ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ★ One Piece 'short fanfiction All Luffy [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #42 : ◣Fanfic◥ [AllxLuffy] Candied dream : Beginning of the tale (Part1)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.92K
      89
      14 มิ.ย. 65

    Title: Candied dream : Beginning of the tale (1)
    Pairing: All x Luffy
    Rate: PG-13
    Writer: PINKUHERO
    Part: 1/20

    -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


















     

       

    คุณเคยเชื่อว่ายังมีมิติอีกมากมายกำลังซ้อนทับอยู่กับโลกของเราบ้างหรือเปล่า... 

    ถ้าหากมีที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเมื่อได้ลองหลุดเข้าไปแล้ว 

    ....คุณจะหลงใหลดั่งการต้องมนตร์สะกด 

    จนไม่อาจย้อนกลับมาที่โลกแห่งความเป็นจริงได้อีกเลย...

     

      

    แล้วคุณเคยเชื่อเรื่องโชคชะตาบ้างหรือเปล่า...

    ถ้าหากว่าเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้น... 

    มันเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดมาโดยโชคชะตาตั้งแต่แรกแล้ว...

      

     

     

    ปลายเท้าที่สวมรองเท้าผ้าใบพาร่างหนึ่งออกจากร้านสะดวกซื้อที่ยังคงมีคนมาใช้บริการอยู่ไม่ขาด ในมือของคนๆนั้นมีถุงขยะสีดำขนาดใหญ่ ก่อนที่เจ้าตัวจะนำมันไปวางไว้ข้างๆกับถังขยะของร้านที่ถูกจัดเอาไว้อย่างมีระเบียบ เปลี่ยนเส้นทางการเดินเข้าสู่ประตูหลังร้านที่อนุญาตให้เฉพาะพนักงานเท่านั้น

      

                จัดการเปลี่ยนจากเสื้อเชิ๊ตลายทางมาเป็นเสื้อยืดแขนยาว มือเล็กคว้าเอากระเป๋าเป้ใบเก่งจากล็อกเกอร์พนักงาน ไม่ลืมที่จะล็อกมันคืนก่อนผละออกมา ไม่นานนักก็มีร่างของชายจมูกยาวที่เดินเข้ามาในห้องอีกคน 

     

    " ที่เหลือฝากด้วยนะอุซป ฉันไปก่อนนะ " ส่งยิ้มให้เพื่อนร่วมงานอย่างเป็นมิตร ปลายเท้าทั้งคู่ก้าวออกไปจากร้านโดยประตูด้านหลัง มือก็ล้วงๆอยู่บริเวณกระเป๋าหน้าของเป้อยู่ซักพัก จนกระทั่งคว้าเอาโทรศัพท์มือถือออกมาได้

      

                ฟังก์ชันข้อความขึ้นแจ้งเตือนข้อความจำนวนมากมายที่เจ้าตัวไม่สนใจจะใคร่อ่าน ก่อนที่ดวงตากลมโตคู่นั้นจะจับจ้องอยู่ที่รายชื่อหนึ่งที่เด้งขึ้นมา ข้อความที่ทำให้วันนี้คนอย่างเขารู้สึกเหมือนกับระแวงหลังไปทั้งวัน

      

    วันนี้ตอนบ่าย 3 เจอกันที่ร้าน xxxx
    ถ้าไม่มาเตรียมตัวตายได้เลยย่ะ! :'P '
     -NAMI-

      

                ริมฝีปากบางเผยรอยยิ้มน้อยๆ ...'นามิ'คือเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเด็กของเขา เธอคนนี้เก่งขนาดสอบชิงทุนไปเรียนต่อต่างประเทศได้ และก็นับเป็นข่าวดีที่เธอกำลังจะกลับมาญี่ปุ่นในวันนี้พอดี 

     

                แต่คนแบบลูฟี่ก็ไม่ยักจะเคยได้ยินชื่อร้านแบบนี้มาก่อน แทบจะอยากให้เธอเผื่อใจเรื่องการหลงทางของเขาเอาไว้ซักหน่อย... นาฬิกาบนจอโทรศัพท์บอกเวลาบ่าย 2 ครึ่ง ปลายเท้าคู่เดิมจึงเริ่มก้าวให้ห่างจากสถานที่ทำงานพิเศษของตัวเอง ปะปนเข้าไปในฝูงชนที่วุ่นวาย 

     

                   ท่าทางว่านามิคงจะรู้ทันเขากว่าที่คิด ร้านที่ตามหาอยู่มันถึงได้เจอง่ายดายแบบนี้... ก็เล่นตั้งอยู่เด่นหรากลางเมืองเลยนี่นา

      

                ตรงหน้าของเด็กหนุ่มคืออาคารสูงสี่ชั้นที่ออกแบบไปทางยุโรป เหนือประตูแสดงชื่อร้านเอาไว้อย่างชัดเจน โครงสร้างประกอบไปด้วยกระจกใสรอบด้าน และบรรยากาศในร้านก็ดูจะคึกคักไม่น้อย

     

    แต่ก็แปลกเกินไป...

      

                ดวงตากลมโตกวาดมองประตูทั้งสองฝั่งของร้านสลับกันไปมาอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ด้านซ้ายของเด็กหนุ่มคือประตูกระจกที่เห็นเงาพนักงานเปิดประตูอยู่ลางๆ กลับกันกับฝั่งขวาของร้านที่เป็นเพียงประตูไม้เก่าๆ ...มันดูโบราณเกินไป ขัดกับบรรยากาศที่ถูกตกแต่งให้เป็นแบบร่วมสมัยนัก

      

    แต่ก็คงไม่มีอะไรหรอกมั๊ง... 

     

                เด็กหนุ่มคิดได้เพียงเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าประตูนี่มันเชื่อมต่อกับร้านนี้เห็นๆ ในเมื่อประตูมันอยู่ตรงหน้าแล้ว เขาก็ไม่ลังเลเลยที่จะคว้ากลอนประตูเก่าๆนั่นแล้วผลักเข้าไป

      

                   ...โดยที่ไม่ได้ทันรู้ตัวเลยว่า ความมักง่ายของเขาในเสี้ยววินาทีที่ประตูปิดลงนั้น มันจะทำให้เรื่องราวเหนือจินตนาการได้บังเกิดขึ้น

      

    เข็มนาฬิกาเคลื่อนเข้าสู่ตำแหน่งเลขสิบสอง ตั้งฉากกับเข็มที่สั้นกว่าอย่างพอดิบพอดี...

      

    ประตูที่ไม่มีใครมองเห็น...

      

    ประตูที่ไม่มีใครสัมผัสถึง...

      

    และประตูที่จะเปิดรับคนๆหนึ่ง เมื่อเวลาแห่งโชคชะตามาถึง... 

     

    มันกลับหายไปต่อหน้าต่อตา โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกตินั้นเลยแม้แต่น้อย... 

     

     

     

    เงียบ... และมืดเกินกว่าจะเป็นร้านอาหาร ทั้งที่ตอนมองมาจากด้านนอก ร้านนี้ยังมีแต่ความวุ่นวายอยู่เลยแท้ๆ

      

                ทางเดินที่มองไม่เห็นปลายทาง เพียงแสงสลัวๆที่เหมือนกับบังคับให้เดินหน้าต่อไปเท่านั้น ลูฟี่รู้ตัวดีว่าเขาเปิดประตูเข้ามาในร้านที่นัดไว้กับนามิไม่ผิดแน่ แต่ความรู้สึกมันเหมือนกับหลุดมาอีกโลกหนึ่งยังไงก็ไม่รู้...

      

    'มาแล้ว'

      

    'มาถึงแล้วล่ะ!'

      

    " หือ....? " ดวงตาคู่สวยกวาดมองพื้นที่โดยรอบอย่างนึกสงสัย เสียงคุยซุบซิบที่ได้ยินมาจากด้านข้างดังขึ้นเป็นระรอก แต่ทัศนียภาพของสถานที่ก็มืดเกินกว่าจะทำให้มองเห็นได้

      

    'มาแล้วจริงๆด้วยล่ะ!'

      

    'ตัวจริงจริงๆหรอ'

      

    'มาถึงแล้วมาถึงแล้ว!'

      

    'เจ้าหญิงมาถึงแล้วล่ะ!'

      

    " ...มีละครที่นี่ด้วยงั้นหรอ ? " คิ้วเรียวย่นเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจนัก ปลายเท้าคู่เดิมยังคงก้าวต่อไปเรื่อยๆ เส้นทางรอบด้านถูกตกแต่งให้เป็นโถงยาว โชคดีที่ยังพอมีโคมไฟสลัวๆติดผนังอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นคงมองไม่เห็นทางแน่นอน

      

    " ที่นี่มันที่ไหนกันแน่เนี่ย... "

     

                 เอ่ยถามออกไปท่ามกลางความว่างเปล่า ความจริงเขาควรจะเดินย้อนกลับไปทางเดิมตั้งแต่แรก แล้วเลือกเข้าประตูอีกฝั่งไปซะก็สิ้นเรื่อง แต่เพราะอะไรลูฟี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน... เขาถึงได้เลือกที่จะเดินมาเรื่อยๆแบบนี้ 

      

                ไม่กี่อึดใจ ดวงตาคู่เดิมก็สังเกตเห็นประตูบานหนึ่งอยู่ตรงหน้า แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อพบร่างของใครบางคนที่กำลังยืนเฝ้ามันอยู่ เพราะแสงที่สลัวๆนี่ ทำให้ลูฟี่มองเห็นใบหน้าได้ไม่ชัดเจนนัก ได้แต่ลังเลอยู่ในใจว่าจะเข้าไปทักทายหรือจะเปิดประตูเข้าไปเองเลย

     

     แอด... 

     

                ไม่ทันได้ขยับตัว ร่างนั้นก็แทรกเข้ามาตรงหน้าเขา จัดการเปิดประตูให้อย่างเสร็จสรรพ ปลายเท้าเล็กของเด็กหนุ่มจึงก้าวเดินเข้าไปตามด้วยอาการปนงงนิดๆ

      

                บรรยากาศโดยรอบเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ความสว่างกับของตกแต่งที่ดูหรูหราเกินความจำเป็นจากข้างใน  ทำให้ลูฟี่ต้องหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วก็ต้องผิดหวังอีกรอบ เมื่อภาพตรงหน้ายังคงเป็นเพียงห้องโถงเหมือนเดิม จะต่างก็แค่ความกว้างที่ดูจะมากกว่าตอนแรกอยู่พอสมควร

      

                ร่างที่เดินนำคนตัวเล็กเข้ามาชะงักปลายเท้าเพียงเท่านั้น ก่อนหันกลับมาประจันหน้ากับเขา ผมสีชมพูประบ่าถูกรวบไปด้านหลังจนเรียบแปล้ บนใบหน้าที่ดูน่ารักแต่ก็แฝงไปด้วยความคมคายถูกบดบังไปด้วยแว่นตากรอบกลม เจ้าของขนาดตัวที่ดูจะสูงใหญ่กว่าเด็กหนุ่มไม่มากสวมชุดสูทสีดำที่ชายเสื้อด้านหลังยาวผิดปกติ ปกเสื้อประดับไปด้วยโบว์ผ้าสีเดียวกันกับชุด 

     

    มือข้างหนึ่งยกขึ้นวางไว้ในระดับอก ริมฝีปากได้รูปเผยรอยยิ้มที่ส่งให้ใบหน้านั้นดูอ่อนโยนให้กับคนตรงหน้า

      

    ให้ความรู้สึกราวกับว่าคนนี้ๆเป็น... พ่อบ้าน?

      

    " ยินดีต้อนรับกลับขอรับ... "

     

     " ......? "

     

    " ...องค์หญิง "

     

     

    " หา...? "

     


     

     
     

     
     
     







    ได้อัพซักทีกับตอนแรกของเรื่องนี้ เปลี่ยนชื่ออยู่ตั้งหลายรอบจนกระทั่งได้ชื่อนี้แหละค่ะ

    เกริ่นบทแรกมาซะโอเว่อร์เลยค่ะ ที่จริงแล้วเนื้อเรื่องข้างในมันอาจจะไม่อลังการขนาดนั้นก็ได้(?)

    เรื่องนี้มีเจ้าหญิงเจ้าชายด้วยค่ะ แต่นังไรท์ขอไม่ใช้คำราชาศัพท์น้า

    บอกเลยไม่แม่นแล้วมันก็อ่านยากด้วยค่ะT^T

    หวังว่าจะสนุกกันนะคะ มีอะไรแปลกๆติชมกันมาได้เลยน้าาา

    ช่วงนี้จะยุ่งๆ แต่จะพยายามหาเวลามาอัพนะคะ

          
    SQW
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×