คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter0 : prologue
#ฟิคลมหายใจนัมจิน
ตอนที่0 : อารัมภบท
ณ ฤดูฝนของกรุงโซล เกาหลีใต้ เด็กนักเรียนมากมายที่กำลังทยอยกันกลับบ้านของตนเอง ก็ต้องหลบภายในอาคารเพราะสายฝนที่สาดลงมา อาจมีบางคนที่มีพ่อแม่มารับกลับ ก็ไม่ต้องยืนหลบฝนให้เมื่อยขา ในขณะนั้นเอง ภายในห้องสี่เหลี่ยมห้องหนึ่ง ที่มีป้ายเขียนไว้เด่นหราว่า ‘ผ.อ ซง มินโฮ’ กำลังเต็มไปด้วยความตึงเครียด
“ผมจะไม่อ้อมเลยนะครับคุณแม่ เมื่อวันก่อนผมได้รับเรื่องมาจากครูประจำชั้นของ คิม นัมจุน ว่านัมจุนเค้าจะขออนุญาติครูประจำวิชานั้นๆไปห้องพยาบาลอยู่บ่อยๆ ด้วยเหตุผลที่ได้บอกไว้ว่า เค้ารู้สึกเหนื่อยมาก จนครูที่ห้องพยาบาลเค้าเป็นห่วงจึงได้นำเรื่องนี้ไปแจ้งกับครูประจำชั้นของนัมจุนและครูประจำชั้นของเค้าได้มาแจ้งผมอีกทีนึงนะครับ”ชายร่างสูงนั่งกุมมือตนเองอยู่บนโต๊ะ ขณะเริ่มเปิดประเด็นสนทนาเรื่องลูกชายของหญิงสาววัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม
“..แล้วนัมจุนเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ”ใบหน้าที่เริ่มชราวัยเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงลูกชายตนเอง
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกแม่ ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องเชิญผู้ปกครองด้วยว้ะนี่งง”นัมจุนที่นั่งอยู่ข้างๆกับมารดา เอ่ยแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงติดจะหงุดหงิด
ก็แค่ไม่เข้าใจว่าป่วยแค่นี้ถึงกับเรียกผู้ปกครองเลยหรอวะ
ทำไมต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ไปได้
“นักเรียนกรุณาสำรวมด้วยครับ..คือ..ทางโรงเรียนเคร่งมากเรื่องสุขภาพของนักเรียน ตามกฎ นักเรียนที่มีอาการป่วย จะต้องห้ามมาโรงเรียน เพื่อไม่ให้นักเรียนได้มีการทรุดลงไปมากกว่าเดิม นักเรียนจะต้องรักษาอาการป่วยให้หายขาดถึงจะมาโรงเรียนได้ครับ”มินโฮหันไปดุนัมจินที่ทำกิริยาไม่สุภาพ ก่อนจะหันมาอธิบายจุดประสงค์ของการเรียกผู้ปกครองมาครั้งนี้
“แล้วนัมจุนเค้าจะเรียนทันเพื่อนหรอค้ะ แค่เรียนในห้องนัมจุนเค้าก็เรียนอ่อนพอตัวอยู่นะคะ”
“คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ทางโรงเรียนเราจะส่งคุณครูไปสอนนัมจุนถึงที่บ้านของคุณแม่เลยครับ โดยทางเราจะไม่คิดค่าสอนเพิ่มเติมครับ”
“อ้อฉันเข้าใจแล้วค้ะ ฉันอนุ-”
“ไม่แม่ผมไม่เรียนที่บ้านเด็ดขาด ถ้าจะให้ผมเรียนต่อก็เรียนที่โรงเรียน ถ้าจะไม่ให้เรียนก็ให้ผมอยู่ที่บ้านเฉยๆดิ เรียนที่บ้านมันน่าเบื่อจะตาย เพื่อนก็ไม่ได้เจอ เห็นแต่หน้าครูสอนผมก็หมดอารมณ์จะเรียนล้ะ”นัมจุนค้านออกมาอย่างเบื่อหน่าย ลองคิดดูถ้าหากต้องเรียนที่บ้านและเจอแต่ครูแก่ๆเดิมๆสอนทุกวัน มันจะหน้าเบื่อขนาดไหน ถ้าจะทำกันแบบนี้ สู้ให้เค้าโง่เลี้ยงควายอยู่ที่บ้านยังจะดีซะอีก
“นัมจุนทำไมก้าวร้าวกับครูเค้าแบบนี้ แม่บอกยังไงก็คือตามนั้น แค่นี้แกก็โง่จะตายอยู่แล้วยังจะเรื่องมากอีก”
“ก็ไม่ได้จะไม่เรียนปะแม่ ก็บอกอยู่ถ้าจะให้เรียนก็เรียนที่โรงเรียน ถ้าจะให้ดร็อปก็ดร็อปอยู่บ้าน”
“ฉันก็ไม่ได้บอกว่าจะให้แกดร็อปเหมือนกัน ฉันจะให้แกเรียนที่บ้านคำไหนคำนั้นอย่าเรื่องมาก”
“โห่แม่..!!”
“แล้วก็ห้ามเถียงด้วย ห้ามคัดค้านใดๆทั้งสิ้น ฉันเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับแกแล้ว ถ้าแกยังต่อรองมากเงินรายเดือนที่ฉันต้องส่งให้แกทุกเดือนมันจะลดน้อยลงนะ”คนเป็นแม่เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง นัมจุนได้แต่ชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรออกไป
ก็แม่พูดซะขนาดนี้แล้วใครจะกล้าเถียงล้ะ ยิ่งใช้เงินเก่งๆอยู่-...-
“ขอโทษที่เสียมารยาทนะค้ะคุณครู..งั้นเอาเป็นว่าตามนั้นค้ะ”
“ไม่.!”
“ครับผม..งั้นเริ่มจากพรุ่งนี้ไปเลยนะครับ”
“ค้ะ”
โอ้ยยยยยยยย นัมจุนจะบ้าตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
ไม่เอาไม่อยากเรียนโว้ยยยยยยยยยยยย-*-
#ฟิคลมหายใจนัมจิน
ไม่อยากเรียนก็ต้องเรียนแล้วละแก5555 ตอนนี้ไรท์รีบทความใหม่ทั้งหมดเลยน้ะค้ะ เปลี่ยนจากตอนแรกดราม่าก็มาเป็นฟิคใสๆแทน(?) ยังก็ฝากเอ็นดูฟิคเรื่องนี้กันเยอะๆน้ะค้ะ ส่วนคู่จะเป็นนัมจินสะส่วนใหญ่มากๆ มีกุกมิน มาร่วมด้วย ถ้าชอบอย่าลืมคอมเม้นกันเยอะๆน้ะค้ะ เราต้องการคำติชมมากๆ ฟิคเรื่องนี้อยู่ได้คอมเม้นและแรงสนับสนุนของทุกๆคนน้ะ จากใจเลยคือไม่อยากดองแล้ว ถ้าชอบอย่าลืมคอมเม้นและติดแท็กในทวิตเตอร์กันเยอะๆน้ะค้ะ ไรท์เล่นทวิตบ่อยไรท์เห็นแน่นอนค้ะ55555 รัก♥
ความคิดเห็น