พ่ายพยศรัก (นสพ.ไลต์ออฟเลิฟ)

พ่ายพยศรัก
นิยายรักลำดับที่ 2
ซีรีย์ พ่ายรักยอดดวงใจ
ภาคต่อจาก พ่ายรักกลวงใจ




นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนแบบ ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยการเผยแพร่หรืออ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
...........................................................................


นิลปัทม์ เศวตพิมล
หนุ่มหล่อคมเข้ม อายุ 35 ปี ผู้มีบาดแผลในหัวใจ เศรษฐีใหญ่ของจังหวัดภูเก็ต เจ้าของพีพี กรุ๊ป ที่รวมกันของ 3 บริษัทหยักษ์ใหญ่อันได้แก่
พีพี เซ็นเตอร์ ห้างสรรพสินค้าที่ทันสมัยและใหญ่ที่สุดของจังหวัดภูเก็ต
พีพี โฮเทล โรงแรมหรูหรา 6 ดาวที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดภูเก็ต
พีพี ยอชท์ เรือสำราญที่มีความสวยงามและขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย


เจ้าขา ดาร์เลเน่ ชาครียา กริมเมอร์
สาวน้อยลูกครึ่งไทย-อเมริกัน วัน22 ปี ผู้มีนิสัยร่าเริงสดใส ติดกระจก รักสวยรักงามเป็นชีวิตจิตใจและมองโลกในแง่ดี เธอ...ผู้มีรอยยิ้มพิมพ์ใจ
.........................................................................................
โปรยปราย

 “คุณปัทม์คะ เจ้าขารู้สึกแปลกๆ”

ดาร์เลเน่กระพริบตาถี่ๆอย่างมึนงงติดกันหลายครั้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากแฟนหนุ่ม แรงตบเบาๆจากนิ้วเรียวของเขาไม่ทำให้รู้สึกเจ็บแต่มันช่วยเรียกสติที่กระเจิดกระเจิงไปไกลของเธอให้กลับคืนมา หญิงสาวเม้มเรียวปากเข้าหากันหลายครั้งพลางทำหน้าสงสัย เมื่อหาคำตอบด้วยตัวเองไม่ได้ ดาร์เลเน่จึงเรียกให้นิลปัทม์เป็นผู้เฉลยคำถามคาใจนี้ให้เธอฟัง

“แปลกยังไงครับสาวน้อย”

“ก็... บอกไม่ถูกค่ะ ไหนคุณปัทม์อ้าปากหน่อยสิคะ อ้ากว้างๆค่ะ อย่างนั้นแหละ”

ดาร์เลเน่เอียงคอทำหน้าฉงนจนคิ้วเรียวขมวดเป็นปมกับความรู้สึกที่เธอได้รับก่อนหน้า อืม...จะว่าไปเธอก็เพิ่งรู้ว่าการจูบกันมันจะทำให้เธอรู้สึกหัวสมองมันว่างเปล่า ใจหวิวๆ ตัวลอยคว้างไร้ทิศทางได้ขนาดนี้ อีกทั้งเธอยังมีเรื่องคาใจที่ต้องได้รับการสะสางเป็นการด่วน หญิงสาวจึงใช้ปลายนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ง้างปากของนิลปัทม์ออกกว้างเพื่อสำรวจหาวัตถุต้องสงสัย

“เจ้าขาเล่นอะไรเนี่ย”

นิลปัทม์ดึงมือของดาร์เลเน่ออกจากปากของเขาอย่างแปลกใจ ยายตัวแสบทำเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่างไม่ใช่เรื่องแปลก แต่มันแปลกตรงที่มาหาในปากของเขานี่แหละ จับตะแคงดูทั้งซ้ายทั้งขวา แม้แต่เพดานปากก็ยังไม่เว้น ยิ่งตรงใต้ลิ้นนี่ดูแล้วดูอีก นี่ถ้ามีแว่นขยายอีกนิดล่ะใช่เลย นี่คือหมอฟันที่กำลังตรวจหาฟันผุๆของเด็กน้อยอายุไม่เกินห้าขวบชัดๆ

‘เอ๊ะ! หรือยายตัวแสบกำลังบอกเป็นนัยๆว่าเรามีกลิ่นปาก ไม่นะ! ไม่จริง!’

“เจ้าขาไม่ได้เล่นค่ะ กำลังจริงจัง...มากด้วย”

“จริงจัง? ยังไง”

“ก็เจ้าขาอยากรู้ว่าคุณปัทม์แอบซ่อนน้ำตาลทรายไว้ในปากหรือเปล่า”

“หือ? ซ่อนน้ำตาลทรายเนี่ยนะ มั่วแล้วเจ้าขา ผมจะทำแบบนั้นทำไม ถ้าผมซ่อนน้ำตาลทรายไว้ในปากจริงๆ ป่านนี้ผมก็กลืนลงคอไปหมดแล้วล่ะ”

“เจ้าขาไม่เชื่อค่ะ ต้องพิสูจน์”

พูดจบดาร์เลเน่ก็คว้าคอของนิลปัทม์ให้โน้มลงมาใบหน้าเสมอกับใบหน้าของเธอจนนิลปัทม์ถึงกับงงในคราแรก แต่เมื่อริมฝีปากจิ้มลิ้มทาบปิดลงมาบนริมฝีปากของเขา อ้อยเข้าปากช้างแล้วจะรออะไร ชายหนุ่มไม่รอช้า ทำตามใจปรารถนาด้วยการขบเม้มกลีบปากบางสวย ก่อนสอดแทรกปลายลิ้นอุ่นเข้าไปชิมความหวานราวน้ำผึ้งป่าจากโพรงปากจิ้มลิ้ม นานเท่านาน จนดาร์เลเน่หายใจลึกหอบถี่จำต้องถอนริมฝีปากออกก่อนที่เธอจะหมดลมหายใจตายทั้งที่ยังไม่ได้เติมหน้าทาลิปสติกใหม่ให้ใบหน้าสวยงาม

.......................................................................................................................................

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน หากมีเนื้อหา ชื่อ-นามสกุลของตัวละครตรงกับท่านใด ทางผู้เขียนขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

หมายเหตุ : ภาพประกอบตัวละครจาก Google

........................................................................................................................................