[EXO SNSD] Marry Sad รักนั้นคือเธอ

ลำดับตอนที่ #17 : ระหว่างเรา

เซฮุนมาส่งทิฟฟานี่ที่บ้าน โดยมีคุณคิมนั่งรออยู่ ทิฟฟานี่กอดเซฮุน เขาและเธอยิ้มให้กัน
"ขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง ฝันดีค่ะ"ทิฟฟานี่ยิ้ม
"ฝันดีเช่นกันครับ กลับก่อนนะครับ" เซฮุนยิ้ม
"แล้วไม่บอกฝันดีฉันบ้างหรอ" คุณคิมพูดขึ้นมาทั้งสองตกใจ
"คุณพ่อ!!!" ทิฟฟานี่มองไปที่โซฟา
"สวัสดีครับ คุณลุง" เซฮุนโค้งตัวลง
"เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนด้วยกัน บ่อยๆนะ"
คุณคิมทำหน้าขึมๆใส่ แต่ในใจก็แอบยิ้ม
"ผมต้องขอโทษด้วยครับ" เซฮุนก้มหน้ารับผิด ทิฟฟานี่กลัวเซฮุนจะโดนดุรีบเข้าไปกอดคุณพ่อที่นั่งอยู่โซฟา
"คุณพ่อขา..." ทิฟฟานี่ใช้ลูกอ้อนใส่
"หยุดเลย จะอ้อนอะไรอีก"
"คุณพ่อนะ รู้ทัน"ทั้งสองยิ้มให้กัน
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ" เซฮุนกำลังจะก้าวขาเดินออกไป
"เดี๋ยว!!! เมื่อไหร่จะเอาลูกทิฟกลับไปด้วย ฉันรอครอบครัวนายมาสู่ขออยู่นะ " เซฮุนอึ้งและดีใจไม่คิดว่าจะมีวันนี้ ทิฟฟานี่ก็เช่นเดียวกัน เซฮุนรีบโค้งตัวขอบคุณ
"ขอบคุณครับ คุณลุง" 
"ไหนๆก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วเรียกพ่อสิ"
"ครับคุณพ่อ"
"ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ" ทิฟฟานี่หอมแก้มผู้เป็นพ่อ แล้วเดินไปจับมือเซฮุนอย่างดีใจ
"ในที่สุด คุณก็ชนะใจคุณพ่อได้ ทิฟดีใจมากเลยค่ะ" ทิฟฟานี่ยิ้ม
"ผมก็ดีใจครับ" เซฮุนดีใจ กอดทิฟฟานี่แล้วอุ้มหมุนไปหมุนมาด้วยความดีใจ คุณคิมที่มองอยู่ก็อดยิ้มตามไม่ได้ที่เห็นลูกสาวมีความสุข เซฮุนก็กลับมาถึงบ้านอย่างอารมณ์ดีเขารีบวิ่งไปที่ห้องคุณแม่ ยุนอาเห็นท่าทีแปลกๆของพี่ชายจึงเดินตาม เซฮุนเปิดประตูเข้าไป ยุนอาแอบยืนอยู่หลังประตูแอบฟัง
"แม่ครับ" เซฮุนพูดด้วยเสียงหวานๆ แม่เซฮุนกำลังดูเอกสารอยู่บนเตียงนอน เซฮุนเข้าไปนอนตักแม่
"มีอะไรอีกล่ะทีนี้ อารมณ์ดีเชียว"
"คือ ผมมีเรื่องอยากจะขอร้องแม่ครับ"
"เรื่องอะไร" เซฮุนยิ้มยิ่งทำให้ผู้เป็นแม่งง
"แม่ไปขอทิฟให้ผมหน่อยน๊าครับ" เซฮุนทำหน้าตาอ้อนแม่
"ไม่ๆ เห็นไหมยุนอาน้องสาวของลูกนะ แม่บอกว่าให้ไปเรียนต่อโทก็ไม่ยอมเรียนเพราะว่าไปรักลูกชายบ้านนั้น แม่ไม่ให้ลูกแต่งงานกับคนบ้านนั้นหรอก"
"แม่ครับ" เซฮุนหน้าเศร้าขึ้นมาทันที
"แม่ค่ะ ให้พี่เซฮุนแต่งเถอะค่ะ" ยุนอาเดินเข้ามานั่งตรงเตียง
"หนูจะไปเรียนต่อเพื่อแลกกับให้พี่เซฮุนแต่งงานค่ะ" ยุนอาพูด เซฮุนมองหน้าสาว
"แม่ ไม่อยากเห็นพี่เซฮุนมีความสุขหรอค่ะ"ยุนอาพูด
"แล้วยุนแน่ใจหรอว่าจะไปจริงๆ ไม่ต้องทำเพื่อพี่ขนาดนี้ก็ได้" เซฮุนพูด
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยุนเต็มใจค่ะพอดียุนอยากไปเจอเพื่อนเก่าที่โน่นด้วยค่ะ" ยุนอายิ้ม เซฮุนยิ้ม
"น๊า ค่ะแม่" ยุนอากอดคอผู้เป็นแม่โดยที่ตักแม่มีเซฮุนนอนอยู่ที่ทำตาหวานๆใส่
"น๊า ครับ"
"เมื่อ สองพี่น้องพูดขนาดนี้แม่ก็ไม่ขัดอะไรแล้วกัน พรุ่งนี้จะไปพูดให้ล่ะกัน"
"ขอบคุณครับแม่ ไชโยได้แต่งงานแล้ว"เซฮุนดีใจ แม่ลูกทั้งสามกอดกัน
"งั้นก็นอนห้องนี้ด้วยกันนะวันนี้" เซฮุนพูด
"ได้ไงเตียงแม่นอนได้แค่สองคนเซฮุนนอนข้างล่างนะ เดี๋ยวแม่จะนอนกับน้อง"
"อ่าว แม่"เซฮุนทำหน้าเซ็งๆ ยุนอาและแม่หัวเราะกับท่าทีเซฮุนทั้งสามยิ้มให้กันอย่างมความสุข 
หลังจากนั้นครอบครัวเซฮุนและครอบครัวทิฟฟานี่ก็ตกลงเรื่องงานแต่งผ่านไปโดยราบรื่น เจสสิก้าก็กลับมาบ้านหลังจากที่ไปพักที่คอนโดมานานหลายวัน วันนี้เป็นวันแต่งงานของทิฟฟานี่กับเซฮุน เจสสิก้าตั้งใจว่าหลังงานแต่ง เธอจะกลับไปอยู่อเมริกากับแม่ เจสสิก้ากลับมาบ้านเพื่อจะมาเอาของทั้งหมด คริสดีใจที่เจสสิก้ากลับมาเข้ารีบพุ่งเข้ากอดเจสสิก้าด้วยความคิดถึง
"เจส คุณกลับมาหาผมแล้วใช่ไหม ผมขอโทษเรื่องทั้งหมดที่ทำร้ายคุณ"
"คุณไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ คุณไม่ผิด" เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา คริสออกจากการกอดเจสสิก้าแล้วมองหน้าเธอ
"เจส เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ" คริสนั่งลงคุกเข่า 
"คริส คุณอย่าทำแบบนี้ ลุกขึ้นเถอะ" เจสสิก้าพยายามพยุงคริสขึ้นแต่เค้าไม่ยอม
"ไม่!!! จนกว่าคุณ จะสัญญาว่าคุณจะอยู่กับผม" ไม่ทันใดฝนก็ตกลงมายิ่งทำให้เจสสิก้าลำบากใจมากยิ่งขึ้น
"คริส คุณบ้าไปแล้วหรอ ฝนเริ่มตกหนักแล้วเดี๋ยวจะไม่สบาย ลุกขึ้น" ทั้งสองเริ่มเปียกทั้งตัวเพราะฝนยิ่งตกหนัก คริสยังคงคุกเข่า
"เจส คุณตอบมาสิ" คริสส่งแววตาอย่างจริงใจตอนนี้เธอเริ่มใจอ่อน
"ค่ะ ลุกขึ้นได้แล้ว" คริสดีใจ กระโดดไปมาแล้วเข้ามาช้อนตัวเจสสิก้าอุ้มขึ้น
"คริส ปล่อยนะเดี๋ยวตก" เจสสิก้าตีไหล่คริส
"กลัวตก ก็กอดคอสิ" คริสยิ้ม เจสสิก้าไม่ยอมกอดคอคริสแกล้งจะทำหล่นเธอรีบคว้ากอดคอเค้าไว้แน่น ทั้งสองยิ้มท่ามกลางสายฝนแล้วก็อุ้มเจสสิก้าเข้ามาในบ้าน คริสวางเจสสิก้าเบาๆ 
"คุณไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวไม่สบาย" คริสบอกอย่างเป็นห่วง
"แหม ทีนี้ทำเป็นรู้ดี" เจสสิก้าถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ หลังจากที่ทั้งสองอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวจะไปงานแต่งงานทิฟฟานี่กับเซฮุน เจสสิก้านั่งมองตัวเองในกระจกพร้อมมือลูบท้องเบาๆ
"แม่ตื่นเต้นจัง อีกไม่นานเราก็จะได้เจอกันแล้วนะ แม่เองไม่รู้ว่าจะใจแข็งได้นานเท่าไหร่ แม่จะต้องรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด" คริสเดินมาเห็นเจสสิก้านั่งพูดคนเดียวเขาเดินเข้ามา
"พูดอะไรกับใครหรอ" เจสสิก้าตกใจเธอลุกขึ้น
"เปล่าค่ะ คุณเสร็จหรือยังค่ะ" คริสมองเจสสิก้า
"คุณมองอะไรค่ะ" เจสสิก้าหัวใจเต้นแรง
"ผมว่าคุณเริ่มอ้วนแล้วนะ" เจสสิก้าถอดหายใจอย่างโล่งอก
"ฉันว่าจะลดอยู่พอดี ช่วงนี้กินเยอะไปหน่อย" เจสสิก้ายิ้มกลบกลื่น
"ไปกันเถอะค่ะ"เจสสิก้าบอก
"ครับ" 
ทั้งสองมาถึงงาน เป็นงานใหญ่โตมีแต่นักธุระกิจที่สนิททั้งฝ่ายเจ้าสาวและฝ่ายเจ้าบ่าว ทิฟฟานี่ดีใจที่เห็นคริสมากับเจสสิก้า
"นึกว่า จะไม่มาสักอีก" ทิฟฟานี่เบะปากใส่คริสอย่างงอนๆ
"พี่จะไม่มางานแต่งน้องตัวได้ไง"คริสจับหัวทิฟฟานี่เบาๆ
"พี่คริสนะ เดี๋ยวผมก็พังหรอก" 
"พี่ยินดีด้วยนะจ๊ะ ทิฟ" เจสสิก้ายื่นกล่องของขวัญให้ทิฟฟานี่
"ขอบคุณค่ะพี่เจส นั่นของทิฟใช่ไหมค่ะ"
ทิฟฟานี่กำลังจะหยิบจากมือคริส คริสรีบยกกล่องของขวัญขึ้น
"เปล่า พี่ไม่ได้เอาให้ทิฟส่ะหน่อย"
"พี่คริส นะ" เจสสิก้ายิ้มกับท่าทีทิฟฟานี่ที่โดนคริสแกล้ง
"พี่เอามา น้องเขยตังหาก" พอดีกับเซฮุนเดินมา คริสยื่นให้
"ยินดีด้วยนะ" คริสตบไหล่เซฮุนเบาๆ
"ขอบคุณครับ เชิญเข้างานเถอะครับ"
คริสจับมือเจสสิก้าเข้างาน พอเดินเข้ามากำลังมองหาโต๊ะนั่ง คุณคิมก็โบกมือเรียก
"คริส ทางนี้ลูก" คริสพาเจสสิก้าไปนั่งโต๊ะกับคุณคิม ทั้งสองคนโค้งตัวสวัสดีทุกคนที่นั่ง เจสสิก้าดีใจที่เห็นแม่ของเธอมา
"แม่" เจสสิก้าเข้ากอดแม่ คริสยิ้มทักทายแม่เจสสิก้า เจสสิก้านั่งข้างๆแม่ 
"หนูไม่คิดว่าแม่จะมาค่ะ"
"ก็คุณคิมกับคุณหญิงย่าเรียกแม่มาจ๊ะ"
"แม่ขึ้นเครื่องมาถึงนานหรือยังค่ะ ทำไมไม่โทรบอกหนูเลยค่ะ"
"เพิ่งถึงเมื่อตอนบ่าย แม่แต่งตัวเสร็จก็มางานนี้เลย ยังไงก็ต้องเจอลูก แม่เลยไม่ได้โทรบอกก่อน"
"คุณพ่อค่ะ คุณหญิงย่าไปไหนค่ะ" เจสสิก้าหันไปถามคุณคิม
"อ้อ ไปพูดคุยกับแขกแถวๆนี้แหละ" สักพัก คริสถือจานตักอาหารมาให้เจสสิก้าเค้าดูแลเธออย่างดีและก็ชวนเต้นรำทั้งสองเต้นรำด้วยกัน ในสายตาที่คริสมองเจสสิก้ายิ่งทำให้เธอใจเต้นแรงทั้งสองยิ้มด้วยความสุข เมื่อถึงเวลางานเลิก แขกในงานก็เริ่มพากันกลับบ้าน คริสก็ช่วยทิฟฟานี่ส่งแขก เจสสิก้าก็เดินมาส่งผู้เป็นแม่
"เจส ลูก"
"ค่ะ" แม่จับมือเจสสิก้าขึ้น
"เจสแน่ใจนะ ว่าพรุ่งนี้ลูกจะกลับอเมริกากับแม่ แล้วคริสล่ะ เจสรักเค้าก็อยู่กับเค้า ไหนจะลูกในท้องอีก เมื่อไหร่จะบอกคริสว่าเค้ากำลังจะเป็นพ่อของลูกเจส แม่ว่าคริสเค้ารักลูกนะ แม่ดูจากการดูแลเจสในวันนี้และแววตาของเค้ามันบอกว่าคริสจริงใจกับเจสนะลูก" เจสสิก้าเริ่มน้ำตาคลอ
"ไม่หรอกค่ะ เค้าอาจรู้สึกผิดที่ทำกับเจสเลยทำดีด้วย มันก็ดีแล้วนิค่ะ ที่อย่างน้อยเราก็จากกันด้วยดี เมื่อไหร่ที่ลูกโต เจสจะพาลูกมาเยี่ยมคุณปู่ของลูกเจสอยู่ค่ะ"
"เจส แม่เชื่อในการตัดสินใจของลูกนะ ถ้าสิ่งที่เค้าทำให้เจสในวันนี้ แม่ขอให้เจสรับมันไว้ มันคือความรักที่เจสควรรับไว้ไม่ใช่วิ่งหนี้อย่างนี้ ครอบครัวที่ดีต้องมีแม่ ลูกและก็พ่อ เจสคิดดูให้ดีว่าจะกลับกับแม่หรืออยู่ที่นี่ อย่าลืมสิว่าเจสไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะเจสมีลูกในท้องที่ต้องการความรักจากพ่อ" เจสสิก้าเข้ากอดแม่
"เจสตัดสินใจแล้วค่ะ ว่าจะกลับกับแม่ค่ะ" เจสสิก้าร้องไห้ออกมา ผู้เป็นแม่ปลอบใจเอามือลูบหัวลูกสาวเบาๆ 
ในใจที่ยังรักคริสแต่อีกใจนึงที่ยังหนักแน่นและคืนนี้อาจเป็นคืนสุดท้ายก็ได้ที่คริสจะได้อยู่เจสสิก้าและลูกทั้งที่เค้าไม่รู้เลยว่าเค้าจะไม่ได้เจอ ไม่ได้ กอด หอม จูบ และจะไม่ได้ดูแลคนที่เค้ารักอีกต่อไป เจสสิก้าจะเปลี่ยนใจหรือไม่......