คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Ikkiw
Ikkiw
วันนี้เป็นเช้าวันอังคาร...ที่โคตรจะปวดหลัง!!!!!!!!!
คือ เมื่อวันที่ไปเล่นบ้านพี่เอกแล้วกลับมาที่นี้..คือ เอ่อ พี่ออยเขาแกล้งผมยังไงก็อย่างที่รู้-///-
แล้วมันปวดหลังปวดเอวมากๆอ่าครับ เพราะมันเป็นครั้งแรกของผมด้วยอ่ะ จะไม่ให้เจ็บ ผมก็คงไม่ใช่คนแล้วละ-_-
นี่ก็ผ่านมาสองสามวันแล้ว อาการของผมก็ดีขึ้น แต่..พี่ออยช่วงนี้กลับหายไปไหนก็ไม่รู้เนี่ยสิ
ที่หายไปคงไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิดแน่ๆ-_- แล้วหายไปไหนของเขาวะ...ไม่รับผิดชอบบเลยยย!!!
คงไม่ใช่ว่าทิ้งผมแล้วไปมีคนอื่นใช่มั้ย...ได้แล้วก็ทิ้งผม..เลววว!!!!!
ผมคิดไปเองแล้วปาหมอนใส่ผนังอย่างหงุดหงิด แต่หมอนที่ปากลับไปโดนกรอบรูปภาพซะได้ ชิบหาย!
กรอบรูปนั้นแตกกระจายลงไปที่พื้น ที่นี้ไม่ใช่ห้องผมด้วยยยย นี้มันห้องพักของพี่ออยเขา..แต่เจ้าตัวไม่ยอมกลับมาห้องนี้เลยตั้งแต่วันนั้นนี่นา เพราะงั้น..ถ้ารีบเก็บกวาดแล้วหาซื้อใหม่ให้ พี่ออยก็คงไม่รู้สินะ..
ผมค่อยๆพยายามลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปที่เศษแก้วจากกรอบรูป อ่า ตัวไม้ที่กรอบก็หักหรอเนี่ย...
ผมจัดการเอาเศษไม้เศษแก้วห่อแล้วโยนออกนอกหน้าต่าง(ไรท์:โปรดอย่าทำตามนะจ้ะ อิอิ)
ถ้าทิ้งไว้ที่ถังขยะห้องสักวันเดี๋ยวก็โดนจับได้แน่ๆ ว่าแต่รูปละ..
ผมเดินกลับไปดูรูปภาพที่วางอยู่ที่พื้น แต่ดันไปสะดุดตากับหญิงสาวในรูปคนหนึ่งที่ถ่ายรูปคู่กับพี่ออย..ตอนที่ยังมีรอยสามเหลี่ยมใต้ตา...สองคนในรูปที่แลดูมีความสุขมากๆในสวนสนุก..
ผมพลิกรูปภาพนั้นดูพร้อมน้ำตาที่เริ่มจะหลั่งออกมาจากเบ้า..มีตัวอักษรสีดำที่เป็นลายมือของเจ้าของห้องเขียนเอาไว้..
‘พี่ยังคงรักเราอยู่นะ...ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนก็ตาม..’
เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องของผม..แต่ผมไม่ได้สนใจกับคนที่เข้ามา..
“คิว เมื่อกี้พี่ได้ยินเสียง คิวเป็นอะไรรึเปล่า..ร้องไห้ทำไม” พี่ออยยื่นมือมาจับที่ไหล่ของผม แต่..
เพี๊ยะ!
ผมปัดข้อมือเขาออก พี่ออยมองไปยังสิ่งที่ผมถืออยู่แล้วก็เบิกตากว้าง ก่อนจะพูดแก้ตัวออกมา..ในเวลาที่มันสายเกินไป..
“มัน..ไม่ใช่อย่างที่คิ..”
“เพราะเขาใช่มั้ย..”
“...”
“เพราะเขาใช่มั้ย พี่ถึงหายหัวไปเป็นปีๆอ่ะ!!!”
“...”
“พี่รักเขามากใช่ป่ะ..”
“...”
“รักเขาแล้วทำไมมาทำกับคิวแบบนี้วะแม่ง!!”
ผมพูดจบก็ผลักร่างสูงที่ยืนอึ้งอยู่ แล้วผมก็เดินออกจากห้องไป....
ผมเคาะประตูที่หน้าห้องเล็กๆ...มันเป็นที่ที่เดียวที่ผมอยากมาตอนนี้
ก๊อกๆ
แอ๊ดดดดดด
“ว่าไงคิว?” ร่างบางพอๆกับผมพูดเมื่อเห็นผมมาในสภาพที่ดูย่ำแย่ เพราะน้ำตาที่ไหลอาบไปทั่วใบหน้า
“ฮือออออออออ” ผมกอดเพื่อนที่เคยให้คำปรึกษาผมก่อนหน้านี้...ไมค์
.
.
.
ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไมค์ฟังพร้อมน้ำตา ไมค์เองก็แค่นั่งฟังอยู่นิ่งๆไม่ได้พูดอะไรออกมา ก็แค่..พยักหน้าอย่างเข้าใจ
เมื่อผมเล่าจบมันก็เอามือมาแตะไหล่ผม ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ
“เขาอาจจะรักนายจริงๆก็ได้นะครั้งนี้ ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้อาจจะ..มีคนใหม่แล้ว”
“แต่...”
“ฉันจะบอกให้อีกอย่างหนึ่งนะคิว”
“..”
“ที่เจ้านายฉันหายไปช่วงนี้ ไม่ใช่เพราะเขาทิ้งนาย”
“...”
“แต่เขากำลังมีปัญญากับแก็งค์ยากูซ่า..”
“..!!”
“เจ้าพวกนั้นมันมามีปัญหากับพี่ออย...และไม่ยอมจบง่ายๆแน่”
“...”
“ที่เขากลับมาวันนี้ เพราะเขาจะมาเตือนนายไว้ก่อนไง..เพราะเขาอาจจะมีเวลาน้อยลงในการดูแลนาย”
“....”
“ทำไมนายไม่รีบเอาเวลาที่เขากลับมาไปขอโทษแล้วฟังเขาซะละ?”
“...”
“ถ้านายปล่อยไว้แบบนี้...พี่ออยอาจจะไม่ตั้งใจทำหน้าที่หัวหน้าแก็งค์นะ”
“อืม..เข้าใจแล้ว”
“พี่ออยหัวหน้าแก็งมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่~ กลัวเมียเสียใจจนไม่เป็นอันทำงานนนน555555”
“5555 โอเคๆ ขอบคุณมากนะไมค์” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วกอดคนตรงหน้าเบาๆแล้วผมก็เดินออกจากห้องไป
โอเค มันอาจจะดีกว่า ถ้าเราเริ่มคุยกันดีๆแล้วเปิดใจกันไว้ให้มากขึ้น พี่ออยจะได้ตั้งใจทำงานด้วยเนอะ^^
ปัง!!
.
.
สิ้นเสียงปิดประตูของเด็กผมสีน้ำเงินเข้ม คนในห้องวงจารปิดอย่างไมค์กลับถอนหายใจอีกครั้ง...
“บางที..นายอาจจะไม่ได้คุยกับเขาตลอดไปเลยก็ได้..”
.
.
//เอาแล้วไงๆๆๆๆ ผู้หญิงคนนั้นคือใครรร แล้วพี่ออยไปเจอกับแก็งค์แบบไหน ไมค์ถึงได้พูดแบบนั้นนน
ขอโทษที่ตอนนี้ไม่มีเฟรดไมค์แล้วก็สั้นไปหน่อยนะคะTT ก็หลังจากที่ลีดเดอร์ฟินกันมาหลายตอนแล้ว...ไรท์ว่าเราควรจะเริ่มดราม่ากันดีกว่า:)
ทั้งสามคู่ยังมีเรื่องดราม่าที่จะต้องเจอไม่เหมือนกัน...ไรท์ขอใบ้คู่ออยคิวเลยนะ..คู่นี้พี่ออยต้องเสี่ยงกับชีวิตมากๆ ไหนจะพี่คิวที่จะต้องคุ้มครอง ไหนจะศัตรูที่มีพวกมากกว่า..และไหนจะผู้หญิงคนนั้นอีก..ส่วนอีกสองคู่จะเป็นแบบไหน ต้องติดตามนะคะ^^ ตอนหน้ากล้ายืนสินะ โอเค บายจ้า~~ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำตอบที่ไรท์ถามไปครั้งที่แล้วนะคะ^^
ความคิดเห็น