คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : IKKIW
ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว..ออยไม่กลับไปหาคิวอีก
และคิวก็ไม่มีทีท่าว่าจะจำอะไรขึ้นมาได้อีกเหมือนกัน คิวยังคงอยู่ในโลกจอมปลอมที่ออยสร้างขึ้นต่อไป...
“แบมแบม การบ้านจารย์’เมย์เสร็จยังอ่ะ”
“เหอะ ขี้เกียจอ่ะ”
“ไม่ต่างจากฉันเลยจริงๆ” อิ๊กคิวเอนตัวลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นหญ้าตรงเนินหญ้าของมหา’ลัย
โดยมีแบมแบมที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ดูท่าจะแชทกับแฟน(อีก)นั่นแหละ
ไม่รู้เมื่อไร..ที่จู่ๆดวงตาของผมก็ปิดการรับรู้ทุกอย่าง..และเริ่มเข้าสู่ห่วงนิทรา
.
.
.
‘พี่ออย..’
เฮือก!
คิวสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อจู่ๆก็ได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้นมาในหัว
แบมแบมที่นั่งอยู่ข้างๆก็แปลกใจที่อีกฝ่ายทำหน้ากระวนกระวายเมื่อตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปได้สักพัก
“เป็นไรอ่ะ?”
“ป..เปล่า”
.
.
.
.
“เลิกเรียนแล้วไปไหนป่ะ?” แบมแบมถามเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงิน
“อ่า คงไม่ได้ไปไหน”
“งั้นกลับด้วยกัน--”
“แบม”
เสียงหล่อของร่างสูงจากด้านหลังแบมแบมทำให้เจ้าตัวสะดุ้งก่อนจะรีบหันหลังไปผวาตกใจเมื่อคนตรงหน้าคือคนรักของตน
“พ..พี่มาร์คมาไง?”
“ก็ขับรถมารับเรา-..-”
“เดี๋ยว! ไม่ แบมไม่กลับกับพี่มาร์คค ม่ายยยย!!!”
เสียงกรี๊ดร้องของคนที่ถูกลากไปที่รถยังคงดังติดต่อกันไปจนกระทั่งร่างของเพื่อนสนิทถูกผลักให้เข้าไปนั่งบนรถ
อิ๊กคิวมองภาพนั้นแล้วก็ขำ
ขายาวเลี้ยวกลับไปอีกทางหนึ่งเพื่อจะกลับบ้าน..แต่ก็..
พรึ่บ!!!
ร่างบางถูกกระชากเข้าไปในรถลีมูซีนอย่างแรง อิ๊กคิวดิ้นสุดแรง
แต่ก็ถูกคนบนรถต่อยเข้าที่ท้องน้อยและตามมาด้วยการโปะยาสลบ..
.
.
.
‘พี่ออย ช่วยคิวด้วย..’
“ห๊ะ!!!” เสียงหวานดังลั่นอีกครั้งในรอบสองวัน
เมื่อได้ยินถึงชื่อของใครบางคนที่สมองนั้นพร่ำเรียกมาตลอด
เด็กน็อยยันตัวขึ้นนั่งแล้วมองสำรวจไปรอบกาย ทั้งห้องนี่เต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่เต็มไปหมด
“ช่วยด้วยครับ! ช่วยด้วย! มีใครอยู่มั้ยย!”
“หือ..” เสียงหวานใสของใครคนหนึ่งดังขึ้นข้างตัว อิ๊กคิวกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ก่อนจะรีบหันขวับไปมอง
แต่แล้วก็โล่งอกไปเมื่อสิ่งที่เจอนั้นไม่ใช่พลังงานวิญญาณแบบที่คิด
แต่กลับเป็นผู้หญิงที่นอนอยู่มุมห้องสภาพเหมือนคิวในตอนแรก
เธอมีอาการสะลึมสะลือคล้ายคนพึ่งตื่น
ก่อนจะเบิกตาโตเหมือนสร่างความง่วงแล้ว “ท..ที่นี้ที่ไหนเนี่ย!!!”
“ผ..ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาคงจับคุณมาเหมือนที่จับผมมา”
“อ..อะไรกัน เอ๊ะ..แต่เดี๋ยวนะ” หญิงสาวขยี้ตานิดๆก่อนจะมองเพ่งสำรวจในใบหน้าหวาน
“นายมัน..อิ๊กคิว แฟนพี่ออยนี่นา..” หญิงสาวว่าอย่างตะลึง
ต่างจากเด็กน้อยที่ทำท่าทางไม่รู้เรื่อง
“ออย? ใครหรอครับ? ผมมีแฟนชื่อนีโอ”
“บ้าหรอ! นีโอนั้นมันแฟนของเลนต่างหากเล่า!
นายเลิกกับเขามานานแล้วนะ!”
“จะบ้าหรอ!!! คุณเป็นใครอย่ามาพูดอะไรมั่วๆนะ!”
เพี๊ย!!!
“อ๊ะ!!” ร่างเล็กร้องโอดครวญ
เมื่อจู่ๆหญิงสาวตรงหน้าก็ใช้ฝ่ามือตบเข้ามาที่แก้มอย่างแรง “ทำบ้าอะไรของคุ...อ๊า!!!”
เพี๊ย!!
เพี๊ย!!
.
.
.
.
“โอ๊ยยย...” อิ๊กคิวเหมือนจะสลบหน้ามืดไปวูบหนึ่งก่อนจะยันตัวขึ้นมาลูบแก้มตัวเองปอยๆ
รอยนิ้วห้านิ้วยังคงตราตรึงอยู่บนใบหน้าชัดเจน หญิงสาวคนเดิมยังคงอยู่ “เป็นไง
พอจำอะไรได้ยัง??”
“จำอะไรอ่ะครับ..แล้วนี่ผมอยู่ที่ไหน??”
!!!!???
หญิงสาวทำตาโตอย่างมีความหวัง “ร..เราถูกจับมาน่ะ
เอ่อ แล้ว..นายจำพี่ออย..”
“พี่ออยหรอ!! พี่ออยอยู่ไหน เขาเป็นไงบ้าง!?” เด็กน้อยผมสีน้ำเงินร้องโวยวายเมื่อหญิงสาวพูดถึงชื่อรุ่นพี่ของตน
ไม่เสียแรงเปล่าเลยที่เธอไปฝีกเรียนวิชา ‘ฝ่ามือคืนสติ’ มา
“ล..แล้วพี่สาวเป็นใคร ทำไมรู้จักพี่ออย...”
“อ๋อ ฉันชื่อ ไอรีณ เป็นรุ่นน้องพี่ออย ดีใจจังที่ได้เจอนายสักที
ตอนที่ฉันหนีไปต่างประเทศน่ะ เห็นเพื่อนพี่ออยเล่าให้ฟังตลอดเลยว่าแฟนพี่ออยอ่าน่าร๊ากกกกมากกกกกกก” อิ๊กคิวแก้มแดงเมื่อถูกชม
แต่พอคิดทบทวนถึงชื่อนี้อีกครั้งก็ต้องสะดุ้งเสียขวัญ..
“คิว..พี่กับไอรีณ..เอ่อ ผู้หญิงคนนั้น
เราเปล่าเป็นอะไรกัน..”
‘พี่ยังคงรักเราอยู่นะ...ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนก็ตาม..’
“พี่แค่..รักเขาอยู่ฝ่ายเดียวนะ”
“แต่พอพี่บอกเขาไป..เขาก็หายหน้าไปเลย..”
ประโยคเล่านี้ตีกลับเข้ามาในหัวอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้คิดมานาน อิ๊กคิวมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างระหวาดระแวง
เพราะคนคนนี้เคยเป็นคนรักของเขาชอบมาก่อนเสียด้วย..
ไอรีณเมื่อเห็นว่าคนข้างกายทำหน้าซีดเหมือนไก่ต้มก็พอรู้ว่าน้องกำลังคิดอะไรอยู่
“คิว”
“ค..ครับ!?”
“พี่ออยกับพี่เราเป็นพี่น้องกัน..คิวรู้ใช่มั้ย?”
“อ่า.พี่ออยเคยบอกอยู่ฮะ..”
“ยังลืมไม่ได้ในฐานะน้องสาว
เพราะตอนนี้พี่กำลังหลงใครบางคนอยู่”
โอ้ย คิดแล้วมันก็เขินนนนนน .////.
“งั้นคงไม่หึงสามีจนมาฆ่าพี่ใช่มั้ย555”
“ผมไม่ทำอย่างนั้นหรอกนา..”
“เห้ย พวกมึงอ่ะ!!!” เสียงทุ้มกัมปนาทเสียงดังทั่วห้อง
ร่างหนาของชายฉกรรจ์เดินเข้ามาในห้องราวๆสามสี่คน
อิ๊กคิวเดินเข้าไปหาพี่สาวไอรีณอย่างกลัวๆไม่ต่างกับคนเป็นพี่
สุดท้ายทั้งคู่ก็ถูกกระชากไปยังห้องอีกห้องหนึ่งซึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังรุมกระทืบใครสักคนอยู่..
“พ..พี่ออย!!!!” เสียงหวานใสของอิ๊กคิวทำเอาชายผมทองหยุดเท้าของตัวเองที่จะเหยียบซ้ำลงไปกับพวกกลุ่มมาเฟียคู่แค้นนี่
ออยยิ้มออกมาอย่างดีอกดีใจ เมื่อเห็นว่าคนรักจำตนเองได้แล้ว ริมฝีปากหยักกำลังจะเอ๋ยถาม
แต่พอเห็นคนร่างใหญ่ที่ดูแล้วน่าจะเป็นหัวหน้าคว้ามีดออกมาจ่อที่คอคนตัวเล็ก
โดยมีไอรีณรุ่นน้องโดนมัดมืออยู่อีกฝั่งก็ขบกรามแน่น..
“ปล่อยเขาไปสิ! มีอะไรมาทำกับกูนี่!!!!
“ไม่..มันไม่สนุกนี่ หึหึ”
“งั้นมึงต้องการอะไร!?”
“เรามาเล่นเกมกันดีกว่า..lawbreaker”
-----------------------ย่าห์!! ไม่ได้แต่งมาเวรี่ๆๆๆๆๆนานมากกกกกกกกกกกกกกก
แต่ก็ยังไม่ลืมนะจ้ะ อิอิ ต้องขอพูดก่อนเลยว่าช่วงนี้งานเยอะจริงๆ
และอีกอย่างแพรกำลังมีปัญหาเข้ามารุมล้อมมากมายย
ก็เลยไม่ได้แต่งเรื่องนี้พักใหญ่เลยล่ะ แหะๆ
ไม่โกรธเนอะ ยังไม่ลืมเค้ากันใช่มั้ยอ่า โธ่ๆๆๆๆ
เดี๋ยวเค้าจะมาแต่งต่อแน่นอนนน คือ แต่งต่ออ่ะ แต่งแน่ๆ
แต่แค่กำหนดเวลาไม่ได้จริงๆอ่ะ อันนี้ขอโทษษษ แต่จะพยายามหาเวลามาแต่งนะ
จะพยายามทิ้งเรื่องอื่นไปก่อน55555 แค่นี้แหละ บ่นมากเดี๋ยวโดนบ่นกลับ555 บัย!
ปล.นี่แพรได้แต่งละครให้ห้องเล่นตอนเข้าค่ายด้วยแหละ หื้อออ
แบบคนชอบเยอะมาก ปริ่มTwT //นั้นอาจเป็นเพราะพระเอกที่มาเล่นแม่งหล่อมาก-____-
อิอิ
ความคิดเห็น