นี่แหละนะที่ฉันควรเข้าใจ
เขียนโดย
prigglua
แล้วฉันก็ได้พบเจอเรื่องที่ทำให้ฉันต้องสะเทือนใจเข้าเรื่องหนึ่ง
ร้านข้าวที่ฉันไปซื้อกับข้าวนั้น
มีคุณยายเนื้อตัวเปลอะเปื้อนคนหนึ่งยืนอยู่
ฉันจำเค้าได้ว่าเค้ารู้จักกับพ่อและแม่ทูนหัวของฉัน
ในจังหวะที่ฉันเค้าไปซื้อกับข้าวแกก็ได้เข้ามาทักทายตามปกติ
(ทักทายพ่อของฉันนะ เพราะฉันไปซื้อกับข้าวกับพ่อ)
ฉันเองก็เดินเลี่ยงแก
ไม่ใช่ว่าเพราะฉันรังเกียจแกหรอกนะ
แต่เป็นเพราะว่าฉันไม่รู้จักแก
และฉันก็อยากที่จะรีบๆซื้อกลับข้าวแล้วกลับบ้านเร็วๆต่างหาก
แต่แล้วคำพูดของแม่ค้ากับคนแถวนั้นก็ทำเอาฉันอึ้ง
แม่ค้าร้านข้างๆว่าแกว่า
(เอาที่จะได้นะ)
แม่ค้า: ไม่รู้จะยืนอยู่ทำไม ซื้อเสร็จแล้วก็น่าจะรีบๆไปซะ คนเค้าจะมาซื้อของก็ไม่กล้าเข้ามากัน
ผู้ชายท่าทางขี้เมา: นั่นสิ
แล้วก็ว่าอีกเยอะ แต่ฉันจำไม่ได้
ฉันได้แต่ยืนอึ้งอย่างงงๆ
นี่เป็นเพราะฉันหรือป่าวที่เดินเลี่ยงคุณยายเค้า เลยทำให้แกโดนว่า
ฉันอยากที่จะว่าแม่ค้าและชายคนนั้นมากว่า
มันเป็นสิทธิของแกไม่ใช่เหรอที่จะยืนอยู่น่ะ
ทำไมต้องว่าแกด้วย
เพราะแกไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่ใช่ไม๊
ถึงได้ว่าแกกัน
แต่ฉันเองก็ทำได้แต่ยืนมองดูแม่ค้าและผู้ชายคนนั้นกัดแกอยู่เงียบๆ
ความจริงคนที่ไม่ดีที่สุดอาจจะเป็นฉันก็ได้
มันคงเป็นเพราฉันที่เดินเลี่ยงแก
ทั้งๆที่ฉันไม่ชอบใจ แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะพูด หรือทำอะไรลงไป
ได้แต่ยืนมอง
ฉันเองก็ไม่ดี ที่เห้นอย่างนี้แล้วยังเงียบเฉยๆ
แล้วสุดท้ายก็เก็บเอาไว้ไม่พูดออกไป
แต่ฉันเสียใจจริงๆนะ
เสียใจที่ยายแกโดนว่า
เสียใจที่ฉันช่วยอะไรแกไม่ได้
เสียใจที่สังคมไทยเป็นกันอย่างนี้
เสียใจ เสียใจที่สุด เสียใจจริงๆ.....
สุดท้ายฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากเสียใจ
ฉันอยากมีกำลัง อยากมีความกล้ามากกว่านี้
แล้ววันนั้นฉันจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นแบบนี้อีก
ฉันหวังว่าเมื่อวันหนึ่งฉันโตเป็นผู้ใหญ่
ฉันจะสามารถเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้
ฉันอยากช่วยทุกคนให้มากที่สุด เท่าที่สองมือของฉันจะทำได้
และฉันก็จะต้องทำมันให้ได้จริงๆ
เรื่องวันนี้ฉันจะจดจำเอาไว้เป็นบทเรียน
ขอบคุณเหลือเกินที่โลกหมุนเวียน
สร้างเหตุการณ์นี้ให้เกิดขึ้น
เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันต้องยอมรับว่า.....
"โลกเราไม่เคยสวยงามจริงๆ"
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
9 ต.ค. 51
144
0
ความคิดเห็น