คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Chapter 20
หลังจากที่เวลาในฮอกวอตส์ผ่านไปได้เป็นเวลาสามเดือนการรวมกลุ่มของเบลล่าและเด็กชายนั้นทำให้ทุกคนนั้นเริ่มที่จะไม่ค่อยสนใจแล้วเท่าไรเพราะตอนนี้สิ่งที่ในฮอกวอตส์ต่างให้ความสนใจคือการที่เด็กชายไปไหนนั้นเบลล่าจะอยู่ที่นั้นด้วย
เบล่าอดีตคู่กัดกันในตอนปีหนึ่งมาตัวติดกับเด็กชายนั้นเป็นเรื่องที่แปลก
และถ้าเห็นเบลล่าไปไหนก็จะเห็นว่าเด็กชายจะอยู่ด้วยเช่นกันโดนที่ทำไหมทั้งสองถึงตัวติดกันนั้นเพราะเหตุการณ์เพื่อสองเดือนที่แล้วก็ว่าได้
ในตอนนั้นทั้งเด็กชายและเบลล่านั้นนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของสลิธลินโดยตอนนี้ทุกคนนั้นได้กลับเข้าห้องไปแล้ว
เบลล่าที่ตอนนี้กำลังจะกลับห้องนั้นเห็นเด็กชายยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่แต่เป็นภาษาที่ตนเองนั้นไม่เข้าใจ
“มีอะไรเกี่ยวกับหนังสือที่ผมอ่านหรือป่าว
แบล็ก”
เด็กชายกล่าวออกมาโดยสายตาที่ตอนแรกอยู่อยู่ที่หนังสือแต่ตอนนี้สายตาของเด็กชายมองไปที่เบลล่าโดยที่ไม่ใช่สายตาแบบปกติที่เด็กชายมอง
“ไม่นิ”
“พอมีเวลาไหมยังไงพรุ่งนี้ก็ไม่มีเรียนอยู่แล้ว”
“หา!!!”
เบลล่ากล่าวออกมาอย่างสงสัยเพราะเห็นเด็กชายพูดออกมาแบบแปลกๆแต่ก็เดินไปนั่งข้างๆเด็กชายแต่สายตาก็ไปเห็นตัวอักษรที่ตัวเองนั้นอ่านไม่ออก
“มีอะไรก็ว่ามา เพฟเวอเร็ลล์”
“นี้ถ้าอยากเจอกับคนตายต้องทำไง”
เด็กชายกล่าวออกมาโดยที่ตานั้นหันไปมองหนังสือที่ตัวเองกางไว้อยู่
มือข้างซ้ายของเด็กชายนั้นลูบไปที่หน้ากระดาษอย่างเบามือ
“ทำไหมถึงถามแบบนี้ละ”
“นั้นสินะ
แค่อยากเจอคนสำคัญในชีวิตเท่านั้นละมั่ง”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับสายตาที่เหม่อลอยดูเหมือนว่าเด็กชายนั้นไม่ได้สนใจอะไรเลยนั้นทำให้เบลล่าเผลอกำมือแน่นแบบไม่รู้สาเหตุ
“คนสำคัญ...ลินน่า”
เบลล่ากล่าวออกนั้นทำให้เด็กชายที่ตอนแรกเหม่อลอยหันกลับมาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรและปล่อยจิตสังหารออกมา
“ทำไหมเธอถึงรู้ เบลล่าทริกซ์ แบล็ก”
“นายพูดออกมา..ตอนอยู่บนรถไฟ”
เบลล่ากล่าวออกมาอย่างช้าๆเพราะเมื่อกี้เด็กชายตรงข้างเธอนั้นเอามีดที่ไม่รู้ว่าซ่อนไว้ตรงไหนออกมาจี้ไว้ที่คอของเธอและดูเหมือนเด็กชายจะได้สติได้เอามีดออกไปจากคอของเบลล่า
“ขอโทษทีละ”
“เล่ามาให้ฟังหน่อยสิเรื่องของคนที่ชื่อว่าลินน่านะ”
เบลล่ากล่าวออกมาโดนใช้สายตากล่าวออกมาว่า
ตอบมาข้อหาที่นายเอามีดมาจี้ที่คอของฉัน นั้นทำให้เด็กชายถอนหายใจ
“ก็ได้ๆ
ลินน่านะเธอเป็นคนที่สุดยอดมากเลยนะ”
“สุดยอด...เหรอ”
“อืม เธอเป็นคนที่ใจดี อ่อนโยน ถึงจะเป็นพวกที่เข้าสังคมยากแต่เธอเป็นคนที่พออยู่ใกล้ๆแล้วรู้สึกปลออภัยเลยละ”
เด็กชายกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เหม่อลอยแต่ก็ยิ้มออกมานั้นเป็นรอยยิ้มที่เบลล่าไม่เคยเห็นมาก่อนเพราะคนข้างๆเธอไม่ค่อยที่จะยิ้มออกมาแบบนี้เลยสักครั้ง
“งั้นเธอก็คงเป็นคนที่นายรักมากสินะ
พอกลับไปก็ค่อยไปหาเธอสิ..เดียวนะ”
เบลล่ากล่าวออกมาโดยที่ไม่ได้คิดอะไรจนต้องหยุดไปเพราะคำถามที่เด็กชายกล่าวออกมาก่อนหน้านี้
“ตายไปแล้ว..”
“ถูกแล้วละแบล็ก ลินน่าตายไปแล้ว
ฉันรักลินน่านะรักมากๆด้วยละ”
“คนรักนายหรือไงละเพฟเวอเร็ลล์”
เบลล่ากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์เสียหน่อยๆแต่นั้นทำให้เด็กชายหัวเราะออกมาด้วยสีหน้าตลกที่แสดงออกเป็นครั้งแรกในรอบห้าปี
“ฮ่าๆๆๆ”
“ตลกอะไรย่ะ”
“ลินน่าเขาเขาแต่งงานแล้วนะ
ความจริงเธอก็เคยเจอสามีของลินน่าอยู่แล้ว”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับหัวเราะออกมาด้วยความสนุกที่ทำให้เบลล่าที่อยู่ข้างๆเข้าใจผิดได้
“หา”
“ลินน่าเขาเป็นพี่สาวของฉัน
ใครจะไปคิดเกินกว่าไปเป็นคนรักได้ละ”
“...”
เบลล่าที่ได้ฟังถึงกับทำหน้าตาตกใจขึ้นมาหน่อยๆแล้วหันหน้าหนีแต่เด็กชายก็จับมือของเบลล่าขึ้นมาลูบที่ผมของตัวเอง
“ตอนที่เธอลูบผมแบบนี้
คล้ายกับตอนที่พี่เขามีชีวิตอยู่เลยละ ตลกดีนะก่อนหน้านี้ฉันกับเธอไม่ถูกกันแท้ๆ
การเป็นว่าเธอเป็นคนที่คุยด้วยแล้วสบายใจที่สุด ตลกดีนะ”
เด็กชายกล่าวออกมาแล้วย้ายตัวไปข้างหน้าของเบลล่าแล้วเข้าไปกอดเบลล่าทันทีโดยที่เบลล่าไม่ทันตั้งตัว
“นาย..”
“ขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหม เบลล่า”
เด็กชายกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูหมดแรงหน่อยๆจนเบลล่าได้ไปเห็นรูปถ่ายรูปหนึ่งที่ภายในรูปนั้นมีผู้หญิงผมสีขาว
ดวงตาสีฟ้า กำลังใส่ชุดแต่งงานกับผู้ชายผมสีผมสีทอง
ดวงตาสีน้ำตาลชุดแต่งงานกำลังกอดกันอย่างมีความสุขโดยในรูปนั้นมีดอกไม้ชนิดต่างๆร่วงลงมาอย่างสวยงาม
เบลล่าที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาเพราะรูปที่เห็นนั้นดูมีความสุขเป็นอย่างมากและข้างล่างภาพมีเขียนอะไรบ้างอย่างไว้ว่า
ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขตลอดไป ทำให้เบลล่านั้นกอดเด็กชายตรงหน้ากับไปและลูบผมของเด็กชายอย่างเบามือจนเด็กชายเลิกกอดและลุกขึ้นแล้วเอาหนังสือขึ้นมา
“เป็นความลับของเราสองคนละ แบล็กไม่สิ
เบลล่า”
“เข้าใจแล้ว ความลับของเราสองคน
เพฟเวอเร็ลล์”
เบลล่ากล่าวออกมานั้นทำให้เด็กชายที่ได้ฟังชื่อที่เด็กสาวตรงหน้าเรียกแล้วทำหน้าอารมณ์เสียหน่อยๆแล้วเอานิ้วชี้ข้างขวานั้นไปไว้ที่ปากของเบลล่า
“เรียกผมว่า เซนนะ เบลล่า”
เด็กชายยิ้มออกมาพร้อมกับยิ้มไปให้กับเบลล่านั้นทำให้เบลล่านั้นหน้าแดงออกมาแต่ไม่ใช่แค่เบลล่าเท่านั้นที่หน้าแดงแต่เด็กชายนั้นแดงไปถึงหูเลยก็ว่าได้
“เข้าใจแล้ว เ..เซน”
หลังจากที่เบลล่ากล่าวออกมานั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องนั่งเลานทันทีนั้นทำให้เด็กชายยิ้มออกมาก่อนที่จะกลับห้องไป
“เธอนี้มันน่ารักจริงๆเลยนะ”
นั้นจึงทำให้หลังจากนั้นเด็กชายและเบลล่าตัวติดกันเพราะความที่เบลล่าเริ่มเข้าใจในตัวเด็กชายหน่อยๆและมีความรู้สึกแปลกๆเวลาอยู่ด้วยกัน
ส่วนเด็กชายนั้นการที่อยู่ใกล้เบลล่านั้นทำให้ตัวเองไม่ต้องคิดอะไรเยอะและรู้สึกสบายใจ
“เบลล่าวันนี้เรียนอะไรเหรอคาบบ่าย”
“อา
รู้สึกว่าจะเรียนวิชาป้องกันจากศาสตร์มืดนะย่ะ เซน”
“ไปห้องสมุดกันไหม”
เด็กชายกล่าวออกมาโดยที่ไม่ฟังทำตอบของเบลล่าเพราะเจ้าตัวนั้นจับมือเบลล่าและลากเบลล่าไปห้องสมุดทันทีเลยแต่ก็ส่งสายตาไปให้คนอื่นที่มองดูอยู่ด้วย
ถ้ายังมองอยู่ระวังเจ็บตัวนะ นั้นจึงทำให้คนอื่นรีบหลบไปจากตรงนั้นทันที
สวัสดีค่ะชินะค่ะ ตอนนี้ทั้งเซนและเบลล่าเริ่มจะไม่เรียกอีกฝ่ายด้วยนามสกุลแล้ว หลังจากนี้ทั้งเซนอาจจะเริ่มรุกเบลล่าแล้วก็ได้ละมั่ง แทนตอนนี้เบลล่าเริ่มจะมีใจให้เซนหน่อยๆหรือเธอแค่สับสนกับแน่นะ
ความคิดเห็น