อู้วหลั่นล้า(?)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 

ชื่อ-นามสกุล : เฌอมินห์ เลซิแอนธัส (Sherminh Lesianthas)

ชื่อเล่น : เฌอมินห์ หรือที่คนส่วนใหญ่เรียกว่า 'มินห์' (คนสนิทจะเรียกว่า 'มินนี่')
 

อายุ : 18 ปี

 

เพศ : หญิง

 

สูง : 166 ซม.

หนัก : 45 กก.

รูปร่างหน้าตา : เรือนผมสีชมพูราวกับกลีบกุหลาบอ่อนๆ ดวงตาคู่กลมสีน้ำเงินเข้มราวกับแซฟไฟร์ที่เป็นประกายวาบวับ รีมผีปากบางสีชมพูระเรื่อที่เปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลา และผิวสีขาวจัดจนค่อนไปทางซีดเหลือง

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

ฐานะ : คนขายดอกไม้ในหมู่บ้านเล็กๆแถบชายป่า (เป็นอดีตครอบครัวผู้รับใช้พระเจ้า)

คำพูดติดปาก : "คงงั้นล่ะมั้งคะ..."

นิสัยใจคอ : -สุภาพ รู้จักเคารพผู้ใหญ่อยู่เสมอ พูดขอโทษอย่างง่ายดายไม่ว่าเธอจะผิดหรือไม่(ถ้าเป็นเรื่องเล็กน้อยน่ะนะ เพราะถ้าเป็นเรื่องใหญ่จริงๆเธอจะไม่ขอโทษใครถ้าไม่ผิดจริงๆ) 

-ยิ้มง่าย ไม่ว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรก็ตาม เธอจะต้องยิ้มเสมอเพราะเธอคิดว่ารอยยิ้มนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้คนอื่นๆรักและสนใจเรามากกว่าเกลียดชัง ดังนั้นเธอจึงมีรอยยิ้มเป็น 'หน้ากาก' เสมอ(ยกเว้นยามที่โมโหจนควบคุมสติไม่อยู่ เธอจะเหมือนเป็นคนละคนเลยล่ะ)

-เป็นผู้นำ แม้คนส่วนใหญ่จะมองว่าเธอแลดูหงิมๆติ๋มๆ ทำให้เหมือนกับไร้ความสามารถและไม่กล้าแสดงออก แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่กล้าแสดงออกและมีความเป็นผู้นำในหลายๆด้านอย่างที่คาดไม่ถึงเชียวล่ะ

-รักครอบครัว เพราะญาติของเธอเองก็เหลืออยู่น้อยนิดบวกกับครอบครัวของเธอที่เหลือแค่เธอ แม่ และน้องชายที่อายุ14ปีเท่านั้น เธอจึงห่วงและหวงน้องชายมากๆเพราะเธอคิดเสมอว่าน้องยังเด็ก ดังนั้นเพื่อนที่น้องของเธอสนิทอยู่จึงเป็นเพื่อนที่ผ่านการพิจารณาจากเธอมาแล้วทุกคน ส่วนแม่ของเธอก็ป่วยง่าย เธอจึงต้องดูแลแม่อยู่เสมอเพราะว่าทั้งพ่อ พี่สาว(ที่อายุ26ปี)และพี่ชาย(ที่อายุ22ปี)ของเธอตายไปแล้ว เรียกได้ว่าเป็นหัวหน้าครอบครัวเลยล่ะมั้ง และเพราะแบบนี้เธอถึงไม่ค่อยรักตัวเองเท่าไหร่

-ประหยัด เพราะครอบครัวของเธอไม่ได้รวยเหมือนเมื่อก่อน จะใช้เงินอะไรก็ต้องคิดให้ดี

-ออกหน้าแทนคนอื่น เวลาเพื่อนบางคนของเธอไปมีปัญหากับใครที่แสนจะลำบากและยุ่งยาก เธอจะออกหน้าแทนเพื่อนเสมอ ส่วนใหญ่เธอจะไปขอโทษคู่กรณีแทนเพื่อนบ่อยๆ

ความสามารถ : -เป็นที่ปรึกษาที่ดี(หืม?? นี่ใช่ความสามารถไหมเนี่ย)

-เก่งด้านดาราศาสตร์และการพยากรณ์ เพราะพ่อสอนดูดาวตั้งแต่เด็กแถมเธอยังพยากรณ์อากาศได้แม่นมากๆด้วย เรียกว่าเป็นนักพยากรณ์ประจำหมู่บ้านก็ว่าได้

-เก่งเรื่องสมุนไพรต่างๆ เพราะแม่และพี่สาวของเธอต่างก็เคยเป็นหมอมาทั้งนั้น พวกสมุนไพรและยาขนานต่างๆนี่เธอปรุงคล่องเชียวล่ะ และถ้าถามว่านี่คือสมุนไพรอะไร ใช้รักษาอะไร เธอตอบได้แน่นอน

พลังพิเศษ : เธอมีพลังด้านฟื้นฟูอาการบาดเจ็บให้หายดีขึ้นโดยเธอจะใช้นิ้วชี้ลูบวนที่หลังมือของอีกฝ่าย เท่านั้นเขาก็จะหายเจ็บปวดทันที ซึ่งเป็นพลังที่คนในตระกูลมีไม่กี่คนและเธอเป็นหนึ่งในนั้น ทว่าเธอไม่สามารถรักษาแม่ให้หายป่วยได้เพราะอาการของแม่เป็นเพราะ 'ต้องคำสาป' จากพระเจ้าอยู่ ทว่าก็มีอีกพลังหนึ่งที่เธอได้รับโดยบังเอิญนั่นคือพลังแห่งการฆ่า ซึ่งเพียงแค่เธอไปแตะตัวคนที่อยากฆ่าเขาก็จะตายในทันที แต่เธอรู้ดีว่าจะไม่ใช้พลังนี้หากไม่จำเป็นจึงพยายามที่จะไม่เกลียดใครอยู่เสมอ

ประวัติ : เดิมทีพ่อของเธอเคยเป็นมหาเศรษฐีที่แสนจะรวยมาก่อน เรียกได้ว่าวันๆไม่ต้องทำอะไรก็มีกินมีใช้อย่างสบายๆด้วยธุรกิจส่งออกอัญมณีที่พ่อของเธอเป็นประธานบริษัทอยู่ ทั้งยังเป็นครอบครัวผู้รับใช้พระเจ้าที่คอยสาส์นจากอัลคาเดียไปยังเมืองต่างๆ เธอจึงได้เรียนในโรงเรียนบ่มเพาะมารยาทชื่อดังของอัลคาเดีย(นั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอมีมารยาทที่ดี)ทว่าเมื่อปีก่อน(ตอนเธออายุ17ปีนั่นแหละ)ธุรกิจของพ่อก็ล้มละลายเพราะเศรษฐกิจตกต่ำแบบน่าตกใจเนื่องจากมีบริษัทคู่แข่งที่เพิ่งเปิดใหม่มาล่วงรู้ความลับด้านการทำงานของบริษัทและนำไปปรับใช้ให้ดีกว่าหลายเท่าตัว นอกจากนี้ครอบครัวของเธอยังถูกคนส่งสาส์นของพระเจ้าอีกเมืองหนึ่งกล่าวหาว่างานส่งสาส์นเกิดผิดพลาดและใส่ร้ายป้ายสีต่างๆนานาจนย่อยยับ พ่อของเธอเครียดจนทำอะไรไม่ถูกจึงตัดสินใจฆ่าตัวตาย ส่วนพี่สาวและพี่ชายของเธอก็ถูกลอบยิงโดยบริษัทคู่แข่งของครอบครัวเธอเนื่องจากพี่สาวและพี่ชายของเธอดันไปรู้ความลับทางธุรกิจของบริษัทนั้นเข้าให้ ส่วนแม่ของเธอก็ต้องคำสาปจากพระเจ้าเพราะพระเจ้าเห็นว่างานส่งสาส์นเป็นของพ่อและแม่เธอ แต่พ่อเธอได้ชิงฆ่าตัวตายไปก่อนแล้ว ดังนั้นจึงตัดสินใจสาปแม่ของเธอให้เจ็บป่วยและเป็นไข้บ่อยที่สุดเท่าที่จะเป็นได้เนื่องจากพระเจ้าคิดว่าพ่อและแม่ของเธอส่งสาส์นผิดพลาดและทำให้เกิดเรื่องวุ่นระหว่างเมืองจริงๆ เธอจึงโกรธและหมดศรัทธาในพระเจ้านับแต่นั้นมาและเลือกที่จะไม่ศรัทธาในใครอีกเลยนอกจากแม่ของเธอ เธอเคยคิดเสมอว่าจะมีวิธีไหนที่ทำให้เธอต่อกรกับพระเจ้าได้บ้าง และเมื่อไม่นานมานี้ก็มีกลุ่มต่อต้านพระเจ้า(Anti God)เกิดขึ้น เธอจึงตัดสินใจสมัครเข้าร่วมทันที แต่เธอก็ได้แต่คิดแล้วคิดอีกว่าคนอย่างเธอจะผ่านการคัดเลือกนี้หรือไม่...

O W E N TM.