คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 5 (3) เมื่อเพลิงโทสะร้ายกลายเป็นเพลิงพิศวาส
[ R E - U P ]
e-book พร้อมาวน์โหลแล้วนะะ ัโปรฯ 149 (ios 179 ) บาท
ถึวันที่ 26/05 ่ะ
เพลิรัร้อน่าบล้วยวามรู้สึที่ยัไม่อิ่มเอม อัลวาเรบายลหาร่าอ่อนระทวยื้นเหื่อ ูบฟัออวบหยุ่น สูมวามหอมรุ่นที่หลใหลาผิวาวผ่อ วาม้อารยัพลุ่พล่านในายอย่าไม่มีท่าทีว่าะสบล่ายๆ แ้วเ้าอมลายเป็นสิ่เสพิสำหรับเาไปเสียแล้ว เธอปลุวามหื่นระหายอเาให้ื่นัวราวับว่ามันไม่เยไ้รับารปลปล่อย ทำให้อยารอบรอเธอรั้แล้วรั้เล่านแทบลุ้มลั่
“ปะ...ปล่อยเ้าา เ้าาเ็บ”
แ้วเ้าอมหอบหอบหายใสะท้านหลัพายุสวาทร้อนแรสิ้นสุล หิสาวิ้นรนพยายามผลัไสเาให้ออห่า แ่ายที่ยัสอประสานันแนบแน่นทำให้วหน้าแเรื่อเหยเ้วยวามเสียว่าน
“ะิ้นทำไม ำไม่ไ้เหรอว่าร่าายอุมีไว้ปรนเปรอผม”
ใบหน้ามทรเสน่ห์โน้มลถามอย่าใล้ิ ลอเลียริมฝีปาร้อนับลีบปานุ่มแ้ำ เรือนายแ็แร่เริ่มยับอย่าเื่อ้า ไม่บุ่มบ่ามเหมือนรั้่อนหน้า ่อยๆ เิมเ็มแรปรารถนาเ้าสู่ายอแ้วเ้าอม วามุ่ม่ำอเธอมันทำให้เารู้สึระือรือร้นอยารอบรอให้ลึึ้มาึ้นเรื่อยๆ
“ปล่อยนะนป่าเถื่อน!”
“ไม่ปล่อยโว๊ย!” อัลวาเรเริ่มมีน้ำโหับเสียั้านี่เ่าน่ารำาอภรรยา
“นเลว! ปล่อยนะ ออไป! อ๊ะ!”
ลมหายใอหิสาวาห้วเมื่อเาเริ่มับเลื่อนาย ร่าายเริ่มบิเรียว้วยวามทรมาน วามร้อนผ่าวลามเลียไปทั่วใบหน้าและลำัว อุหภูมิวามร้อนในร่าายสูึ้นเรื่อยๆ ผินใบหน้าหนีไป้าน้า้วยวามเอียอาย เมื่อวามทรเสน่ห์้อลึเ้ามาในวา่ำปรือ้วยฤทธิ์พิศวาส
“แ่ผัวแะนิแะหน่อยมันะายหรือไ!”
เสียทุ้มห้าวสบถลั่น ปลายามนถูึให้หันลับมาเผิหน้า แล้วริมฝีปาร้อนผ่าว็แนบุมพิเ้าหาอย่าลทั์ับารระทำื้อรั้นอวี ่อนมันะเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนและเรียร้ออยู่ในที่ แ้วเ้าอมำลัทำให้เาโหยหานแทบบ้า มันมาพอๆ ับโทสะร้ายที่หมุนวนอยู่ในายเมื่อหิสาวอออาารัืน ารระทำอเธอำลัทำให้เาเิวามไม่พอใอย่าหนั เมื่อเธอเป็นภรรยาวระทอายให้สามีเยม้วยวามเ็มใ ไม่ใ่้อให้ใ้ำับัับ่มู่
“เ้าาไม่ใ่ที่รอรับอารม์อุนะ”
เธอ่อว่าเาเสียสั่นเรืออย่าเหลืออเมื่อริมฝีปาหลุพ้นาุมพิแสนเอาแ่ใ หอบหายใแรนออวบสะท้อนึ้นลเบียิับแผอว้า นัยน์าู่สวยเอ่อลอ้วยหยน้ำามอเาอย่าัพ้อ เา็ีแ่ใ้ำลัที่เหนือว่ารัแนไร้ทาสู่อย่าเธอ เพราะเห็นเธอเป็นเมียบำรุบำเรอวามใร่สินะ เลยไม่ิทะนุถนอมเลยสันิ
“ะใ่หรือไม่ใ่ ยัไุ็ไม่มีสิทธิ์่อ้าน!”
“ปล่อยนะ! ออไปาัวเ้าานะ!”
เสียหวานะอใส่เา ายเร็สะท้าน … ารระทำอายหนุ่มทำให้ระบบารทำานในร่าายอเธอปั่นป่วนไปหมเรี่ยวแรที่เยมี่อยๆ หหายไป
“หุบปาสวยๆ อุะ ถ้าไม่อยาลานลาเีย”
อัลวาเร่มู่แล้วรอยยิ้ม็ผุึ้นบนใบหน้าเหี้ยมเรียม เมื่อแม่นน้อยในรทอยอมสิโรราบ ศึพิศวาสเร่าร้อนบนเียเริ่มึ้นอีรั้
“โทษอาร่อ้านผัว ถ้าฟ้าไม่สว่า็อย่าหวัว่าะหลุออไปาอ้อมแนอผมไ้”
มือหนาประอเรียวหน้าแเรื่อให้แหนหายรับูบูื่ม แ้วเ้าอมราอู้อี้ในลำอ สมอาวโพลนแทบไม่รับรู้ในสิ่ที่สามีระิบบอ ..
….
*****
นาฬิาที่้าผนับอเวลาอวันใหม่ อีไม่ี่ั่วโมฟ้า็ะสว่า แ่อัลวาเรยัไม่สามารถ่มาให้หลับลไ้ เอาแ่นอนทอสายามอนในอ้อมแนท่ามลาแสสลัวาโมไฟหัวเีย แ้วเ้าอมหลับาพริ้มสู่นิทรา ออิ่มทีุ่่อนอยู่ภายใ้ผ้าห่มผืนหน้าสะท้อนึ้นลสม่ำเสมอามแรหายใ
อัลวาเรเพิ่รู้ัหลัาที่เห็นรอยแามผิวายอ่อนนุ่มว่าเาออยาหิวโมาเพียใ รัแร่าแน่น้อยนอ้ำและแทบสลบาออีนไ้ ไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไมถึไ้มีวาม้อารมามายอย่าไม่สิ้นสุแบบนี้ มิหนำ้ำยัไม่รู้ัเหน็เหนื่อยับารระเริไฟสวาทอยู่เหนือายอันหอมหวาน
“เพราะุยัใหม่ ผมเลยใ้านหนัไปหน่อย”
ริหรือ? เามีวามิเ่นที่พูออไปริๆ น่ะหรือ ายหนุ่มรู้สึหุหิทุรั้เมื่อิถึเรื่ออแ้วเ้าอม มันูยุ่ยาเพราะ้อหาเหุผลมารอรับให้ัวเอูีเสมอ บ้าิบ!
“่วยไม่ไ้นะ ุอยาหวานไปทั้ัวเอนะแ้วเ้าอม”
เป็นอีหนึ่เหุผลที่ฟัูีไม่น้อย ปิแล้วอัลวาเรเลียรสหวาน แ่รสาิหวานล้ำที่มาาร่าายอแ้วเ้าอมือ้อยเว้น เาเลี่ยผมม้าบาๆ ออาหน้าผามนแล้วแนบริมฝีปาลุมพิแผ่วเบาอย่าเรว่าะรบวนเวลานอนอันแสนสุอภรรยา ลิ่นหอมละมุนเพาะัวที่เผลอสูมปลุระุ้นวามหื่นระหายไ้อย่า่ายาย
ืนนี้เป็นืนแรในรอบหลายืนที่อัลวาเรยัหลับไม่ล แ่ไม่ไ้รู้สึหุหิ อารม์พลุ่พล่านเหมือนอย่าทุืน อาเป็นเพราะมีร่านุ่มนิ่มให้สวมอ ไ้ปลปล่อยวามอึอัในายนหมสิ้น เลยทำให้รู้สึอิ่มเอมในอนแทบไม่อยาหลับอยานอน แ้วเ้าอม้อเป็นสิ่เสพินิรุนแรแน่ๆ หิสาวทำให้เารู้สึื่นัวอยู่ลอเวลา ไ้แ่พ่นลมหายใออมาแรๆ แล้วปิเปลือาลสู่ห้วนิทรา ่อนที่วามอทนอลั้นอเาะพัทลายลอีรั้
*****
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้น์ให้ำลัใัน้วยนะะ
รั ; อัยย์าา
e-book ีรีส์ยั่วรั : https://publisher.mebmarket.com/index.php?action=series_detail&series_id=8220&page_no=1
ความคิดเห็น