คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Chapter 17 :: ผู้หญิงบนเตียง…
Chapter 17 :: ผู้หญิงบนเตียง…
6.Talk
โอยยยยย~~~
โอ๊ยยยยยยยยย~~~
ปวด ขา !!!
โฮกกกกT^T หลังจากที่เมื่อวานต้องไปส่งไอ้เตี้ยที่คณะ ผมสารภาพอย่างหน้าด้านๆเลยว่าผมโดด!
ที่จริงพวกผมสามคนกับริทมีเรียนคาบเช้าตรงกัน แต่คนละคณะ ไอ้ริทก็ไปเรียนตามประสาหมอของมันไป แต่พวกผมสามคนไม่เรียนฮะ…กลับมานั่งเล่นที่หอตามเคย
อยากบอกจังเลยว่าเมื่อคืนผมโคตร โคตร โคตร โคตรรรรร จะปวดขา!
แน่นอนว่ามันเป็นเพราะผมต้องแบกไอ้ริทไปมาระหว่างป่าและบ้านไอ้กราฟ เห็นตัวเล็กๆแบบนั้น…อย่าคาดคะเนน้ำหนักมันเลย ! เหมือนมันจะไม่หนักใช่มั้ยครั้บ? คุณมาลองแบกมันแบบผมเซ่!!!!
วันนี้ผมก็เลยได้แต่นั่งจุมปุ๊กอยู่ม้าหินอ่อนหลังหอกับไอ้ซิงและไอ้แบงค์ ดีหน่อยที่วันนี้มีเรียนตอนเย็นๆ ไม่งั้นขาผมระบมแน่ๆอ๊อด! T____T
“แฮ่! จ๊ะเอ๋~”เสียงใสๆมาพร้อมกับไอ้หน้าขาวๆที่โผล่แว๊บขึ้นมาทักทายผม ไม่ต้องถามหรอกว่าใคร - -
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นอะพี่โตโน่”พอเห็นว่าผมไม่ตกใจแถมไม่ยิ้มมันก็เลยเริ่มหน้าบูดแล้วเปลี่ยนมานั่งข้างๆผมแทน
“ไอ้โน่มันปวดขาน่ะน้องริท อย่าไปสนใจมันเลย ‘รมณ์มันบ่จอย” เตะปากเพื่อนตัวเองนี่จะเป็นอะไรมั้ยนะ - -+
“ขาเป็นไรเหรอ?” ดูมั๊น! ดูมัน … นอกจากจะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นตัวต้นเหตุแล้วยังมีหน้ามาถามเสียงใส ตาแป๋ว แล้วแกจะทำท่าแอ๊บแบ๊วแบบนั้นไปเพื่ออะไรกัน!?
“เพราะนายนน่ะแหละไอ้เตี้ย!”ผมหันไปตอบเสียงดังใส่หน้าไอ้ริท แต่ถึงกระนั้น…มันก็ยังทำหน้าไร้เดียงสาได้อย่างสบายใจ - - ^
“ริท? ริททำไมอะ?” ก็แกเป็นต้นเหตุทำให้ฉันเป็นไอ้เดี้ยงแบบนี้ไงโว๊ยยยยยยย!
“นายนี่มัน…” นั่นคือคำตอบ… เออๆ ช่างมันเหอะ ผมขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับมันแล้ว - - !
“ริททำมายยย!?”ไอ้ตัวเล็กข้างๆผมถามเสียงยานค้างแล้วเขย่าแขนผมเบาๆ
ใครสั่งใครสอนให้มันทำแบบนี้วะเนี่ย!?
ถ้าไปทำกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผมนะ ริทโดนจับปล้ำไปนานแล้ว = =
“ช่างมันเถอะน่า - - แล้วนายไม่มีเรียนรึไงถึงได้มาป้วนเปี้ยนอยู่ที่นี่น่ะหา?”
“มีเรียนบ่าย -O- ทำมะ!? มาเล่นด้วยไม่ได้เรอะ!?” ริทถามแบบหยิ่งๆแล้วทำปากเบ้ๆพร้อมกับหน้าบูดๆ
พ่อแม่ไม่เคยสอนรึไงว่าอย่าทำหน้าแบบนั้น - -;;
เอาเถอะ - - ทำแล้วน่ารักผมไม่มีสิทธิ์ขัดอยู่แล้วนี่นะ
“ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”
“ก็แล้วจะบ่นทำไมเล่า -3-” ผมไปบ่นมันตอนไหนวะครับ? ได้ข่าวว่าผมแค่ถามนะ ..แค่ ถาม! - -*
“เออ พี่ซิงแล้วพี่กราฟ…”
‘จะต้องทำยังไง ให้เธอมารัก ถามเธอจริงๆ ชะ…’
“ฮัลโหลพ่อ”
ริททำท่าจะถามอะไรไอ้ซิงสักอย่างแต่ก็ต้องชะงักแล้วตามมาด้วยเสียงเพลงเพราะๆที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นเสียงโทรศัพท์ และผมก็เดาถูกเมื่อไอ้ริทหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกรอกเสียงลงไป ~
“ฮะ”
“ฮะ…หะ ฮะ หา!!??? พรุ่งนี้!!?? มะ ไม่ต้องๆๆ เฮ้ย! พ่อ!!! ไม่ๆ ริทไม่อยู่ๆ …อะไรนะ!? ไม่ต้องงงงงงง! ริท ริท ริท…ริทไปค้างกับเพื่อนหอนึง เออๆ ใช่ ริทจะไปค้างเพื่อติวหนังสือฮะพ่อ … หา O [ ] O!? ทำไมพ่อไม่บอกริทอะ!? พ่ออออ พ่ออออ พ่ออออออออออออออออ!!!!!” ไอ้เตี้ยโวยวายอะไรไม่รู้ใส่โทรศัพท์ ดูจริงจังมากถึงขนาดต้องยืนแล้วตะโกนโหวกเหวก สีหน้าที่แสดงออกมาบ่งบอกว่าตกใจอย่างสุดซึ้ง น้ำเสียงฟังดู อึ้ง ตะลึง งง และโหยหวน
เก่งจริงๆ - - ;;
“เป็นอะไรอะน้องริท”ไอ้ซิงผละจากการแย่งไอ้แบงค์กินน้ำโค้กแล้วเดินมานั่งใกล้ๆริทที่ยืนทำหน้าอยากตายอยู่ตรงหน้า
“อ๊ากกกกกกกกกกกก!! โว๊ยยย! ซวยแล้วๆๆๆ ซวยแล้วววววววววววววววว!”ริทคร่ำครวญแล้วขย้ำผมตัวเองเหมือนคนบ้า ผมกับซิงหันมาสบตากันประมาณจะสื่อว่า ‘มันเป็นอะไรวะ?’
“นายเป็นอะไรไอ้เตี้ย?” ผมทนเห็นริททำหน้าเบื่อโลกเหมือนจะตายซะให้ห้ไม่ไหวก็เลยถามออกไป ริทหันขวับมาจ้องหน้าผมด้วยแววตาอาฆาต…
ผมว่าผมยังไม่ได้ทำอะไรให้มันโกรธนะ _ _
“พ่อกับแม่จะมาอะพี่! พ่อกับแม่จะม๊าาาา!!! โอไม่! โอม่ายยยยยยยยยยยยยยย TTTOTTT”ริทเดินเข้ามาจับไหล่ผมแล้วเขย่าๆๆอย่างเมามัน ปากก็คร่ำครวญต่อไป แถมทำหน้าเหมือนคนสติแตก
“ว้อย! นายจะมาเขย่าฉันทำไมเล่าวะ!? แค่พ่อกับแม่มาทำเหมือนบ้านโดนระเบิด - -” ผมจับแขนริทไว้เพื่อให้มันหยุดเขย่าผม หมอนั่นมองผมแบบ…แบบว่าผมไม่เข้าใจอะไรเลย - -**
“มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิพี่!!! อยากตายจริงโว๊ยยยยยยย!!!!!”
แค่พ่อกับแม่ทำไมริทมันต้องทำเหมือนซวยมากมายขนาดนั้นด้วยวะ?
ผมล่ะงง - - ^
--------------------
[01.15 น.]
แอด~
ประตูบานสวยค่อยๆเลื่อนเปิดออกเป็นเหตุให้เกิดเสียงดังขึ้นในบ้านหลังใหญ่ที่มีความืดเข้าปกครุม ร่างสองร่างเดินควงคู่กันเข้าไปในห้องโดยมีความืดมิดเป็นตัวนำทาง ร่างบอบบางในสภาพเมามายไม่ได้สนอะไรนอกจาดการเดินตรงไปที่เตียงแล้วฟุบนอนลงไปจนฟูกเตียงยวบลงตามน้ำหนัก ร่างสูงของชายหนุ่มอีกคนเดินตามมาด้วยสภาพที่ไม่ต่างกันเท่าไรนัก
ปัง!
เขาปิดประตูเสียงดังเรียกเอาร่างอีกร่างที่นอนหลับอยู่บนพื้นเย็นๆด้วยความอ่อนล้าสะดุ้งตื่น นัยนต์ตาสวยมองไปด้านหน้าด้วยความตกใจกับเสียงปังเมื่อครู่ ใช้เวลาสักพักกับการปรับสภาพสายตาให้ชินกับบรรยากาศยามค่ำคืน เมื่อดวงตาสามารถมองเห็นสิ่งรอบข้างได้แล้วเขาก็ต้องตื่นตระหนกอีกครั้งเมื่อเบนสายตาไปเจอกับภาพตรงหน้า
แผ่นหลังของใครบางคนที่แม้จะอยู่ภายใต้ความมืดก็ยังสามารถเปล่งประกายความขาวออกมาได้กำลังขยับไปมา สองมือแข็งแรงตรึงเรียวแขนเล็กของร่างด้านใต้ไว้เป็นจังหวะเดียวกับที่ใบหน้าคมคายท่ามกลางความมืดซุกไซร้ลงไปบริเวณซอกคอของอีกคน ร่างบอบบางด้านใต้หลับตาพริ้มรับสำผัสหนักหน่วงที่อีกฝ่ายมอบให้ ริมฝีปากบางเผยเสียงครางหวานออกมาเรียกความพอใจให้ผู้อยู่ด้านบนได้เป็นอย่างดี
“อา…อื้ม~”เสียงอื้ออึงในลำคอบ่งบอกชัดเจนว่าเธอคนนั้นเป็นผู้หญิง ส่วนร่างแข็งแรงผู้เป็นคนคร่อมก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าของห้องนี้ เรียวปากร้อนพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานสวยของหญิงสาวก่อนมาบรรจบกับริมฝีปากเล็กของเธอ การจูบอย่างดูดดื่มเริ่มขึ้นโดยที่ทั้งคู่ลืมไปว่าภายในห้องนี้ไม่ได้มีแค่พวกเขาสองคน…
ดวงตาเรียวเล็กเบิกกว้างให้กับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ความรู้สึกมากมายประเดประดังเข้ามาไม่หยุด ทั้งรู้สึกตกใจ สะอิดสะเอียด และหวาดผวาในเวลากัน
“อ๊ะ! อื้อ….อา~”เสียงครางยังคงดังต่อไปเรื่อยๆ เสื้อผ้าสีหวานเริ่มหลุดลุ่ยจากร่างกายบอบบางของหญิงสาว เช่นเดียวกับร่างสูงด้านบนที่จัดการกับเสื้อของตนเองโดยการถอดมันออกแล้วเหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ริมฝีปากร้อนยังทำหน้าที่กระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาวให้เริ่มมากขึ้น มือใหญ่สองข้างไม่หยุดนิ่งให้เปล่าประโยชน์ เขาเริ่มทำการปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เป็นสิ่งขัดขวางความสุขให้หลุดออกไป
‘พระเจ้า!?’ความตกใจที่มีมากมายทำได้แค่เพียงคิดภายในใจเท่านั้น ดวงตาสวยยังมองร่างสองร่างซุกไซร้กันอยู่บนเตียงด้วยความตกตะลึง มือไม้แข็งและเย็นจนชาไม่อาจขยับร่างกายให้ไหวติงได้ ลำคอแห้งผากราวกับไม่ได้ดื่มน้ำมาเป็นเวลานาน รวมทั้งอาการตาค้างที่ไม่สามารถบังคับมันให้หลุบลง
“บอกไว้ก่อนว่าเธออย่ามาเรียกร้องอะไรจากฉัน”เสียงห้วนเอ่ยเบาราวกระซิบ แต่รอบๆกายมีเพียงความเงียบและความมืดทำให้อีกร่างที่เปรียบเสมือนแขกไม่ได้รับเชิญได้ยินอย่างชัดเจน จบประโยคนั่นเสียงครางที่เคยหวานก็เริ่มกลายเป็นเสียงกรีดร้อง … แต่ถ้าหากฟังดีๆจะรับรู้ได้ว่านั่นเป็นเพียงแค่การระบายความสุขเท่านั้น
เซ็กส์รุนแรง … ร้อนแรง … แต่ไร้รัก ได้เริ่มขึ้นแล้ว…
ร่างบางที่นั่งแข็งค้างอยู่บนพื้นได้แค่จ้องมองกิจกรรมบนเตียงของคนสองคนด้วยแววตาอึ้งและตะลึงในสิ่งที่ได้เห็น การกระทำของทั้งสองคนบนเตียงนั้นไม่ได้เป็นสิ่งที่เขาต้องการเลยแม้แต่นิด เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของหญิงสาวดังขึ้นเป็นระยะๆสร้างความหวาดกลัวให้กับคนที่กำลังหวาดผวาได้อย่างง่ายดาย ฝ่ามือที่เย็นชืดค่อยๆประครองร่างกายของตนเองให้ถอยหลังจนสำผัสได้ถึงความเย็นของผนังที่แนบชิดอยู่กับแผ่นหลังของตน หัวใจเริ่มเต้นรัวไม่เป็นส่ำเมื่อเสียงของหญิงสาวคนนั้นดังขึ้นเสียดแทงเข้าสู้โสตประสาท ความหวาดกลัวเริ่มครอบนำจิตใจให้สติสตังที่มีอยู่น้อยนิดสับสน …
แต่ก่อนที่จะได้ไตร่ตรองอะไรต่อ ภาพเบื้องหน้าก็ต้องทำให้เซนช็อคยิ่งขึ้น ร่างสูงของชายหนุ่มนั้นผละจากหญิงสาวออกมาเพื่อจัดแจงกับสิ่งของที่ขัดขวางกิจกรรมของพวกเขา กางเกงยีนส์ตัวใหญ่ที่เขาเคยใส่บัดดี้กลับลงไปกองอยู่บนพื้นซะอย่างนั้น
เสียงสุดท้ายที่ได้ยินคือเสียงครางสลับกับเสียงกรี๊ดร้อง ก่อนร่างทั้งร่างจะล้มลงไปกระแทกขึ้นแข็งๆพร้อมกับสติที่ดับวูบ…
To Be Continue ….. Chapter 18
ความคิดเห็น