[EXO SNSD] Marry Sad รักนั้นคือเธอ

ลำดับตอนที่ #16 : ความผิด

       คริสคิดหนักมากยิ่งขึ้นในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้ว่าจะเลือกใคร
"ไอ้คริสแก อย่าคิดนานสิว่ะเสียเวลา"
"ฉันขอเลือก...." คริสมองหน้าเจสสิก้าในใจเค้าบอกว่ารักเธอมากแล้วคริสมองหน้ายุนอา บนใบหน้าหญิงสาวทั้งสองที่ยังคงมีน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ทั้งสองมองหน้ากันเพื่อเป็นการยอมรับ หากว่าจะต้องมีใครคนใดคนหนึ่งที่จะต้องตาย
"ยุนอา" ยุนอาอึ้งไม่คิดว่าเค้าจะเลือกเธอส่วนเจสสิก้าเธอเข้าใจว่ายังไงเค้าก็เลือกยุนอา ไคยิ้มออกมาอย่างส่ะใจ
"ฮ่าๆ ในที่สุดแกก็เลือกคนที่แกรักมากกว่า เจสฉันล่ะเสียใจแทนเธอจริงๆที่แต่งงานกับไอ้คริส ถ้ารับรักฉันตั้งแต่ตอนแรกก็จบ"
"ฉันว่าแกเลิกพลาง แล้วปล่อยตัวยุนอาส่ะ" คริสมองหน้าไค
"เฮ้ มาแก้มัดเธอสิ" ลูกน้องไคแก้เชือกให้ยุนอาและก็ผ้าที่ปิดปาก ไครู้ว่าปล่อยไปก็หนี้ได้ไม่ไกล เค้าก็จับมาไว้เหมือนเดิม
"คริส ทำไมนายถึงไม่เลือกเจส นาย..." ยุนอายังไม่ทันที่จะได้พูดว่าคริสรักเจสสิก้าแต่คริสรีบพูดตัดส่ะก่อน
"พอเถอะ ฉันเลือกเธอแล้ว ไปได้แล้วยุนอา ไป" ยุนอาเธอต้องฝืนใจเดินออกไปในใจเธอคิดพยายามหาทางช่วยเจสสิก้ากับคริสแต่โทรศัพท์ดันตกหล่นที่ห้องซูโฮ เธอหวังว่าเซฮุนจะได้รับคลิปเสียงที่เธออัดไว้ตอนเดินเข้าไปคุยกับลูกน้องและก็ไค ยุนอามองดูไม่เห็นรถสักคันผ่านมา มีแต่ถนนที่ว่างเปล่า
ทางด้านเซฮุนที่กำลังนั่งรถจะมาช่วยยุนอาพร้อมกับตำรวจ ข้างๆเขามีมือเล็กคอยจับมือเค้าไว้อยู่
"นายไม่ต้องกลัวนะ ยังไงพี่คริสต้องช่วยพี่ยุนได้" ทิฟฟานี่ยิ้มให้ ริมฝีปากเซฮุนจูบลงที่บนหน้าผากทิฟฟานี่เบาๆ
"ขอบคุณนะ" ทั้งสองยิ้ม
"อย่าบอกเรื่องนี้กับเจสสิก้านะ ไม่อยากให้เธอรู้"
"ค่ะ ทิฟก็ไม่อยากให้พี่เจสต้องเครียจทั้งที่ท้อง" เซฮุนมองหน้า
"ทิฟรู้ได้ไง"
"ก็วันนั้นพี่เจสมาที่บ้านช่วยพูดให้คุณพ่อเลิกขังทิฟ แล้วทิฟก็ได้ยินพี่เจสคุยโทรศัพท์ว่าหมอแบคฮยอนจะมารับไปตรวจครรภ์ค่ะ"
"แล้วคริสรู้ไหม"
"พี่คริสคงยังจะไม่รู้มั่งค่ะ"
"ใกล้ ถึงแล้วครับ" ตำรวจที่ขับรถพูดโชคดีที่เขาจับสัญญาณโทรศัพท์ของคริสจึงรู้ว่าอยู่ที่ไหน
ทางด้านคริส ไคเดินไปแกะผ้าปิดปากออกให้เจสสิก้าพร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตาให้เธอ
"เจส คุณไม่ต้องร้อง ที่ไอ้คริสมันทำให้คุณเสียใจ" คริสมองเจสสิก้าอย่างขอโทษเขารักเธอมากยิ่งเห็นเธอร้อง เขายิ่งเจ็บปวดเขาคิดว่าที่เค้าไม่เลือกเจสสิก้าก็เพราะเค้ารู้ว่าไครักเจสสิก้ามากไคคงไม่กล้าฆ่าเจสสิก้าจึงเลือกยุนอา คริสรู้ว่าต้องได้ตายคนเดียว
"งั้น ยิงไอ้คริสก่อนล่ะกัน" ไคหันปืนไปหาคริส
"อย่านะ ถ้านายจะยิงก็ยิงฉันก่อน"
"เจส จนป่านนี้คุณยังรักมันอยู่หรอ มันไม่ได้เลือกคุณเลยนะ"
"ไอ้ไคแกแค้นฉันก็ยิงฉันเลย ไม่ต้องฟังเจส"
"ได้..." ไคยกปืนขึ้นหันไปทางด้านคริสเค้าหลับตาลง เจสสิก้าร้องขึ้นห้าม
"อย่า..."ไคไม่ฟังเสียงใดๆเขาเล็งปืนใส่
ปั้ง!!! เสียงปืนดัง
"โอ๊ย..." ไคร้องออกมาด้วยความเจ็บตำรวจยิงเข้าที่มือไคปืนหล่นลง ทุกคนตกใจลูกน้องไคกำลังจะยิงปะทะกลับแต่ถูกตำรวจยิงตายส่ะก่อน แล้วตำรวจรีบวิ่งตามลูกน้องไคที่เหลือออกไป ยุนอารีบแกะมัดให้คริส ทิฟฟานี่แกะมัดให้เจสสิก้า ส่วนไคที่โดนยิ่งถูกจับตัวไว้ รอรถโรงพยาบาลขับมารับ ทิฟฟานี่กอดเจสสิก้าด้วยความเป็นห่วง
"ทิฟไม่คิดว่า พี่เจสจะโดนจับมาด้วย ไม่เป็นไรใช่ไหมค่ะ "
"ไม่เป็นไรจ๊ะ" เจสสิก้ายิ้มให้ทิฟฟานี่
คริสที่โดนซ้อมก่อนหน้านี้เขาพยายามจะลุกขึ้นยืนแต่ไม่ไหว ยุนอาช่วยพยุง
"คริส ทำไมถึงไม่บอกไปล่ะว่ารักเธอ" ยุนอามองหน้าคริส
"อย่าพึ่งพูดเรื่องนี้ พาไปหาเจสหน่อย" ยุนอาประคองคริสมายืนหยุดต้องหน้าเจสสิก้า
"เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม" คริสมองเจสสิก้าด้วยแววตาอย่างเป็นห่วง
"ไม่ค่ะ" เจสสิก้ามองยุนอาที่ประคองคริส ยุนอารู้ว่าเจสสิก้ามองเธอรีบพูดขึ้นมา
"ไม่เป็นอะไรก็ดี ช่วยประคองคริสแทนฉันหน่อยสิ ฉันจะออกไปดูพี่เซฮุนข้างนอกไปกันเถอะทิฟฟานี่" เจสสิก้ารีบรับคริสเมื่อยุนอาปล่อยคริสแล้วยุนอาก็จูงมือทิฟฟานี่ออกไป คริสเอาแขนพาดไหลเจสสิก้าเค้ายิ้ม
"คุณ เป็นไงบ้าง" เจสสิก้าเริ่มหวั่นๆกับรอยยิ้มที่เค้ายิ้มให้
"เป็นห่วงหรอ"
"ก็ถามตามมารยาทนะ" คริสหยุดยิ้มทันที
"ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก" คริสยิ้มแลเห็นมุมปากที่ยังแตก
"คุณ ยิ้มอะไร"
"เปล่า ฉันขอโทษนะที่ปกป้องเธอไม่ได้ถึงที่สุดแต่ที่ฉันเลือกยุนอาเพราะ..."
คริสยังไม่ทันได้บอกเหตุผล
"คุณไม่พูดหรอก ฉันเข้าใจ" สักพักรถโรงพยายาบาลก็มาไคขึ้นไปทำแผลโชคดีที่ไคโดนแค่ถากๆมือ ส่วนคริสก็ทำแผลเช่นกัน
เมื่อไคหายดีแล้วเค้าก็ถูกส่งตัวไปดำเนินคดี ยูริรู้เรื่องเธอเสียใจมาก ยูริโวยวายไคเห็นน้องเค้ายิ่งเสียใจ
"ยูริ พี่ขอโทษ" ไคบอกน้องสาว ยูริยิ่งร้องไห้ไม่หยุด
"ไม่จริงๆ ฉันไม่เหลือใครแล้วหรอ ไม่" ยูรินั่งลงร้องไห้อยู่หน้าห้องขังโดยมีไคมองอยู่ สักพักเซฮุนก็เดินมากับทิฟฟานี่
"ยูริ" เซฮุนเรียกเธอ
"เซฮุน" ยูริวิ่งเข้าไปกอดเค้า ทิฟฟานี่ได้แต่มอง เซฮุนเอามือลูบหลังยูริเบาๆเป็นการปลอบเธอ ยูริออกจากกอดเซฮุนเธอมองหน้าทิฟฟานี่
"แก นังทิฟ แกทำให้ครอบครัวฉันพังทลายอย่าอยู่เลย" ยูริเข้าไปบีบคอทิฟฟานี่ เซฮุนพยายามดึงยูริออก
"หยุดบ้าได้แล้ว ยูริ" ไคเรียกบอกน้อง เซฮุนผลัก ยูริล้มลงเธอยิ่งร้องไห้
"แฮะๆๆ "ทิฟฟานี่ไอออกมาพร้อมจับคอที่เจ็บอยู่เธอเกือบหยุดหายใจจริงๆ เซฮุนเข้าประคอง
"เป็นไรมากไหม" เซฮุนกอดทิฟฟานี่
"ไม่ค่ะ โอเคแล้ว" ยูริมองเซฮุนกอดทิฟฟานี่เธอยิ่งเกลียดเลยกรี๊ดออกมา
"กรี๊ดๆๆๆๆ"แล้วเธอก็สลบไป
"ยูริ" ไคเรียก
เซฮุนรีบเข้าไปประคอง เขาตบหน้าเธอเบาๆเพื่อเรียกสติ
"ยูริๆ "
"ทิฟว่ารีบพาเธอไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ" เซฮุนพยักหน้าเห็นด้วยเขาอุ้มยูริขึ้น
"พี่ฝากน้องสาวด้วยนะ" ไคบอก
"ครับ" เซฮุนตอบรับแล้วพาออกไป ไครู้สึกผิดที่ทำให้ครอบครัวต้องเป็นแบบนี้เค้าน่าจะเชื่อคำป้าที่บอกว่าอย่าแค้นใครเลย
"คุณพ่อ ผมขอโทษที่ดูแลน้องๆไม่ได้" ไคร้องไห้ทรุดตัวนั่งลงก่อนที่สายตามองรองเท้าที่หยุดตรงหน้าผ่านลูกกรงห้องขังที่เค้าอยู่ เค้าเงยหน้ามอง
"ท่าน" ไคมองเมื่อเห็นคุณคิมพ่อของคริส
"ลูกไค"
"ท่านมาที่นี่ทำไม"
"อารู้ว่าไคโกรธอาอยู่ อาเลยจะมาขอโทสด้วยตัวอาเอง"
"ไม่ต้องครับผมต่างหากที่ต้องขอโทษท่าน" คุณคิมนั่งลงพร้อมมือตบไหล่ไคเบาๆที่เค้ารู้สึกสำนึกผิดจริง
"เรื่องคดีอา จะให้ทนายความมาช่วย"
"ไม่เป็นไรครับ เรื่อนี้ผมผิดที่คิดแค้นครอบครัวคุณอาและเกือบจะฆ่าลูกชายคุณอาตายให้ผมรับผิดเถอะครับ" คุณคิมส่งซองเอกสารให้ไค
"อะไรครับ"
"นี่เป็นเงินที่พ่อเธอเก็บไว้ให้ อาคิดว่าไคโตขึ้นมาอาจะเอาไปให้กับมืออาเองแต่อาก็ไม่โอกาสสักที"
"ไม่ต้องให้ผมหรอกครับ เอาไว้ให้ยูริเถอะ ไว้เป็นค่าใช่จ่ายในบ้าน"
"แล้วน้องสาวเธอไปไหนแล้วล่ะ"
"เธอเป็นลมหมดสติไปครับ ตอนนี้เซฮุนกับทิฟฟานี่พาไปส่งโรงพยาบาลอยู่ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง" ไคในแววตาเค้าเศร้า เมื่อนึกเป็นห่วงน้องสาว
"ไอ้เซฮุนอีกแล้วหรอ" คุณคิมทำหน้าเหมือนจะโมโห
"ท่านไม่ต้องห่วงหรอกครับ เซฮุนเค้าเป็นคนดีมากๆ ผมรับรองเพราะผมรู้จักเค้าดี ทิฟฟานี่เป็นผู้หญิงที่นิสัยดีได้เจอกับคนดีๆก็เหมาะสมกันแล้วครับ อย่าขัดขวางเค้าเลยครับ" คุณคิมคิดตามที่ไคพูด
ทางด้านทิฟฟานี่กับเซฮุนนั่งรอฟังหมอว่ายูริเป็นอะไรมากไหม สักพักหมอแบคฮยอนก็เดินออกมา
"คนไข้เป็นไงบ้างค่ะ" ทิฟฟานี่ถามอย่างเป็นห่วง
"คือ...ทางร่างกายไม่เป็นอะไรครับ แต่ทางด้านจิตใจเธอ..."
"ทำไมครับ" เซฮุนรีบถามอย่างกังวล
"คนไข้ เสียใจกับอะไรมากเกินไปเธอเลยช็อค ทางด้านจิตใจเธออาจผิดปกติ ควรได้รับการรักษาพักฟื้นจิตใจครับ" หมอแบคฮยอนพูด
"ยูริ" ทิฟฟานี่สงสารยูริ
"แล้วเธอมีโอกาสหายไหมครับหมอ"
"มีครับ ถ้าเธอได้รับการบำบัดพร้อมกับกำลังใจของคนรอบข้าง หมอไปก่อนนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ" ทิฟฟานี่และเซฮุนเดินไปหายูริที่ห้องพัก ทั้งสองเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นยูรินั่งกอดหมอนอยู่บนเตียงใบหน้าที่เหม่อลอยมีรอยยิ้มพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา
"ฮ่าๆ พี่ซูโฮจะพายูริกลับบ้านหรอ เดี๋ยวพี่ไคมารับนะ นอนรอก่อนนะ" ยูริวางหมอนลงเตียงแล้วเธอก็นอนลงกอดหมอน ตอนนี้เธอสติไม่ค่อยดีไม่ต่างจากคนเป็นบ้า ยูริยังคงเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เซฮุนและทิฟฟานี่มองยูริอย่างสงสารหวังว่าเธอจะหายเร็วๆ