[EXO SNSD] Marry Sad รักนั้นคือเธอ

ลำดับตอนที่ #8 : ใกล้แล้ว

   ตุ๊บๆ!!! เสียงโดนซ้อมสภาพชายร่างใหญ่หนาโดนชายอีกสองคนจับตัวไว้โดยมีหัวหน้าใหญ่ชกเข้าที่ท้องเป็นการสั่งสอน
"แกทำงานยังไงให้พลาด ฉันให้แกจักการไอ้คริส" เจ้านายด่าลูกน้องด้วยความโกรธ
"ผมขอโทษครับท่าน ผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปได้ครับ" ลูกน้องที่โดนซ้อมพูดด้วยเสียงแผ่วเบาเพราะยังจุกจากการโดนซ้อม
"พี่ขอโทษซูโฮเป็นเพราะแกคนเดียวไอ้
คริส" ไคกำหมัดแน่นด้วยความแค้นมากยิ่งขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความเสียใจ

คริสได้ขับรถกลับมาบ้าน คริสเดินเข้ามาในบ้านอย่างคนไร้วิญญาณเขาทั้งรู้สึกผิดและเสียใจกับเรื่องที่เกิด คริสกำลังเดินขึ้นบันได 
"กลับมาแล้วหรอ ไอ้ลูกไม่รักดี!!!" พ่อคริสพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธคริสไม่ตอบใดๆ
"พี่คริส เป็นอะไรมากไหมค่ะ" ทิฟฟานี่เดินไปจับ ดูแผลที่แขนคริส
"ไม่ต้องสนใจมัน ถอยออกทิฟ!!!" ทิฟฟานี่ถอยออกห่างนิดหนึ่งเพราะรู้ดีว่าพ่อกำลังโมโห คริสหันมามองผู้เป็นพ่อ พ่อคริสลุกขึ้นเดินมาใกล้ๆคริส
"ฉันบอกแกแล้วไงว่าให้เลิกยุ่งกับคนบ้านหลังนั้น แต่แกไม่เคยฟังฉัน ทีนี้ถึงกับลักพาตัวไป ทำไมแกไม่ตายไปเลยห๊า!!!" พ่อคริสกระชากจับคอเสื้อคริส ทั้งสองตาแดงพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา ทิฟฟานี่ร้องไห้มือจับแขนพ่อเพื่อห้าม
"พ่อรู้"คริสพูด 
"ไม่รู้ได้ไงก็ลูกชายทำเรื่องงามหน้า ทางโน่นถึงกับโทรมาต่อว่า แกทำอะไรเคยนึกถึงหน้าฉันบ้างไหม" พ่อคริสเอามือออกจากคอเสื้อคริส
"ผมขอโทษ ผมจะไปขอโทษคนที่บ้านยุนอาเอง ผมจะรับผิดชอบกับสิ่งที่ผมทำเอง"
"ไม่ต้อง!!! แกไม่ต้องไปยุ่งในเมื่อแกไม่เคยฟังฉัน ฉันจะจัดงานแต่งงานแกกับหนูเจสสิก้าอาทิตย์หน้า" คริสถึงกับอึ้ง
"พ่อ!!!" 
"แกต้องแต่งไม่งั้นเราตัดพ่อลูกกัน" เขาอึ้งถึงกับพูดไม่คิดว่าพ่อจะพูดแบบนี้ คริสวิ่งขึ้นบันไดไป
"พี่คริส" ทิฟฟานี่จะวิ่งตามแต่ถูกพ่อดึงไว้
"ไม่ต้อง พี่แกต้องเจอไม้แข็งอย่างนี้" ทิฟฟานี่ได้แต่มองตาม ทิฟฟานี่กลับมาที่ห้องนอนแล้วนั่งลงเตียง
"นายจะเป็นไงบ้างนะ" ทิฟฟานี่นั่งหน้าเศร้าเพราะเธอเองเป็งห่วงเซฮุน ทิฟฟานี่นั่งคิดอยู่นานแล้วเธอก็ตัดสินใจโทรหาเซฮุน 
"คุณเป็นไงบ้าง" ทิฟฟานี่พูดด้วยความเป็นห่วง
"ที่โทรมาก็เพราะอยากจะรู้ว่าเป็นไงกับสิ่งที่พี่ชายเธอทำสินะ" เซฮุนพูดด้วยความโมโห
"ฉันถามนายดีๆนะ"
"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกก็แค่เพื่อนฉันตาย น้องสาวฉันไม่ได้แต่งงานคงส่ะใจพี่ชายเธอ!!!" เซฮุนพูดประชด
"พี่คริสไม่ได้ตั้งใจมันเป็นอุบัติเหตุ" ทิฟฟานี่เริ่มโกรธกับสิ่งที่เซฮุนพูด
"หึ เธอก็ต้องพูดปกป้องพี่ชายเธอ เธอคงไม่รู้หรอกว่าครอบครัวเธอมันก็ร้ายหมด ร้ายๆ" เซฮุนตะคอกใส่ทิฟฟานี่ร้องไห้ทนไม่ไหวเธอกดสายทิ้ง
"นาย ฮือ...ไม่เคยเข้าใจหรอก ฮือ..." ทิฟฟานี่นอนร้องไห้
- - - - - - - - - - - - - - - - -
หลังจากที่เสร็จพิธีงานของซูโฮ ยุนอาก็มาที่เก็บอิฐพร้อมกับวางดอกไม้ลง โดยมีคริสเดินมา
"ยุนอา ผมขอโทษ" ยุนอาหันมามองตามเสียง เธอเอามือเช็ดน้ำตา
"คริส นายไม่ต้องขอโทษหรอกฉันรู้ว่าเป็นอุบัติเหตุ ฉันเองที่ผิดที่ช่วยเขาไม่ทัน ฮือๆ" ยุนอาร้องไห้อีกที คริสกอดยุนอา
"ไม่ต้องร้อง ผมจะดูแลคุณเอง ถึงแม้ว่าผมจะ..." ยุนอาออกจากกอดของคริสแล้วมองหน้าเขา
"ว่าไรค่ะ" 
"ถึงแม้ว่าผมจะแต่งงาน" ยุนอายิ้ม
"ฉันดีใจด้วยนะค่ะคริส ไม่ต้องดูแลฉันหรอก คุณดูแลครอบครัวคุณเถอะ ยุนก็คงไม่ได้ไปไหน ถ้าจะไปก็คงมาแต่ที่นี่มาหาซูโฮ" คริสจับมือยุนอา
"ขอบคุณนะที่คุณไม่โกรธผม แล้วผมจะเชิญคุณไป งั้นผมขอเป็นคนที่จะพาคุณมาที่นี่เองเพื่อเป็นการลดความผิดที่ผมได้ทำกับซูโฮ" คริสหันหน้ามองรูปซูโฮที่ติดอยู่ในที่เก็บอิฐ
"แปลกจังคริสดูคุณไม่เครียจเหมือนตอนแรกๆที่จะได้รู้ว่าจะแต่งงาน หรือคุณกำลังรักเธอ" คริสหันหน้าหนี ยุนอายิ้มอย่างรู้ทัน
"เปล่า แค่ผมไม่อยากสร้างปัญหาอีก"
"หรอค่ะ" ยุนอาหัวเราะกับท่าทีของคริส เพราะเธอรู้นิสัยคริสดีเค้าจะแพ้หัวใจกับผู้หญิงที่อ่อนโยนแถมน่ารักอย่างเจสสิก้า
"ผมต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนส่งคนมาทำร้ายผม" 
"คริส คุณต้องระวังตัวให้มากๆนะค่ะ เผื่อมันอาจจะกลับมาทำร้ายคุณอีก"
"ครับ เดี๋ยวผมไปส่งนะพอดีมีนัดตัดชุดเตรียมงาน "
"ค่ะ" ยุนอาเดินขึ้นรถคริส เขาไปส่งยุนอาที่บ้าน แล้วไปรับเจสสิก้า
"กิ๊งๆๆ" คริสกดออดเขามาหาเธอที่บ้าน
"มาแล้วค่ะ" เจสสิก้าวิ่งออกมา
"คริส" เจสสิก้าตกใจเล็กน้อย
"ใช่ จะไปหรือยัง"
"ไปไหน" เจสสิก้ายังงงๆ
"ก็ไปรองชุด ทิฟไม่ได้โทรบอกหรอ"
"ไม่นิ" คริสเดินไปลากเจสสิก้าออกมา
"โอ๊ย นี่นายจะรีบอะไรมากมาย" เจสสิก้าสบัดมือออก
"ฉันรีบ ไปได้แล้ว" คริสพูด 
"นายก็ให้ฉันล็อกก่อนบ้านสิ" เจสสิก้าเดินไปหรอกบ้าน คริสยังคงวางฟอร์มใส่เจสสิก้า เจสสิก้าขึ้นรถไปกับคริส
"นี่ชีวิตนายเคยยิ้มบ้างไหม ไม่เบื่อหรือไงวันๆทำแต่หน้าดุๆ" เจสสิก้าพูดขณะที่ยังนั่งรถอยู่กับคริส
"ยิ้มทำไม ผมจะยิ้มเมื่ออยากยิ้มเธอนี่มันยัยขี้สงสัยจริงๆ" 
"ก็อยากรู้นิ"
     เจสสิก้าหันหน้าออกไปทางหน้าต่างอย่างหัวเสีย คริสแอบหันมามองเธอที่ทำหน้าบูดเขายิ้มเล็กน้อย เมื่อรถได้แล่นมาถึงร้านตัดชุดแต่งงานเขาทั้งสองก็เลือกชุดและของเตรียมงานต่างๆมีทั้งเถียงกันบ้างทั้งคู่ต่างคนต่างยิ้มเมื่อเห็นคู่ของตัวเองสวมชุด เหลืออีกไม่กี่วันก็จะถึงงานแต่งทั้งสองคน

"ฮัลโลว่าไง" ไครับโทรสัพท์ 
[ท่านครับมีแขกมาพบที่บริษัทครับ]
"เดี๋ยวไป" ไควางสาย เขากำโทรสัพท์แน่นเมื่อมองดูเจสสิก้ากับคริสที่หยอกล้อกันที่ร้านชุดแต่งงาน 
"มีความสุขได้ไม่นานหรอก ไอ้คริส!!!"
ไคพลางเบาๆ ไคพูดอย่างมีแผนเขาจะทำอะไร อีกหนึ่งวันก็จะถึงงานแต่งงานแล้วเค้าจะทำอย่างไร