ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กาลครั้งหนึ่ง ซึ่งฉันเคย...แช่น้ำอาบแสงจันทร์
"...ันทรามา ้าลืมา เริระบำ .... สุริยานำ ้าหลับใหล สู่นิทรา...." สุรเสียแว่วหวาน้อัวานลาป่ามืมิ อาเป็นเพราะวามเียบสบอผืนป่าึทำให้สุรเสียแแผ่วเบาลับ้อัวานเ่นนี้ สาวน้อยเ้าอเสียสอส่ายสายาสีฟ้าอมเียวที่่อนแววุนไปรอบๆ ในะเียวันนั้น สอเท้าเปลือยเปล่าเหยียบย่ำเินรไปยับ่อน้ำริมผาที่สะท้อนเาพระันทร์วให่ึ่ำลัายแสอย่าาม ผมสีำสลวยอเธอยาม้อแสันทร์ลับแปรเปลี่ยนเป็นสีบรอน์ทอโยไม่ทราบสาเหุ หลัาที่รวสอบนแน่ใแล้วว่าไม่มีผู้ใอยู่โยรอบ สาวน้อยึ่อยๆปลเปลื้ออาภร์สีบริสุทธิ์ เผยให้เห็นผิวาวนวลที่น่าหลใหลยาม้อแสันทร์ มือบอบบารวบเส้นผมึ่เปลี่ยนสีอนึ้นเหนือศีรษะและใ้ไม้ายสิทธ์อินเพียหนึ่เียวปัมวยแทนปิ่นปัผม รอยยิ้มุนเผยึ้นบาเบาบนใบหน้าหวาน สอาพาร่าอรรลไปยับ่อน้ำเบื้อหน้าราวับะใ้ผืนน้ำเป็นอาภร์มิให้แมลร้ายมาล้ำลายร่าบริสุทธิ์
"ีริๆที่เลือมาแ่น้ำในเวลานี้" หลัาใ้ผืนน้ำบบัร่าาย น้ำเสียุน็ถูเอื้อนเอ่ยอย่าสนุสนาน
"เวลาเ่นนี้ ไม่มีใรอยู่บริเวใล้เียนี้อย่าแน่นอน แม้แ่สิสาราสั.ว์เอ พวที่ออล่ายามทิวา็ยัหลับใหลในห้วนิทรา ส่วนพวที่ออล่าในยามรารี เวลานี้ลับเ้ารัพัผ่อนันเสียแล้ว นี่สิ วามสบเียบที่แท้ริ" เปลือาล้อยปิล ื่ม่ำวามสบนี้อย่าสำราภายใ้สายน้ำและแสันทร์ ให้ร่าายที่เหนื่อยล้าไ้พัผ่อนในบรรยาาศที่าม
*พรืบ พรับ* !!!!!
ับพลัน! วาลมโเบิว้าเมื่อประสบับเหุาร์ที่ไม่าิ เสียแปลประหลาอสายลมปลุให้หิสาวื่นาภวั์ มือเรียวว้าอาภร์มาสวมใส่อย่ารวเร็ว สอเท้าพาร่าปราเปรียวฝ่าผืนน้ำไปหลบยัโหิน มือบาว้าไม้ายสิทธ์ที่นใ้แทนปิ่นปัผมออมาำแน่น ผมยาวสลวยถูปลปล่อยให้ลมาระทบผืนน้ำแผ่สยายรอบน วาู่ามอยสอส่อหาทิศทาที่มาอเสีย นระทั่พบับเาำที่ลอยทาบทับนผ่านไป ้านบน!!
"อะ..ไรัน" เสียแผ่วเบาเล็ลอออมาาริมฝีปา หลัาที่สาวน้อยเยหน้ามอหา้นำเนิเาำบนฟาฟ้า วาเบิว้า ่อนะ้อมอ 'สิ่เหล่านั้น' อย่าไม่วาา สิ่มีีวิที่ล้ายะอาศัยอยู่ในมหาสมุทร แ่ลับแหวว่ายอยู่ในธารอาาศเบื้อหน้าอเธอ
มหัศรรย์เสียริ! สั.ว์เหล่านั้นแลูไม่มีพิษมีภัย ้ำยัมีวามมหัศรรย์วนให้สสัยใร่รู้เป็นอย่ายิ่ แ่ถึระนั้น สาวน้อย็ยัถอยห่าออมาาบ่อน้ำอย่าแผ่วเบา ริอยู่ที่มันูไม่มีพิษมีภัยอะไร และไม่ไูุ้ร้าย้าวร้าว แ่หาไ้มีอะไรยืนยันไม่ ว่ามันะไม่มอเธอเป็นศัรูหรือเหยื่อ สิ่มีีวิทุนิย่อมมีวามหวาลัวและสัาิาารเอาีวิรอในัวเอ สิ่มีีวิที่พิเศษเหล่านี้็เ่นัน ารถอยลับออมาเ่นนี้ ือวิธีที่าลาว่าารไป่อรับสิ่ที่เราไม่รู้ัมานั
...อบาอย่า็สวยามน่าหลใหลเมื่อเรา้อมอ แ่อาไม่น่ารอบรอเมื่อเราไ้ลอใล้ิ...
"..ไว้พบันใหม่นะ.." เสียหวานเอ่ยอย่าุน หวัให้สายลมพัพาถ้อยำนี้ไปยัวาหลาหลายู่ในป่ามืมิที่ลอบมอเธอั้แ่ยามที่เธอเินออมาาบ่อน้ำ ไม่ว่ามันะเป็นอะไร สัวันเธอะ้อไ้รู้อย่าแน่นอน รอยยิ้มุนเผยึ้นอีรั้ ่อนที่ร่าอรรนั้นะอันธานหายไปับสายหมอยามใล้รุ่....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น