คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2nd - TONO x GUN
:) Shalunla
Short Story – 2nd / TONO x GUN
Genre – คลายเครียด(อีกแล้ว)
Writer - ปั๊บไม่ใช่มนุษย์8?
Note – เนื้อเรื่องมึนๆงงๆหน่อยนะคะตอนแต่งอย่างเมา เหมือนจะเป็นฟิคต่อของ 1st แต่ก็อ่านแยกได้ไม่มีปัญหา
555555555555
13.10.xx
นัดกับพี่โตโน่
สวนสถาปัตย์ มหาลัย บ่ายสาม
ตัวหนังสือหวัดๆในสมุดเล่มเล็กในมือบอกไว้แบบนั้น ร่างเล็กวางมันกลับเข้าที่เดิมก่อนซุกหน้าลงกับหมอนกระชับผ้าห่มพันรอบตัวไว้ เพิ่งสิบเอ็ดโมงเองวันนี้ไม่มีเรียนรีบตื่นไปทำไมไม่มีกฎหมายข้อไหนระบุว่าวัยรุ่นไทยควรตื่นก่อนแปดนาฬิกาสักหน่อยแต่ถึงมีก็คงแหกกฎกันทั้งประเทศ เปลือกตาบางปิดลงบดบังดวงตากลมโต ผ้าม่านที่รูดปิดไว้อย่างดีทำให้แสงอาทิตย์ไม่สามารถสาดส่องเข้ามารบกวนสลีปปี้ไทม์ได้แต่ก็ดีเพราะแบบว่าโคตรง่วงไม่อยากตื่น
เมื่อคืนกว่าพี่สนจะยอมกลับก็ปาไปสามทุ่มมัวแต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมากวนเขาอยู่ได้ แต่เอาเข้าจริงนอนหลับตอนเกือบตีสาม มัวแต่คิดเรื่องพี่สนทั้งคืนแม่งออกแนวโรคจิตแต่มันหยุดไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงก็เลยปล่อยให้สมองมันแล่นตลอดคืน
แค่มาวุ่นวายในหัวยังไม่พอเสือกมาหลอกหลอนในฝันอีกของเค้าเฮี้ยนจริง อยากจะเสกหนังควายเข้าท้องนักนึกถึงรอยยิ้มหล่อๆนั่นแล้วหมั่นไส้ ดีนะพี่โตโน่นัดบ่ายสามไม่งั้นสภาพคงอุบาทว์กว่านี้
เอาเป็นว่าช่างหัวพี่สนก่อนตอนนี้อยากหลับต่อสุดตรีน อยากดูดีไปหาพี่โตโน่คนโก้เดี๋ยวแบกสังขารสะบักสะบอมไปหาโดนบ่นอีกว่าไม่ให้เกียรติรุ่นพี่ทั้งๆที่ตัวเองก็ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ออกมาเจอตลอด พูดถึงแล้วซึน
นอนเหอะ Zzzzz
[2nd]
เมื่อวานพี่สนนัดสยาม วันนี้พี่โตโน่นัดที่คณะสถาปัตย์ เออเยี่ยมความหรูหราช่างแตกต่างเหมาะสมกับอุปนิสัยคนนัดจริง
“เห็นพี่เป็นหน้าพ่อรึไง เจอกันทีนี่หน้าบูดชิบ” คนตรงข้ามเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงและหน้าตากวนประสาท กันกลอกตาไปมามองกองหนังสือและโน้ตบุ๊คตรงหน้า ขึ้นสองแถวกลับบ้านตอนนี้ทันไหม
“แล้วไมพี่โตโน่ไม่บอกก่อนว่าจะนัดกันออกมาทำงานอ่ะ” ว่าพร้อมหยิบหนังสือเรียนของคนเป็นพี่มาเปิดดูผ่านๆแล้วก็แทบอยากแทรกแผ่นดินหนี คือมันแบบควายตายมาก สถาปัตย์เกี่ยวห่าไรกับเศรษฐศาสตร์วะ รู้ว่าพี่โตโน่โง่นะแต่ไม่คิดว่าจะบรมโคตรขนาดนี้
คือตอนนัดไม่ได้ถามไงว่านัดมาทำไม ใครจะรู้ว่าพี่โตโน่จะนัดให้ออกมาทำรายงานแก้ไอให้ มันไม่ใช่ความผิดกันนะที่ไม่ยอมถาม มันผิดที่พี่โตโน่แหละอธิบายไม่เคลียร์ ไอ้เราก็เห็นว่าเป็นพี่หรอกเลยยอมออกมา รู้งี้นั่งดูสกู๊ปปี้ดูอยู่ห้องดีกว่า
“แล้วกันไม่ถามวะ” กระดกขวดเป๊ปซี่เต็มที่กับชีวิตขึ้นดื่มพอเป็นพิธี อันที่จริงคือจงใจจะกวนตีนกันเฉยๆ เจอกันทีไรชอบทำหน้าเหมือนไอ้สนปวดขี้ใส่ทุกที ได้ข่าวเมื่อวานไปเที่ยวกับไอ้สนเพราะแพ้พนันบอลแม่งไอ้สนเล่าให้ฟังว่ากันลั้ลล้าซะ ทีเขานัดออกมาหน่อยทำเป็นเบื่อ ลำเอียงมาก
“เอ้ากันผิดไง”
“ก็ไม่ผิดหร๊อก” ยังยืนยันว่าที่ขึ้นเสียงสูงคือตั้งใจจะกวนตีนกันแค่นั้นจริงๆ พอคนตัวเล็กกว่าส่งสายตาค้อนขอดมาให้ก็ถือว่าบรรลุเป้าหมาย รีบอ้าปากพูดในสิ่งที่ต้องการออกไปทันที “เอออย่าบ่นมากน่า ทำให้หน่อยดิรายงานสรุปอ่ะ ย่อไม่เป็น”
“โง่” ด่าเสียงแผ่วกับตัวเอง พี่โตโน่ได้ยินไม่ได้เดี๋ยวหาเรื่องกวนตีนอีก มือเล็กจัดการวางกระเป๋าสะพายไว้ข้างๆก่อนเอื้อมไปยกโน้ตบุ๊คมาตั้งตรงหน้า ขี้เกียจเสวนากับคนกุ๊ยต่อก็เลยตัดสินใจรีบๆทำให้มันเสร็จทันหกโมงเย็น ยิ่งเสร็จเร็วได้ยิ่งดีหิวข้าว
ดวงตาเรียวเล็กทอดมองเด็กน้อยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม มือยกขวดเป๊ปซี่ขึ้นดื่มอีกระรอก พูดไปใครจะเชื่อที่นัดมานี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้กันทำรายงานให้สักหน่อย คนบ้าอะไรจะโง่ขนาดทำรายงานเองไม่เป็นเรียนปีสามนะเว้ยไม่ใช่ปอสาม ที่นัดออกมาแค่อยากเจอเท่านั้นแหละไม่มีอะไรมากกว่านั้น ตอนออกปากนัดไปยังไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่านัดมาทำไม เพิ่งคิดข้ออ้างเรื่องทำรายงานได้เมื่อวานตอนเย็น
กันมันเรียนเก่งข้อนี้โตโน่รู้ ถึงอยู่คนละคณะแต่เพราะเขาสนิทกับสนก็เลยพลอยสนิทกับกันไปด้วย เจอกันบ่อยแทบจะทุกวันเพราะถ้าว่างก็หาเวลามาหาไอ้สนตลอด สิ่งที่น่าแปลกคือกันก็อยู่ด้วยเกือบทุกครั้ง อย่างที่รู้กันเด็กสถาปัตย์มักจะติสต์แดกซะส่วนใหญ่ แล้วคนกุ๊ยอย่างเขาจะเหลือเหรอ ระดับนี้อินดี้เรียกพ่อเลยนะ เพราะฉะนั้นการที่เขาจะชอบกันมันก็ไม่จำเป็นต้องหาคำตอบอะไรหรอก ติสต์อยู่แล้วไม่แคร์
หือ มองไม มีไรติดหน้าเหรอ ?
เออ ก็ผมชอบกันไง แล้วจะทำไม *ยักคิ้ว*
“เรื่องนี้ต้องย่อด้วยเหรอ ข้ามเลยได้ป่ะสั้นๆเอง” เสียงใสเรียกให้คนกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้สติ กันกำลังมองมาทางเขาด้วยใบหน้าบูดๆที่โตโน่เห็นจนชินตา ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงกระแนะกระแหนไปแล้วว่าทำไมทำหน้าบูดใส่พี่แต่ตอนนี้เอือมขี้เกียจจะด่า ร่างสูงรับหนังสือมาดูตามที่กันชี้ไว้ มันเป็นแค่ความรู้เสริมกรอบเล็กๆก็เลยตอบส่งๆไปว่าไม่ต้องเอาหรอกเอาแต่หัวข้อใหญ่พอ ซึ่งหัวข้อใหญ่ในหนังสือเล่มนั้นมีเป็นสิบๆเรื่อง
อันที่จริงไอ้การแก้ไอเนี่ยมันต้องทำชิ้นงานส่ง แต่พอดีไปก้มกราบแทบเท้าอาจารย์ประจำวิชานี้มาแล้ว อาจารย์ทนลูกตื๊อไม่ไหวก็เลยให้ทำรายงานแก้แทน ถือว่าโชคดีมากๆยิ่งกันทำให้อีก โอ๊ยฟินนาเร่สุดๆ
“ได้ทีแม่งสั่งใหญ่” บ่นอุบอิบแบบที่ตัวเองชอบทำแล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์ต่อ หมั่นไส้ที่โตโน่ว่ะใช้เขาทำงานตัวเองนั่งแดกเป๊ปซี่ แบ่งหน่อยไม่มีอ่ะงกสุด - -
อยากหยิบบีบีขึ้นมาทวิตแม่งจริงๆ ประจานให้โลกรู้ไปเลยว่าโดนพี่โตโน่ใช้ทำรายงานแก้ไอ ค่าจ้างไม่ให้สักบาทมัดมือชกให้ทำอีกต่างหาก เออแล้วยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าพี่โตโน่ผู้หญิงชอบตรึม ไม่รู้ชอบไปได้ไงโง่ก็โง่ ไร้ความรับผิดชอบ กวนตีน ขี้งก มีดีแค่หน้าตาแหละ แถมยังมีเรื่องบ่อยด้วย โอ๊ยแล้วเขามาสนิทกับพี่โตโน่ได้ไงวะ .. ไม่ดิ ต้องถามว่ามาสนิททำไมมากกว่า คนกุ๊ยกับคนเกรียนมาเจอกันประเทศคงได้เจริญตาย
โอ๊ย ไม่บ่นแล้วงานมันจะไม่เสร็จ #เพิ่งคิดได้
ว่าแต่ .. พี่โตโน่จะจ้องทำไม แม้งพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกเลยเนี่ย !
2 n d
“พี่โตโน่ พี่โตโน่ เฮ้ย! พี่โตโน่” ออกแรงเขย่าร่างของคนตัวโตกว่าเบาๆ เรียกแล้วเรียกอีกก็ไม่ยอมตื่นคาดว่าคงน็อคเพราะเป๊ปซี่ กันหน้ายู่มองคนที่ฟุบหน้าหลับคาโต๊ะด้วยความเหนื่อยใจ พี่โตโน่อะไรก็ไม่รู้นั่งจ้องเขาพิมพ์งานได้ไม่ถึงชั่วโมงหลับเฉยเลย
กันควักบีบีขึ้นมาดูเวลา ก็สมควรจะหกโมงครึ่งอยู่หรอกตอนนี้ท้องฟ้าอย่างมืด เริ่มพิมพ์งานให้พี่โตโน่ตั้งแต่บ่ายสามกว่า ไหนจะต้องอ่านต้องย่อมานั่งจัดหน้าทำหน้าปกคำนำสารบัญอ้างอิงอีกเนี่ยเพิ่งเสร็จ แล้วดูเจ้าของงานหลับหนีเฉยนิสัย
แต่แบบไหนๆก็ได้จับบีบีแล้วขออัพสเตตัสสักหน่อย ร้างมานาน (._.)
Recent Update
. 9UN4PA7 0 mins ago
พี่โตโน่กุ๊ยมาก ใช้ทำงานไม่ให้ค่าจ้าง olo.
(. P4P/PJTA70 -) 0 mins ago
Changed display picture
Pearany ¦ noans. 0 mins ago
Changed display picture
*fly* [- MYN4M3!$JE7D0 <3.] 1 mins ago
รักแฟน รักแฟน รักแฟน
SLOMOTION .
โดนเชี่ยโน่ใช้ทำรายงานแก้ไอเหรอน้องกัน 555555555
- LiT7lERITSiRiPh4Nid
เอ้าเมื่อวานมึงยังฟินกับพี่สนอยู่เลย
ไมวันนี้เสือกอยู่กับพี่โตโน่ได้วะ แหน่ะๆ 5555555
- - - @meenyjung
บอกพี่โตโน่ให้กูหน่อยว่าวันนี้เฮียหล่อมกา
กูเดินผ่านสวนของสถาปัตย์อะเลยเห็นพวกมึง :$
- /-1NVASION?\m/-\
น้องกันระวังโดนมันมอมเหล้านะ 555
patinnnnnnnnnnnnnnnnnn *
มึงงงงงงงงถ่ายรูปพี่โตโน่มาดูหน่อดิ
*หน่อย
INDYN4T #
น้องกันฝากบอกไอ้โน่หน่อย่าเงินสามร้อยมันยังไม่คืนพี่
แล้วก็จะบอกว่าดิสหน้ารักมากเลยจ้ะ -////-
น่าน .. เห็นชื่อพี่โตโน่หน่อยพากันทักเอาๆ เมื่อคืนก็เหมือนกันพออัพเตตัสบ่นว่าพี่สนทำห้องรกแม่งทักกันปานพ่อมีชู้ ส่วนใหญ่ฝากบอกพี่สนว่าหล่อมากอย่าลืมทานข้าวเย็นอย่าอาบน้ำดึกเป็นห่วงทั้งนั้นพูดถึงกูนี่ไม่มีหรอก แล้วเอ่อ ไม่ต้องสงสัยทำไมมีพินเพื่อนพี่โตโน่เยอะก็อย่างว่าสนิทกันเพื่อนพี่โตโน่ก็เลยขอพินไว้ ส่วนคนสุดท้ายนั่นก็เพื่อนพี่โตโน่เหมือนกันแต่เจ๊แกเพ้อไปเอง ดิสมันน่ารักตรงไหน ก็รูปนี้อ่ะ
(จิ๊กมาจากเว็บไซต์ของมหา’ลัย พอดีถูกยัดเยียดให้เป็นตัวแทนคณะไปร้องเพลง)
เฮ้ยเดี๋ยวนี่ไม่ใช่เวลาอธิบายดิ ตอนนี้ต้องปลุกพี่โตโน่ก่อนยุงเริ่มอาละวาดแล้วเมื่อไหร่จะตื่นสักที
“พี่โตโน่ววววววววววว”
“พี่โตโน่ตื่นนนนนนน”
“ไอ้ - พี่ - โต - โน่ !!!”
ผัวะ
ขี้เซาดีนักคนแบบนี้ต้องจัดขั้นเฮฟวี่ หนังสือเล่มไม่หนาไม่บางในมือน้อยๆถูกประเคนเข้ากลางกบาลของคนที่กำลังหลับสบายอุราจนสะดุ้งตื่น
“กันตีพี่ไมวะ” เมื่อตื่นเต็มตาก็หันไปแขวะใส่คนตีหน้ายุ่ง ไอ้กันแม่งนอกจากจะไม่สำนึกแล้วยังยืนถือหนังสือยิ้มหน้าแป้นอยู่ได้ แต่ช่างมันตอนนี้เจ็บหัวมากจนต้องร้องโอดครวญ นี่มันยิ่งกว่าโดนครูตบหัวเพราะหลับในห้องเรียนสมัยมัธยมอีก “อูย..ไอ้เหี้ยโคตรเจ็บแม่งสันเต็มๆ”
“กันเรียกๆดีแล้วพี่โตโน่ไม่ตื่นนี่หว่า”คนตัวเล็กตอบเสียงอ้อมแอ้มแอบสะใจเล็กน้อยแต่ไม่กล้าแสดงอออก มองพี่โตโน่ที่ทำหน้าเหยเกลูบหัวตัวเองแล้วไปๆมาๆก็เริ่มรู้สึกเอือม สำออยมากตีเบาๆเอง
“ไม่ต้องมาเฟคพี่โตโน่ เก็บของได้แล้วไปหาไรกินกันหิวแล้ว”
2 n d
สมชื่อกุ๊ย
“เฮ้ยเติมๆๆ” เสียงใครสักคนในกลุ่มโหวกเหวกโวยวายฟังดูก็รู้คงเมาแล้วเรียบร้อย กันนั่งตัวลีบทำหน้าเซ็งอยู่ห่างๆคนกุ๊ยที่ตอนนี้แลดูจะสนุกสนานมีความสุขเหลือเกิน คือที่บอกให้พามาหาไรกินคือหมายถึงข้าวอ่ะ พวกข้าวผัดก๋วยเตี๋ยวกะเพราก๋วยจั๊บอะไรเทือกนี้
ไม่ใช่ให้พี่โตโน่พาเข้าร้านเหล้า !
ก็สมชื่อกุ๊ยดีหรอกแต่ตอนอยู่กับกันเลิกกุ๊ยสักวันจะตายไหม พาแดกเหล้าเนี่ยนะมันใช่เหรอพี่โตโน่
โอ๊ยเบื่อออออออออออออออ.....................เล่นบีบีดีกว่า
Recent Update
. 9UN4PA7 0 mins ago
อยากกลับหอไปดูบอล - -
WTF 1 mins ago
เดี๋ยวตอบ
98?Donghae&Hyukjae 1 mins ago
พี่ทงอย่าทำร้ายน้องย๊อกดิกูโกรธนะเนี่ยกูโกรธนะ! yy #fiction
‘ TH3G4M-;7S$PC 1 mins ago
เออทำไรก็ไม่เคยถูกเลยไง ใครจะเหมือนคนนั้นล่ะ .
สิ่งแรกที่ต้องทำเวลาจับบีบีคือการอัพสเตตัส ใครจะสนใจไหมไม่รู้กูไม่สนกูจะอัพใครจะทำไมมีปัญหาอะไรไหมเคลียร์ ได้นะตัวต่อตัว สิ่งต่อมาคือดูช่อง Chat ว่ามีใครทักอะไรมารึเปล่า บางครั้งเบื่อๆพอบีบีสั่นก็ดีใจนะมีคนทักมา พอเปิดดูไอ้ห่าบอร์ดพินบ้างล่ะลูกโซ่บ้างล่ะขอเพลงบ้างล่ะถามนู้นถามนี่บ้างล่ะเห็นแล้วอยากจะทักไปด่ามึงบอร์ดทำป้าไรนักหนากูรำคาญ
- LiT7lERITSiRiPh4Nid 8.40PM
เอ้าเมื่อวานมึงยังฟินกับพี่สนอยู่เลย
ไมวันนี้เสือกอยู่กับพี่โตโน่ได้วะ แหน่ะๆ 5555555
ยังไม่กลับหออีกเหรอวะ
ไอ้ริทเจ้าเก่าเสือกอีกแล้ว อันเดิมยังไม่ได้ตอบแม่งเลย
. 9UN4PA7 8.40PM
ยังว่ะอยู่ร้านห่าไรไม่รู้พี่โตโน่แดกเหล้า ขข
*- -
- LiT7lERITSiRiPh4Nid 8.40PM
แล้วมึงไปไม
มึงแดกเหล้าไม่เห็นไม่ใช่อ่อ
. 9UN4PA7 8.40PM
ก็ตอนแรกแม่งบอกจะไปหาไรกินแถวๆตลาดหลังมไง
อยู่ดีๆพวกพี่ฟิวโทรมาชวน พี่โตโน่เสือกโอเคเฉย
กูเลยถูกสอยติดมาด้วยเนี่ย
มึงมาพากูกลับบที TOT
- LiT7lERITSiRiPh4Nid 8.41PM
โอยกูอยู่ร้อยเอ็ดสิไป่จั๊งได๋ล่ะบาทหนิ
ไอ้เหี้ยริทมึงพิมพ์อะไร กูคนสุพรรณนะ สุพรรณอยู่ภาคกลางไม่ใช่อีสานกูไม่รู้เรื่อง = =
. 9UN4PA7 8.41PM
กูขอซับด่วน -_______-
- LiT7lERITSiRiPh4Nid 8.41PM
เออช่างมัน แล้วมึงได้แดกข้าวยัง
. 9UN4PA7 8.42PM
ยังดิ นั่งกระดกโค้กจนกูจะอ้วกแล้ว
- LiT7lERITSiRiPh4Nid 8.42PM
มึงบอกพี่โตโน่ไปดิ
มึงพูดคำเดียวพี่โตโน่วางแก้วเหล้าแน่อ่ะเชื่อกูเฟอะ
. 9UN4PA7 8.43PM
อย่างพี่โตโน่เรอะจะวางแก้วเหล้าง่ายขนาดนั้น
- LiT7lERITSiRiPh4Nid 8.43PM
ซั่วอีหลี 555555555555555
เอาเป็นว่ายังไงพี่เขาก็แคร์มึงมากกว่าเหล้า เคปะ
มึงจัดการเอาเอง กูไปและพ่อต้อยเอิ้นซิแตกเข่า มีแฮงเด้อสู
คือมึงจะไปกูไม่ว่าเว้ย แต่มึงพิมพ์เหี้ยอะไรกูงงกูอ่านไม่รู้เรื่องภาษาอะไรของมึงเนี่ย กระแดะพิมพ์ไทยเป็นอีสานใครจะตรัสรู้วะไอ้เตี้ย
กันถอนหายใจเฮือกใหญ่ เห็นเตตัสพี่แก้มดราม่าเลยว่าจะทักสักหน่อยแต่หมดอารมณ์ เก็บบีบีใส่กระเป๋าเงยหน้ามองพี่โตโน่กับกลุ่มเพื่อนที่กำลังชนแก้วดูมีความสุขกับแอลกอฮอล์ในมือเจรงๆ พี่ฟิวพี่แบงค์พี่กราฟพี่หญิงอะไรเทือกนี้เฮฮาปาจิงโก๊ะไม่เป็นไรหรอก แต่พี่โตโน่ลืมไปรึเปล่าว่าพกกันติดมาด้วยยังมีหน้าไปร่วมวงกับชาวบ้านเขาอีก
ความรู้สึกเหมือนโดนพี่สนทิ้งที่ห้างเมื่อวานเลยว่ะ
ประเด็นตอนนี้คือหิวข้าวมากไง นอนยาวถึงบ่ายสองแล้วก็ตื่นมาหาพี่โตโน่เลยยังไม่ได้กินอะไรสักอย่างนอกจากน้ำเปล่าแก้วเดียว พี่โตโน่ใช้ทำงานก็ทำให้แล้วไม่มีเถียงสักคำ ขอให้พามาหาอะไรกินแค่นี้มันยากเหรอวะ พอจับเหล้านี่ไม่สนใจเขาเลย พี่โตโน่แม่งนิสัยไม่ดีโคตรๆ
ถามว่าน้อยใจไหม ... ก็ไม่ได้น้อยใจ แค่อยากให้สนใจกันหน่อยเป็นคนลากเขามาเองแท้ๆ
นั่นมันก็น้อยใจไม่เหรอ ?
เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่โตโน่ เป็นแค่รุ่นน้องมีสิทธิ์น้อยใจด้วยรึไง
ไม่ได้น้อยใจแล้วจะมานั่งประชดประชันทำไม ?
เออนั่นแหละ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กูน้อยใจ(ก็ได้วะ)
“น้องกันไมทำหน้างั้นอะ 55555555” พี่กบเดินเข้ามาทักกันที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่บนเก้าอี้ที่เลื่อนห่างออกมาจากกลุ่มโตโนเล็กน้อย คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงๆตามสไตล์ที่กบก็คุ้นเคยมันเป็นอย่างดี
“หิวข้าวอะพี่กับ พี่กบไปลากพี่โตโน่ออกมาให้กันหน่อยดิเนี่ยยังไม่ได้กินไรตั้งแต่เช้า”
“โหย กันไปบอกเองเหอะถ้าเป็นพี่มีหวังมันต่อยกลับพอดี”พี่กบว่าแล้วลากเก้าอี้ของโต๊ะใกล้ๆมานั่งลงข้างๆ มือใหญ่ส่งแล้วโค้กแก้วที่หกให้รุ่นน้องขณะที่ในมืออีกข้างยังถือแก้วเหล้าไว้ไม่ยอมวาง กันเบ้หน้าใส่แบบทำอะไรไม่ได้ พี่กบเป็นหนึ่งในเพื่อนของพี่โตโน่ผู้มีหน้าตาโคตรหล่อของโคตรหล่ออย่างที่ว่าดูดีกว่าคนกุ๊ยแบบพี่โตโน่เยอะแยะมากมายมหาศาล(อาจจะไม่ขนาดนั้นแต่กันพาลหรือใครมีปัญหา)
สงสัยเพราะความสมเพชเวทนาหรืออะไรสักอย่างพี่กบถึงได้มานั่งชวนกันคุยแบบนี้ อันที่จริงพี่กบเป็นคนคุยสนุกนะแต่กันกลับไม่ค่อยได้สนใจฟังเท่าไหร่ในเมื่อดวงตาเอาแต่มองตามใครอีกคนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เห็นแล้วหมั่นไส้พี่โตโน่ว่ะ สนุกมากป่ะนั่นเจอเพื่อนแล้วทิ้งน้องอะ
กบหัวเราะในลำคอ ร่างสูงมองสลับไปมาระหว่างรุ่นน้องกับเพื่อนรัก เห็นแววตากันแล้วขำ น้องกันมันจะรู้ไหมว่าตอนนี้ตามันไม่หวานแล้ว ตาโตๆนั่นมองปร๊าดเดียวก็รู้แล้วว่าเจ้าตัวคิดอะไรอยู่ แววตาแสดงอาการไม่พอใจแบบนั้นปิดยังไงก็ไม่มิด
มือใหญ่คว้าข้อมือของอีกฝ่ายแล้วดึงให้คนตัวเล็กกว่าเดินตาม ไม่ได้พูดอะไรมากแค่บอกว่า “ไปลากมันกลับได้แล้ว” ก่อนจะผลักเบาๆให้กันฝ่าวงล้อมของเพื่อนเขาเข้าไปหาไอ้โตโน่ได้สะดวก
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“พี่โตโน่กลับกันเหอะ”
ทำใจอยู่นานสองนานสามนาน สุดท้ายก็กลั้นใจโพล่งออกไปแบบนั้นเล่นเอาพี่โตโน่ชะงักมือที่กำลังส่งน้ำเมาในแก้วเข้าปากหลุบตาลงมามองกันพร้อมเลิกคิ้ว และไม่ต้องรอให้พี่โตโน่ถามอะไรก็จัดการพูดต่อทันที
“กันหิวข้าวอะ หิวมากด้วย”
“พาไปหาไรกินหน่อยดิ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“นะ”
.
.
.
.
.
.
.
.
. ฮรึก ... ถึงผมจะหล่อแค่ไหนแต่เจอแบบนี้ขอยอมแพ้สถานเดียว OTZ #เกี่ยวป้ะ #ไม่เกี่ยว
เจอลูกอ้อนแบบนั้นเข้าไปโตโน่คนโก้ก็หมดท่าสิครับ นี่เขาทำอะไรอยู่วะ กินเหล้าแล้วทิ้งกันไว้แบบนั้นได้ไงอะโคตรเหี้ยเลยคนห่าไร ร่างสูงวางแก้วลงบนโต๊ะ มือข้างหนึ่งเอื้อมไปกุมมือเล็กของอีกคนเอาไว้ขณะที่อีกข้างก็คว้าข้าวของของตัวเองขึ้นมาถือ ไม่ลืมหันไปบอกเพื่อนบอกฝูงพอเป็นพิธี
“เฮ้ย กูไปล่ะไว้เจอกันว่ะ”
2 n d
“หิวมากป่ะ”
ถามคนที่กำลังซัดผัดกะเพราเข้าปากเบาๆ กันเงยหน้าขึ้นมามองแต่ไม่ได้ตอบอะไร แก้มใสๆป่องออกเพราะมีข้าวอยู่เต็มปากจนคนถามต้องหัวเราะออกมาแบบช่วยไม่ได้ ยิ่งเห็นก็ยิ่งชอบ หัวใจเต้นโคตรแรงเลยตอนนี้กันทำไมชอบทำตัวน่ารักวะ
“แล้วจะไปไหนต่อป่ะหรือกลับหอเลย” พยายามชวนคุยด้วยน้ำเสียงปกติสุดๆ ถึงจะรู้อยู่เต็มอกก็เถอะว่าทำอะไรเอาไว้
.
..
“….”
.
แต่ก็เหมือนเดิม นอกจากการเงยหน้าขึ้นมามองกันก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาอีก
“เมื่อวานไปเที่ยวกับไอ้สนนี่ แม่งไม่มีชวนพี่อะ”
.
“….”
.
กันแม่ง .. งอนชัวร์
โอเค ก็ได้
.
.
.
.
.
.
“เฮ้ยเมื่อกี้พี่ขอโทษ” ก็ว่าจะไม่ขอโทษแล้วนะแต่แบบรู้สึกผิดมากๆ สุดท้ายก็เลยเอ่ยขอโทษไปแบบนั้นซึ่งมันก็ดูจะไม่ได้ผลเท่าไหร่เพราะคราวนี้กันไม่แม้แต่จะสนใจกันด้วยซ้ำ โตโน่ขยี้หัวตัวเองแรงๆ ถ้าไม่ใช่กันนะพ่อเตะกระเด็นไปแล้วสาบานได้
แต่นี่กันอะ .. ไอ้กันอ้ะ .. โตโน่เตะกันไม่ลง OTZ
“เฮ้ยอย่าเงียบดิ งอนไง”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพล้ง!
“อิ่มแล้ว” คนตัวเล็กจงใจกระแทกช้อนกับส้อมลงบนจานพลาสติกไร้ข้าวเสียงดังๆให้พี่โตโน่แม่งรู้ไปเลยว่าตอนนี้กันโคตรงอน เสร็จแล้วก็คว้ากระเป๋ามาสะพายพร้อมลุกพรวดพราดเดินหนีไปอีกทาง
“เฮ้ยยยยยย ลุงครับเงินวางอยู่บนโต๊ะนะ กันรอด้วย!” คนโดนทิ้งก็เก็บของวิ่งตามแทบไม่ทัน สภาพตอนนี้มันคนบ้าหอบฟางชัดๆทั้งกระเป๋าสะพายทั้งกระเป๋าโน้ตบุ๊คไหนจะหนังสือเรียนอะไรเยอะแยะอีก ก็พอรู้กันมันขี้งอน แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เคยหาวิธีดีๆมาง้อมันได้ ถามไอ้สนแม่งก็ไม่เคยบอก แล้วนี่โตโน่ต้องทำยังไงถึงจะง้อไอ้เปี๊ยกนั่นได้ ไปค้นกูเกิ้ลจะช่วยไหมก็ยังไม่รู้
คนโก้โคตรเครียด
ร่างสูงเร่งฝีเท้าให้ทันตัวคนตัวเล็กที่เดินจ้ำอ้าวนำไปไม่สนใจเขาเลยสักนิด มือสองข้างก็สาละวนกับการพยายามยัดของลงกระเป๋า ท่าทางกันจะงอนมาก โอเคผิดเองไม่เถียงแต่อย่าทำแบบนี้ดิไม่ชอบ คุยกันดีๆได้ไหมทำไมต้องเมินเขาด้วย
ขณะใช้สมองคิดหาคำพูดดีๆไปพูดกับอีกฝ่าย จู่ๆเนื้อเพลงบางท่อนของวงแอ๊บนอลมอลก็ลอยขึ้นมาในหัว เป็นเพลงที่โตโน่ร้องบ่อยเพราะประเมิณตัวเองแล้วว่าไม่ค่อยเพี้ยนเท่าไหร่ ก็ในเมื่อมันไม่มีทางเลือกก็คงต้องใช้ไม้ตาย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หมับ
ต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมหายโกรธ
ต้องทำยังไงเธอถึงจะยกโทษให้ฉัน
ถลาเข้าไปจับข้อมือกันเอาไว้ก่อนจะร้องเพลงท่อนฮุคไป เหมือนจะได้ผลเมื่อร่างเล็กชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินยอมยืนอยู่นิ่งๆ
อย่าทรมานโดยการไม่มองหน้ากัน
นึกว่าสงสาร คนรักกัน ฉันขอโทษ
ถ้าลองสังเกตดีๆคุณจะเห็นได้เลยว่าตอนนี้โตโน่คนโก้ของเราหน้าแดงเถือกลามไปถึงใบหู มือใหญ่ที่จับข้อมือของกันเอาไว้ก็ชุ่มเหงื่อ หมดมาดคนโก้เหลือไว้แค่โตโน่ผู้มีความประหม่าเต็มไปหมด
ก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ยอมรับว่าเคยร้องเพลงเล่นกีต้าร์กับเพื่อนๆแต่ไม่เคยร้องเพลงง้อใคร ยิ่งไอ้คนที่กำลังงอนเป็นคนที่เขาชอบด้วยแล้วมันยิ่งทำให้รู้สึกประหม่าแบบโคตรๆ ตอนร้องไม่กล้าแม้แต่จะมองว่ากันแสดงอาการตอบกลับมาแบบไหน ได้แค่เบนสายตาไปสนใจรถรานับร้อยคันข้างๆที่แล่นไปแล่นมาทั้งที่มันไม่ได้มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เขิน ตอนนี้โตโน่เขินมากมาก...
.
“ฮะ ... ฮ่าๆ 5555555555555555555555555555555555555”
แทบจะสะดุดก้อนหินเอาหัวโหม่งพื้นตาย อยู่ดีๆกันก็หัวเราะออกมาซะงั้น พอหันกลับมามองก็เห็นคนตัวเล็กอ้าปากหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง มือน้อยๆยกขึ้นมาแล้วชี้หน้าเขาพร้อมหัวเราะอีกระรอก
“กันหัวเราะอะไรวะ”
คนถูกถามกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้หวังจะให้เลิกขำแล้วพยายามตอบด้วยน้ำเสียงที่ยังสั่นไม่หาย “ก..ก็พี่โตโน่ .. ฮะๆ ...พี่โตโน่ร้องโคตรเพี้ยนเลยนี่นา 5555555555555555555555555” ไปๆมาๆก็กลั้นขำไม่ได้ ยิ่งเห็นหน้ายิ่งฮา หน้าพี่โตโน่บ่งบอกว่าเสียเซลฟ์โคตรๆ แต่แบบมันฮาอะ กันขอโทษนะแต่แบบฮาจริงๆ 55555555555555555555555555555555
“.....เลิกหัวเราะเหอะน่า” พี่โตโน่ปล่อยมือจากข้อมือเขาแล้วยืนเกาท้ายทอยตัวเองแก้เก้อ หน้าหล่อๆนั่นยังแดงไม่หายเลยเห็นแล้วอยากหยิกแก้มแรงๆสักสองสามที
“เลิกงอนยังอะ”
“อือฮึ”
“หายงอนแล้วจริงอะ”
“เอออออออออออออ”
“น่ารักมาก” ว่าพร้อมขยี้หัวอีกคนเล่นจนผมยุ่งไปหมดเรียกเสียงโวยวายจากกันได้เป็นอย่างดี โตโน่ยิ้มรับคำด่าก่อนออกวิ่งไปตามทางเท้าเมื่อกันทำท่าจะกระโจนเข้ามาบีบคอเขา ก่อนที่เสียงหัวเราะของคนสองคนจะดังขึ้นพร้อมๆกัน
“พี่โตโน่ววววววววววววววววววววววววว”
ร่างเล็กของกันกำลังวิ่งไล่พี่โตโน่ คนตัวสูงหันกลับมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วกับเหตุผลที่ทำให้รอยยิ้มกว้างปรากฏบนดวงหน้าหวาน กันหัวเราะเบาๆกับตัวเอง มุ่งความสนใจไปที่แผ่นหลังกว้างของคนตรงหน้า ไม่ได้สนใจเหล่ารถนับร้อยคันที่ยังเคลื่อนไหวอยู่บนถนนข้างๆ ไม่ได้สนใจผู้คนที่เดินสวนไปมาแล้วมองตามด้วยสายตาแปลกๆ ไม่ได้สนใจแม้กระทั่งลูกหมาที่ส่งเสียงเห่าตามหลังมา
.
.
.
.
.
.
.
.
เพราะตอนนี้กันสนใจพี่โตโน่ที่สุด
มาถึงขั้นนี้แล้ว.. ก็ยอมรับเลยแล้วกันว่ามีความสุขมากที่ได้ยิ้มได้หัวเราะไปพร้อมๆกับพี่โตโน่
มีความสุข .. โคตรโคตร
2 n d
.
โอย อยากจะนอนแม่งตรงนี้เลย เหนื่อนโคตรๆพี่โตโน่พาเล่นอะไรกินเรี่ยวกินแรงชิบหาย
“นั่งหอบเป็นหมาหอบแดดเลย 5555555555” เดินตามมาซ้ำเติมก่อนจะนั่งลงข้างๆ สภาพกันตอนนี้ไม่ไหวจะเอ่ย หัวยุ่งๆเหงื่อเต็มหน้าปากแดงๆนั่งหอบแฮกๆ ก็ได้ข่าวว่าวิ่งมาด้วยกันแต่เขาไม่แม้แต่จะรู้สึกเหนื่อย งี้แหละพวกไม่ชอบออกกำลังกาย
“พี่โตโน่แม้ง!” หันขวับมาแยกเขี้ยวใส่ แต่ก็ทำได้แค่นั้นเพราะไม่มีแรงจะพูดต่อ กะเพราไข่ดาวที่ยัดไปก็ดูจะย่อยสลายไปกับผนังลำไส้แล้วเรียบร้อย แล้วดูพี่โตโน่ดินอกจากไม่มีสามัญสำนึกไปซื้อน้ำมาให้น้องแล้วยังมานั่งหัวเราะเขาอยู่ได้ อย่าให้หายเหนื่อยนะเดี๋ยวบีบคอให้แม่งตายบนฟุตบาทนี่แหละ
เอ่อ ใช่ .. ตอนนี้กันกับพี่โตโน่นั่งพักกันอยู่บนฟุตบาท แต่ตรงนี้มันไม่ค่อยมีรถกับคนผ่านก็เลยไม่ต้องอายใครหน้าไหน
“อยากกลับยัง”
“อยากแล้ว ร้อนอะอยากอาบน้ำ”
“เดี๋ยวเดินไปส่ง”
หะ .. เดินไปส่ง เดินไปส่งหน้าหอตอนสี่ทุ่มเนี่ยนะ มันไม่ได้ใกล้เลยนะเว้ยพี่โตโน่พูดเหมือนหอกันแม่งตั้งอยู่ตรงหน้าจะได้เดินสามก้าวถึงอะ
“เรียกแท็กซี่ดิพี่โตโน่”
ได้ยินแบบนั้นโตโน่ก็หลุดเสียงหัวเราะก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สาวเท้าไปยืนตรงหน้าคนเด็กน้อยที่เงยหน้ามองเขาด้วยความงุนงง ร่างสูงยกยิ้มบางๆแล้วยื่นมือไปจ่อตรงหน้าอีกฝ่ายพร้อมเอ่ยถาม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“กันไว้ใจพี่ป่ะล่ะ”
.
.
.
.
.
เจอคำถามแบบนี้เล่นเอากันขมวดคิ้วมองคนอายุมากกว่าด้วยความงงโคตรงง ยังไม่รวมมือใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าอีก พี่โตโน่คิดยังไงวะถามแบบนี้ เมาเหงื่อรึไงหรือว่าประสาทกลับ ไปศรีธัญญาให้เขาเช็คสมองหน่อยป่ะเดี๋ยวกันออกค่ารถให้ = =
“ว่าไง”
โอ๊ยพี่โตโน่จะเร่งทำไมนัก กำลังประมวลส่วนได้ส่วนเสียอยู่โว๊ยใจเย็นดิ
“งั้นพี่เรียกรถให้แล้วกัน” เมื่อเห็นว่ากันไม่ตอบสักทีก็เลยคิดเองเออเองไปว่ากันคงยังไม่ไว้ใจเขาขนาดนั้น แม้จะผิดหวังหน่อยๆแต่ก็ไม่อยากจะบ่นมาก ตัดสินใจชักมือกลับแล้วทำท่าจะเดินไปโบกแท็กที่อย่างที่พูดจริงๆ
.
.
.
.
.
.
.
ส่วนกันเหรอ ก็กำลังคิดว่า...
โอ๊ย .. ไม่คิดแล้ว!
.
.
.
.
.
.
.
หมับ
“กันโคตรไม่ไว้ใจพี่โตโน่อะ ไม่ไว้ใจเลยสักนิด” ปากบอกแบบนั้นแต่มือที่จับกลับบีบแน่นเช่นเดียวกับริมฝีปากบางที่ฉีกยิ้มกว้างส่งให้คนตัวสูงกว่า โตโน่กระตุกยิ้มมุมปาก นึกอยากจะกระชากไอ้เปี๊ยกนี่มากอดแรงๆ บอกกี่รอบแล้วว่าอย่ามาทำน่ารักใส่แม่งไม่เคยฟังหรอก
“กลับหอกัน” แล้วก็เป็นกันที่ดึงพี่โตโน่ให้เดินตาม นิ้วเล็กๆสอดประสานกับนิ้วของอีกคนเอาไว้
ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วในเมื่อตอนนี้มีพี่โตโน่อยู่ข้างๆ ถึงวันนี้จะไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษแต่ก็มีความสุข ชอบตอนที่พี่โตโน่ยอมวางแก้วเหล้าลงแล้วเดินจูงมือเขาออกมาหาอะไรกิน ชอบเวลาที่พี่โตโน่ขยี้หัวกันจนผมยุ่ง ชอบที่พี่โตโน่ร้องเพลงง้อ ชอบทุกๆอย่างที่พี่โตโน่มอบให้ในวันนี้
ต่อให้ระหว่างทางจะมีหมากี่ตัวกระโจนเข้าใส่หรือจะมีโรคจิตสักกี่คนโผล่มากันก็มั่นใจว่าพี่โตโน่ไม่มีทางปล่อยมือเขาแน่ๆ เหมือนๆกับที่กันไม่ปล่อยมือพี่โตโน่ไปไหนหรอก
เพราะว่ามือพี่โตโน่น่ะ …………………………..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อบอุ่นที่สุดเลย
ขอบคุณธีม
.★ SHALUNLA ; T H E M E '
ความคิดเห็น