คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : [Oh! My Roommate] Chapter 24 END.
24
“เนี่ยเหรอ? ว่าที่ลูสะใภ้ัน หึ!...”แฮยอนหุบยิ้มล แล้ว้มหน้ามอพื้น ใหล่นไปอยู่ที่าุ่ม ‘เอาแล้วไ’เห็นแบบนั้นออบเลยเอื้อมมือไปุมมือแฮยอนไว้ แฮยอนเยหน้ามอออบ่อนะไ้รอยยิ้มาร่าหนา้าๆ ุนายมุนเินมาหยุรหน้าแฮยอน สายาุมอแฮยอนอีรั้
“...”
“...”
“ไม่น่าเื่อ...”พูบ็เหยียยิ้ม เยาแฮยอนึ้นมาแล้ว้อลลึลไปในวาลมใสอว่าที่ลูสะใภ้
“...”
“...”
“ไม่น่าเื่อ...ว่าะน่ารันานี้ ให้ายเถอะ นี่เราหาแฟนไ้น่ารันานี้เลยเหรอ? ไอ้ลูหมา”ุนายมุนยิ้มหวาน่อนะพู้วยเสียร่าเริ แล้วหันไปถามลูายที่ยืนยิ้มาหยีอยู่้าๆว่าที่ลูสะใภ้ แฮยอนยิ้มออทันทีเมื่อไ้ยินทีุ่นายมุนพู
“นี่!แฮยอน แม่ถามริๆเถอะ โนอรึเปล่า? หรือวันนั้นเราเมาถึไ้อบลเป็นแฟนับไอ้ลูหมาน่ะ”
“แม่อ่ะ”ออบยู่ปา
“ล้อเล่นๆ แหม!แ่หนูนี่น่ารัริๆเลยนะ ไ้ยินยัยนั่นพูถึบ่อยๆ ไม่ิว่าัวริะน่ารันานี้”
“นี่เ๊เาเล่าให้แม่ฟัหมเลยเหรอ?”
“เราน่ะ ให้มันน้อยๆหน่อย ๊เ๊อะไร ยัยนั่นเป็นน้าแนะ”
“ใ่! ันเป็นน้าแนะ เรียให้มันีๆหน่อย เารพันบ้าสิ่ยะ!”ร่าบาอหิสาวที่แฮยอนุ้นหน้าุ้นาเินมายืนอยู่้าุนายมุน
“รูฮโยอ!!!” ฮโยอ รูพยาบาลที่โรเรียน เธอหันมายิ้มหวานให้แฮยอน ่อนที่แฮยอนะโ้ให้รูพยาบาลที่พ่วำแหน่น้าอแฟนเา้วย ‘ทำไมเราไม่รู้วะ ว่ารูฮโยอับออบเป็นาิัน’
“แฮยอนนนนนนนนนนน”หิสาววิ่เ้าไปอร่าบาอแฮยอน นอีนแทบะล้ม็นทั้นเล่นเ้ามาอเาแบบไม่ทันั้ัวแบบนี้ อีอย่าเา็ไม่่อยสบายอยู่้วยเลยเๆเป็นธรรมา
“นี่น้าฮะอย่าอแฟนผมแบบนี้ิ่ แฮยอนไม่่อยสบายอยู่ เล่นเทน้ำหนัมาแบบนี้เี๋ยวแฟนผมล้มเหอะ น่าู!”ฮโยอแลบลิ้นใส่ออบ่อนะหันลับมาุยับแฮยอน
“นี่แฮยอนอา วันนี้รูลาานรึ่วันเพื่อมาเรียมอาหารมื้อพิเศษให้เราเลยนะ รูทำสุฝีมือเลย ไม่รู้ว่าเราะอบรึเปล่า...”ฮโยอพาแฮยอนเินมาที่ห้ออาหาร ามมา้วยุนายมุนและออบ อาหารหน้าาน่าทานเ็มโ๊ะไปหม แฮยอนถูฮโยอับให้นั่ถัมาาุนายมุนที่นั่หัวโ๊ะแล้วาม้วยออบที่นั่้าๆ แล้วฮโยอ็พาัวเอให้ไปนั่ฝั่ร้ามับแฮยอน
“นี่แฮยอน อันนี้อร่อยมาเลยนะ”ุนายมุนััมเยทัให้แฮยอน
“อันนั้นน่ะอร่อยว่าทุานเลยล่ะ เพราะุนายมุนเป็นนทำ”ฮโยอบอแฮยอนที่ำลัะััมเยทัใส่ปา
“แฮยอนันอยาินัมเยทัอ่ะ ัให้หน่อย”ออบหันไปอ้อนแฮยอน ร่าบาหันมอออบ่อนะัไ่ิ้นโให้ออบ
“ป้อน้วย”แฮยอนส่ายหน้ายิ้มๆแล้วป้อนให้ออบ
.
“ออบบอว่าแฮยอนอบีสเ้”ฮโยอบอ่อนะวาสรอว์เบอร์รี่ีสเ้ไว้รหน้าแฮยอน ออบมอฮโยอที่อยเอาอเอาใแฮยอน ทำทุอย่าเอหมแม้ระทั่เอานมหวานมาให้เอ ‘นรับใ้บ้านนี้เป็น่อยันหมรึไ’ออบิพลามอารระทำอน้าัวเอ
“ะแ่านันเมื่อไหร่?”ิว่าใรเป็นนพู ฮโยอ? ผิถนั ประโยนั้นุนายมุนเป็นนพู
“แ่...แ่...น้ำ...แ่”สรอว์เบอร์รี่ีสเ้ถึับิอ ออบส่แ้วน้ำให้แฮยอน
“พี่พูแบบนี้เ็็ใแย่สิ่ หมั้นัน่อน็ไ้เนอะออบ แฮยอน”ฮโยอว่า แฮยอนาโ เอ่อ...นี่เายัใอยู่นะ ส่วนออบ็นั่ยิ้มับสิ่ที่แม่ับน้าพู
“ทำไมรีบันัล่ะฮะ แ่...เือนหน้าเลยเป็นไ แฮยอน”ออบว่าพลาหันไปมอแฮยอนาเื่อม ่อนะถูแฮยอนหยิที่้นแน ‘นบ้านนี้นี่รีบันั’
“โอ้ย! เ็บนะแฮยอนอ่า”
“ผมอยาเรียนให้บ่อนน่ะฮะ”แฮยอนอบออไป
Rrrr Rrrr Rrrr
(นี่! ะลับันรึยั เารอิน้าวันอยู่เนี่ย)
“โทษทีว่ะ พอีลืมโทร.บอ พวแินันไปเหอะ ันับแฮยอนินแล้ว”
(แล้วนี่ะลับเมื่อไหร่)
“ำลัะลับ แ่นี้นะ”ว่าบ็รีบัสายทันที
“ยอแเหรอ?”ออบพยัหน้า ่อนะหันลับไปุยับผู้เป็นแม่
“ผมลับ่อนีว่า ลืมไปว่ามีารบ้าน”
“ารบ้าน?”แฮยอนมวิ้ว
.
.
.
-ที่บ้าน-
“เฮียฮะูเรื่อนั้นบแล้วูเรื่อนั้นันนะฮะ”เโลหยิบหนัแอ็ั่นเรื่อที่อยาูมาโบไปโบมาที่หน้ายุ ่อนะนั่แปะอยู่้าๆยุแล้วเอนหัวพิับไหล่ว้า
“อืมๆ”พอิน้าวเสร็ยุับเโล็มานัู่หนัที่เพิ่ไปื้อมา้วยันเมื่อเย็น มีทั้หนัสราม หนัแอ็ั่น ไไฟ บลาๆๆๆ เรียว่าหมไปหลายวอน นัู่ันไป็นั่ป้อนนมันไป ส่วนยอแับฮิมาน่วยันล้าานอยู่ในรัว
“ลับมาแล้ว”แฮยอนบอทันทีที่้าวพ้นประูบ้านเ้ามา เินมาที่ห้อนั่เล่นหวัะนัู่ทีวีัหน่อยแ่แฮยอน็้อรีบถอยเพราะเห็นยุับเโลนัู่หนัสรามับอยู่ แ่ว่านะ... ‘นั่ป้อนนมันนานั้น หนัสรามมันลายเป็นหนัรัโรแมนิไปแล้ว’แฮยอนิพลาเินไปที่ห้อรัว
“อ้าว! ะูทีวีไม่ใ่เหรอ?”ออบทัแฮยอนที่ำลัะเินไปที่ห้อรัว ็แฮยอนบอออบว่าลับมาะนัู่ทีวี พอเินไปถึ็รู้เลยว่าทำไมแฮยอนถึเินออมา ออบเินามแฮยอนไปที่รัวหวัะหาอะไรินอีัหน่อย ็ยัไม่อิ่มเลย ยอแ็โทร.ามะแล้ว
“ฮิมานบ้า ล้าให้มันีๆหน่อยิ่”เสียยอแัออมาาห้อรัว ออบเินไป่อนะเห็นแฮยอนยืนมอยอแับฮิมานที่่วยันล้าาน ‘เี๋ยวนี้เาล้าานันแบบนี้แล้ว?’ ออบิ็แหม มันล้าานันสวีทเินไปมั้ย ยอแล้าานโยที่มีฮิมานยืนโอบอยู่า้าหลั มือสอู่็่วยันล้าานที่อยู่ในอ่า าฮิมาน็เยอยู่ไหล่ยอแ แฮยอนหันหลัเินึ้นห้อไปหลัาที่ยืนมอู่นี้สวีทัน โยมีออบเินามแฮยอนึ้นห้อไป ‘ไม่ินแล้ว็ไ้ ให้มันสวีทันไปเหอะ ึ้นไปินอย่าอื่นบนห้อีว่า’
-บนห้อ-
“แฮยอน”
“...”
“อาบน้ำเหรอ?”ออบเินมาที่ห้อน้ำ่อนบิลูบิประู ไม่ไ้ล็อ
“แฮยอน อาบน้ำทำไมไม่รอ”
“ไอ้บ้า!!! เ้ามาทำไม ออไป”แฮยอนว้าผ้าเ็ัวมาปิัวไว้อย่าลวๆ หัว็เ็มไป้วยฟอแมพูลิ่นหอมทีุ่้นเย
“แล้วะอายทำไม?”
“ันไม่ไ้หน้าหนาแบบนายนะ ออไป” ‘เมื่อเ้า็อาบ้วยัน เิะมาอายอะไรอนนี้วะ’
“ันแ่ะมาทวสัาที่นายบอว่าถ้าันพาไปหาแม่แล้วันอยาไ้อะไร็ะให้หมเลยน่ะ”
“แล้วะมาทวอะไรอนนี้เล่า รอันอาบน้ำเสร็่อนไม่ไ้รึไ? โอ้ย!”
“แฮยอนเป็นไร”ออบรีบเ้าไปูแฮยอน
“แมพูเ้าาอ่ะ โอ้ย! แสบๆๆๆๆๆ”
“น้ำไน้ำ ล้าาเร็วๆมาัน่วย”
“ไม่้อ! ออไป ันทำเอไ้ เพราะนายเลย เ้ามาทำไมเนี่ย วนันุยอยู่ไ้ แมพูเ้าาเลย”ที่บ่นๆๆๆๆๆเนี่ยเหมือนโรธ แ่เปล่าหรอ แฮยอนแ่เิน
.
พอแฮยอนอาบน้ำเสร็็ไล่ให้ออบเ้าไปอาบบ้า แล้ว่อยมาุยว่าะเอาอะไร ออบ็รีบาลีาเหลือเ้าไปอาบแล้ว็รีบออมา ออบไม่ไ้ั้ใะอาบให้มันสะอานัหรอเพราะเี๋ยว็้อเ้ามาอาบใหม่อยู่ี แ่พอออมาลับพบว่าแฮยอนนอนหลับาพริ้มอยู่บนเียะแล้ว
“แฮยอน หลับแล้วเหรอ?”
“...”
“หลับแล้วริๆเหรอ?”ออบแล้เอามือสอเ้าไปใ้เสื้ออร่าบา
“...”
“หลับริอ่ะ”ว่าไปมือ็ยิ่่ำลเรื่อยๆ
ผลั่!
“ไอ้บ้า!!!”แฮยอนผลัออบออทันที
“นายแล้หลับ?”
“เออ!”แฮยอนอบห้วนๆ
“แปลว่านายรู้ว่าันะออะไร?”เพราะเารู้ไว่าออบมันะออะไรเลยแล้หลับะ แ่ันโนแล้ะอี ออบึ้นร่อมแฮยอน่อนะประบริมฝีปาับปาบา ลิ้นร้อนลุล้ำเ้าไปในโพลปาบา วานหาวามหวานไปทั่วยิ่อีนเพิ่ินีสเ้มา้วยแล้ว มันยิ่หวานไปันให่
“อื้อ!”นัวเล็ประท้วเมื่อรู้สึเหมือนะหมอาาศหายใออบถอนูบออมาอย่านึเสียาย แฮยอนสบาับนที่อยู่้านบน ใ้มือโอบรอบอออีนไว้
“ออบอ่า วันอื่นไม่ไ้เหรอ?”แฮยอนมอออบาแป๋ว
“แ่นายบอว่าันออะไร็ะให้ไ”
“ัน็ไม่ไ้บอว่าะให้วันนี้ัหน่อย ออบอ่ารอันหายป่วย่อนนะ”แฮยอนบอ้วยเสียอออ้อน
“ัน็ำลัะ่วยแบ่ไ้นี่ไ”อบ่อนะ้มลไปูบที่อออแฮยอน
“วัน่อนัน็ไม่เห็นว่านายะิไ้เลย”
“แ่...” ‘ะเอาให้ไ้สิ่นะ’แฮยอนิ
“น่านะ รอันหายป่วย่อน แล้วันะามในาย นะๆๆๆๆๆ” ‘อ้อนันแบบนี้ มันน่าับะเี๋ยวนี้เลยมาว่า’
“็ไ้ๆ”ออบอบ่อนะทิ้ัวลนอน้าๆแฮยอน
“น่ารัที่สุเลย”แฮยอนอออบ ร่าหนาหันมาออบ่อนะยยิ้มที่มุมปา แฮยอนเห็น็รู้ทันทีว่าออบิอะไรอยู่
“ถ้าทะลึ่ลุึ้นมาลวนลามันอนันหลับนายายแน่”แฮยอนบอเสียุ
“ร้าบบบบบบบบบบบ”
.
.
.
-Jongup Part-
“แฮยอนินอเย็นเมื่อไหร่ะหายป่วย”เสียยอแแหวึ้นเมื่อเห็นแฮยอำลััน้ำเย็นอย่าเอาเป็นเอาาย 2อาทิย์แล้ว แฮยอน็ยัไม่หายป่วย เพราะหลัาืนนั้นแฮยอน็ินทุอย่าที่เป็นอ้อห้ามอนป่วย ให้ินยาแฮยอน็แอบายทิ้ น้ำเย็นสามเวลาหลัอาหารเลย เย็นินไอิมอี่าหา
“็ไม่อยาให้ใรบานมาแบ่ไ้อ่ะ”อบเอ็เินเอ หน้าแแล้วนั่น น่ารัเป็นบ้า
“นายบอเอนี่ว่าันออะไร็ะให้น่ะ”ผมอบ ็แฮยอนบอเอนี่ว่าออะไร็ะให้...หมเลย นั่นแปลว่าไม่มี้อแม้ ืนนั้นอ้อนอให้หายป่วย่อน ผม็ยอม แล้วมาทรมานัวเอแบบนี้มันืออะไร?
“็บอให้รอันหายป่วย่อนไ”
“็นายเล่นินทั้น้ำเย็น ทั้ไอิม แถมแอบายยาอีแล้วเมื่อไหร่ะหาย”ผมเป็นห่วหรอนะ ไม่ไ้หวัอย่าอื่นเล๊ย ไม่หวัเรื่ออย่าว่าเลยริริ๊
“แฮยอนนายแอบายยาเหรอ?”ยอแมอแฮยอนาวาทำเอาเ็น้อยอผมเริ่มหา้อแ้ัว
“นายเอาอะไรมาพู ันไม่ไ้ายยา ันินมันทุรั้หลัอาหารแหละ”แ้ัวเสร็หันมาทำาโใส่ผม
“วันนั้นนายายันเห็น แล้ววันนั้นนาย็ายใส่ทิู่แล้วลืมเอาไว้ในห้อน้ำันไปเอมันวาอยู่”ผมบอ
“อาะเป็นอนอื่น็ไ้”
“ห้อน้ำแใรมันะไปเ้า ห๊ะ!!!”ยอแวานไอ้ฮิมาน้อหันมาบอให้ยอแใเย็น ส่วนไอ้ยุับเโลที่นั่ิน้าวอยู่็ถึับสะุ้
“็มันมนี่ ันไม่อบิน”สุท้าย็อ้าเหุผลแบบเ็3วบ
“ยัไ็้อิน โแล้วนะไม่ใ่เ็”แฮยอนพยัหน้า ยอแเลยิน้าว่อ
“ถ้านายายยาอีันะฟ้อยอแ”ผมระิบับแฮยอน
“ถ้านายฟ้อยอแ็รอนฮันนีมูน็แล้วัน อีนาน”
“ฮันนีมูน็ไ้แ่ันะทำให้นายไม่ไ้นอนทั้ืนเลยอยู”
เพี๊ยะ!!!
เสียลั่นโ๊ะเลย เ็บรับเ็บ แฮยอนเล่นีะแรเลย แนผมะ้ำมั้ย?
“แล้อะไรพี่แฮยอนนี่อีล่ะ พี่ออบ”เโลถามเพราะแฮยอนหน้าแไปถึหูแล้วอนนี้
“ไม่มีอะไรหรอเโล ิน้าวเถอะ”แฮยอนบอ่อนะหันมาระิบับผม
“ไอ้หื่น!!!”
“หื่นแล้วรัป่ะล่ะ”
“อยาโนีอีทีมั้ย? ิน้าวไปเลย”นี่แหละแฮยอน ี้อ้อน เอาแ่ใ แถมยัเ้าเล่ห์อี่าหา แ่มัน็น่ารัสำหรับผมอยู่ี ผมว่าแฮยอนเนี่ยีที่สุสำหรับผมแล้ว แ่มันะีว่านี้ถ้าแฮยอนมีลูให้ผมไ้ พระเ้าไ้ยินผมมั้ย ถ้าผมะอให้แฮยอนมีลูไ้มันะมาไปมั้ยรับ...
END.
บแล้วววววววววววววววววววววว
แ่มันยัไม่บีนะะใรที่รอบัโล่ ฮิมแ
ไร์แ่สเปเี่ยลให้นะ่ะสำหรับสอู่นี้แล้ว็ู่หลัอเรา้วย
สำหรับพีนแไร์ยัไม่รู้ว่าะแ่รึเปล่าแ่ถ้ารีอยาอ่าน็บอไ้นะ่ะสำหรับพีนแ
เอันสเปเี่ยลนะ๊ะ ^^
อบุทุเม้นารีเอร์นะะถึมันะไม่เยอะแ่มัน็เป็นำลัใให้ไร์ไ้มาโอยู่
อบุ่ะ ^^
ความคิดเห็น