขั้นผู้ฝึกยุทธ์ ระดับ 4 ทันที

หลินเฟยพลันรู้สึกถึงจิตคุกคามหันกลับมาและยื่นนิ้วออกไปหนึ่งนิ้วจิ้มไปที่หมัดที่กำลังพุ่งตรงเข้ามา

"ก...กะโกหกใช่มั้ย !!!! เด็กนั้น !!! แค่นิ้วเดียว !!!"

หลินเฟยยื่นริ้วไปจิ้มหมัดของเด็กชายที่มาหาเรื่องตน หลินเฟยยังมิรํ้ตัวว่าคนอื่นกำลังมองอยู่เพราะหลินเฟยนั้นใช้แค่นิ้วก้อยหยุดหมัดเท่านั้น !!

"แถมยังเป็นนิ้วก้อยอีกต่างหาก !! ไม่อยากจะเชื่อเลย เด็กคนนั้นมาจากตระกูลหลักอย่านั้นหรอ !!!"

ผู้อาวุโสของสำนักทุกคนต่างเห็นเหตุการณ์ที่เหนือสามัญสำนึกของหมนุยษ์ พลันตกตะลึงงึนงง กันไปตามๆกัน

ทางเหล่าผู้อาวุโส

"ดะ... เด็กคนนั้นเป็นใครกัน ... !!! เด็กคนนั้นต้องมาเป็นศิษย์ข้า !!! "

"ไร้สาระ !! เด็กคนนั้นต้องเป็นของข้าต่างหาก !!!"

"เป็นของข้า !!"

"ของข้า !!" 

หลังจากตกลงกันได้แล้วนั้นข้อสรุปก็คือให้หลินเฟยนั้นตัดสินใจด้วยตัวเองและก่อนเค้าจะทำเช่นนั้นได้เค้าต้องผ่านการทดสอบเสียก่อน

"หนอยยยยยย !! ไอ่เด็กนี้ !! กล้าหยามข้าถขนาดนี้เลยเร--!!!"

เปรี้ยงงงง !!!

เสียวงเนื้อกระทบเนื้อดังมากจนแทบได้ยินกันทุกคน 

ตอนนี้ทุกคนในที่นี้ต่างอ้าปากค้างร้าวกับเจอสัตว์ประหลาดหน้าของทุกคนตอนนี้ต่างเป็นคำถามเดียวกันทั้งหมด

'เด็กนี้มันทำได้ยังไงกัน!!!'

สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ระหว่างที่เด็กชายที่ถูกหยุดหมัดในตอนแรกเกิดโกรธเกรี้ยวขึ้นมาเมื่อหลินเฟยทำให้มันต้องอับอายขายขี้หน้า มันจึงงัดหมัดอักข้างทำท่าจะต่อยไปอีกหมัด ทันใดนั้นเอง หลินเฟยยื่นมือซ้ายออกไป และดีดนิ้วเข้าที่หน้าผาก เบาๆ สิ่งที่ทุกคนเห็นคือเด็กตัวน้อยดีดเบาๆที่หน้าผากแค่นั้นแต่เด็กตัวโตที่โดนดีดกลับกระเด็ดลอยไปติดกำแพงของสำนัก เป็นเพื่งที่เกิดขึ้นไว้มาก ทุกคนยังไม่เชื่อสายตาของตัวเองพลันขยี้ตาเพราะความตกตะลึงนึกว่าภาพที่อยู่ข้างหน้าเป็นภาพลวงตา

หลินเฟยไม่รอช้าจึงเดินเข้าไปที่ลูกแก้วทดสอบ และกล่าว

"ผู้อาวุโสผู้เยาว์ขอทดสอบได้หรือไม่ ??"

ผูอาวุโสที่ตอนนี้เอามือปิดปากตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อได้ยินเสียงของเด็กตัวเล็กๆ เรียก พลันได้สติขึ้นมาแล้วกล่าว

"ได้สิเด็กน้อยเจ้าอยากทดสอบมันข้าก็ไม่ห้ามหลอก..."

สิ้นเสียงของผู้อาวุโส ทันใดนั้นหลินเฟยยื่นมือเข้าไปจับลูกแก้ววัดพลังปรากฏว่า

"ระดับราชันย์ขั้นที่ 5 !!!!!!"

"เห้ออออ ~ "

หลินเฟยถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะตนนั้นได้กดพลังไว้ต่ำสุดได้เพียงเท่านี้ไม่นึกเลยว่าจะได้แค่ระดับราชันย์ ตนนึกว่าน่าจะอยู่แค่ขั้นจอมยุทธ์เท่านั้นแท้ๆ

'เห้อ.. ~ โกลาหลแน่ๆงานนี้ ข้าคงอยู่มิเป็นสุขอีกนานเป็นแน่.. ~'

หลินเฟยบ่นในใจก่อนที่จะเงยหน้าไปดูใบหน้าของผู้อาวุโส ตอนนี้ผู้อาวุโสทั้งสาม ท่านใบหน้าท่วมไปด้วยเหงื่อเต็มหน้าในหน้าที่ตกตะลึงอย่าหาใดเปรียบ

 ความคิดและสามัญสำนึกของพวกเค้าทั้งสามทลายลงสิ้น

ระหว่างที่กำลังได้สติผู้อาวุโสท่านนึงที่ได้สติมาครบถ้วนแล้วแต่เหงื่อยังอยู่เต็มไปหน้าอันบิดเบี้ยวของเค้าพลันกล่าว

" ยอดอัจฉริยะปรากฏกายแล้ว !!! "

....ติดตามตอนต่อไป