“อะไรกัน โดนจูบแค่นี้ถึงกับตกตะลึงไปเลยเหรอ” มันยากเหลือเกินที่จะควบคุมน้ำเสียงของตัวเองให้เป็นปกติ แต่ก็ต้องกัดฟันถามหญิงสาวออกไปอย่างยากลำบาก

          “คนบ้า! เอาจูบแรกของฉันคืนมานะ” ณดาไม่ตอบรับแต่กลับร้องโวยวายขึ้นมาแทน หลังจากสติที่หลุดลอยเริ่มกลับคืนมาอีกครั้ง

          “จูบแรกอะไรของเธอ จำไม่ได้แล้วเหรอว่าเธอเสียจูบแรกให้ฉันไปตั้งแต่สิบปีที่แล้ว ทำไมเพิ่งจะมาทวงเอาวันนี้กันล่ะดาด้า อ้อ! แล้วก็อีกอย่างหนึ่งนะ ดีเหมือนกันที่เธอปฏิเสธแต่งงานกับฉันเพราะฉันเองก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเธอเลยแม้แต่น้อย ขอบใจสำหรับจูบรสชาติห่วยๆ ของเธอนะ ที่ให้ฉันได้ลิ้มลองแบบฟรีๆ” ซัลวาจูโน่ลอยหน้าลอยตาตอบสาวน้อยกลับไป ริมฝีปากสีแดงสดได้รูปกระตุกขึ้นมาเมื่อกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่

          ให้ตาย! ณดายกฝ่ามือขึ้นมากุมที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองเอาไว้ ดวงตาสีอำพันที่ส่งประกายระยิบระยับของเขาในขณะนี้มันช่างมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามอย่างรุนแรงเหลือเกิน ยิ่งตอนนี้มันมาประกอบรวมกับคิ้วได้รูปคมเข้มที่รับกับจมูกโด่งเป็นสัน และเลยลงมาเป็นริมฝีปากได้รูปสีแดงสดที่กำลังส่งยิ้มชวนละลายใจมาให้ มันทำให้เธอยากที่จะละสายตาจากใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขาไปได้ หากไม่มีที่คำพูดก่อกวนอารมณ์ของเขาที่เอ่ยแทรกขึ้นมา อาจจะทำให้เธอเคลิ้มตามไปแล้วจริงๆ

          เพียะ!

          “ไปตายซะ! แก่ลามก”

          เมื่อหลุดออกมาจากภวังค์และรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที ฝ่ามือที่บอบบางแต่หนักหน่วงของณดาก็ฟาดเข้าไปที่ใบหน้าหล่อเหลาจนหาที่ติไม่ได้ของซัลวาจูโน่อย่างเต็มรัก ถึงจะรู้สึกตกใจกับการกระทำของตัวเองแต่ณดาก็รีบวิ่งหนีออกไปทันทีโดยไม่หันกลับไปมองตรงที่ชายหนุ่มยืนอยู่อีกเลย