คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : บทที่ 12 (2) ความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย
[ R E - U P ]
e-book พร้อมาวน์โหลแล้วนะะ ัโปรฯ 149 (ios 179 ) บาท
ถึวันที่ 26/05 ่ะ
“อบัเลยนะออมานั่้านออนอาาศเย็นๆ น่ะ” ร่าสูเินเ้าไปหาภรรยาราวับ้อมนร์สะ
“ุเรย์…” แ้วเ้าหอมหันไปลี่ยิ้มหวานให้สามี ทำเอาหัวใออัลวาเรสั่นลอนอย่ารุนแร
“เ้าาออมาุยับุพ่อุแม่ เสร็แล้ว็เลยนัู่าว่ะ”
“อาาศมันเย็น ทำไมไม่เอาผ้าลุมไหล่ออมา้วย”
เาุอย่าไม่ริันัะทอายลนั่เีย้าแล้วยร่านุ่มละมุนให้นั่้อนั แ้วเ้าอมสะุ้เร็ัวเล็น้อย่อนพิายบสามี้วยท่าทีผ่อนลาย อัลวาเรโอบอนบนัาทา้านหลั ลี่ลุมเสื้อสเวเอร์ัวหนาเผื่อแผ่ไปยัร่าเล็เพื่อให้ลายวามหนาว เามีเมียเ็หรือมีลูสาวันนะ ถึ้อให้บอให้สอน้อใหู้แลแทบทุอย่าแบบนี้
“อบุ่ะุเรย์”
เมื่อไ้อ้อมแนอุ่นๆ เสียหวาน็ไม่ลืมพึมพำอบุเา เบียุายเ้าหาอ้อมแนอเาอย่าลืมัว เยหน้าึ้นมอาวบนท้อฟ้า้วยพลายิ้ม วาพราวระยับอย่าสุใ
“าววนั้นสวยั่ะ”
เสียหวานใสวนุยหลัา่าน่านั่เียบ ึมับไออุ่นาายำยำอยู่หลายนาที นิ้วเรียวัลำเทียนี้ไปบนฟ้า ทำให้แหวนเพรน้ำาที่ิอยู่บนนิ้วนา้า้ายนั้นส่อประายในยาม้อแสไฟ ไม่่าาวาวที่ส่อประายบนนภาำมืเลยสันิ นัยน์าสีน้ำาลเ้มทอมอามแล้วส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่้ออยาไ้ ผมไม่มีปัาเอาลมาใหุ้หรอ” เสียเร่รึมรีบเอ่ยัเมื่อภรรยาี้ไปยัวาที่ส่อแสวาววับว่าใรบนท้อฟ้า
“เ้าาไม่ไ้อยาไ้วาวนะะ” แ้วเ้าอมแอบย่นมูใส่เมื่ออสูรร้าย่าไร้วามโรแมนิเสียริ
“แล้วไป”
อัลวาเรเยาลบนไหล่มน ใ้ปลายมูโ่ลอเลียแ้มเย็นื แ่ยัวามหอมไม่เปลี่ยนแปลเบาๆ อระับอ้อมแนแน่นึ้น ายนุ่มละมุนประุแพรไหมอแ้วเ้าอมำลัปลุระุ้นวามร้อนในายอเาให้พลุ่พล่าน
หิสาวเอียใบหน้าไปอี้านเพื่อสบประสานสายาับวามทรเสน่ห์ พวแ้มนวล่อยๆ ับสีนะเรื่อเมื่อสัมผัสไ้ถึบาอย่าในแววาอสามี หลุบเปลือาลอย่าเอียอาย ฟันาวสะอาบเม้มลีบปาสีหวานเบาๆ แล้ว้อนวาึ้นสบาเาอีรั้ราวับะยั่วยวน ริมฝีปาิ้มลิ้มเผยอแย้มเปล่ถ้อยำออมาเบาๆ
“แ่อยาไ้ ‘พระันทร์’ ่ะ”
ายหนุ่มยืนใบหน้าเ้าไปุมพิลีบปานิ่มเบาๆ แล้วผละห่า ริมฝีปาหยัยยิ้มอย่ามีเลศนัย วามหยาเยิ้ม้วยไฟปรารถนาสบาอย่าู่สวยอย่า้อารสื่อวามหมายบาอย่า ทำเอาแ้วเ้าอมวยเินนแ้มแ นัยน์าลมโเบิว้าเมื่อถู้อนอุ้มึ้น ้มหน้าุอย่าเอียอายเมื่อเาโน้มใบหน้าลหาพร้อมระิบเสียพร่า...
“ถ้าอย่านั้น็เ้านอนันนะ เี๋ยวะเส ‘พระันทร์’ วโๆ ให้...”
เรือนายอ้อนแอ้นถู้อนอุ้มเ้ามาในห้อนอน หลัาแผ่นหลับาแะสัมผัสับฟูนุ่ม ายำยำโน้มลหาและริมฝีปาร้อนแนบลบนลีบปาอ่อนนุ่มอย่าแนบแน่น แ้วเ้าอม็ไม่รับรู้อะไรอีเลย เพราะสมอาวโพลนาารปลุเร้า เธอเผยอายึ้นอบรับารปรนเปรอ รวรา้วยวามรัวน แม้อาาศะหนาวเย็นเพียใแ่ไม่สามารถสยบวามร้อนแรอสามีเธอไ้เลย
่ำืนนั้นหิสาวุัวหลับอยู่ในอ้อมแนแร่อย่าแสนสุ ฝันถึพระันทร์วโสีเหลือนวลที่สุสว่าสวยามว่าืนไหนๆ เมื่อยามที่มอึ้นไปบนนั้น แ้วเ้าอมเห็นห่อผ้าที่มีทารัวน้อยอยู่ในนั้น มีเพียใบหน้าเล็ๆ ที่โผล่พ้นผ้าออมายิ้มหวาน หิสาวเห็นแล้วรู้สึหลรัเหลือเิน เธอพยายามเอื้อมมือะไปอุ้มหนูน้อยนนั้น ทว่าวันทร์่าอยู่ห่าแสนไลเินว่าะไว่ว้า แล้วู่ๆ สามี็อุ้มทารน้อยนนั้นมาให้ เหมือน่อนนอนที่เาเยบอว่าะเสพระันทร์วโๆ ให้เธอ เป็นพระันทร์น้อยๆ วนี้สินะ
*****
เทเร่าระบายยิ้มเมื่อไ้เห็นหลานสะใภ้นสวยมีรอยยิ้มที่สุสใสมาึ้น นาอยาให้แ้วเ้าอมมีวามสุับารเ้ามาอยู่ภายในวิลล่าบาลิเีย ึอยูแลเอาใใส่เป็นอย่าี อยาให้สาวน้อยรู้สึว่าัวเอไม่ไ้เียวายอยู่ภายในอาาัรอันว้าให่แห่นี้
“ย่าอบพวมาลัยอมะลิมา เยพยายามร้อยหลายทีแล้วแ่ไม่เยสำเร็เลย ้อรอแม่าเรย์ร้อยมาฝา ระหว่านั้น็เ็บอมะลิที่ปลูไว้ในโรเรือนมามไปพลา่อน”
แ้วเ้าอมละมือาารนวาอุย่าเทเร่า เยหน้าึ้นแย้มยิ้มหวานหยะฟัท่านพูอย่าเพลิเพลิน เวลาอยู่ับท่านแล้วหิสาวรู้สึผ่อนลายับวามเป็นันเอและวามเอ็นูที่หิรามอบให้เป็นอย่ามา เวลาว่าๆ ะอบวนออไปเ็บอไม้สวยๆ มาปัแันแล้วั้ในมุม่าๆ เพิ่มสีสันภายในวิลล่า
“อลลี่ร้อยพวมาลัยเป็นไหม๊ะ” เทเร่าทอถาม้วยน้ำเสียเอื้อเอ็นู หลานสะใภ้นสวยมัมีอะไรหลายๆ อย่าให้รู้สึทึ่เสมอ
“เ้าาพอะร้อยเป็น่ะุย่า ให้เ้าาร้อยพวมาลัยใหุ้ย่านะะ”
เสียหวานใสว่าอย่าระือรือร้นเอาใ ยับัวุเ่าแล้วยืึ้นเล็น้อย ่อนวามือลบนัอเทเร่าแล้วระบายยิ้ม เทเร่าึวามือลบนศีรษะทุยสวย ลูบไล้เบาๆ ับวามน่ารัอหลานสะใภ้นโปร พยัหน้าให้อย่าอบออบใ
“ีเลย้ะ เี๋ยวเราไปเ็บอมะลิในสวนัน”
สรีร่าท้วมลุึ้นาโฟาโยมีแ้วเ้าอม่วยประอเพื่อออไปยัโรเรือนสำหรับปลูอไม้ โยมีลีเียถือะร้าใบเล็เินามหลั เฝ้ามอ้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นุเทเร่าับแ้วเ้าอมวนันุยอย่าถูอไปามทาเิน
*****
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้น์ให้ำลัใัน้วยนะะ
รั ; อัยย์าา
e-book ีรีส์ยั่วรั : https://publisher.mebmarket.com/index.php?action=series_detail&series_id=8220&page_no=1
ความคิดเห็น