[EXO SNSD] Marry Sad รักนั้นคือเธอ

ลำดับตอนที่ #5 : นาย!!!

" คุณจงอินครับวันนี้ผมไปสืบมาว่า คุณเจสสิก้าเป็นคู่หมั่นกับคนที่ชื่อคริสครับ"
บอดี้การ์ดรายงานตามที่ไคสั่งเขากำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง
"ฉันว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ คริสพ่อแกไม่ทำตามสัญญาที่ว่าจะเลี้ยงฉันกับน้องทั้งสองของฉันทั้งที่พ่อฉันฝากไว้ก่อนตายพ่อแกทิ้งเงินแล้วก็ไป แค้นนี้ต้องชำระ"  ไคกำหมัดแน่นเมื่อนึกถึงสิ่งที่พ่อเขาฝาก ให้ดูแลเขาและน้องสองคนก่อนพ่อเขา ตาย เพราะพ่อของเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน กับพ่อคริส ยิ่งรู้ว่าเจสสิก้าเป็นคู่หมั่นกับ คริส เค้ายิ่งแค้นเพราะเค้าเคยเจอเจสสิก้าที่อเมริกาตอนเขาเรียนปีสุดท้ายแต่เธอก็คงจำไคไม่ได้หลังจากเรียนจบเค้าก็ไม่เจอเจสสิก้าอีกเลยและตอนนี้เค้าได้เจอกับผู้หญิงที่เค้ารักแต่มันกำลังจะเป็นของคู่แค้นยิ่งทำให้เขาโกรธมากยิ่งขึ้น
"พี่ค่ะขอเงินหน่อย" หญิงสาวสวยในชุดเดรตสีแดงสั้นปล่อยผมลอนเดินมาขอเงินพี่ชายที่กำลังนั่งอยู่โต๊ะทำงาน
" ยูริ เมื่อวันก่อนก็พึ่งขอไปเอาไปทำอะไรอีกรู้จักประหยัดหน่อย" น้องชายไคอีกคนเดินเข้ามา
"ไม่ให้ก็เงียบไปเลยพี่ซูโฮ น้องขอพี่ไค" หญิงสาวทำปากเบะใส่ ส่วนซูโฮส่ายหัวกลับสิ่งที่น้องสาวทำ
"อย่าว่าน้องเลยซูโฮ พี่มีให้อยู่แล้ว" ไคเขียนเช็คเงินสดให้ยูริ
"ช่าย... อย่าว่าน้องเลย ยูริอยากทันเพื่อน แบรนด์เนมออกมาใหม่ๆนี่ค่ะ" น้องสาวทำตาปริมๆ
"เหตุผลแค่นี้ พี่ไคก็ชอบตามใจยูริเรื่อยเลย" ซูโฮเดินถือแฟ้มงานที่หยิบบนโต๊ะไค โดยมียูรินั่งอยู่โซฟาใกล้ๆ
" เอ่อ ซูโฮว่าแต่งานแต่งแกกับยุนอาถึงไหน แล้วเรื่องแฟนเก่าเค้าทำใจได้แล้วหรอ" 
"คริสหรอครับ ยุนอาทำใจได้แล้วครับ ไม่งั้นคงไม่แต่งงานกับผมหรอกตอนบ่ายเรามีนัดกันดูชุดแต่งงานครับ" ซูโฮยิ้ม
" ไม่ใช่เพราะเค้าเอาพี่มาเพื่อลืมหรอ"
ยูริพูดขณะที่เล่นมือถืออยู่
"ไม่ใช่ เพราะยุนอารักพี่จริง" ซูโฮมองน้องสาว
"ว่าแต่เค้า เห็นว่าบอกเลิกชานยอลจะกลับมาหาแฟนเก่านิ สวยแล้วเลือกมากเลยนะ"
ไคยิ้มให้น้องสาว ยูริยิ้มแบบๆอาย โดยมีซูโฮวางแฟ้มงานบนโต๊ะแกะออกมาเรียงหน้ากระดาษ ฟังสิ่งที่น้องสาวพูด
"ก็ไม่มีใครดูแล ยูริดีเท่าพี่เซฮุนแล้วนิค่ะ" ซูโฮได้ยินถึงกับตกใจเพราะเขาไม่เคยรู้เรื่องเลยเกี่ยวกับน้องสาว มีแต่ไคที่รู้เรื่องทุกอย่างดี
"เซฮุน เพื่อนพี่หรอ" 
ซูโฮ เดินมานั่งใกล้ๆน้อง
"อ่าว พี่เซฮุนเพื่อนพี่ซูโฮหรอค่ะ ทางบ้านเค้าเปิดสายการบิน" ยูริมองหน้าพี่ชาย
"ใช่เพื่อนพี่ เธอสินะที่ทิ้งเค้าไปรู้ไหมเซฮุนมันเสียใจแค่ไหน" ซูโฮนึกถึงเพื่อนก็ส่งสารแต่ในใจก็โกรธน้องสาวเล็กน้อย
"ยูริ แค่สับสนในตอนนั้น แต่ยูริก็รู้แล้วไม่มีใครดูแดดีเท่าพี่เซฮุนและป่านนี้คงหายโกรธยูริแล้วล่ะ"
ยูริพูดอย่างยิ้มๆเดินออกนอกห้อง
"ยูริ เดี๋ยว เซฮุนไม่มีทางกลับไปคบกับน้องหรอกพี่รู้นิสัยเพื่อนพี่ดี" ยูริยังคงเดินโดยไม่สนใจเสียงที่ซูโฮพูด มีเพียงซูโฮนั่งถอนหายใจ ไคเดินมาจับไหล่ซูโฮโดยให้กำลังใจ
"ชั่งน้องเถอะ พี่ว่าแกควรสนใจเรื่องงานแต่ง ตัวเองเถอะควรมีความสุขเข้าไว้เดี๋ยวถึงเวลางานจะไม่หล่อเอานะ" ไคยิ้มให้น้องชาย
"แต่เซฮุนเป็นเพื่อนผมและก็เป็นพี่ชาย ยุนอา ผมไม่อยากให้ยูริทำให้เซฮุนเสียใจ ถ้าผมรู้ว่า แฟนเซฮุนคือยูริผมจะขัดขวาง เซฮุนคงไม่ต้องเจ็บแบบนี้ครับ" 
"แต่ยูริเป็นน้องแกนะ"
"ก็เพราะว่าเป็นน้องสิครับ ผมรู้นิสัยยูริดีว่าเจ้าชู้แค่ไหน ผมไม่อยากต้องแตกแยกกับเพื่อนเพราะน้องสาวตัวเองทิ้งเพื่อนหรอกครับ แต่มันก็สายไปแล้ว ไม่รู้ว่าเซฮุนรู้เรื่องนี้หรือเปล่า" 
" ถ้าเค้าสองคนรักกันจริงต่อให้ยูริเป็นยังไงก็คงให้อภัยได้ พี่เชื่อว่าเซฮุนคงแยกแยะออกว่าอันไหนเรื่องส่วนตัว อันไหนเพื่อนไม่ต้องคิดมาก พี่ไปกินข้าวก่อนนะเที่ยงแล้ว แกก็ไปกินข้าวนะ ตอนบ่ายนัดกับยุนอานิ เดี๋ยวจะสายเอา"
"ครับพี่" ไคยิ้มและเดินออกไป ซูโฮหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาเซฮุน
[ว่าไงว่ะ] เซฮุนรับมือถือแล้ว
"ฉันขอโทษนะ"
[เรื่องอะไรว่ะ ซูโฮ] เซฮุนพูดแบบร่าเริง
"เรื่องน้องสาวฉัน"
[ยูรินั้นหรอ]
"แก รู้"
[ใช่]
"แล้วแกไม่โกรธหรอ"
[โกรธสิแต่ฉันก็ทำใจได้แล้วล่ะ เพิ่งมารู้ตอนที่เลิกกันว่าเป็นน้องสาวแกฉันก็ไม่โกรธเพราะฉันรักเพื่อน ไม่โกรธน้องของเพื่อนหรอก]
"แล้วทำไมแกไม่บอกฉันว่าแกเลิกกับยูริ"
[ไม่อยากบอกกลัวแกไม่สบายใจอีกอย่างแกก็รักกับน้องสาวฉันอยู่ กลัวแกคิดมากว่ะ]
"ขอบใจนะ แกมันเพื่อนที่ดีของฉันว่ะ"
[ไม่เป็นไร เราจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนิ]
"แต่แกก็ระวังล่ะยูริจะกลับมาหาแกอีกครั้ง"
[ ต้องขอโทษแกนะว่าฉันคงไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมกับน้องแก เจ็บแล้วจำว่ะ]
"ไม่เป็นไร ฉันรู้นิสัยน้องฉันดี ดีซ่ะอีกที่เลิกรักได้แล้ว เจ็บครั้งนี้แกอย่าปิดกั้นหัวใจตัวเองไว้นะผู้หญิงที่ดีๆก็มี ไม่ได้เหมือนกันทุกคน ฉันอยากเห็นเพื่อนฉันแต่งงานบ้าง แค่นี้แหละสบายใจแล้ว"
[ฉันจะพยายามคิดแบบนั้นก็แล้วกัน เอ่อไปทำงานก่อนนะแค่นี้ล่ะพอดีรีบ] ซูโฮยิ้มเมื่อสบายเรื่องเพื่อนกับน้องสาว
"เอ่อ แล้วเจอกัน"
ส่วนเซฮุนนั่งคิดสิ่งที่ซูโฮพูดแต่ในใจเค้ามีเรื่องทิฟฟานี่
"เปิดใจหรอ แต่ยังไม่ใช่เวลานี้" เซฮุนพลางเบาๆกับตัวเอง
ณ คอนโด
หญิงสาวยืนรดน้ำต้นไม้ที่ระเบียงคอนโดแล้วยิ้มอย่างมีความสุขแต่ต้องหยุดเมื่อนึกถึงเรื่องงานเมื่อวันก่อน
"นายคือคริสหรอ ไม่อยากเชื่อเลยว่าต้องแต่งกับนาย" เจสสิก้าเบะปาก เจสสิก้าเดินไปที่โซฟานั่งลงดูนิตยาสารที่มีรูปตัวเองกับคริส
"นี่ก็ผ่านไปสองวันแล้วข่าวยังไม่เงียบอีก นายนี่คงจะดังมากสินะ" เจสสิก้าเปิดอ่านในเล่ม
{คู่รักใหม่ หวานออกสื่อ ยุนอาลูกสาว สายการบินชอนซาไลน์ กับน้องชายหนุ่มธุระกิจเศรษฐี ซูโฮน้องของจงอินประการแต่งงาน ย้ำว่าอดีตแฟนคริสหนุ่มหล่อลูกชาย สายการบินฮานาแอร์ไลน์เป็นแค่เพื่อน ส่วนตัวคริสเองประกาศแต่งงานกับสาวสวยอย่างเจสสิก้าลูกสาวเพื่อนสนิทของพ่อคริสเป็นการแต่งงานที่ทุกคนคอยติดตาม}
"จงอิน คุณไคพี่ชายของคนที่แต่งงานกับคนชื่อยุนอา ส่วนยุนอาก็เป็นแฟนเก่านายนั้น ไม่น่าล่ะถึงมาว่าเราที่แท้นายก็มีคนที่นายรักแล้วอะไรมันจะบังเอิญจัง" 
Beep Beep Beep เสียงมือถือเจสสิก้าดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ"
[สวัสดีครับ เจสสิก้าผมจงอินครับ]
"คุณไค ได้เบอร์ฉันมาจากใครค่ะ"
[อ๋อ พอดีผมขอจากพนักงานคอนโดคุณครับ] ไคพูดด้วยน้ำเสียงที่มีความสุข
"คอนโดฉัน" เจสสิก้าตกใจ
[ครับ พอดีผมเห็นคุณตอนผมมาส่งลูกค้าครับ] ไคบอกเจสสิก้าทั้งที่เค้าให้คนมาสืบ
เอง
[วันนี้ผมว่าจะชวนคุณไปทานข้าวกับผมเย็นนี้ครับ เจสสิก้าคุณพอว่างไปกับผมไหมครับ]
"ว่างค่ะ"
[แล้วเจอกันนะครับ]
"ค่ะ" เจสสิก้าวางสาย
"ทานข้าวหรอ ทำไมเค้านิสัยดีจังเลยไม่เหมือนนายเลยคริส" เจสสิก้าพูดพลางเบาๆ 
ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูดัง 
"มาแล้วค่ะ เดี๋ยวประตูก็พังหรอก " เจสสิก้าที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีเทากางเกงขาสั้นสีดำบ่งบอกว่าพึ่งตื่นเดินไปเปิดประตูอย่างหัวเสีย เจสสิก้าเปิดหน้าจอกล้องดูตรงประตูว่าใครมาเห็นแต่ผู้ชายใส่เสื้อยืดสีดำกางกางยีนต์ขายาวยืนหันหลังอยู่เลยไม่เห็นหน้า
"ใครเนี่ย" เจสสิก้าเปิดประตู ชายร่างสูงเดินเข้าห้องไปนั่งลงตรงโซฟา เจสสิก้าตกใจเล็กน้อย
"นาย ไม่สิคริส คุณมาทำไม" คริสนั่งพิงโซฟา เอาขาขึ้นนั่งไขว้ขา
"มารับเธอ ไปเที่ยว" เจสสิก้าปิดประตูเดินมายืนอยู่ตรงหน้าคริส
"ไปเที่ยว ไม่ไปฉันไม่อยากไปกับคุณ" คริสกับมานั่งวางขาธรรมดาหน้าตาขรึมใส่
"ทำอย่างกับฉันอยากไปกับเธอตายล่ะ ถ้าไม่ใช่คำสั่งของคุณย่าฉันไม่มาหรอก ดูแต่งตัวสิอย่างจะไปยั่วใคร" เจสสิก้าทำตาขึงใส่
"ก็มันชุดนอนฉัน อยู่ดีๆนายก็เข้ามาไม่ทันได้เตรียมตัวเข้ามาห้องเค้ายังมาว่าเค้าอีก ชิ" เจสสิก้านั่งลงโซฟาตัวด้านหน้าที่คริสนั่ง เจสสิก้านั่งกอดอกทำหน้าบูด คริสทำหน้าดุใส่
"อ่าว นั่งลงทำไม ไปอาบน้ำสิ ฉันไม่ค่อยชอบการรอคอย อาบมันให้เร็วหน่อย" 
"ไม่!!! บอกแล้วฉันไม่ไป ไม่อาบ คุณกลับเหอะ"
"แต่นี่เป็นคำสั่งของคุณย่าหรือเธอจะขัด จะไปอาบเองหรือจะให้ฉันอาบให้" คริสลุกขึ้นมานั่งใกล้เจสสิก้า เจสสิก้ารีบลุกขึ้นแบบอายๆ
"ไปก็ได้เห็นแก่คุณย่า" เจสสิก้ามองอย่างหัวเสีย คริสทำตาดุใส่
"บอกดีๆไม่ชอบ ชอบให้ลงมือ เด็กดื้อเอ่ย"
"ใครเด็กฉันโตแล้วนะ" เจสสิก้ายังคงยืนพูด คริสลุกขึ้นยืนเอามือขยี้หัวเจสสิก้า
"รีบไปได้แล้ว" เจสสิก้าเดินเข้าห้องน้ำและหลังจากเจสสิก้าอาบน้ำเสร็จทั้งสองก็ขึ้นรถโดยโดยพาเจสสิก้าไปย่านที่ขายของเกี่ยวการตกแต่งบ้าน คริสเดินจะเปิดประตูแต่ต้องหยุดเมื่อเจสสิก้ายังยืนหยุดหน้าร้านที่มีความสูง3ชั้นที่เต็มไปด้วยของแบรนด์ดังมากมาย
"เที่ยว นี่หรอเที่ยวของนาย" คริสหันหลังมองเจสสิก้า
"นี่แหละ รีบเข้าไปซื้อจะได้รีบกลับ" 
คริสเดินไปดึงมือเจสสิก้าเข้าร้าน
"สวัสดีค่ะคุณคริสกับคุณเจสสิก้าใช่ไหมค่ะ ที่คุณคิมโทรมาบอกว่าคุณจะมาซื้อของตกแต่งเรือนหอ" พนักสาวสวยออกมาต้อนรับ
"ครับผมคริส" เจสสิก้ามองหน้าคริส
"เรือนหอ"
"แหม เจ้าสาวคุณคริสสวยนะค่ะเชิญด้านในค่ะ" เจสสิก้ายิ้มเอามือเกาหัวเล็กน้อย
"ค่ะ" เจสสิก้าตอบ คริสเดินเลือกของกับเจสสิก้าสองคน
"เค้าชมแค่นี่ทำเป็นเขิน" คริสเดินดูโต๊ะสำหรับวางของในห้องทำงาน
"เรื่องของฉัน" เจสสิก้าทำมือหยิกๆใส่คริสด้านหลังทำปากบ่นไม่มีเสียงอยู่ด้านหลังคริส คริสหันมาเจสสิก้าทำเป็นจำผม
"เธอทำอะไร ไม่ไปเลือกของ" 
"แค่ นี้เราก็เลือกมาเยอะแล้วนะฉันเหนื่อยแล้ว " 
"เหลืออย่างเดียว เตียงนอนมานิ" คริสจูงมือเจสสิก้ามาตรงล็อกขายเตียงนอน
"นาย สีนี่สวย" คริสเดินมาดู
"เธอจะบ้าหรอ จะซื้อไปนอนคนเดียวหรือไงเล็กก็เล็ก" เจสสิก้านั่งลงเตียง
"ก็ไม่ได้บอกนิว่าจะนอนกับนาย" 
เจสสิก้านอนลง
"นิ่มจังเลยอยากได้เตียงนี้น่ะ" เจสสิก้าหลับตาพร้อมกับยิ้มบ่งบอกว่าสบายมาก
"ได้ อยากได้เตียงนี้ใช่ไหม" คริสลงไปนอนข้างๆเจสสิก้า และเอาหลังดันตัวเจสสิก้าจนตกเตียงไป เจสสิก้าตกเตียงร้องตกใจอย่างเสียงดังลุกขึ้นนั่งคริสเขยิบมาตรงปลายเตียงด้านข้างหัวเราะเจสสิก้า
"นี่นาย หยุดหัวเราะได้แล้วเล่นอะไรฉันเจ็บนะ" คริสยังคงขำ คริสลุกขึ้นนั่งบนเตียง
"ก็ฉันบอกเธอแล้วว่าเตียงมันเล็กก็ไม่เชื่อ" คริสลุกขึ้นจากเตียงโดยเจสสิก้ายังคงนั่งข้างล่างข้างเตียง
"ก็ฉันไม่อยากนอนร่วมกับนายนิ "
"แล้วไง" คริสเดินไปเตียงสีขาวใหญ่บ่งบอกว่าคงแพงมาก เจสสิก้าลุกขึ้นเดินตาม
"นี่นายจะเอาเตียงนี้หรอ" เจสสิก้ายิ้ม
"ใช่ ก็สวยดี" คริสนึกถึงเตียงที่เค้าเคยไปดูตอนเรียนนอกกับยุนอาเพราะเค้าเคยคิดจะแต่งานกับยุนอาแต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เจสสิก้านอนลง
"เอาอันนี้ก็ได้นะ ก็โอเค" เจสสิก้าพูด คริสเดินมานอนลงเช่นกัน
"เห็นไหมพอดี" เจสสิก้าหันมาพอดีปลายจมูกชนกัน เจสสิก้าสะดุ้งเอาหมอนข้างมาขั้นกลาง
"ฉันว่ากลับกันเถอะ หิวแล้ว" เจสสิก้าลุกขึ้นอย่างอายๆเธอไม่เคยใจเต้นแรงขนาดนี้ ส่วนคริสก็เฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"อืม เดี่ยวจะให้คนงานมาเอาของทีหลังล่ะกัน" เจสสิก้าก็ไปกินข้าวกับคริสทั้งสองกินไปเถียงกันไป มีเพียงแต่ไคที่รอเจสสิก้าอยู่ร้านอาหารใกล้ๆ เจสสิก้าลืมนัดไค ตอนกลับไคเห็นเจสสิก้าออกมาจากร้านอาหารด้วยกันกับคริส ทำให้เค้าโกรธมาก
"เพราะแก เจสสิก้าไม่มากินข้าวกับฉัน ฉันต้องสั่สอนแกแล้ว!!!" ไคพลางกับตัวเองเขาหยิบมือถือขึ้นมาโทร
"พรุ่งนี้จัดการมันซ่ะไม่ต้องถึงตายแค่ช้ำก็พอฉันอยากสั่งสอนมัน!!!" ไคคุยกับลูกน้อง
[ครับนาย]