มาแต่งเพลงกันเถอะ... อะ-ชะชะช่า

                 เพิ่งเอากลอนที่แต่งไว้ไปให้เพื่อนที่คณะอ่าน ปรากฏว่าเสียงตอบรับดีมาก จนต้องเอาไปอีกหลายวัน มีคนบอกว่าจะเป็นเอฟซีกลอนฉันด้วย การที่สิ่งที่เราตั้งใจจริงอย่างหมดหัวใจโดยไม่ได้คำนึงถึงผลลัพธ์ได้รับการยอมรับเนี่ย เป็นความรู้สึกที่ดีสุดๆเลย

                ได้ฟังเพลงของสุนทราภรณ์ที่งดงามราวกับบทกลอนฉันก็มีแรงบันดาลใจที่จะลองแต่งเพลงดูบ้าง เริ่มแรกก็เขียนไปก็คิดทำนองไปด้วย (เพลงลดแลกแจกชาย) แต่มันยากแฮะไอ้ทำนองเนี่ย เลยเขียนเพลงจากดนตรีไทยแทน เลือกดนตรีไทยเพลงแพนน้อยแต่งเป็นเพลงรักลวงตา

                ก่อนหน้าที่จะได้เพลงที่ว่าก็งงกับชีวิต ไม่รู้ว่าจะแต่งยังไงดี เพลงน่ะต่างจากกลอนตรงที่บังคับเสียงอย่างยิ่งยวด ส่วนฉันทลักษณ์นั้นไม่ค่อยมีปัญหาเพราะสังเกตว่าคล้ายกับกลอน พอจะเดาได้ เลยมาจดเสียงวรรณยุกต์ที่จำเป็นต้องใช้จากดนตรีที่ชอบ คือเพลงสร้อยสนแดง เทียบกับพยัญนะกลางคือก.ไก่และสระครุคือสระอาส่วนสระลหุคือสระอะ

                ออกมาเป็นแบบนี้

                (ก๊า) กากาก่ากาก๊ะกา กากา...ก่ากะก๊าก๊า...

                กาก่ะกา ก๊า ก๊า...ก่ะ ก๊ากา...ก่ากา กาก๊ากากะก๊า...

                (กาก่ะกาก่า กา ก่ะก๊า...กาก๊า...กาก้า...)

                กากะกา ก่ากาก๊ากา กากา...ก่ากะ ก๊าก๊า

                (ก๊ากะกากากา) ก๊ากะกากาก่ากาก๊ะกา กากา ก่ะกา ก๊าก๊า

                กาก่ะกา ก้า ก๊า...กาก๊ากากาก่ะกากา

                ไม่ไหว เขียนไม่ได้ ขำเกินไป ดนตรีดีๆกลายเป็นเพลงอีกาไปแล้ว (มีใครทำวิธีนี้สำเร็จบ้างไหม เราควรจะใช้คำอื่นรึเปล่าที่ไม่ใช่เสียงกา)

                เลยหันมาฟังภาพรวม พยายามจำความรู้สึกแล้วค่อยๆเทียบเสียงทีละประโยคแทน เดี๋ยวจะเอาไปให้น้องกับการ์ตูนฟังนะ เพลงนึงฟังดูคล้ายเพลงลูกทุ่ง อีกเพลงนึงฟังดูคล้ายเพลงลูกกรุง (ก็กลอนผสมกับดนตรีไทยนี่นะ)