คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 8
“เดี๋ยว ไอ้นักเลงปากสุนัข”เสียงนั้นคือเสียงของซูยองที่ยืนกอดอกข้างๆแทยอน
ซึ่งทำให้ไอ้นักเลงนั้นหันกลับมามองทันที ตอนนี้คนที่อยู่แถวๆนั้นเริ่มมามุงดูแล้ว
“เรียกชั้น……ว่าอะไรนะ” ไอ้นักเลงเดินดุ่มๆมาทางซูยองพร้อมด้วยสายตาที่ท้าทายเป็นอย่างมาก
“นายไม่มีสิทธิ์มาว่าแฟนชั้น” ซูยองพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ
“แล้วจะทำไมละ”ไอ้นักเลงก็ตอบกวนๆ
“แข่งยิงธนูกัน”
“ห๊ะ?”ที่ซูยองพูดมาไม่ใช่แค่ไอ้นักเลงกวนโอ๊ยที่สงสัยแม้แต่แทยอนก็เหมือนกัน
“555++บ้ารึเปล่า สาวน้อย ชั้นเป็นเจ้าของซุ้มนี้ แน่นอนว่าชั้นต้องเล่นกับมัน
ตลอด อย่างนี้ชั้นก็ได้เปรียบนะสิ”ไอ้นักเลงนี้หัวเราะเยาะเย้ย แต่คนถูกว่ากลับทำหน้านิ่ง
“แค่ลูกธนู2ดอก ถ้าชั้นยิงเข้าทั้ง2ดอก นายต้องขอโทษแฟนชั้นแล้วก็แถม
รางวัลกับขนมด้วย”ซูยองบอกแทยอนเห็นว่าใบหน้าของซูยองนั้นปรากฏรอยยิ้มแปลกๆนิดนึง
“โอเค แต่ไม่ใช่ลูกดอกพลาสติกนะเราจะเล่นของจริงกัน ถ้าชั้นยิงเข้าเป้า เธอต้องเอาแฟนเธอมาให้ชั้น”ไอ้นักเลงกวนโอ๊ยพูดพร้อมหันไปทำหน้าหื่นใส่แทยอน
“ก็ได้”
แทยอนหันขวับมองซูยองทันที
‘ยัยเสาไฟฟ้าเธอจะยกชั้นให้หมอนี้หรออออTOTเธอเป็นนายจ้างชั้นนะ ต้องช่วยกานเซ๋~’ แทยอนคิดในใจ
“ไม่ต้องห่วง”ซูยองหันมาพูดกับแทยอนหลังจากตกลงข้อแลกเปลี่ยนเสร็จ แล้วก็เดินไปด้านนอกโรงยิม
-
-
-
-
ด้านนอก
คนมุงยิ่งกว่าในโรงยิมเพราะคนทั้งงานมาสนใจการดวลธนูกัน
ซูยองกับนักเลงกวนโอ๊ยเดินไปหยิบคันธนูของตัวเอง ส่วนเป้าธนูอยู่ห่างจากที่
ทั้งคู่ยืนประมาณ7เมตร คนที่จะยิงคนแรกก็คือ ไอ้นักเลงกวนโอ๊ย (แทยอนเค้าแค้นอ่านะคะ--)
ฉึก!
เข้าเป้าไปหนึ่งดอก ก่อนจะหันมาหัวเราะพลางมองซูยอง
ฉึก!
แล้วก็ยิงไปอีกดอก แต่คราวนี้เฉียดเป้าไปนิดเดียว หลังจากนั้นก็ถึงตาซูยอง
ซูยองง้างคันธนูสุดแขนสายตาเพ่งเล็งไปที่เป้าของตัวเอง
ฉึก!
ดอกที่หนึ่งเข้าเป้าตรงกลางเป๊ะ ตอนนี้แทยอนกำลังลุ้นตัวโก่งกลัวว่าซูยองจะยิง
ไม่เข้า ซูยองง้างคันธนูอีกครั้ง แทยอนเริ่มปิดตาตัวเองเพราะกลัวซูยองจะยิงไม่เข้า
ฉึก!
ลูกธนูเข้าเป้าตรงกลางโดยยิงทะลุเข้าท้ายของลูกธนูดอกแรกพอดิบพอดี
หน้าทุกคนที่มุง à 0o0
หน้าแทยอน à 0<
หน้านักเลง à =[]=
หน้าคนยิง à -_-
แป๊ะๆ
และตามมาด้วยเสียงปรบมือของคนแถวๆนั้น
“ชะ ชนะแล้ว”แทยอนค่อยๆลืมตาอีกข้างมาดู
“ขอโทษแฟนชั้นสะ”ซูยองหันไปพูดกับนักเลงกวนโอ๊ยที่ปากยังค้างอยู่
“ขะ ขอโทษครับ ผะ ผมผิดไปแล้ว”เด็กนักเลงกวนโอ๊ยก้มหัวให้แทยอนปลกๆ
แล้วสั่งให้นักเรียนชายใส่แว่นที่ตอนแรกที่ตื้อแทยอนในตอนแรกไปหยิบของ
รางวัลมาให้ ซึ่งของที่ได้คือจี้สร้อยคอรูปครึ่งของหัวใจ2เส้นถ้าประกบกันก็จะ
เป็นรูปหัวใจและได้ขนมแถมมาอีก
“ขอบคุณที่แวะมาเล่นซุ้มเราคร้าบ”นักเรียนชายใส่แว่นกับชายนักเลงที่กลับสงบเสงี่ยมลงไปก้มหัวตามหลังซูยองกับแทยอนที่เดินไปแล้ว
“ไม่ยักรู้ว่าเธอเก่งยิงธนูด้วย”แทยอนหันไปถามซูยอง
“ก็รู้ไว้ซะ”ซูยองหันมาตอบหน้านิ่ง
“แล้วจะเอาไงกับจี้ที่ได้มาละ”แทยอนถามถึงของที่เพิ่งจะได้มา
“ก็ใส่สิ ชั้นใส่ให้”ซูยองล้วงจี้สร้อยคออันนึงออกมาก่อนจับแทยอนให้หันหลัง
แล้วบรรจงใส่สร้อยให้แทยอน
“แล้วอีกอันนึงละ”แทยอนจับจี้ที่คอตัวเองขึ้นมาดูก่อนจะถามหาอีกจี้อีกครึ่ง
“อยู่นี้ไง”ซูยองจับของที่คอตัวเอง
“เอาไปใส่เมื่อไหร่เนี้ย”แทยอนถามงงๆตั้งแต่เดินออกมาจากซุ้มนั้นเธอยังไม่เห็น
ซูยองจะเอาจี้มาใส่เลย (ไรเตอร์งงเหมือนกัน--)
“ความสามารถอีกอย่าง รู้ไว้ละ”ซูยองพูดด้วยใบหน้านิ่งๆก่อนเดินต่อไปอีก
“ยัยนี้ จะเก่งไปไหนกัน”แทยอนพูดกับตัวเองเบาๆแล้วเดินตามซูยองไป
-
-
-
-
เวลา 18:44
ซูยองกับแทยอนกลับจากโรงเรียนแทยอนมาบ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดงาน
เต้นรำโดยต้องให้มาเป็นคู่ ซูยองซึ่งอยู่ในชุดเต้นรำชุดสูทสีขาวทั้งตัวตั้งแต่หัว
จรดเท้าเข้ากับผมซอยสั้นดูรวมแล้วเหมือนผู้ชายสะมากกว่า ร่างสูงเดินวนไปวนมาตรงบันไดวนหรูเพื่อรอให้แทยอนลงมา
“คุณหนูคะ คุณคิมแทยอนมาแล้วคะ”แม่บ้านคนนึงที่ยืนอยู่ข้างล่างมารอส่งคุณหนูของตัวเองพูดขึ้น
“ช้าเป็นเต่าเลยนะ ยัย…”ซูยองหันไปหาแทยอนหมายจะต่อว่าซะหน่อยแต่พอ
เห็นแทยอนที่อยู่ในชุดราตรีเกาะอกสีขาวยาวลงมาเกือบถึงข้อเท้ามีผ้าสีขาวคลุมบนไหล่ผมสีน้ำตาลทองถูกรวบเกล้าขึ้นเหลือไว้เพียงหน้าม้าด้านหน้าและใส่ที่คาดผมสีขาวคล้ายมงกฏของเจ้าหญิง นั้นทำให้คำต่อว่าทั้งหลายลงคอไปพร้อมกับการกลืนน้ำลายอึกใหญ่ดวงตาของเธอจดจ้องไปยังรูปร่างของแทยอนที่เดินลงบันไดหรูมาอย่างไม่วางตา
“ขอโทษที่ช้า”แทยอนพูดไปก็พยายามไม่สบสายตาที่จดจ้องมองเธอ มือก็
พลางคอยจัดผ้าคลุมไหล่มาปิดตรงเกาะอกของตัวเองเพราะกลัวร่างสูงจะมอง
“จะแทะชั้นอีกนานมั้ย มองอยู่ได้-*-”แทยอนจึงพูดให้ซูยองได้สติกลับคืน
“ก็ไม่ได้อยากมองนักหรอก ไปขึ้นรถ”ซูยองไล่ให้แทยอนไปขึ้นรถลีมูซีนคันหรู เมื่อแทยอนเข้าไปแล้วตนจึงเข้าไปนั่งตาม
บนรถ
ซูยองนั่งไขว่ห้างกอดอกมองไปนอกหน้าต่าง แทยอนก็มองออกไปข้างนอกเช่น
กัน ต่างคิดเรื่องเดียวกัน
‘ชั้นจะหลงรักเจ้าหนี้อย่างเธอไม่ได้ ไม่มีทาง’
‘ชั้นจะทำยังไงกับหัวใจของชั้นดี ชั้นไม่อยากจะหลงรักเธอแต่ชั้นห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้จริงๆ’
------------------------------------------------------------------------------------
ลงแค่นี้ก่อนน้าคร้า ที่เอามาลงก่อนเพราะมีคนแต่งชื่อเรื่องเหมือนกัน
กลัวจะโดนแย่งคนอ่านและคนเม้นT-T(อย่าทิ้งไรเตอร์น้า)
เม้นด้วยนะคร้า ถ้าไม่เม้นไรเตอร์ไม่อัพต่อ (ไรเตอร์แอบมาดูทุกวันนะ)
และขอย้ำว่าอย่าทิ้งไรเตอร์ปายยยยยยยยยยToT
เดี๋ยวครั้งหน้าจะมาพร้อมทีเดียว4ตอนเรยยยยย
ปล.ขอเม้นเยอะๆหน่อยได้ปะคะคนที่แต่งชื่อเรื่องเหมือนกันเค้านำคอมเม้นไปตั้ง3แว้วขอให้นำทะลุไป24ได้มะเนี้ยยยย
ความคิดเห็น