คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 11
Sooyoung talk:
พอชั้นบอกยัยแทยอนว่าให้ไปหาแม่ได้ ตอนแรกยัยนี้ก็ทำหน้าดีใจอยู่หรอกแต่พอชั้นบอกจะไปด้วยยัยนี้ก็หน้าเหมือนคนไม่ได้ถ่ายมาเป็นอาทิตย์ แล้วตอนที่ชั้นเอาหน้าผากไปแตะหน้าผากยัยนั้น ยัยรั่วถึงกับหน้าแดงเลยละ อยากบอกนะว่าหน้าตอนหน้าแดงนะตลกมากๆเลยสงสัยต้องแกล้งบ่อยๆแล้วมั้ง
บนรถ
หลังจากออกจากบ้านมา ยัยแทยอนก็มีสีหน้าที่รื่นเริงกว่าปกติมองข้างทางตลอด ส่วนชั้นก็ได้แต่นั่งมองยัยนี้ อะแฮ่มๆอย่าบอกแทยอนนะว่าชั้นแอบมองยัยนี้แล้วยิ้มไปด้วยนะ เดี๋ยวเสียฟรอม์เก๊กโหดหมด-_-
ตอนนี้แทยอนนั่งหลับอยู่แถมมาพิงไหล่ชั้นด้วยอยากจะพลักออกหรอกนะแต่พอพลักแล้วพลักอีกก็ยังกลับมาสลบบนไหล่ชั้นที่เดิม ชั้นเลยยอมแพ้ให้นอนไปอย่างนั้น
“ยัยรั่ว ถึงแล้ว”
ชั้นบอกยัยรั่วแทยอนให้ตื่นเมื่อรถมาถึงหน้าคอนโด ที่นี้ชั้นเป็นคนซื้อให้ยัยรั่วกับแม่อยู่จนกว่าจะใช้หนี้ในบ้านให้หมด
แทยอนลืมตาตื่นแล้วสะดุ้งนั่งตัวตรงเหมือนถูกไฟช็อต
“ถึงแล้วหรอ!” ยัยรั่วรีบลงรถไปเลยละส่วนชั้นก็ได้แต่ส่ายหัวเบาๆ
หน้าห้อง
ก๊อกๆ
“จ้า แป๊ปนึงนะ” เสียงหนึ่งดังออกมาจากในห้องหลังจากแทยอนเคาะประตู
“แทยอน!”
“แม่!”
พอประตูเปิดออก แทยอนก็กระโดดกอดผู้เป็นแม่ทันที หญิงวัย50กว่าก็กอดตอบลูกสาวด้วยความคิดถึง
“แทยอน แม่คิดถึงลูกจริงๆเลย”
“หนูก็คิดถึงแม่มากค่ะ” เอิ่ม ดูเหมือนสองคนนี้จะลืมไปว่าชั้นมาด้วยมั้ง - -
“อ้าว หนูซูยองมาด้วยหรอ” ขอบคุณนะคะที่เห็นกัน-_-
“หนูพาแทยอนมานะคะ” ถึงจะยืมเงินชั้นก็ใช่ว่าชั้นจะโหดร้ายใส่จนไม่พูดเพราะๆกับเค้าหรอกนะ
“แม่ อย่าสนใจเค้าเลยค่ะ เราไปนั่งคุยกันเถอะ” ยัยแทยอนแทรกขึ้นมา เมื่อพูดมาอย่างนั้นชั้นจึงจิกสายตาไปให้หนึ่งที
“งั้นก็เข้ามาก่อนเถอะ หนูซูยองด้วยนะ”
ในห้อง
ชั้นกับยัยรั่วนั่งอยู่ที่โซฟา รอระหว่างคุณนายคิมไปเอาน้ำในครัว
“เธอจะมาด้วยทำไมก็ไม่รู้ -3-” ยัยแทยอนหันมาพูดกับชั้น
“ชั้นก็มาคุยเรื่องเงินนะสิ”
“ชิ ไอ้คนหน้าเลือดอะไรๆก็เงินทุกที”
“น้ำมาแล้วจ้า” คุณนายคิมเดินออกมาจากครัวพร้อมแก้วน้ำ 2 แก้ว
“แม่อยู่คนเดียวสบายดีมั้ยค่ะ” แทยอนเอ่ยถามผู้เป็นแม่ด้วยความเป็นห่วง
“ก็สบายดีจ้ะ แม่ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย”
“พรุ่งนี้หนูจะพาแทยอนไปบ้านแม่กับพ่อหนูนะคะ” ชั้นพูดแทรกระหว่างบทสนทนาของสองแม่ลูก
“อ้อ จ้ะ” คุณนายคิมยิ้มตอบชั้นมา
“ถ้าไม่เป็นการเสียมารยาท หนูขอคุยกับคุณป้าเป็นการส่วนตัวได้มั้ยค่ะ” ชั้นพูดแล้วเหลือมองแทยอนนิดๆคุณนายคิมก็มองที่ลูกสาวตัวเอง
“แทยอน ลูกไปซื้อปลาที่ตลาดให้แม่หน่อยได้มั้ย”
“ได้ค่ะ แม่” แทยอนลุกไปตามคำ เมื่อแทยอนออกจากห้องไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ชั้นกับคุณนายคิมสองคน
“เรื่องเงินเป็นยังไงบ้างค่ะ”
“ตอนนี้ หนี้สินก็ลดลงไปมาก อีกไม่นานก็จะใช้หมดแล้วละจ้ะ” อีกไม่นานยัยรั่วจะได้กลับมาแล้วสิ ทำไมชั้นถึงรู้สึกใจหายแบบนี้ละ
“หนูอยากมีเรื่องจะขอคุณป้านะคะ”
“อะไรจ้ะ”
“ที่แทยอนทำหน้าที่ไปเป็นแฟนหลอกๆของหนู มีถึงวันที่คุณป้าใช้หนี้หมด แต่ถ้าหนูอยากให้แทยอนอยู่กับหนูต่อแม้จะใช้หนี้หมดแล้ว จะได้รึเปล่าคะ”พอชั้นพูดออกไปคุณนายคิมก็มีสีหน้าเปลี่ยนเป็นมายิ้มเล็กๆให้ชั้นแทน
“อันนี้ป้าก็ไม่รู้หรอกนะว่าแทยอนจะว่ายังไง แต่ป้านะให้อยู่แล้ว”
ชั้นพยักหน้าเบาๆแทนคำตอบ
“หนูซูยอง”
“ค่ะ?”
“หนูนะ……ชอบแทยอนแล้วหรอ” คุณนายคิมถามมา ชอบหรอ ถ้าจะให้ตอบจากหัวใจจริงๆแล้วละก็……………
“น่าจะใช่นะคะ”
>>
>>
ที่บ้าน
หลังจากกลับมาจากคอนโดของคุณนายคิม แทยอนก็ดูจะมีความสุขกว่าเดิมแต่ตอนขากลับนะกว่าจะดึงกลับได้ลำบากมาก เพราะยัยนี้ไม่อยากกลับ เกาะแม้กระทั่งขาโต๊ะรั้งเอาไว้ไม่ให้ชั้นพากลับ ชั้นเลยหิ้วปีกยัยนี้ผ่านสายตาประชาชีที่เดินผ่านขึ้นลงคอนโดมาขึ้นรถได้สำเร็จ - - ด้วยระยะทางจากคอนโดมาถึงบ้านชั้น ซึ่งเป็นย่านคนรวยอยู่เยอะ กว่าจะมาถึงบ้านก็ปาไปเย็นกว่าๆแล้ว พอมาถึงบ้านชั้นก็บอกป้าแม่บ้านให้จัดของเสื้อผ้าชั้นใส่กระเป๋าสำหรับพรุ่งนี้
“ยัยรั่ว รีบไปจัดของซะนะ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า”
ชั้นสั่งแทยอนไป ยัยนั้นก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องไป ชั้นมองตามเห็นยัยนั้นเดินหาวไปด้วย จะว่าไปแล้วยัยนี้ก็ดูเด็กๆน่ารักดีอ่านะ
แอ๊ด~ ชั้นเปิดประตูห้องตัวเอง เดินไปที่โต้ะของตัวเองที่อยู่ข้างๆเตียงก่อนจะเปิดลิ้นชักที่โต๊ะ แล้วหยิบของสิ่งหนึ่งขึ้นมา
มันคือ จี้ที่ได้ในวันงานโรงเรียน จี้รูปครึ่งหัวใจ ที่อีกครึ่งอยู่กับยัยรั่วนั้น……
ยัยนั้นจะใส่มันตลอดรึเปล่านะ……
ชั้นนอนคิดพลางมองจี้ที่อยู่ในมือ
“เหอะ ชั้นคิดอะไรของชั้นกันนะ” ชั้นพูดก่อนจะเก็บจี้ยัดใส่ใต้หมอนของตัวเอง รีบนอนสะเถอะซูยองแกจะไปหวังอะไรยัยนั้นเอาตัวแลกก็เพราะเงิน
สงสัยตอนที่ยัยนั้นหน้าแดง……ก็คงจะแกล้งทำด้วยละมั้ง
“อืม……เขียนไดอารี่ดีกว่า” ชั้นคิดแล้วก็หยิบไดอารี่ในลิ้นชักโต๊ะตัวเดิมออกมา เมื่อเปิดสมุดแล้วก็เริ่มเขียน
วันนี้ พายัยรั่วแทยอนไปเยี่ยมแม่ที่ไม่ได้เจอกันนาน ยัยรั่วดีใจมากที่ได้เจอแม่อีกครั้ง ชั้นไม่รู้ว่าที่ตอบคำถามของคุณนายคิมแม่ยัยรั่วแทยอนชั้นมั่นใจตอบออกไปรึเปล่า แต่นั้นก็เป็นคำตอบที่อยู่ในใจแล้วนี้น่า พรุ่งนี้ต้องพายัยนั้นไปหาพ่อกับแม่แล้วละ
ชั้นเขียนแค่นั้นแล้วก็ปิดสมุดเก็บมันใส่ที่เดิม แล้วล้มตัวนอนต่อ วันนี้คงต้องนอนเร็วละ(เพิ่งเย็นเองนะคะ พี่ซู- -)
>>
>>
วันต่อมา (จะไวไปไหนค่ะเนี้ย)
ชั้นตื่นแล้วไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อเตรียมตัวจะเดินทางไปข้างนอก จากนั้นก็ลงไปข้างล่างแล้วก็เจอยัยรั่วนั่งอยู่ข้างล่าง
“มาช้าจริงนะ” เอ๊ะ คำๆนี้ มันคำของชั้นไม่ใช่หรอไง ไหงยัยนี้แย่งไปพูดฟะ -*-
“อย่ามาย้อนคำพูดชั้นนะยัยรั่ว” ชั้นพูดแล้วพลักหัวยัยนี้เกือบตกโซฟา
ตุ๊บ!
“โอ๊ยย >o<”
เอ่อ……เกือบรึเปล่าหว่า - -^
“ลงไปนอนทำไมข้างล่างนะ ชั้นพลักนิดเดียวเอง”
“นิดเดียวกับผีอะไรเล่า เธอแรงเยอะจะตายไป” แทยอนลุกขึ้นพูดพลางจับก้นตัวเอง แต่ว่าเมื่อกี้ยัยรั่วชมหรือด่าชั้นละเนี้ย
“ช่วยไม่ได้เธออยากตัวเล็กเองนี้ หึๆ” ชั้นหัวเราะในลำคอ กับท่าทางของยัยนี้ ก็มันจริงนี้เนอะ ตัวก็เล็กแถมเตี้ย (กระทบใครไรเตอร์ขออภัยค่ะ_ _) อีกต่างหาก
“ชิ ยัยโหด -3-” ยัยแทยอนเบ๊ะปากตอบ และมองชั้นด้วยสายตาจิกกัด
“พูดมากน่า” ชั้นพูดแล้วใช้นิ้วชี้พลักหัวยัยแทยอนเบาๆ
“คุณหนูครับ รถพร้อมแล้ว” เสียงลุงคนขับมาเรียก ชั้นกับแทยอนจึงลุกขึ้น
“เดี๋ยว ยัยเสาไฟฟ้า”
“หืม” ชั้นถูกยัยรั่วเรียกไว้ เลยหันไปหา
“เรื่องหนี้บ้านชั้นเป็นไงมั้ง” ทำไม…ต้องถามเรื่องนี้ด้วยนะ ชั้นถอนหายใจเบาๆแล้วพูดไป
“ใกล้หมดแล้วละ”
“จริงหรอ0o0จะได้กลับไปอยู่บ้านเหมือนเดิมแล้ว ดีใจๆ><” แทยอนกระโดดโลดเต้นไปที่รถ คงดีใจที่จะได้ไปจากบ้านนี้สินะ คงจะทนกับที่นี้ไม่ไหว หรือว่า…………
เกลียดที่จะอยู่กับชั้นกันแน่.....
------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์กำลังใจคะ
จะเอาลงเรื่อยๆ
อาจสั้นไปหน่อยนะค่ะ
ขอโทษจริงๆ
ปล.ยังรอความเห็นเกี่ยวกับเรื่อง ชายนี่กับโซนยออยู่นะคะ ว่าจะให้ใครคู่ใคร ฝ่ายหญิงดูได้ในตอนที่13"ประกาศ(อีกรอบ)"นะคะ
ความคิดเห็น