คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่03 :: แฟนเก่า
เรื่องมันมีอยู่ว่ากาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วตอนที่ผมโตหมายังเลียตูดถึงอยู่ อืม นั่นละ ก็ประมาณมอต้น มอหนึ่ง ช่วงหัวเลี้ยวหัวตอ ผมก็น่ารักมุ้งมิ้งตามประสาวัยรุ่นทั่วไปและมีเพื่อนสนิทก็คือเซฮุนอยู่คนเดียว
ไม่ใช่ว่าผมไม่คบใครหรอกนะ
แต่เพื่อนไม่คบว่ะ อันนี้ก็ไม่ทราบจริงๆ สงสัยความหน้าตาดีเป็นเหตุ
บ้านผมก็อยู่ในหมู่บ้านไฮโซย่านชานเมืองแถวนาเกลือ แถวนั้นก็มีสารพัดอย่างร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านข้าวซอย ร้านส้มตำ ร้านไดร์สระฉีด ร้านปะยาง ร้านขายโลงศพ สารพัดร้านตามประสาย่านคนไฮโซมีอันจะกิน
ส่วนที่ว่าบ้านผมทำอาชีพอะไรน่ะหรอก็อาชีพของคนไฮโซชี้นิ้วสั่งอย่างเดียว ต้องมีเงินไหลเวียนเข้าเวียนออกตลอดเวลา ต้องจ่ายเงินตลอดเวลา ต้องมีคนแวะเวียนมาให้เห็นหน้าบ่อยจนหัวกระไดไม่แห้ง งี้แหละครับ ชีวิตรวยๆของคนรวยๆ
“แบค โต๊ะหก ไปเสิร์ฟหน่อยลูก “ นั่นไง ว่าแล้วคุณแม่ก็เรียกผมไปรับสินค้าที่ใหญ่ที่สุดของร้านตั้งแต่เคยมีมา
ข้าวกระเพราะไก่ไข่ดาวสามฟอง พิเศษข้าวอีกครึ่ง แหม่ สั่งแบบนี้อยากจะเอากาละมังใส่ให้แทนจานละเกิน
“แบคโต๊ะสี่ ไปเสิร์ฟด้วยลูก “ ต่อมาก็ออเดอร์สินค้าที่ไฮโซที่สุดของร้าน ถ้าคนไม่มีเงินจริงๆ คงกินไม่ได้หรอกครับ
ข้าวผัดทะเลใส่กุ้งปลากะพงหมึกพิเศษจานละ 70 บาทขาดตัว
“ แบคโต๊ะหนึ่งด้วยลูก นี่ๆ “ ส่วนอันนี้ออเดอร์อีกอันสำหรับลูกค้ารากหญ้า เอาไว้สำหรับคนที่อยากจะซื้อแต่ไม่ค่อยมีสตางค์
ข้าวไข่ดาวเหยาะน้ำปลาเอาเองนะพี่
งี้แหละครับ โตแล้ว ต้องช่วยกิจการครอบครัว เงินหมุนเข้าหมุนออกไม่ทันจริงๆ
แต่จริงๆแล้วที่ผมกล่าวมาข้างต้นมันไม่ใช่ประเด็นของตอนนี้ว่ะ ประเด็นของตอนนี้มันคือเรื่องราวสมัยตอนมอต้นเกี่ยวกับรักครั้งแรกของผม จริงๆผมก็รู้ละว่ามีคนอยากเสือกเรื่องนี้กันมากมายละเกิน รวมถึงเซฮุนเพื่อนสนิทของผมที่ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน เพราะเรื่องนี้มันท็อปชิคเก้นของผมเลยล่ะ
“ แบค เอาข้าวผัดอเมริกันฝรั่งเศสแคนาดาอิตาลีอังกฤษ ไปส่งให้บ้านซอย 9 หน่อยสิ “ อื้อหื้อดูเมนูมัน สั่งแดกงี้ นี่มึงว้อนเมืองนอกมากปะครับ เดี๋ยวกูจะคาราเต้ญี่ปุ่นไปฝาก แต่ก็ได้แค่บ่นแหละครับ พอคิดจบสองมือก็ถือถุงข้าวไปพร้อมรับเงินค่ารถที่ทางบ้านนู้นบอกว่าจะจ่ายให้ด้วย เนื่องจากกิจการบ้านผม และซอย9 มันช่างไกลกันประปัตตานีเชียงรายเกือบใกล้พิษณุโลก
พาทนี้มันพาทผม ขอเวิ่นเว้อเถอะว่ะ
สองมือถือถุงข้าว สองขาพร้อมเดินขึ้นรถแถวประจำหมู่บ้าน ก่อนจะผมจะเลือกที่นั่งข้างๆคุณป้าคนนึงที่ค่อนข้างจะกินเนื้อที่การนั่งพอสมควร คุณป้าครับถ้ามึงเห็นกูเกยขนาดนี้ละ มึงก็ขยับไปสักนิสสสสสได้มะ เดี๋ยวแม่งแอ๊บแมนมาตั้งนาน เดี๋ยวกรี๊ดแตกแม่งเลยครับ
“ ป้าครับป้า ขยับไปหน่อยได้มั้ยครับ “
“ ขยับอะไร “
“ ขยับตูดป้าอะครับ ผมนั่งแล้วอึดอัด “
“ แล้วใครสั่งให้มานั่งตรงนี้ล่ะย่ะ “
อ้าว ส้นติงละเกิน มึงเห็นที่นั่งอื่นมันว่างมั้ยครับป้า มึงเห็นมั้ย !
“ หัวใจสั่งมามั้งป้า ตูดใหญ่ชิบหาย แล้วนั่งแดกที่อีก ขยับสิขยับ ! “
“ นี่ ไอเด็กหน้าหมา แกว่าฉันตูดใหญ่หรอ ผัวฉันยังบอกว่าหุ่นฉันเหมือนนางงามนะย่ะ “
“ นางงามธิดาช้างหรือปะป้า ไม่งั้นผัวป้าก็ตาบอดว่ะ บัยส์ “ ผมด่าจบก็รีบลงจากรถทันที ไม่ใช่ว่าจะหนีหรืออะไรหรอกนะ แต่มันถึงซอย9 ละเถอะ บอกละไงไม่ได้หนีจริ๊งจริง
ว่าแต่ตั้งแต่ผมอยู่หมู่บ้านนี้มา ผมไม่เคยมาเหยียบซอย 9 สักที ว่าแต่มันบ้านไหนวะ มึงบอกแต่ให้มาส่งแต่ซอย 9 กูจะรู้มั้ยวะเนี่ย
“ ร้านนั้นเขาให้หมามาส่งข้าวหรอวะ “
“ หมาบ้านพ่อง “ ผมหันไปตามเสียงพูดที่เรียกผม เพราะทั้งซอยมีผมเดินอยู่คนเดียว
และการหันไปครั้งนั้นทำให้ผมได้เจอใครสักคนที่เราเรียกกันว่า “ รักแรกมันแยกยาก รักมากมากถ้าแยกก็เหี้ยละ “
“ กูชื่อลู่หานอยู่ม.3 มึงชื่ออะไรไอลูกหมา “ คนตัวสูงกว่าผม(ค่อนข้างเยอะและเยอะมาก ) ถามผม พี่ลู่หานแก่กว่าผมสองปี เขามีตาเหมือนกวาง เขามีผิวขาวมาก ถ้าให้ผมเรียกเขาก็คือผู้ชายหน้าหวานกมากมาก
“ ผมชื่อแบคฮยอน อยู่ม.1 ครับพี่ลู่หาน “ พี่ลู่พยักหน้ารับ และยิ้มหวานให้ผม โอเค ผมไม่ได้ชอบผู้หญิง และผมก็ชอบผู้ชายหน้าหวานมากมากด้วย การที่เจอพี่ลู่ยิ้มแบบนี้มันไม่ผิดหรอกที่ใจผมจะสั่นเป็นเจ้าเข้ายังงี้
เอาจริงๆ ผมก็แรดไม่ต่างจากเซฮุนหรอก
“ ไว้มาส่งข้าวอีกนะไอลูกหมา “
“ อืม “
ทุกครั้งที่ส่งข้าวไปซอยเก้า ก็มีแต่ผมที่เสนอตัวไปเองตลอด
เป็นอย่างงี้เรื่อยๆ จนผมกับพี่ลู่สนิทกันเรื่อยๆ และเรื่อยๆมา
จากส่งข้าว กลายเป็นพูดคุย จากพูดคุยกลายเป็นแลกพินบีบี และคอยส่ง PING ปลุกกันทุกเช้า
เราคุยกันทุกวัน …
จนวันนึงที่ผมมีความกล้าหาญที่จะบอกพี่ลู่ในเรื่องนึง
“ พี่ลู่ ผมชอบพี่ “ ผมบอกพี่ลู่ตอนไปส่งข้าวให้พี่ลู่ อืม มันไม่โรแมนติกอะครับ
แต่อย่างน้อยผมก็กล้าบอกชอบคนที่แอบชอบละกัน55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
จี๊ดเลยสิ 55555555555555555555555555555555555555555555555555
เรามาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า จากนั้นพี่ลู่กับผมเราก็พัฒนาความสัมพันธ์จากคนส่งข้าวกลายเป็นแฟนกันจากประโยคสั้นๆ
“ งั้นมึงก็มาเป็นแฟนกูละกันน้องแบค …….. ที่รัก “ รอยยิ้มกวนปรากฏบนริมฝีปากบางของพี่ลู่ตามสไตล์ของเขา ที่ทุกครั้งทำให้ผมหวั่นไหวได้เสมอ
“ ทำไมรับรักผมง่ายจังวะ “
“ อยากลองมีแฟนเป็นลูกหมาดู ท่าจะสนุก J “
“ ก็ชอบกวางเหมือนกัน ผมอยากลองมีแฟนเป็นกวางดูสักครั้ง “ พอผมพูดจบ เราสองคนก็หัวเราะเบาๆ ให้กันและกัน ก่อนที่ผมจะได้รับสัมผัสเบาๆที่ริมฝีปากของตัวเอง
สิ่งที่เรียกว่า จูบแรก จาก รักแรก
“ ไอหมา มึงดูดวงไอไลค์เดือนนี้ดิ นี้ๆ ดวงราศีมึง “ เซฮุนสะกิดผมละยื่นหนังสือไอไลค์ผ่านทางใต้โต๊ะให้ดู ตอนแรกผมว่าจะไม่อ่านละ แต่เซฮุนก็คะยั้นคะยอให้อ่าน ผมเลยรับไปอ่านแบบส่งๆ
ดวงคนมีคู่ : ระวังโดนคนรักหักหลัง หรือไม่งั้นอาจมีดวงเลิกรากับคนรัก ขอให้คุณเข้มแข็งเข้าไว้นะคะ
.ไร้สาระจริงๆเลยว่ะ 55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
พี่ลู่แม่งยังบอกคิดถึงผมเมื่อคืน จะมาเลิกราบ้าบออะไรกันวะ
แต่ถ้ามันไม่ไร้สาระละ
“ แบค พี่มีเรื่องจะคุยด้วย “ พี่ลู่มารับผมโรงเรียน เรานั่งสองแถวกลับหมู่บ้านด้วยกัน จากปกติที่พี่ลู่จะมีคนขับรถคอยรับส่ง แต่ตั้งแต่เราคบกันพี่ลู่ก็นั่งเป็นเพื่อนผมกลับสองแถวตลอด ด้วยเหตุผลที่ว่า มันอันตราย
“ เรื่องอะไรเอ่ย ไม่ต้องมาบอกคิดถึง รักแบค เหมือนวันก่อนๆเลยนะ” ผมยิ้มตาหยีใส่คนตรงหน้าที่ชอบเล่นมุขนี้บ่อยๆ แต่รอบนี้พี่ลู่ไม่ได้ยิ้มกลับมาเหมือนเดิม
“ พี่จริงจังนะแบค “
เออ จริงจังด้วยก็ได้
“ เรื่องอะไรครับ “ ทำเสียงนิ่งๆเข้าไว้ จะได้รู้ว่าจริงจัง
“ เราเลิกกันเถอะ “
บางครั้งนะ ผมก็อยากถามว่าฟิคปัญญาอ่อนไร้สาระแบบนี้
นี่มันเป็นเรื่องล้อเล่นหรือเปล่า
แต่ดูจากสีหน้าของพี่ลู่แล้ว ทุกอย่างมันคือเรื่องจริง
ผมก็ได้แต่ถามเหตุผลแบบคนไร้สาระ พี่ลู่อาจตอบว่าผมดีเกินไป ผมจะได้ทำใจได้
ว่าผมดีเกินไปสำหรับพี่ลู่จริงๆ
“ พี่ว่าพี่ดีเกินไปสำหรับแบค พี่รวยกว่าแบค พ่อพี่เป็เจ้าของร้านเพชรพลอยหลายแห่ง พี่ต้องเจอคนดีๆ ไม่ใช่ลูกแม่ค้าร้านอาหารตามสั่งแบบแบค “
ส้นติงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ไอแอนิมอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล
บ้านกูเขาเรียกกิจการขายอาหารตามออเดอร์เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ ตามนั้นละ พี่ดีเกินไป “
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมก็ไม่เคยรับรู้ความเป็นไปของไอลู่หานอีกเลย
จนมันย้ายบ้านออกไปจากซอย 9
และเรื่องของเราก็จบลงตรงนั้น
ถ้ามันไม่ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาใหม่
ด้วยคำว่า “ ของหายอยากได้คืน “
และผมคงจะกลับไปหาเขา ถ้าตอนนี้ผมไม่มีโดคยองซูอยู่ข้างๆ ..
ตอนนี้มันเป็นพาทแบค แต่ตัวหลักยังเป็นไคฮุนอยู่นะครับ แค่จะเกริ่นว่าเรื่องของลู่แบคมันมาได้ยังไง
ดังนั้นมันไม่เฮฮาอะไรทั้งนั้น ใครอย่ามาขำหน้าฟิคแหกนะเว้ย
กลัวแต่งออกมาได้ไม่ดีอะครับ คือถ้าไม่ดีจริงๆ จะได้ทำใหม่ ได้ปรับปรุง
ขอบคุณทีอ่านและชอบฟิคนะครับ รักมากมากจุ้บๆ
พูดถึงฟิคติดแท็ก #ฟิคอะไรก็ไม่รู้สินะ
ปล. ตอนนี้มีบอทฟิคอะไรก็ไม่รู้สินะมาแล้วนะครับ ตามได้แท็กฟิคเลย ปัญญาอ่อนทุกคนครับ สัมผัสมาละ
ความคิดเห็น