เพื่อนบ้านคนใหม่...สะดุดรักนักเขียน

ลำดับตอนที่ #2 : นักสืบฝึกหัด

          



หนิงตามคุณมาถึงร้านหนังสือชื่อดังประจำห้าง คุณรู้ไหมว่าหนิงก็ชอบเข้ามาซื้อหนังสือที่ร้านนี้  เพราะเขามีมุมให้หยิบหนังสือมานั่งอ่าน  แถมที่ร้านยังมีขนมเค้กแสนอร่อยด้วย  คุณเดินเข้าไปในร้านตรงไปยังมุมหนังสือที่เกี่ยวกับนวนิยายและเรื่องสั้น(โอ้พระเจ้าจอร์ช)  คุณหยิบหนังสือที่หนิงเขียนขึ้นมาอ่านแล้วอมยิ้ม

        

          



คุณจะรู้ไหม  หนังสือเล่มนี้กว่าหนิงจะเขียนออกมาได้เป็นเล่มอย่างที่คุณถือเนี่ย  หนิงต้องทนให้คุณนายฟ้าใสโทรมาจิกเกือบทุกวัน  หนังสือเล่มนี้หนิงเขียนถึงผู้หญิงคนหนึ่ง  ซึ่งเธอเป็นนักเขียนประเภท HOW to  เกี่ยวกับทำอย่างไรให้ผู้ชายที่เราปิ๊งรักเรา   รักยังไงไม่ให้อกเดาะ แล้วก็อีกหลายอย่างที่นักเขียนคนนี้เขียน  ซึ่งได้การตอบรับอย่างดีจากผู้อ่านว่าเขียนได้โดนใจ อ่านแล้วสามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ ได้จริงๆ (ฮือๆๆๆ)  





แต่ในชีวิตจริงของนักเขียนคนนั้นกลับประสบปัญหาเรื่องความรักอย่างแรงคือเธอไม่เคยมีความรัก  และสุดท้ายเธอก็ได้เรียนรู้ว่าความรักเกิดขึ้นจากจิตใจไม่มีข้อปฎิบัติอะไรมาเป็นตัวช่วยนอกจากความจริงใจของคนสองคน

        

          



คุณรู้ไหมว่าครั้งแรกที่ยัยฟ้าได้อ่านเรื่องของหนิง  ฟ้าบอกกับหนิงว่า

          



“แกเอาเรื่องของแกมาเขียนนี่หน่า”   หนิงเองก็ตอบกลับไปอย่างภาคภูมิใจว่า

          



“เออสิวะก็ไม่รู้จะเขียนอะไรแล้ว แกเล่นทวงต้นฉบับฉันยิกๆ ฉันว่าคนอ่านน่าจะชอบ เพราะในความเป็นจริงแล้วความรักมันกำหนดไม่ได้ด้วยทฤษฎีปฏิบัติหรอกนะ ไม่อย่างนั้นจะมีสโลแกนที่ว่า สูตรใครก็สูตรใครเซ่เหรอ”

          

          



คุณรู้ไหมว่าเรื่องของหนิงเรื่องนี้ขายดีมากนะ ถึงมันไม่ใช่หนังสือที่ดีมากนัก แต่มันก็เป็นหนังสือที่เขียนถึงคนที่มีความรักได้อย่างดีมากเลย (หนิงไม่ได้โฆษณาขายหนังสือของหนิงหรอกนะคะ)  

          



คุณถือหนังสือหนิงไว้แล้วปราดสายตาไปยังหนังสือเล่มอื่นๆที่วางเรียงอยู่บนชั้นหนังสือ คุณตัดสินใจที่จะซื้อหนังสือของหนิงแล้วเหรอคะ  คุณรู้ไหมว่าหนิงดีใจมากเลยที่คุณจะอ่านงานเขียนของหนิง  เพราะนั่นหมายความว่าคุณได้รู้จักส่วนหนึ่งของชีวิตหนิงแล้ว  แหมคุณรู้ไหมใจหนิงเต้นตูมตามเลยนะที่เห็นหนังสือหนิงอยู่ในมือของคุณ  มันเหมือนคุณได้หยิบหัวใจหนิงขึ้นมาดูแลอย่างนั้นแหล่ะ  



เอาไว้ถ้าเรารู้จักกัน หนิงจะให้คุณอ่านงานเขียนของหนิงก่อนใครเลยดีไหมคะ (หนิงไม่ได้ติดสินบนคุณนะ)

          



ในที่สุดคุณก็ตัดสินใจซื้อหนังสือของหนิงจริงๆ  หลังจากที่คุณเดินดูหนังสืออื่นๆที่คุณสนใจ  คุณรู้ไหมการอ่านหนังสือเป็นการบอกเล่าถึงลักษณะนิสัยของคนๆนั้นว่าเขาเป็นคนยังไง  ชอบอะไร มีนิสัยยังไง  ท่าทางคุณจะชอบถ่ายรูป หนิงเห็นคุณยืนอ่านหนังสือเกี่ยวกับเทคนิคการถ่ายภาพแนวใหม่ แหมถ้าคุณชอบถ่ายรูป หนิงขอสมัครเป็นนางแบบได้ไหมคะ (หนิงชักจะฝันมากเกินไปแล้วสิ)

          



คุณเดินออกมาจากร้านหนังสือ  หนิงเองก็เดินตามคุณไปห่างๆอย่างไม่ลดละ ก็แหม

หนิงก็อยากรู้นี่หน่าว่า  ในวันหยุดสบายๆของคุณ  คุณชอบทำอะไรบ้าง  แต่คุณรู้ไหมคะ  วันนี้ของหนิงมันไม่ค่อยสบายเลย  หนิงขียนหนังสือไม่ออก ความคิดมันตื้อๆ (จนมาเจอคุณหนิงก็เริ่มรู้สึกสดใส) แต่หนิงก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่หรอกนะ  นี่ถ้าคุณรู้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งสะกดรอยตามคุณมา  คุณก็คงไม่ชอบใจนัก  หนิงขอโทษคุณนะคะที่ไปละลาบละล้วง  อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องของคุณ  

          



คุณเดินไปเรื่อยๆจนถึงร้านกาแฟร้านหนึ่ง  คุณรู้ไหมว่าเราใจตรงกันอีกแล้ว  หนิงก็ชอบเข้ามานั่งร้านกาแฟร้านนี้  หนิงเป็นคนติดคาเฟอีน คงเพราะว่าหนิงชอบนั่งคิด นั่งเขียนหนังสือตอนกลางคืน  พอง่วงนอนก็ชงกาแฟร้อนๆดื่ม  หนิงชอบกลิ่นกาแฟร้านนี้ มันหอมนุ่มลึกละมุนละไม  และที่สำคัญเวลาลูกค้ามานั่งแช่นานๆ  พนักงานไม่แสดงทีท่าหงุดหงิดหรือขับไล่ด้วยสายตา

          



หนิงไม่รู้ว่าคุณมานั่งรอใครหรือเปล่า   เพราะคุณทำท่ามองดูนาฬิกาที่ข้อมือ  หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร…คนปลายสายคงทำให้คุณหงุดหงิดใจไม่น้อย  หนิงเห็นคุณทำหน้าเซ็งๆ(แต่ก็ยังหล่อ) แล้วคุณก็หยิบหนังสือที่หนิงเขียนขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา…และแล้วก็มีผู้หญิงสาวสวยคนหนึ่ง  เดินตรงเข้ามาหาคุณ เธอยิ้มหวาน หวานซะกาแฟที่หนิงยกขึ้นมาดื่มมันเริ่มเลี่ยน ผู้หญิงตาคมสวย ผมยาวแต่งตัวดีดูยังไง ก็เหมาะสมกับคุณมาก (เฮ้อ)  เธอนั่งลงพูดคุยกับคุณท่าทางสนิทสนมกันมากเหลือเกิน

          



ถึงเวลานี้หนิงก็ได้แต่ทำหน้าเป็นหมาเหงา  เหมือนถูกเจ้าของทิ้งให้เฝ้าบ้าน   หนิงไม่น่าตามคุณมาเลย (ใครใช้ให้แกตามมายะนังหนิง ฮือๆๆๆ) หนิงนึกด่าตัวเองในใจ   คุณคุยกับเธออย่างสนุกสนาน  ส่วนหนิงก็นั่งดื่มกาแฟที่หนิงแทบจะไม่รับรู้รสชาติของกาแฟแก้วนี้เลย  คุณคุยกับเธอซักพักก็หยิบหนังสือของหนิงส่งให้เธอ เธอยิ้มรับอย่างดีใจ แล้วลุกขึ้นหอมแก้มคุณ หนิงตกใจมาก เธอกล้ามาก  คุณจะรู้ไหมคะ  หนิงรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของหนิง  มันหล่นแตกดังเพล้ง  





แล้วคุณก็หันมามองหนิง (ไม่สิแล้วทุกคนในร้านก็หันมามองหนิง ตายจริง ทุกคนได้ยินหัวใจหนิงแตกเหรอคะ) พอหนิงได้สติ จึงได้รู้ว่า  หนิงทำแก้วกาแฟหล่นแตก หนิงอายมาก อายจนอยากจะแทรกพื้นร้านกาแฟหนี  หนิงคงเป็นยัยเปิ่นในสายตาคุณแล้ว  คุณยิ้มแก้มตุ่ย เหมือนครั้งที่คุณยิ้มให้หนิงหน้าบ้านวันนั้น ผิดกับวันนั้นหนิงแน่ใจว่าคุณรู้สึกดีที่ยิ้มให้หนิง  แต่วันนี้คงไม่ใช่(ฮือๆๆๆ) หนิงรีบจ่ายค่าเสียหายให้กับพนักงาน แล้วเดินลุกขึ้นเดินออกจากร้านโดยทันที