คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : [Oh! My Roommate] Chapter 20
20
“แฮยอน แฮยอน แฮยอน”ออบเย่าัวัวแฮยอนเบาๆหลัาเห็นว่าร่าบาฟุบหน้าลับโ๊ะแล้วเียบไปนาน
“หืม”แฮยอนยี้าแล้วมอที่ออบ
“ไหวมั้ย?”
“ปวหัวอ่ะ”แฮยอนว่าแล้วฟุบหน้าลอีรั้
“นี่! ันพาแฮยอนไปห้อพยาบาลนะ”ออบบอเพื่อนๆ แล้วพยุแฮยอนไปห้อพยาบาล
-ห้อพยาบาล-
“รูพยาบาลไปอยู่ไหนันเนี่ย”ออบว่าพลาพยุแฮยอนไปนอนบนเียแล้วเินมายัโ๊ะอรูพยาบาล
‘รูไปประุม ูแลัวเอนะ๊ะเ็ๆ
า รูฮโยอสุสวย ^^’
พอเห็น้อวามที่ถูเียนแปะไว้บนโ๊ะออบ็เริ่มเินไปทีู่้ยาเพื่อหายาแ้ปวมาให้แฮยอน
“ินยาแล้วนอนะ เี๋ยวันะอยู่เฝ้า”ออบยื่นน้ำับยาให้แฮยอน
“ไม่้อหรอ นายลับไปเรียนเถอะ”
“รูฮโยอ็ไม่อยู่ ใระอยูนาย”
“็ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“็ันเป็นห่วนาย ันะอยู่เฝ้านาย”พอเห็นว่าแฮยอนินยาเสร็แล้ว็รับแ้วน้ำืนแล้วันร่าบาให้นอนลพร้อมับห่มผ้าให้ แฮยอนมอหน้าออบ่อนะ่อยๆหลับาล
“อย่าทิ้ันไปไหนนะ”แฮยอนพูทั้ที่ยัหลับาอยู่ทำเอาออบ้อหันมามอแล้วยิ้มับนที่นอนหลับอยู่บนเีย่อนะเอื้อมมือไปลูบลุ่มผมนุ่มอร่าบา
“ันะไม่ทิ้นายไปไหน ะไม่ปล่อยให้นายลาสายา ันสัา”ออบว่าพลาูบที่หน้าผามนเบาๆ แล้วมอใบหน้าเปื้อนยิ้มอแฮยอน
“หลับไ้แล้ว”ออบลูบลุ่มนุ่มนั่น ไม่นานแฮยอน็หลับสนิท พอเห็นแบบนั้น็หยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทร.หาใรบาน
“หวัีฮะพี่เย”
(โทร.มา็ีแล้ว เมื่อืนแทำอะไรน้อัน!)ปลายสายอบลับอย่าไม่สบอารม์
“็ทำแบบที่นเป็นแฟนเาทำันน่ะรับ”ออบอบ้วยน้ำเสียอารม์ี
(ไอ้เ็บ้า!!! แทำแบบนั้นับน้อันไ้ไ ัน่วยให้แปรับวามเ้าใันนะ ไม่ไ้ให้ไปทำอย่าว่า @^#@%@@*&^>#$!#%@...ว่าธุระอแมา)พอ่านพอใ็ถามถึสาเหุที่ออบโทร.หา
“เย็นนี้มารับผมับแฮยอน้วย เหมือนแฮยอนะไม่ไหว”
(แฮยอนเป็นอะไรมารึเปล่า?)
“เห็นบ่นว่าปวหัวฮะ อนนี้นอนอยู่ห้อพยาบาล”
(แล้วแอยู่ไหน? อย่าบอนะว่า...)
“ำลัะบอเลยฮะ ว่าอยู่ห้อพยาบาลเพราะรูพยาบาลไม่อยู่ผมเลยมาเฝ้า”
(แ!!! ลับห้อเรียนไปเลยไป!)
“แล้วใระเฝ้าแฮยอนล่ะฮะ”
(ันลัวแะไม่แ่เฝ้าน่ะสิ่)
“ใระบ้าทำเรื่อแบบนั้นที่โรเรียนันล่ะฮะ ลับไปทำที่บ้านีว่า”
(แว่าอะไรนะ!!!)
“เปล่าฮะ เอาเป็นว่าพี่เยมารับ้วยละัน แ่นี้ฮะ บาย”
ู๊! ู๊! ู๊!
ออบนั่เฝ้าแฮยอนนถึเวลาเลิเรียน ออบโทร.บอให้ฮิมานเอาระเป๋าอเาับแฮยอนลมาให้ที่ห้อพยาบาล เาไม่ล้าทิ้แฮยอนไปไหนลัวว่าถ้าร่าบาื่นมาไม่เห็นเาะโวยวายแล้ว็พาลโรธเาเอา
“ออบ ฮึ...”เสียหวานอใรบานเอ่ยึ้นทำให้เ้าอื่อหันไปมอ
“ูยอน มีอะไร? แล้วร้อไห้ทำไม?”ออบถามไปามมารยาทเพราะอีนำลัร้อไห้อยู่เาเป็นผู้ายามหลัแล้ว็้อถามแบบนี้อยู่แล้ว
“ฮึ...ันอุย้วยหน่อย...ไ้มั้ย”
“ไ้สิ่ แ่ออไปุย้านอแล้วัน แฮยอนหลับอยู่”ว่าแล้ว็หันลับมามอแฮยอนที่นอนหลับอยู่บนเียเาลัวว่าถ้าแฮยอนื่นมาเห็นเี๋ยวะเ้าใผิ ูยอนพยัหน้าแล้วเินนำออบออไปนอห้อ โยไม่รู้หรอว่านที่หลับอยู่น่ะื่นึ้นมาแล้วแ่ยัแล้ทำเป็นหลับ ‘มีอะไร? ทำไม้อุย้านอ้วย’ แฮยอนยันัวเอลุึ้นแล้วเินามสอนนั้นแล้วไปหยุฟัอยู่รประู
“มีอะไร”
“ฮึ...ออบ นายบับันไม่ไ้เหรอ?”ูยอนปาน้ำาแล้วมอหน้าออบ
“แ่ันมีแฟนแล้ว”
“แฮยอนเหรอ?”
“ใ่! ันับแฮยอนเป็นแฟนัน”ออบอบ้วยเสียหนัแน่นและริั นที่อยู่รประูยิ้มแ้มปริ
“แ่แฮยอน...เป็นผู้ายนะ!”แฮยอนถึับสะุ้ เาับออบเป็นผู้าย และแน่นอนผู้าย้อู่ับผู้หิ แฮยอนถึับอ เาับออบะบันไปไ้นานเท่าไหร่ัน วันนึออบ็้อแ่านับผู้หิ พ่อแม่อออบรับไม่ไ้หรอถ้าเาับออบะรััน เามัวแ่ิว่าพ่อแม่เารับไ้ไม่มีปัหาอะไรลืมิถึรอบรัวออีฝ่ายะสนิท ริๆแฮยอนยัไม่เยไปพบพ่อแม่อออบและออบ็ไม่เยเล่าเรื่อรอบรัวให้ฟัเลย นึไ้แบบนี้แฮยอน็แอบหวั่นอยู่ไม่น้อย
“แล้วไ?”
“็นายสอนเป็นผู้ายะรัันไ้ยัไ มันเป็นเรื่อที่เป็นไปไม่ไ้” ‘เ็บ’แฮยอนรู้สึไ้ ประโยเมื่อี้มันแทใำเาเ็มๆ
“มันเป็นไปแล้ว”
“รอบรัวนายะรับเรื่อนี้ไ้เหรอ?”ูยอนพูเมื่อออบทำท่าะเินหนี แล้วยยิ้มอย่าผู้เหนือว่า
“มัน็เป็นเรื่อในรอบรัว เธอไม่ำเป็น้อรู้ ไม่มีอะไรแล้วใ่มั้ย? ั้นันะไปเฝ้าแฮยอน่อ”
“ออบ! แฮยอนมันีว่าันรไหน! อบันมา!!!”แฮยอนั้ารอฟัำอบอยู่หลัประู เาอยาไ้ยินำอบ
“็ีว่าเธอทุอย่า และอีอย่าที่สำั...”
“...”
“ันรัแฮยอน”พอไ้ยินำอบแฮยอน็ยืนหน้าแอยู่นเียวและแ้มอเา็ยิ่แไปันให่เมื่อเยหน้าึ้นมาแล้วสบาับออบที่เพิ่เินเ้ามา
“นายมายืนรนี้ั้แ่เมื่อไหร่?”ออบเินเ้ามาหาแฮยอน
“ั้แ่นานแล้ว นานพอที่ะไ้ยินเรื่อทั้หมอ่ะ”
“แล้ว...นายไ้ยินันบอรันายมั้ย”ออบเินเ้ามาใล้แฮยอนนแฮยอน้อเินถอยหลัหนี
“็...็...็...บะ...บอว่าไ้ยินทั้หมไ”แฮยอนพูิๆัๆเพราะออบเินเ้ามาใล้เาเรื่อยๆนอนนี้หลัเามันไปนับู้ยาและออบ็เอามือมายันู้ยานั่นนเาหนีออไปไหนไม่ไ้
“เหรอ? อยาไ้ยินอีทีมั้ย?”ออบมอหน้าแฮยอน้วยสายาเ้าเล่ห์่อนะประทับูบลไปบนริมฝีบาลิ้นร้อนสอเ้าไปหาวามหวานาโพรบาทีุ่้นเย ่อนะละูบออมา
“ันรันายนะแฮยอน”
“ัน็รันายออบ”
“บอรัันเสร็แล้ว็ลับบ้าน!”พีเนียลเอ่ยึ้นหลัาบาบอรัแสนหวานนั่น เรื่อที่ทำอะไรๆันยัไม่ไ้เลียร์นี่ยัมาูบันในห้อพยาบาลอี พีเนียลเินไปึแฮยอนมายืน้าๆแล้วมอออบาวา
“พี่พีเนียลใเย็น่อนสิ่รับ”ยอแว่าพลายื่นระเป๋าให้ออบับแฮยอน
“นั่นิ่ นายะอะไรนัหนา็แ่เ็มันูบัน”อแเสริม
“ถ้าเป็นนอื่นที่ไม่ใ่แนี่ันไม่ว่าหรอ”
“แล้วพี่เยะให้ผมไปูบใรล่ะ ถ้าไม่ใ่แฟนัวเอ”
“ลับไปทะเลาะัน่อที่บ้านีมั้ยรับ”ยุว่า
“พวแลับไป่อนเี๋ยวเพื่อนแันพาลับเอ”พีเนียลหันไปบอยุ ฮิมาน ยอแและเโล่
“ั้นฝา้วยนะรับพี่พีเนียล”ฮิมานว่าพลาโ้หัวให้พีเนียลและอแ่อนะเินออไป
“ยุ เโล่ พวนายลับบ้านไป่อนนะเี๋ยวันับยอแะไปื้ออเ้าบ้าน”
“เออ! แล้วเอันที่บ้าน”
“อ้าว! แล้วใระสอนารบ้านผมล่ะ”เโล่โวย
“ารบ้านิ๊๊ออแัน็สอนไ้ ไปลับบ้าน”ยุเินไปออเโล่แล้วเินลับบ้าน
.
หลัาพวนั้นออไปห้อพยาบาล็อยู่ในวามเียบ พีเนียลเอาแ่้อออบาวา
“ฮันนี่ฮะ ผมอยาินีสเ้”แฮยอนเอ่ยึ้นทำลายวามเียบ
“ัน็อยาินูว์รีม”อแว่าอย่าอารม์ี
“พี่ฮะะยืนแยเี้ยวใส่ผมอีนานมั้ย? แฟนผมอยาินีสเ้”
“ั้น็ไป แล้วเี๋ยวอยเลียร์”
“แล้วที่พี่บนผมะยาวยืเมื่อบ่ายยัไม่เรียว่าเลียร์อีเหรอ?”พีเนียลไม่อบแล้วเินพยุแฮยอนไปที่รถ
“ปล่อยมันไปเถอะ โรหวน้อมันำเริบ”อแบไหล่ออบเบาๆ
TBC.
วันหลไวท์เย์่ะ >////<
cr:Chybhk_
ความคิดเห็น