คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Chapter 24 :: จะเป็นมั้ย…แฟนน่ะ?
Chapter 24 :: จะเป็นมั้ย…แฟนน่ะ?
8.Talk
ผ่าง ผาง !!!
ทึ่ง ทึงง !!!
อ๊าววว !!!
อ๊าวว … อ้าววว … อาววววว
โฮกกกก ! จะมีอะไรอนาถจิตกว่านี้อีกคร้าบบบบ TOT!?
“แกยังคิดจะหนีฉันไปไหนอีกมั้ย!?”แม่ผู้บังเกิดเกล้าตะคอกใส่หน้าผมขณะที่พี่โตโน่กับผมกำลังเดินขึ้นหอเพื่อไปเอาของที่ผมลืมไว้ พ่อกับแม่ยืนตีหน้ายักษ์อยู่หน้าประตู … ซวยแล้วกรู T^T
“เอ่อ…”พี่โตโน่อ้ำอึ้งเหมือนอยากจะลาโลกหนี แต่ผมนี่สิ อยากจะมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด! ใครจะไปรู้วะว่าพ่อกับแม่จะมาดักรอ นึกว่าหมดความอดทนแล้วตรงดิ่งกลับร้อยเอ็ดไปแล้ว ที่ไหนด้ายยยย!
อยู่ตำตาเลยคร้าบบบ T_____T !!
“อะไรไอ้หล่อ - - อ้ำอึ้งๆ ทำไม … จะคัดค้านเหรอ!?”แม่ถามพี่โตโน่อย่างหาเรื่อง ผมสะกิดพี่โตโน่เป็นชิงให้ตอบว่า ‘ครับ’ เพราะถ้าพี่โตโน่ตอบออกไปแบบนั้นผมก็มีสิทธิ์รอดห้าเปอร์เซ็น แต่ถ้าพี่โตโน่มันไม่ตอบ…
โอกาสมีศูนย์ !! T_T
“เอ่อ … ”เอ่ออ่าหาพระแสงพี่เหรอ TOT ตอบไปเซ่ว่าจะคัดค้าน!! งับหูขาดเลยดีมั้ยวะเนี่ยยย!!!???
“จะพูดอะไรก็พูดเร็วๆ เดี๋ยวคู่หมั้นเค้าจะมาหาพวกเราที่นี่ ตรงนี้ หน้าห้องไอ้หมอตัวดีนี่แหละ!”แม่ผม ..แม่ผม~ แม่โผ้มมมมมมมมม T T แม่ผมกลายเป็นนางมารไปแล้วววว!
โอ้ม่ายยยยย T^T!!
ครืด~ ครืด~ ครืด~
“ว่าไงจ๊ะ”โทรศัพท์ที่แม่กำอยู่สั่นครืดๆ แล้วเจ๊แกก็กดรับตอบเสียงหวาน - -^ ทีกับลูกกับเต้านี่ฉันๆแกๆ ชิส์ -*-
“อ๋อ ได้จ่ะ พวกเรารออยู่นะ ..จ่ะ โอเคจ่ะ สวัสดีจ้าาา~”คุยเสร็จก็กดตัดสายความชื่นบานลั้นล้าปาจิงโก๊ะ - -ทำหน้าสุขสบายได้ไม่ทันไรก็หันมาตีหน้ายักษ์ใส่ผมซ่ะงั้น
เป็นแม่ที่ดีจริงๆ = =
“แกห้ามไปไหนนะริท อีกห้านาทีคู่หมั้นเค้าจะมาที่นี้ จะได้คุยกันให้รู้เรื่องสักที”แม่สั่งผมด้วยใบหน้าที่ยากจะอธิบาย = = ;; ส่วนพ่อก็ยืนเป็นใบ้ให้ภรรเมียสุดที่รักจัดการสั่งลูกฉอดๆ และไอ้แฟน(ที่ถูกยัดเยียด)ของผมก็ยืนนิ่ง ไม่คิดจะช่วยแฟน(จำเป็น)คนนี้เล้ยยย!
“เข้าไปรอในห้องมั้ยแม่ _ _”จ๋อยสิครับ แม่องค์ลงขนาดนี้ถ้าผมยังคิดจะเถียงอีก ผลสรุปคือตายคาตีนเจ๊แกชัวร์ๆ
แม่ตอบเอาแต่ส่งสายตาอาฆาตให้ผม แต่พ่อนี่พยักหน้ารัวจนคอแทบจะหลุดจากบ่า คงจะเมื่อยที่ต้องมายืนมองแม่บ่นผมมั้ง - -;; ผมใช้กุญแจไขประตูห้องเข้าไป พ่อแทบจะวิ่งไปนั่งลงบนโฟซาด้วยความเมื่อย ตามด้วยแม่ที่เดินเข้าไปนั่งข้างๆพ่อ ปิดท้ายด้วยผมและพี่โตโน่
ผมจัดการเปิดแอร์ให้มันเย็นฉ่ำชื่นหัวใจก่อนที่ผมจะเจอเรื่องเลวร้ายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า - -^
เมื่อวานอุตส่าห์ได้เดินเปิดท้ายกับพี่โตโน่แบบลั้นล้า วันต่อมาเจือก…เจอพ่อกับแม่ T-T ทำไมชีวิตผมรันทดแบบเน้~!?
ก๊อก~! ก๊อก~! ก๊อก~!
นั่งรอแอร์ไม่ทันได้เย็นสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แม่รีบเดินไปเปิดประตูทันทีด้วยความีดีใจ สงสัยไม่ใช่ใคร…คู่หมั้นผมล่ะมั้ง
“สวัสดีจ่ะๆ เข้ามาๆ ริทรออยู่แล้วลูก”นั่นไง ! ผมเคยทายผิดซะที่ไหน -_-
“หือ? คุณป้าว่าอะไรนะคะ???”เสียหวานๆของผู้หญิงดังขึ้นที่หน้าประตู เสียงคุ้นๆว่ะ - - แต่จำไม่ได้ว่าใคร
“ริทรออยู่แล้วไงลูก มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?”
“ริท!?” คู่หมั้นของผมอุทานชื่อด้วยเสียงอันดังก่อนที่ร่างเล็กๆของเธอจะวิ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว
“…เฮ้ย!! ไอ้ริท OoO!!!??? // …เฮ้ย!! พี่จิ๋ววว O[]O!!!???”ต่างคนต่างตกใจครับ! โอยยย! ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงเล่า! ก็นี่มันไอ้พี่จิ๋วอะ!! ไอ้รุ่นพี่จอมพ่นไฟสมัยที่ผมอยู่ระดับมัธยม …ไอ้พี่ตัวจิ๋วที่ปากมากอย่าบอกใคร! ไอ้คุณพี่จิ๋วผู้เป็นหนึ่งในกรรมการนักเรียนที่เจ้าระเบียบมากกก!
ไอ้คุณคู่หมั้นของผมนี่แหละ !!!
“อ่าว นี่รู้จักกันเรอะ?”ในที่สุดพ่อก็ได้ฤฏษ์เปิดปาก พ่อแค่ถามแต่แม่นี่อึ้งไปแล้วครับพี่โน้งงง~!
ส่วนพี่โตโน่.. นั่งทำหน้าโง่อยู่ข้างๆผมเนี่ยแหละ - -*
“แม่! นี่น่ะเหรอคู่หมั้นริท!? // คุณป้าคะ! นี่น่ะเหรอคู่หมั้นจิ๋ว!?”ผมและพี่จิ๋วหันไปถามแต่พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เล่นเอาเจ๊แกสะดุ้งเฮือกแล้วมองพวกผมสองคนตาเท่าไข่ห่าน
เออ ผมก็ตกใจเหมือนกัน อะไรมันจะโลกกลมขนาดนั้นวะเนี่ย - - ???
“ก็ใช่น่ะสิ” โห! ยืนยันขนาดนี้แล้ว …
“ริทไม่หมั้น!!! // จิ๋วไม่หมั้น!!!”ตอนนี้ผมที่เด้งตัวขึ้นยืนเรียบร้อยกับไอ้คุณพี่จิ๋วเข้ากันเป็นปรี่เป็นขลุ่ยทั้งที่ปกติตอนอยู่โรงเรียนเจอหน้ากันจะงับหัวให้ได้ แม่มองพวกเราด้วยใบหน้าที่ตกใจกว่าเดิมทวีคูณ แต่ผมไม่สนอะ! ให้ใช้ชีวิตกับพี่จิ๋วเนี่ยนะ!?
ผมคงได้หูชาเพราะเจ๊จิ๋วจะทำตัวเป็นแม่แทนเป็นภรรยาซะมากกว่า!
“แต่แม่คุยกับแม่ของจิ๋วไว้แล้วนะลูก”แม่พูดเสียงอ่อยเพราะคงจะรู้แล้วว่าผมกับพี่จิ๋วเกลียดกันอย่างกับอะไรดี - - พูดก็พูดเถอะ ไอ้พี่ตัวจิ๋วนี่ก็หน้าตาสะสวยอยู่หรอก แต่ให้ใช้ชีวิตอยู่กับเจ้แกนะ ผมยอมวิ่งให้กบกระโดดทับตายเลยเอ้า!
“เดี๋ยวจิ๋วไปคุยกับคุณแม่เองก็ได้ค่ะ …โธ่! คู่หมั้น? จิ๋วก็นึกว่าจะเป็นผู้ชายตัวสูงๆ! หน้าหล่อๆ! ดูเป็นผู้นำ! …ไม่คิดว่าจะเป็นไอ้เด็กตัวเตี้ยๆ! หน้าฮาๆ! ดูตกน้ำตายตั้งแต่เริ่มว่ายแบบนี้~” ฉึก! ฉึก! ฉึก!
โอ้ววว เจ็บแสบมากเลยเจ๊ - -+
“เหอะ! ริทก็นึกว่าคู่หมั้นของริทจะเป็นผู้หญิงผิวขาวๆ! หน้าตาน่ารัก! และ…เรียบร้อย~”ไม่ยอมครับ พี่จิ๋วมันด่าผมมาหลายหมัด ผมก็จัดคืนไปหลายๆดอกจะได้สูสีกัน~
“นี่ไอ้ริท! ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะยะ!”
“ไอ้คุณพี่จิ๋วฮะ! ผมก็เป็นรุ่นน้องพี่นะครับ!”
“ไอ้…”
“พอๆๆๆๆ พอได้แล้วทั้งสองคน!!!!”แม่ที่ทนความปากหมาของพวกเราสองคนไม่ไหวถึงกับต้องรีบห้ามทับ ห้ามเสร็จก็หันไปสบตากับพ่อเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่สามีของเจ๊แกกลับเมินหน้าหนี
รักกันจริงมั้ยเนี่ย!?
“คุณป้าคะ! ยัง ไง จิ๋ว ก็ ไม่ หมั้น กับ ไอ้ เด็ก นี่ !!!”ถ้อยคำฟังชัด! แจ่มแจ้งเต็มสองรูหูที่แทบจะทำให้ผมกระโดดโลดเต้นแต่ก็เกือบจะทำให้แม่เป็นลมเช่นเดียวกัน - -;;
“แม่! ริท ก็ ไม่ หมั้น กับ เจ๊ จิ๋ว เหมือน กัน!!!”เอาบ้างๆ กดดันแม่เข้าไป การหมั้นจะได้ยกเลิก!
“เอ่อ …ผมก็ไม่ยอมให้แฟนผมหมั้นเหมือนกันนะครับ ^ ^”ไอ้พี่โตโน่พูดแล้วยืนขึ้นโอบไหล่ผมพร้อมส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้แม่ =[]=! ประสาทกลับรึไงวะ!? เมื่อกี้นั่งเงียบ ตอนนี้ล่ะแสดงสมบทบาท โธ่~! มาแสดงเอาตอนที่เรื่องกำลังจะเคลียร์ ช่วยได้มากเลยเพ่!
แต่ผมก็รู้สึกดีแฮะ -///-
“พ่อ …ว่ายังไงล่ะ”แม่เสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด พ่อยังทำเมินไม่สนใจเมียของแกเช่นเคย เจ๊หน้ายักษ์ฮึดฮัดแล้วหันกลับมามองหน้าผม พี่จิ๋ว และพี่โตโน่สลับกันไปมา
……..
“โอเคๆ การหมั้นเป็นอันยกเลิก …ถ้าแกกับจิ๋วอยู่ด้วยฉันว่าบ้านแตกแน่ๆ”บทสรุปทำให้ผมดีใจมากกกกกกกกกกก!
“เย้ ~~!! ฮิ้ววววววววววววววว!!”ผมกับพี่จิ๋วกระโดดแท็คมือกันอย่างลืมตัว พอรู้สึกตัวก็รีบกระโดดกลับที่ตัวเองแล้วฟอร์มใส่กันอย่างเคย พี่โตโน่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว พ่อยังคงไม่สนใจสิ่งรอบตัว และแม่…ทำหน้าเซ็งชีวิต = =;;
“งั้นจิ๋วขอตัวนะคะ ..ไอ้ริท! แฟนแกอะ แนะนำให้พี่รู้จักบ้างนะเว้ยยย หล่อดีๆ”จะไปก็รีบไปสิวะครับ - - ไม่งั้นผมคงได้รังแกผู้หญิงก็วันนี้แหละ
“กลับหลุมไปเลยเจ๊~!”ผมตอกกลับ เจ๊จิ๋วหันมาค้อนใส่หนึ่งวงแล้วไหว้พ่อกับแม่ก่อนเดินออกจากห้องไป
“แม่จะกลับรึยังคร้าบบบบ ^O^”ผมถามแม่อย่างหน้าตาชื่นบานสุขใจสบายอุรา~ แต่แม่กลับทำหน้าจะจ้วงน้องน้อยของผมออกมาตอนเสียให้ได้ T^T
“กลับแล้วๆ! … ไอ้หล่อ! ทิ้งลูกฉันน่าดู! พ่อกลับ!!!”
ปัง!!!
หันมาสั่งพี่โตโน่แล้วลากพ่อให้ลุกจากโฟซาก่อนจะจากไปพร้อมกลิ่นไออาฆาตที่ยังตลบอบอวน _ _
“สรุป …นายไม่ต้องหมั้น?”ผมสะดุ้งเพราะพี่โตโน่เอ่ยถามที่ข้างใบหู พอหันกลับไปจะตอบทำถามก็พบว่าหน้าของพี่โตโน่อยู่ห่างกับใบหน้าของผมไม่ถึงห้าเซน ไหนจะริมฝีปากสีซีดที่อยู่ใกล้ๆกับปากของผมนี่อีก…
ท่าล่อแหลมอีกแล้ว!
“อะ เอ่อ… อื้อๆ”ผมดันพี่โตโน่ออกพลางเบือนหน้าหนี …ง่า -///- ผมก็อายเป็นนี่หว่า
“หึหึ … ฉันขอถามอะไรนายอย่าง”ขณะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าเดินหนี มือใหญ่ๆก็คว้าเอวของผมไว้แล้วดึงให้ร่างของผมเข้าไปชิดกับแผ่นอกกว้างของพี่โตโน่ แนบชิดชนิดที่ว่าผมรับรู้ได้ถึงการกระเพื่อมของแผ่นอกของร่างสูงด้านหลัง ความหนักบริเวณไหล่ทำให้ผมรู้ว่าพี่โตโน่เอาคางมาเกยบนไหล่ของผม ลมหายใจร้อนๆของเขาทำให้ผมเริ่มจะ …
คิดไกล =///=
“อะ อะไรฮะ?”ผมถามเสียงสั่นๆเพราะกำลังเขินอย่างสุดขีด! ถึงผมจะจีบพี่เขาด้วยวิธีหอมแก้ม แต่ไอ้การถูกใครมาคลอเคลียแบบนี้ผมก็ไม่เคยเหมือนกันนะ -/////-
“จะเป็นมั้ย…แฟนน่ะ”พี่โตโน่เดินอ้อมมายืนประจันหน้ากับผม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้ผมหน้าแดงแค่ไหน ทั้งร้อนผาวที่ใบหน้า ทั้งหัวใจที่เต้นรัว
คำถามนี้นั้น … มันใช่การขอคบรึเปล่า?
“พี่ชอบริทรึไง?”ผมใจกล้าเงยหน้าขึ้นไปยักคิ้วถามร่างสูงแบบกวนๆ พี่โตโน่ยักคิ้วกลับแบบวอนทีนก่อนจะยื่นใบหน้าเข้ามาจนจมูกของเราสองคน…แตะกัน
“ก็ … คงแบบนั้นล่ะมั้ง”
“นับหนึ่งถึงหนึ่ง ถ้านายไม่ตอบ ฉันจะเป็นคนตอบให้นายเอง”เป็นทางเลือกที่มีเวลาให้คิดมากเหลือเกิน นับหนึ่งถึงหนึ่ง - -
แล้ว … ผมควรจะตอบว่าอะไรดีล่ะ???
--------------
6.Talk
“จะเป็นมั้ย…แฟนน่ะ”ผมเดินอ้อมไปถามเจ้าเตี้ยที่กำลังหน้าแดงแจ๋ ไม่นึกว่าผมจะถามอะไรแบบนั้นออกไปใช่มั้ยล่ะ
แต่ที่ผมถามน่ะ … ผมคิดดีแล้วล่ะ
บางครั้ง … ผมอาจจะตกหลุมพรางของไอ้ตัวเล็กนี่ตั้งแต่วันแรกที่หมอนั่นหอมแก้มผมเล้วก็ได้นะ …
“พี่ชอบริทรึไง?”ริทเงยหน้าขึ้นมายักคิ้วหลิ่วตาให้ผมอย่างคนอวดดี ผมก็เลยยักกลับให้แล้วโน้มใบหน้าลงไปจนจมูกของเราชนกันเบาๆ ถึงปากจะเก่งแบบนั้นแต่หารู้ไม่ว่าหน้าตัวเองน่ะแดงจนมะเขือเทศเรียกพี่! ยังจะอวดเก่งอีก ทีตอนแรกล่ะใจกล้าดีจริง พอตัวเองเป็นฝ่ายถูกจู่โจมบ้างหมดฤทธิ์กลายเป็นลูกเจี๊ยบซะแบบนั้น
แต่เพราะแบบนี้ล่ะมั้ง … ผมถึงชอบเขาเข้าจริงๆ
“ก็ … คงแบบนั้นล่ะมั้ง”ผมตอบออกไปพร้อมยิ้มที่มุมปาก ริทเงียบไป คงกำลังคิดอยู่ว่าจะตอบยังไงดี ถึงผมจะไม่ได้รักเขาร้อยเปอร์เซ็น … แต่ตอนนี้หัวใจเกือบครึ่งของผมเป็นของหมอนี่แล้วนะ
หัวใจ … ที่ผมไม่เคยมอบให้ใครเลย
“นับหนึ่งถึงหนึ่ง ถ้านายไม่ตอบ ฉันจะเป็นคนตอบให้นายเอง”เป็นการคาดคั้นที่ทุเรศมาก แต่ผมก็ไม่อยากถูกปฏิเสธเหมือนกันนี่นา ไม่รู้ว่าเขาจะชอบผมน้อยลงมั้ย … ไม่รู้ว่าการที่ได้เห็นนิสัยที่แท้ของผมจะทำให้ริทเลิกชอบผมไปรึเปล่า
แต่ว่า … การที่ผมได้รู้นิสัยที่แท้จริงของเขา ทำให้ผมชอบเขาจริงๆซะแล้ว ~
“ .. ถ้าตอบว่าเป็น พี่โตโน่จะทิ้งริทมั้ยล่ะ? พี่โตโน่ไม่ได้รักริทสักหน่อย …ก็แค่ชอบ”ตัวเล็กนั่นถามเสียงไม่แน่ใจ ผมใช้มือเชยคางของเขาขึ้นมาให้นัยน์ตากลมสบกับดวงตาของผม ในแววตาคู่นั้นมันสั่นระริก มันเต็มไปด้วยความกังวลและความดีใจ
“ … มันก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะไม่รักนายสักหน่อยนี่”
“อะ .. อื้ม~”ผมตอบแค่นั้นแล้วจัดการประกบปากทันที ผมควานเอาความหอมหวานจากโพรงปากของเขา สองมือโอบกอดร่างเล็กๆไว้แนบอก ริทไม่ผละออกแต่ยอมให้ผมจูบแต่โดยดี ผมก็จัดการกับโพรงปากของคนตัวเล็กนี่ด้วยความโหยหา
ผมเคยสงสัย … ว่าทำไมผมต้องหงุดหงิดเวลาที่ริทเข้าใกล้คนอื่น
ผมเคยไม่เข้าใจ … ว่าทำไมผมถึงยอมช่วยเขาเรื่องเซนทั้งที่เราไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกัน
ผมเคยไม่รู้ … ว่าทำไมผมถึงคิดถึงแต่คนคนนี้
แต่ตอนนี้ … คำตอบทุกอย่างอยู่ตรงหน้าของผมแล้ว
ตรงหน้าของผม … คือคนคนเดียวที่หัวใจเกือบครึ่งของผมเป็นของเขา …
ผมถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิงแต่ยังไม่คลายกอดออก ริทหอบแฮกอยู่ในอ้อมกอดของผม ผมซุกใบหน้าลงไปที่ไหล่เล็กๆนั่นก่อนกระซิบเบาๆ
“ไม่นานหรอก … เชื่อฉันสิ”
ไม่นานหรอก … ที่คนคนนี้จะเป็นคนคนของนาย …
To Be Continue ….. Chapter 25
ความคิดเห็น