กลอนแปด เมื่อข้าถูกคำสาปของพ่อมดร้าย!!

พ่อมดร้ายเปล่งวาจาคำสาป
ดังคมดาบทิ้มแทงดวงใจ
พิษร้ายซึมซาบกระจายไป
ปวดข้างในรวดร้าวถึงวิญญาน

แม้รอดพ้นผ่านความตายมาได้
ย่อมยากเย็นดำรงไว้ชีพถูกผลาญ
เจ็บปวดทุกวันและคืนผ่าน
ตะวันราตรีกาลหมุนเวียน

อ่อนระโหยโรยแรงจนชินชา
ด้วยพลังเยียวยาจึงคงอยู่ได้
แต่ไม่อาจถอนคำสาปตรงหัวใจ
เปลี่ยนเลือดไปเป็นศิลากล้าแกร่งเกิน

เย็นและแข็งดังภูผาในป่ากว้าง
ยืนหยัดอ้างว้างอย่างเก้อเขิน
แต่ไม่อาจรู้สึกใดได้แค่เมิน
เชิดเผชิญโชคชะตาอย่างมั่นคง

===================================

ที่มาของกลอนนี้ คือ
อยากจะเขียนนิยายกับเขาบ้าง แต่ยังไม่สำเร็จ เลยสมมติไปก่อน
ครั้งนี้สมมุติว่า .. ถ้าเป็นคนที่โดนคำสาปร้ายแรง แล้วรอดมาได้
แต่มีผลข้างเขียงเคียง ส่งผลให้หัวใจกลายเป็นหินเลยนะ
จะอารมณ์ประมาณไหนกัน?

เป็นกลอนที่เขียนไว้นานแล้ว เอามาลงใหม่ที่นี่อีกครั้งค่ะ : )