ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    กว่าจะ "ติด" หมอ

    ลำดับตอนที่ #6 : ย้อนอดีต :: พฤติกรรม ม.5 จุดเปลี่ยนสำคัญ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 8.82K
      7
      24 มี.ค. 54

    ในช่วงบทความพฤติกรรมนี้เนื้อหาอาจจะยาว
    และบ่นเยอะนิดนึง
    ซึ่งถ้าขี้เกียจอ่านอาจจะข้ามไปก่อนก็ได้
    เพราะตอนพิมพ์เสร็จถึงได้รู้สึกว่า เนื้อหามันเยอะจัง >O<"


    ___________________________________



    ก่อนจะเข้าสู่ ม.5 ก็ย้อนกลับไป ม.4 นิดนึง(อ่าว อะไรของมันฟระเนี่ย)
    ตอน ม.4 เป็นปีที่พี่ได้รู้จักคำว่า การเข้าค่าย สอวน.
    ซึ่งเป็นหนทางไปสู่การแข่งโอลิมปิกนั่นเอง

    ตอนพี่ได้ยินครั้งแรก พี่ก็ไม่สนใจตั้งแต่เริ่มแล้วล่ะ
    พี่คิดว่าไอค่ายพวกนี้ คนที่เข้าได้ต้องเก่งมากเว่อร์ๆแน่ๆๆๆๆ
    ฉะนั้นมันก็ไม่อยู่ในความสนใจของพี่เลย
    สอวน.นั้นมีสอบช่วงประมาณสิงหาถึงกันยา
    ผลก็ออกก่อนปิดเทอมเล็กซึ่งก็คือช่วงตุลานั่นล่ะ

    แต่ที่พี่ต้องสนใจเพราะห้องพี่อาจารย์บังคับสอบทุกคน(อะไรกับหนูเนี่ย)
    สอวน.นั้นแบ่งเป็น 6 ค่าย (แก้ไขๆข้างล่างบอกมาค่ะ อิอิ)
    คือ คอม เลข เคมี ชีวะ ฟิสิกส์ และดาราศาสตร์
    สอวน.คอมนั้นก็คือข้อสอบเลขนี่แหละซึ่งเป็นเลขม.ปลาย
    แต่ง่ายกว่าสอวน.เลขหลายเท่า
    ตอนนั้นเพราะว่าไม่สนใจ พี่จึงเลือก สอวน.คอมไป
    เพราะคิดว่าน่าจะเป็นวิชาที่ทำได้บ้างและไม่ไปนั่งหลับในห้องสอบ
    แล้วพี่ก็ไปสอบแบบไม่ได้คิดอะไร

    ยังง... !! อย่าเพิ่งคิดว่าพี่ไปชิวเล่น ๆ แล้วติดน้ะ
    ชีวิตคนเรามันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก
    และพี่ก็ไม่ติด ตอนผลออกพี่ไม่รู้ด้วยซ้ำแต่เพื่อนมาบอก
    พี่ก็แบบว่า ไม่ติดไม่เห็นแปลกเลยย
    แต่เพื่อนมันบอกต่อว่า พี่น่ะ ขาดไปสามคะแนน ก็ติดแล้ว
    พี่ถึงเริ่มแบบ เฮ้ย จริงดิ !!  เพราะตอนนั้นพี่ไม่ได้อ่านไปเลย
    พี่ก็แบบชั้นน่าจะอ่านอ้ะ เสียดายจัง
    แต่พี่คิดถึงเรื่องนี้อยู่วันสองวัน ก็ออกนอกความสนใจไป

    คราวนี้เรามาเข้า ม.5 กันดีกว่า >O<!
    เป็นปีที่ทำกิจกรรมเยอะม๊ากกกกก โดยเฉพาะกีฬาสี
    การเรียนเลยขึ้น ๆ ลง ๆ ตามสภาพอะน่ะ -__-"
    ตอนม. 5 เทอมหนึ่งโดยเฉพาะก่อนกลางภาคนั้นพี่ตั้งใจมากกกกก
    มากกว่าตอนม.4 แบบเทียบไม่ติดเลย
    ผลกลางภาคก็เกือบจะน่าพอใจ
    จากคะแนนกลางๆค่อนไปทางหลังๆทุกวิชา
    ตอนนั้นคะแนนขึ้นมาอันดับต้น ๆ ทุกวิชา ยกเว้น__เคมี
    โหล่ห้องเลยทีเดียว เคมีคาบเส้นค่ะน้อง 10/20
    คือน้องต้องนึกตามว่าสภาพการเรียนเคมีพี่แย่พอ ๆ กับชีวะ
    ซึ่งตอนนี้ชีวะมันโอเคแล้ว พี่ก็เริ่มชอบชีวะขึ้นแล้ว
    แต่เคมียังแย่เหมือนเดิม T____T
    พอผ่านกลางภาคไป ทั้งๆที่คะแนนดีขึ้น
    แต่พี่ก็เหมือนคนถอดใจแล้วเพราะเคมีตัวดีนี่เอง

    เหมือนกับว่ามันเหนื่อยเกินไปแล้ว
    พี่ก็เริ่มทิ้งการเรียน กลับมาไม่สนใจเหมือนตอนม. 4 เทอมหนึ่งอีกรอบ
    กลับไปทำตัวแบบเดิมอีก ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ดี
    พอมาถึงตอนนี้พี่เริ่มคิดว่าพี่อยากเรียนคณะสายศิลป์
    เรื่องย้ายสายคงต้องพับเก็บ เพราะเพื่อนห้องนี้นิสัยดี
    และก็พี่เริ่มมองคณะบัญชีไว้
    มันคงจะเหมาะกับคนไม่เก่งวิทย์อย่างพี่  ณ ตอนนั้นพี่คิดแบบนั้น

    จุดเปลี่ยนของพี่เริ่มเมื่อมาถึงปลายกันยาต้นตุลา
    พี่จำวันไม่ได้ จำได้แต่ว่าอาจารย์มาบังคับสอบ สอวน.แบบปีก่อน
    ตอนนั้นพี่ซึ่งถอดใจแล้ว และเริ่มทำตัวไร้แก่นสารอีกครั้ง
    เมื่อเห็นเพื่อนเลือก สอวน.เคมี กันเยอะ พี่ก็เลือกตาม
    ไม่ได้คิดหรอกว่าจะทำได้หรือทำไม่ได้
    รู้แต่ว่าเค้าบังคับ ก็ไปสอบตามที่เค้าบอก

    อืม...จำได้ว่าสอบวันอาทิตย์ ตอนวันเสาร์พี่ก็เล่นเกมเล่นคอมตามปกติ
    แต่ว่า คุณแม่ที่เคารพของพี่ เค้าเดินมาหาพี่ที่คอม
    ถามพี่ว่า พรุ่งนี้มีสอบใช่ไหม
    ค่ะ
    สอวน.ใช่ไหม ที่ปีก่อนลืมบัตรสอบไว้แล้วต้องวกกลับมาเอาอีกรอบใช่มั้ย
    ค่ะแม่ -___- ใช่ค่ะ
    งั้นปีนี้อุตส่าห์ลงสอบก็อ่านหนังสือหน่อย แล้วคราวนี้อย่าลืมบัตรสอบอีกล่ะ
    แต่แม่ คราวนี้มันเป็นสอวน.เคมีไม่ใช่สอวน.คอม แล้วแม่ก็รู้ว่าแก้วไม่เก่งเคมี อ่านไปก็เท่านั้นอ้ะะ
    อย่างน้อยก็อ่านไปก่อน ดีกว่าไปแบบไม่มีความรู้นะ เสียเวลาเปล่า ๆ
    ค่ะแม่ T___________T

    วันนั้นพี่เริ่มอ่านหนังสือตอน 6 โมงเย็น
    หยิบหนังสืออาจารย์อุ๊ของพี่ชาย+ของพี่ห้าเล่มมานั่งอ่าน (ตอนนั้นเนื้อหาที่เรียนถึงแค่นั้น)
    มีโครงสร้างอะตอม สมบัติของสาร พันธะเคมี ปริมาณสารหนึ่งและสอง
    อืม นั่งอ่านอยู่ห้าชั่วโมง อ่านอยู่ห้าเล่มเนี่ยล่ะ -_-"
    น้องลองนึกภาพคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรโดยเฉพาะสามเล่มแรก
    (ปริมาณสารหนึ่ง+2 เป็นเนื้อหาที่สอบกลางภาค)
    แล้วอยู่ ๆ มาสร้างความรู้ใหม่ภายในไม่กี่ชั่วโมง
    แต่น้องเคยป้ะ ไม่กี่ชั่วโมง แต่อ่านเพื่อจำ และเพื่อสอบวันพรุ่งนี้
    ไม่มีการเน้นข้อความขีดเส้นใต้อะไรทั้งนั้น
    แต่อ่านปุ๊บจำปั๊บ อ่านเสร็จก็จำได้เกือบหมด !?
    อ่านจบก็ อะแม่ อ่านจบหมดแล้วนะ แก้วนอนแร้ะ
    กู๊ดไนท์ จุ๊บุจุ๊บุ >O<!

    ตอนไปสอบ ถ้าจำไม่ผิดข้อสอบมีอยู่ 40 ข้อมั้ง
    ตอนทำเสร็จพี่ก็แบบ โอ้โหว ออกเหมือนหนังสืออาจารย์อุ๊เลย
    เป๊ะจริงไรจริงตรงมากๆ (รู้สึกจะโฆษณา อ.อุ๊ ไปในตัว ๕๕๕๕)
    พอทำเสร็จพี่ก็แบบ ก็เออพอทำได้นะ
    แต่ไอเรื่องติดไม่ติดพี่ไม่ได้คิด

    แล้วปรากฎว่าผลออกมาว่าพี่ติด สอวน.เคมี ค่ะน้อง -O-
    พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ถ้าติดสอวน.คอม สอวน.ฟิสิกส์ พี่จะแปลกใจน้อยกว่านี้มาก
    แต่นี่คือ เคมี !!?!! อีกหนึ่งวิชาไม้เบื่อไม้เมากับพี่
    นี่พี่เมพขิงเคมีขนาดนั้นเลยเรอะ !?!?
    ตอนติดนี่ก็เรื่องนึงค่ะ แต่พอติดแล้วพี่ต้องไปเข้าค่าย สอวน.เคมี ทั้งเดือนตุลาอีก
    พี่แบบ เฮ้ยยยยยยยย พี่เกลียดเคมี มากกกกกกกกก
    พี่ไม่เอาอ่ะ ดีใจก็จริงแต่พี่ไม่ไป สอวน.เคมี เด็ดขาดดดดดด

    พี่ก็ไปคุยกับอาจารย์ว่าพี่ขอสละสิทธิ์เนื่องจากพี่ไม่ชอบและไม่เก่งเคมี
     -_-" แลดูสวยเลือกได้มากอ่ะ 5555
    อาจารย์เค้าก็หว่านล้อมตามสภาพน่ะ คือก่อนหน้านี้
    โรงเรียนพี่แทบไม่มีคนติด สอวน.เคมีเลย อย่างมากแค่คนสองคน
    แต่ปีพี่มันติดสิบคนอะค่ะะะะะ =O=
    อาจารย์เค้าก็ขอว่าเออ นานๆจะติดกันเยอะสักที ไปเถอะ สร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียน
    ก็ง้องแง้งกับอาจารย์อยู่พักนึง แล้วสุดท้ายก็ใจอ่อนยอมไป(ก็ได้) แง๊ะ เพิ้ออาจารย์น้ะTT

    และนั่นคือจุดเปลี่ยนที่พี่กล่าวถึงค่ะ
    ค่าย สอวน.เคมี นี่แหละ ทำให้พี่เก่งเคมีขึ้น
    (ถึงในค่ายจะเรียนเนื้อหาปีหนึ่งที่มันไม่เหมือนเนื้อหา ม.ปลายก็ตาม)
    ทำให้พี่เริ่มจับจุดได้ว่าควรจะฟังอาจารย์พูดยังไง ควรจดย่อยังไง
    และยังได้ทำแล็บเคมีอีกเพียบเลยอะ ทำให้เราคล่องกับอุปกรณ์การทดลองขึ้นด้วย
    สารเคมีสีสดๆ ฟีนอล์ฟทาลีน เมทิลออเรนจ์ อินดิเคเตอร์ต่าง ๆ
    ปิป่งปิเปต ขวดรูปชมพู่ ไทเทรต บลา ๆ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้พี่ฟังชื่อพรรค์นี้พี่ก็คงงงอะ
    แต่พอไปอยู่ในค่ายก็ได้รู้จักและทำจนคล่องเลยอะน้องง สนุกมาก >O<
    สนุกมากโดยเฉพาะเวลาเดินไปเติมสารเคมีต่าง ๆ แล้วกำลัง งง ว่าต้องทำไรต่อ
    พอหันไปถามอีกคนที่หน้าตาดูเป็นผู้มีความรู้ว่า เทอๆเราต้องใส่อะไรต่ออะ
    ผู้มีความรู้ก็จะยิ้มอย่างจริงใจแล้วบอกเราว่า เราก็ไม่รู้เหมือนกันอะเทอ -___-"

    ที่สำคัญคู่แล็ปพี่หน้าเหมือนแฟนเก่าพี่เยยอะ (๕๕๕๕ เอ๊ะยังไงไม่เห็นเกี่ยว ก๊ากกก ก)
    นับว่าคุ้มมาก ๆ ที่พี่ได้ไปเข้าค่าย แม้สุดท้ายแล้วจะไม่มีใครผ่านค่ายหนึ่งเข้าค่ายสองได้
    แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก ๆ
    และตอนนั้นพี่ยังได้เป็นหัวหน้าสอวน.ของโรงเรียนด้วยได้ประสบการณ์มากมายย
    และเปลี่ยนความเชื่อที่พี่ว่าตัวเองไม่เก่งเคมีได้ไปตลอดกาลลล ลล ล (เว่อร์ดีป้ะ ก๊ากก)

    มันทำให้หลังจากนั้นพอเปิดเทอม ม.5 เทอม 2
    พี่มีสมาธิฟังครูสอนมากขึ้น ไม่ใช่แค่ฟัง แต่ฟังแล้วจำได้แล้วเข้าใจมากขึ้น
    ชีวิตเริ่มเป็นระบบ และก็จัดการอะไรต่อมิอะไรได้ถูกต้องมากขึ้น
    รู้ว่าตรงไหนควรฟัง ตรงไหนไม่ควรฟัง (อ่าว)
    ตรงไหนควรฟังและควรจำ ตรงไหนควรฟังแล้วควรจะจำน้อยๆ (อิอิดูดีขึ้นป้ะ)
    ชีวิตเป็นระเบียบมากขึ้น

    หลังจากนั้นจนกระทั่งจบม. 6 คะแนนเคมีพี่ก็ไม่เคยแย่อีกเลยย
    ส่วนคะแนนชีวะก็ดีถึงดีมาก บางทีอาจมีหลุดลงมาต่ำ ๆ บ้าง แต่ไม่กลับมาแย่อีกแล้ว
    ส่วนฟิสิกส์ก็คล้าย ๆ เคมีเช่นกัน

    ดูแล้วชีวิตกำลังเป็นไปในทางที่ดี ก็คงจะเป็นอย่างนั้นล่ะ >o<

    ในช่วง ม.5 เทอม 2 พี่เริ่มกลับมาสนใจอาชีพที่ตัวเองเคยสนใจตั้งแต่ในวัยเด็กอีกครั้ง
    นั่นคือ..หมอ.. ><!
    เริ่มตั้งเป้าหมายแล้วว่า หมอนี่แหละ คือเป้าหมายที่ชั้นต้องการ
    ชั้นอยากทำอาชีพแบบนี้ อยากพบปะคนเยอะ ๆ อยากช่วยคน
    อยากเห็นคนมีความสุข และคนมีความทุกข์ อยากเรียนรู้คนมาก ๆ
    ต้องสนุกแน่ ๆ เลย  และในตอนนั้นก็เป็นแค่ฝันกลางวัน
    ชีวิตมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก

    นอกจากหมอแล้วพี่มองไปอีกสองคณะ นั้นคือวิศวะและบัญชี
    ดูเป็นอาชีพคนละทางเลยป้ะ ? แต่วิชาที่ใช้ไม่ต่างกันมากหรอก
    ก็ต้องเก่งฟิสิกส์ กับเก่งเลข เพราะพี่เห็นว่ายังไงตัวเองก็ถนัดทางคำนวณกว่าอยู่ดี
    น่าจะมองสองอาชีพนี้ไว้ เผื่อว่าถ้าม.6 เกิดเปลี่ยนใจเลิกสนใจหมอ
    หรือสอบหมอแล้วไม่ติด เราจะได้ไม่เคว้งไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรดี
    และมีเป้าหมายต่อไป ว่าจะเลือกสาขาอะไรเพื่อเรียนต่อ ^O^
    ซึ่งการที่พี่มองอาชีพเหล่านี้ไว้เป็นอันดับสอง อันดับสามนั้น ไม่ใช่ว่าอาชีพนั้นไม่ดี
    แต่ ณ ตอนนั้นสิ่งที่พี่อยากเป็นที่สุดคือหมอ
    อาชีพนอกนั้นพี่ก็เลยถือว่าเป็นอันดับรองลงมา แม้ว่าจะดีไม่แพ้กันก็ตาม

    และแล้วช่วงชีวิตม.5 ที่แสนสนุกก็ผ่านไป
    ชีวิต ม.6 ก็กำลังคืบคลานจะเข้ามาอย่างช้าช้าาา
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×