คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ครั้งแรกที่เจอ
Part2
�
�ณ เวลา 06.00 (ที่บ้านตระกูลโอ)
“พี่เซฮุน กับข้าวเสร็จแล้วค่ะ” ยุนอากำลังจัดอาหารบนโต๊ะทานข้าว เซฮุนเดินก้าวลงบันไดเดินมาที่โต๊ะอาหารใหญ่นั่งลงทานข้าว
“คุณแม่ ไปไหนยุนอา”ชายหนุ่มถาม มองหาผู้เป็นแม่
“คุณแม่ไปทำงานแล้ว อ๋อๆคุณแม่ฝากบอกว่าให้พี่เซฮุนแวะไปที่ ร้านคงจูแวะไปเอาชุดที่สั่งตัดให้ด้วยค่ะ” เซฮุนมองหน้าน้องสาว
“ทำไมต้องเป็นพี่ด้วยนั้นมันร้านผู้หญิงนะ” เซฮุนพูดพร้อมตักข้าวเข้าปาก
“ไม่รู้ด้วย แม่บอกไว้แบบนี้นี่ค่ะ”
“ว่าแต่ซูโฮ ยังไม่มาหรอ พี่ว่าถ้ายุนอาเปิดใจรับรักมันก็คงดีเห็นตามจีบนานแล้วนิอย่างน้อยอาจจะทำให้ลืมคนบ้านนั้นได้” � ยุนอาได้ยินถึงกับวางช้อนลง หยิบผ้าเช็ดขึ้นเช็ดปาก
“ยุนอาลืมคริสไปหมดแล้ว พี่ไม่ต้องพูดถึงเขาอีกถ้าคุณแม่ได้ยินเข้าท่านจะไม่สบายใจเอานะค่ะ ขอตัวอิ่มแล้ว” ยุนอาลุกขึ้นจะเดินไป แต่เซฮุนพูดขึ้นมา
“แล้วไอ้ร้านเบอร์เกอร์รี่เค้กล่ะจะทำอย่างไงต่อ” ยุนอาหันหน้ามาคุยกับพี่ชาย
“เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวกับยุนแล้วค่ะ ร้านนั้นเป็นร้านของเค้าไม่เกี่ยว” ยุนอาพูดจบเดินขึ้นบันไดไป พอดีกับเซฮุนทานข้าวเสร็จ เซฮุนเดินไปที่โรงจอดรถที่กว้างใหญ่ เซฮุนเลือกรถฮุนไดร์คันสีดำและขับออกไป
ทางด้านทิฟฟานี่
“ไหนน๊า ร้านคงจูอะไรนั้น” ทิฟฟานี่มองหา พอขับไปเรื่อยๆเห็นป้ายร้านเลี้ยวเข้า ตามด้วยรถของเซฮุน ทิฟฟานี่ขับวนหาที่จอด ร้านคงจูเป็นร้านที่ดังเรื่องเสื้อผ้าของผู้หญิงขึ้นชื่อโดยเฉพาะเรื่องชุดราตรีออกงานสังคม ร้านี้จึงไม่ค่อยมีที่ว่างจอดรถสักเท่าไหร่เป็นร้านที่มีสองชั้นและก็ใหญ่โต
(ผู้แต่ง: แต่งขึ้นเองค่ะ) ทิฟฟานี่เห็นที่จอดแล้วกำลังจะเข้าจอดแต่ทว่ามีรถคันสีดำมาขวาง
“อะไรเนี่ย กว่าจะหาเจอจะมาแย่งซ่ะงั้น” ทิฟฟานี่จอดรถแล้วเปิดประตูลงจากรถ ในชุดที่หวานซ้อนเซ็กซี่เล็กน้อยโชว์ขาอันเรียวสวยพร้อมกับผมลอนสวย รถอีกคัน เซฮุนก็เปิดประตูลงมายืนต่อหน้าทิฟฟานี่ เซฮุนมาทิฟฟานี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ทิฟฟานี่มองตัวเองในเงากระจกรถ พร้อมหันมาหน้ามองเซฮุน
“นี่นาย มองอะไร” ทิฟฟานี่เอามือปิดหน้าอกไว้
“เปล่าซ่ะหน่อยแค่ ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อน”
“ทำอย่างกับว่า นายมาบ่อยงั้นแหละถึงรู้ว่าใครมาใหม่มาบ่อย”
“ใช่ ผมมาที่นี่บ่อย” ทิฟฟานี่คิดในใจ [หรือว่านายนี่จะเป็นเกย์ ดูท่าทางก็เป็นคนเงียบๆ เกย์ชัวหยี่หน้าตาก็ดี] เซฮุนมองทิฟฟานี่เหมือนรู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่
“นี่คุณมองอะไร คิดว่าผมในใจหรอ ผมเป็นผู้ชายแมนๆนะ” เซฮุนพูดพร้อมหน้าคิวขมวด
“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ ยังไม่ได้คิดอะไรเลย” ทิฟฟานี่ยิ้มมีเสียงหัวเราะออกมาเล็กน้อย เซฮุนถึงกับทำหน้าดุ
“ผมรู้ว่าคุณคิด” เซฮุนเดินเขยิบเข้ามาใกล้ทิฟฟานี่มากจนหน้าจะติดกันอยู่แล้ว ทิฟฟานี่มองหน้าเซฮุน ทั้งสองจ้องกันสักพัก ก็มีเสียงรถคันหลังกดไหล่หลังรถเซฮุนที่จอดขวาง ทั้งสองหันพร้อมกัน ทิฟฟานี่ผลักเซฮุนออก หน้าทิฟฟานี่แดง เซฮุนก็เอามือเกาท้ายทอย
“นี่นาย ไปหาที่จอดใหม่ตรงนี้ฉันเจอก่อน” ทิฟฟานี่พูดพร้อมเอาแว่นตาดำขึ้นมาสวมใส่เดินขึ้นรถขับเข้าไปจอด เหลือแต่เซฮุนที่ยืนยิ้มด้วยความที่ไม่เคยเจอผู้หญิงอย่างทิฟฟานี่มาก่อน
“ผู้หญิงอะไรมั่นใจตัวเอง แก่นมาก น่ารัก ไม่สิ” เซฮุนพูดพลางเบาแต่ต้องหยุดคิด เมื่อนึกถึงยูริแฟนเก่าที่ทิ้งเขาไป เซฮุนกลับมาหน้าเงียบเหมือนเดิมพร้อม เดินขึ้นรถขับไปจอด
ณ สายการบิน ฮานาแอร์ไลน์
“โอ๊ย ตื่นเต้นจังเลยไปหาคุณย่าดีกว่า ว่าแต่จะไปทางไหนก่อนเนี่ย” เจสสิก้าเดินตรงไปที่ห้องคุณย่า เจสสิก้าอยู่ในชุดเดรตสีครีมลายลูกไม้พร้อมกับผมลอนสวยที่มัดรวบเบี่ยงข้างอย่างน่ารัก ก๊อกๆ
“คุณย่า ค่ะ” เจสสิก้าเปิดประตูเข้าไปแต่ต้องตกใจ เมื่อคนที่อยู่ในห้องไม่ใช่คุณย่าแต่เป็นคริส
“เธอเป็นใคร เข้ามาหาคุณย่าฉันมีอะไร ท่านไม่อยู่” คริส นั่งทำงานบนโต๊ะทำงานโดยมีเจสสิก้าที่ยืนอยู่ต่อหน้า
“คุณย่า เรียกฉันมาทำงานเป็นวันแรก”
“แล้วเธอเป็นใคร ทำไมต้องเรียกคุณย่าทั้งที่เธอเป็นพนักงานใหม่ควรจะเรียกคุณท่านไม่ใช่หรอ” คริส ลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินวนรอบตัวเจสสิก้าด้วยความสงสัย
“ฉันชื่อ เจสสิก้า” เจสสิก้ามองหน้าคริส เมื่อคริสได้ยินทำให้เขานึกถึงคำพูดของพ่อว่าคู่หมั่นชื่อ เจสสิก้า
“อ๋อๆ คนที่จะมาจับ ไม่สิมาแต่งงานกับลูกชายของเจ้าของสายการบินสินะ” เจสสิก้ามองคริสด้วยความโกรธโดยไม่รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคริส คริสได้แต่ยืนหน้านิ่งพร้อมเดินกลับไปนั่งทำงานต่อที่โต๊ะเหมือนเดิมโดยไม่สนใจคำที่พูดออกไป เจสสิก้าโกรธมากพร้อมกำมือแน่นเก็บอารมณ์และยิ้มสู้
“ใช่ ฉันเป็นคู่หมั่นเค้า นายคงจะเป็นแค่หลานชายที่ไม่ได้พิเศษสินะถึงได้มาทำงานห้องนี้ แทนที่จะได้ไปนั่งห้องประธานเหมือนคริส หึ” คริสมองหน้าเจสสิก้า
“เธอ รู้ว่าเค้าจะเป็นประธานคงสมใจเธอสินะ” คริสสะแยะยิ้มใส่
“ใช่ ฉันรู้และสมใจด้วย เมื่อวานฉันมาแต่เค้าไม่อยู่” เจสสิก้าพูดพร้อมยิ้มออกมาแบบประชด ยิ่งทำให้คริสคิดว่าเธอจะมาจับครอบครัวของเค้ามากยิ่งขึ้นเหมือนที่เคยเกิดขึ้น
“คิดหรอว่าจะมาจับลูกชายเจ้าของสายการบินเค้าได้” คริสลุกขึ้นยืน เมื่อเค้านึกถึงภาพในอดีตที่เกิดขึ้นในใจเค้าอีกครั้ง
ย้อนกลับไป [คริสนึก]
“คุณทำไมถึงทำกับฉันอย่างนี้ คุณนอกใจฉันไม่พอแต่ คุณจะพาลูกเค้าเข้ามาอยู่ด้วยฉันรับไม่ได้ค่ะคุณกับเค้าคงมีอะไรกันแล้วใช่ไหมค่ะถึงจะพามาอยู่ที่นี่” หญิงสาวร้องไห้ต่อหน้า เขาได้แต่ยืนเอามือจับขมับไว้
“ไม่ใช่นะจีซู ผมกับเค้าเราไม่ได้มีอะไรกัน ผมรักแค่คุณเข้าใจผมบ้างสิ ผมมีเหตุผลล่ะกัน” เขาจับต้นแขนหญิงสาว
“เหตุผล อะไรค่ะ” หญิงสาวมองหน้า แต่ฝ้ายชายไม่สามารถบอกอะไรได้เมื่อเพื่อนของคิมอึนขอร้องเรื่องนี้ไว้ให้เป็นความลับก่อนเค้าตายและขอร้องให้รับลูกเค้ามาเป็นลูกเลี้ยงดูไว้ซึ่งคิมอึนรู้ว่า จีซูคงไม่ยอมเลยเอาไปฝากไว้ที่ป้าที่เป็นพี่สาวของเพื่อนที่เสียชีวิตแล้วพร้อมทิ้งเงินสดจำนวนมากเพื่อเลี้ยงดู แม่ของเด็กได้เสียชีวิตตอนเด็กเกิดและครอบครัวเพื่อนคิมอึนได้ล้มละลายและเสี่ยจะมาเอาลูกเค้าเป็นดอกจึงเป็นเหตุผลที่อยาก ให้เลี้ยงดูแทนและไม่อยากให้เด็กที่เกิดมาทั้งสามคนนั้นมีปมในใจ เค้าจึงลองขอจีซูดูแต่ผลที่ได้กลับบานปลายขึ้นเค้าไดแต่เงียบ
“แล้วคุณ จะพาเค้ามาอยู่ที่นี่ได้ไงในเมื่อลูกคุณ คือคริส ไม่ใช่เด็กพวกนั้น” หญิงสาวร้องไห้
“และลูกในท้องที่จะเกิดขึ้นคือลูกสาวคุณ” ขณะที่คริสเลิกโรงเรียนกลับมาพอดี เค้าเห็นแม่และพ่อยืนทะเลาะกันเขาแอบยืนดู
“ผมมีเหตุผลแต่ผมบอกไม่ไจจริง” เสียงพูดทั้งสองเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จีซูเริ่มมีอาการเวียนหัวหน้ามืด
“ผมว่าเราต่างคนไม่สงบ สติอารมณ์กันก่อนเถอะ” พ่อคริสเดินออกไป คริสเดินรีบเดินหลบแล้วยืนมองอยู่บนบันไดมองดูพ่อเดินลงพร้อมหยิบซองอะไรบางอย่างออกไปที่ลานจอดรถ มีแต่เสียงแม่คริสเรียกตามออกไป
“คุณคิมกลับมาก่อนถ้า......” จีซู ล้มลงกับพื้นคริสเดินกลับมาดูเห็นแม่นอนล้มลงก็ตกใจวิ่งเข้าไปกอดแม่
”คุณแม่ครับ!!! คุณแม่เป็นอะไรตื่นสิครับ” คริสร้องไห้ตะโกนดังขึ้นมาทำให้คนใช่วิ่งตามหาเสียงคริสโดยไม่รู้ว่าอยู่ไหน พอดีพ่อของเค้าลืมของจึงกลับเข้ามาเมื่อได้ยินคริสร้องจึงรีบวิ่งขึ้นไปดู
“คุณๆ เป็นอะไร” เค้าตกใจมาก คริสได้แต่ร้องไห้ แล้วก็บอกคนขับรถให้ออกรถแล้วก็รีบส่งโรงพยาบาล คริสจึงเกลียดมากโดยเฉพาะคนที่จะมาจับครอบครัวซึ่งเค้าคิดอย่างนั้น ตั้งแต่นั้นมาเค้าจึงไม่ค่อยคุยกับพ่อ ไม่นานแม่ก็คลอดน้องชื่อทิฟฟานี่แล้วก็เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจเค้าจึงคิดว่าเป็นความผิดของพ่อและผู้หญิงคนนั้น คริสฝังใจกับเรื่องราวนี้ เมี่อคริสอายุได้ 13 ปีทำให้เค้าต้องเย็นชาไม่สนใจผู้หญิง พูดตรงๆไม่สนใจใคร จนมาเจอยุนอาที่เป็นผู้หญิงคนแรกที่เค้ารักแต่ต้องจบเพราะสัญญาที่พ่อเค้าบอกว่ามีคู่หมั่น!!!
ปัจจุบัน
“นี่นาย!!! ฉันขอบอกไว้ก่อนว่าที่ฉันมาที่นี่ไม่ได้คิดจะจับใครกิน ที่ฉันมาเพราะทำตามหน้าที่คุณย่าสั่ง นายไม่มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันฉันขอตัว”
คริสรีบเดินมาดักหน้าเจสสิก้า
“มีสิทธิ์สิก็ฉันคือ.......ชั่งเถอะยังไง ผมก็ไม่เชื่อคุณหรอก ใครเค้าจะมาแต่งงานทั้งที่คนนั้นเค้ามีคนรักอยู่แล้วถ้าไม่ใช่เพราะเงิน” คริสเริ่มตาแดงด้วยความโมโห เจสสิก้าน้ำตาเริ่มไหลแต่เก็บควบคุมไว้ เจสสิก้าจะเดินหนีออกไปในใจเธอคิดว่าพูดไปเค้าคงไม่เชื่อ แต่คริสดึงแขนเจสสิก้าไว้
“ปล่อย ฉันไม่รู้ ขอแค่คู่หมั่นฉันคงไม่ใช่นายและฉันไม่รู้ว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อนรู้หรือเปล่า แต่คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันอย่างนี้” เจสสิก้าสบัดมือออกได้แต่คริสดึงเข้ามาจูบด้วยความโมโหทั้งสองจูบกันสักพัก เจสสิก้ายังคงอึ้งเมื่อตั้งสติได้ เธอพลักตัวคริสออกแล้วเปิดประตูวิ่งหนีออกไปพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลมาด้วยความเสียใจ คริสอึ้งกับสิ่งที่เค้าทำไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ถึงเพียงนี้ ยิ่งทำให้เค้าสับสนมากขึ้น เขานั่งลงพร้อมน้ำตาที่ไหลพร้อมพูดกับตัวเองเบาๆ
“ฉันไม่เชื่อเธอหรอก”
ณ สายการบิน ชอนซาแอร์
“เฮ้ ว่าไงซูโฮแกมาหายุนอาหรอ” เซฮุนทักเพื่อนสนิทที่นั่งจิ๊บกาแฟอยู่ที่รองรับผู้โดยสาร
“อันนั้น ก็ใช่อยู่แล้ว แต่มีเรื่องหนึ่งที่อยากจะมาบอก พอดีฉันพึ่งรู้มาเกี่ยวกับสายการบินฮานาแอร์แอร์ไลน์มา ได้ยินข่าวว่าลูกสาวคุณคิมกลับมาแต่เรียนนอกสวยมากด้วย” เซฮุนหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดื่มพร้อมหน้าตาเฉยๆเมื่อได้ฟังซูโฮเล่า ซูโฮดึงแก้วกาแฟออกจากมือเซฮุน
“นี่เซฮุนแก ฟังฉันพูดไหมว่ะ” เซฮุนดึงแก้วกาแฟคืน
“ฟัง แล้วไงสวยแล้วไงว่ะ”
“เอ๋า แกไม่อยากเจอหรอเพื่อถูกใจแกไม่มีแฟนก็นานแล้วนะอายุก็มากแล้วนะเว้ย ฮ่าๆๆ”
ซูโฮ หัวเราะยิ้ม
“ปากเสียฉันยังวัยรุ่นอยู่แค่ฉันเรียนจบก่อนอายุเฉยๆ ไม่เอาหรอกทำไมต้องเจอ ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมดยิ่งสวยๆยิ่งร้ายโดยเฉพาะคนบ้านนั้น” เซฮุนเริ่มโกรธเมื่อนึกถึงบ้านนั้น
“เซฮุนฉันรู้ว่าแกโกรธที่เค้าทำน้องแกเจ็บ แต่ฉันก็รักยุนอาจริงๆนะฉันคิดว่าจะขอแต่งงานดู เพื่อยุนอาตกลง แต่แกก็ระวังล่ะเพื่อแกเจอลูกสาวบ้านนั้นขึ้นมาแล้วรักจะเป็นตามคำที่เค้าว่าเกลียดอะไรก็ได้อย่างนั้นว่ะ” ซูโฮยิ้มเมื่อพูดถึงยุนอา ก็เดินเข้ามาพอดี
“สวัสดีค่ะพี่ซูโฮ” ยุนอาโค้งตัวลงพร้อยยิ้มให้
“สวัสดีครับยุนอา” ซูโฮรีบโค้งตัวรับไหว้
“เอ่อ เซฮูนเที่ยงแล้วฉันพอยุนอาไปทานข้าวด้วยนะ” เซฮุนพยักหน้า
“ยุนอาไปทานข้าวกับพี่น่ะครับ” ซูโฮแบมือยื่นไปหายุนอา ยุนอาเอามือวางลงบนมือซูโฮ
“ค่ะ” ยุนอายิ้มทั้งสองเดินจับมือกันไปทานข้าว เหลือแต่เซฮุนที่ยังนั่งคิดอะไรอยู่
“พี่หวังว่าจะลืมคริสได้ ลูกสาวคุณคิมงั้นหรอ”เซฮุนพูดพลางเบาๆ
ความคิดเห็น