คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : Chapter 27 :: เกมส์ สตาร์ท [30%]
Chapter 27 :: เกมส์ สตาร์ท [30%]
7.Talk
“อาหารที่คุณสั่งอยู่ในครัว ฉันไม่รับประกันว่ามันจะอร่อยเหาะเหมือตอนซื้อมาใหม่ๆ”สาวใช้ผิวคล้ำของบ้านพี่เก่งเดินมาบอกฉันทันทีที่ฉันเดินเข้ามาในบ้านหลังจากออกไปข้างนอกมา
“ขอบใจ”ฉันกล่าวเสียงห้วน
“ทำไมวันนี้พี่เก่งกลับเร็วจังอะไอซ์ …เอ่อ เกรซกลับมาแล้วเหรอ?”เสียงหวานของคนตัวเล็กเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กร่างสูงที่อยู่ข้างกาย นัยต์ตาสวยที่ดูสดใสกระตุกทันทีที่เหลือบมาเห็นฉันซึ่งจ้องหน้าเขาเขม่ง
“ค่ะ พี่กันกินสเต็กกับเกรซมั้ยคะ? เดี๋ยวเกรซแบ่งให้”ฉันเอ่ยพร้อมส่งยิ้มให้ แต่รอยยิ้มของฉันก็เหมือนกระแสไฟฟ้าสะกิดให้พี่กันเผลอก้าวถอยห่างไปตามเคย
“พี่กันกินข้าวแล้ว เธออยากกินก็กินไปคนเดียว ..ไปกันเถอะครับพี่กัน”กลายเป็นไอซ์ที่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกระชากก่อนจะดึงข้อมือให้พี่ชายร่างเล็กกว่าเดินตามขึ้นไปชั้นบน ฉันยกยิ้มที่มุมปากอย่างไม่แยแสแล้วหันไปมองสาวใช้ที่อยู่ด้านหลัง
เธอกำลังมองตามทั้งสองด้วยแววตาแข็งกร้าว สองมือข้างตัวกำแน่นเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรสักอย่างอยู่
อะไรสักอย่างที่ว่า… คงไม่พ้นพี่กันสินะ หึหึ
“ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่”ฉันเอ่ยดักคอทำให้สาวใช้สาวตวัดสายตาแข็งๆมามองฉัน ฉันไม่หันไปสบตาเธอทำเพียงแค่กลอกตาไปมา
“ฉันคิดอะไร”
“ร่วมมือกับฉันมั้ยล่ะ?”ฉันถามออกไปแบบไม่ขยายความทำให้เธอขมวดคิ้วเป็นเชิงถาม
“กำจัดเขาซะ แล้วเธอจะได้สิ่งที่เธอต้องการ”
“กำจัดใคร”เกตเอ่ยถามหากแต่นัยน์ตาเริ่มฉายแววรู้ทันเกม ฉันมองเธอแล้วยิ้มแสยะ
“เธอไม่ชอบให้เขาอยู่ใกล้ไอซ์เพราะเธอชอบไอซ์ ทำไมฉันจะไม่รู้”คำพูดของฉันทำให้เกตหรี่ตามองอย่างพิจารณา
“ทำไมคุณต้องการกำจัดเขา”
“ฉันมีเหตุผลของฉัน เอาเป็นว่าเรามีจุดประสงค์ที่จะกำจัดคนคนเดียวกัน เธอจะร่วมมือกับฉันมั้ย”
“… หึ ตกลง ฉันจะร่วมมือกับคุณ”คำตอบของเธอทำให้ฉันหัวเราะในลำคออย่างพอใจ
ตอนนี้ฉันได้เกตมาเป็นพวกแล้ว
เธอต้องการกำจัดพี่กันเพราะเธอชอบไอซ์
ส่วนฉันต้องทำลายพี่กันเพื่อตัวฉัน … และฟลุค
เกมส์ สตาร์ท
---------------------
6.Talk
“แกอย่าพูดตัดกำลังใจแบบนั้นได้มั้ยวะ - -”ผมด่าไอ้กราฟในขณะที่พวกเราทั้งห้าคนนั่งกินข้าวอยู่ร้านอาหารใกล้ๆหอพัก
“ก็กูพูดตามที่คิดนี่หว่า กูเป็นนักสืบนะเว้ย!” นักสืบจับสืบชู้น่ะนะ ทุ้ย! = =
“เออ พ่อคนเก่ง นักสืบคนเก่ง เป็นเดือนแล้วแม่งยังสืบอะไรไม่ได้สักอย่างแล้วยังมีหน้ามาบอกว่าคงทำอะไรไม่ได้อีก ห่าเอ๊ย!”
“ก็เป็นแค่สายลับจับบ้านเล็ก จะให้กูไปสืบหาคนหายมันไม่ง่ายขนาดนั้นนี่หว่า อีกอย่าง เพื่อนริทโดนมาเฟียจับไปนะเว้ย! มีแต่ตายกับตาย แกจะเสี่ยงรึไง!?”
“แต่เซนเป็นเพื่อนริทนะครับ!”ไอ้ตัวเล็กที่นั่งข้างๆผมแย้งขึ้นด้วยเสียงมาดมั่น ไอ้กราฟหน้าเสียไปเล็กน้อยก่อนกะแอ่มเบาๆ
“โอเคๆ สรุปยังไงก็จะช่วยเซนให้ได้ใช่มั้ย?”
“ใช่ฮะ!”
“ก็ได้ๆ งั้นขอพี่เอาข้อมูลไปให้พ่อดูอีกทีแล้วกัน”สุดท้ายไอ้กราฟก็เอาชนะแฟนผมไม่ได้
แฟนผม … เอ่อ หมอนั่นแหละครับ - -;;
“สืบอะไรค่อยว่ากันได้ป่ะ? ถ้ามึงไม่กินกูกินนะไอ้กราฟ หิวเว้ย!”ไอ้ซิงโวยวายเสียงดังลั่นร้านเล่นเอาไอ้กราฟที่นั่งอยู่ข้างๆตระคุบปากมันไว้แทบไม่ทัน คนทั้งร้านหันมามองพวกเราเป็นตาเดียวสร้างความอับอายให้พวกผมจนไอ้แบงค์ที่ไม่ค่อยจะสนใจโลกยังสบถอุบ
“ปากมาก” พูดน้อยต่อยหนัก คำด่าไอ้แบงค์นี่โดนใจผมจริงๆ !
“ตัวเล็กไม่กินเหรอ?”ผมหันไปถามริท หมอนั่นพยักหน้าน้อยๆก่อนก้มลงตักข้าวในจานเข้าปาก
คือว่า ผมกับริทตกลงกันว่าจะเรียกกันและกันด้วยคำเฉพาะให้มันเหมาะแก่สถานะคำว่าแฟนน่ะ -///-
อืม …
คบกันมาเกือบอาทิตย์ ผมชักจะรู้ล่ะว่า ~
ผมรักหมอนี่เข้าแบบเต็มๆเปา !
To Be Continue …. Chapter 27 100%
ความคิดเห็น