คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่1-2
ในะที่นที่อยู่้านอั้้อสสัย น้าในลับทรมานอยู่ับวามร้อนรุ่มวาม้อารนแทบาใ สายน้ำที่แพรททริเปิเพื่อับวามร้อนวาม้อารนั้นไม่ไ้่วยอะไรมาเลย ในใ็นึ่น่าอยาะสั่ประหารหิสาวที่นอนรอเาอยู่้าๆห้อนั แ่อย่าว่าแ่สั่เลยอนนี้แ่ให้เาเินรๆยัทำไม่ไ้ ไม่ว่าะ่วยัวเอ็แล้ว เอาน้ำเย็นมา่วย็แล้ววาม้อารอแพรททริายาิษัริย์ไม่ไ้น้อยลเลย รัน้ามมันับเพิ่มมาึ้น มาึ้น อนแรแพรททริั้ใะออไปหาไอริสแ่พอเปิประูไป็เห็นหิสาวรามท้วมนหนึ่เปิประูเ้ามาอาะเพราะหล่อนสนอสนใ้าวอที่วาอยู่ึไม่ทันสัเเห็นเา น่าแปลที่เาเห็นหิสาวที่รูปร่าอ้วนท้วนทันที่ะหมอารม์ลับมีอารม์พิศวาสมายิ่ึ้นไปอี ยิ่มอวาหวานหยย้อยนั่นแล้วแพรททริแทบอยาะลาหล่อนมาร่วมรัอนนี้เลยให้ไ้ ายหนุ่มหายใเ้าปอลึๆเพื่อระับอารม์ิบเถื่อนอัวเอมือหนาเลื่อนปิประูอย่าแผ่วเบาในใ่อนะเินเ้าไปท่ามลาสายน้ำอีรั้ในในึเฝ้าภาวานาอย่าให้หิสาว้านอไ้ยินเสียน้ำไหลหรือเปิประูเ้ามาเลย
แ่พระเ้าไม่เ้า้าเา หิสาวัสินใเปิประูเ้ามา เมื่อเปิออมาสายา็ปะทะับร่าอแพรททริที่เปล่าเปลือยลาสายน้ำ หิสายอ้าปา้าเพราะวามอึ้สุี
“ออไป”แพรททริะโนสั่หิสาวที่ยืนมอลึเสียั้วยภาษาบ้านเิ สายาม้อมอหิสาวอย่าับะินเลือินเนื้อ
“ะ”หิสาวสะุ้่อนะยมือึ้นมาปิาแล้วร้อถาม้วยวามไม่เ้าใ
“ันบอให้เธอออไป”เมื่อพูภาัวเอแล้วหิสาวทำท่าะไม่เ้าใแพรททริเลยเลือที่ะใ้ภาษาอัฤษแทน
“ุมีอะไรให้ัน่วยไหม”หิสาวร้อถามเมื่อถูะโนไล่มือเธอยัยปิาไว้อยู่แ่อนแรที่เธอเห็นเา นที่นั่อยู่ใ้น้ำัวสั่นอย่าน่าสสาร(นี่หล่อนล้าสสารแพรททริอัน)
“เธออยาะ่วยันั้นหรือ”แพรททริถามเสีย่ำสายาวามอไปทั่วร่าอหิสาวที่ยืนอยู่รหน้า ส่วนนที่ถูมอ็เอาแ่ปิหน้าโยไม่สนใไม่สิไม่มอนที่เินมายืนอยู่รหน้าเธอแล้ว
“่ะ”หิสาวพยัหน้าไปมามืออวบยัปิไว้แน่น หน้าาอเธอเห่อแเพราะวามเินอาย โยัีที่เธอปิหน้าไว้ไม่ั้นโนหาว่าหื่นแน่
“ั้นมานี่”
“ว้าย”หิสาวร้อเสียหลเมื่อแพรททริว้า้อมือหิสาวเอาไว้่อนะระาให้ิ่าวเินาเาไป เาทนไม่ไหวแล้ว ยิ่เห็นร่าอเธอแล้วเาอยาะปลปล่อยไปะเี่ยวนี้
พลั๊!!!
ร่าอเธอถูเหวี่ยลไปที่นอน่อนะถูแพรททริ่อมัวเธอเอาไว้ หิสาวมอ้วยวามะลึและหวา เธออยาะร้อรี๊ออัๆแ่ทว่าับร้อไม่ออ เธอทำัวไม่ถูเหุาร์มันรวเร็วเินไปแม้นิ่าวะัวให่ว่าผู้หิธรรมาทั่วไป็ริแ่เธอไม่สามารถิ้นรนหนีาารระทำอแพรททริรั้นี้ไ้เลย เรี่ยวแรที่วระมีลับหหายไปหมเพียแ่แพรททริุหน้าไปที่ออหอมรุ่นอเธอ มือหนายัำมืออหิสาวไว้แน่น าทีุ่มอมลิ่นหอมที่อยู่อออหิสาวนพอใแล้วแพรททริ็เลื่อนไปมอที่หน้าหิสาวที่บันี้มีน้ำาเออนอออมาเป็นสาย เพราะวามหวาลัว
“เธอบอเธอะ่วยัน เธอ้อรับผิอบในำพู”แพรททริระิบเสียแหบพร่า่อนะวูบไปที่ริมฝีปาสีส้มอมมพูนั้นทันที ลิ้นหนาวัิมทั่วริมฝีปาอหิสาวเมื่อหิสาวเผลอเาึสอแทรเ้าลิ้นเ้าไปในโพลปาหวานที่มีลิ้นอ่อนนุ่มหนีลิ้นร้อนๆเาอยู่ แพรททริไล่้อนลิ้นนุ่มนนมุม่อนะเี่ยวระหวัื่มวามหวาน
“อืม”แพรททริราออมาอย่าอย่าพึพอใ เาไม่นึเลยว่าหิสาวร่าอวบที่อยู่ใ้ร่าเาะหวานอย่านี้ เาผละาริมฝีปาอเธอ่อนะไ่ลมายัทรวอที่มีเสื้อัวหนาอพนัานในโรแรมพลาอยู่
แว!!!
มือหนาัารีเสื้ออหิสาวอย่ารีบร้อน อันที่ริเาพยายามแะแล้วแ่นที่สุสบายมา่อนอย่าเาพอมีเ็ส์แ่ละรั้เาแทบไม่้อทำอะไรเลยนอาโถมายใส่เท่านั้นเอ
“ไม่นะ”ิ่าวที่เผลอใเลิบเลิ้มไปับูบร้อออมา มืออเธอยมาปิทรวอที่ทะลัออมาาบราัวให่
“เอามืออะ”แพรททริสั่เสียั้วยวามหุหิ
“ไม่”หิสาวส่ายหน้าไปมาวาแสนหวานที่ใรๆ่าื่นมบันี้มีแ่วามหวาลัวและสับสน
“ันะบอเป็นรั้สุท้าย เอามืออะ”แพรททริบอเสียัแววาวาวโรน์
สายาับ้อไปที่ใบหน้าอหิสาวที่ส่ายหน้าปิเสธเา วามีน้ำใส่เอ่อ
ลออยู่ เาใเย็นไม่ไ้ อนนี้เาวนะระเบิอออยู่แล้วเาเห็นใหล่อนอยู่
แ่หล่อน้อเห็นใเา้วย ่วยไม่ไ้เธอเป็นนหาเรื่อเอ มือหนาเลื่อนลไป
ที่าเยือหิสาวแล้วเลื่อนมันลอย่ารวเร็วแ่ไม่ทันะหลุพ้นาอเธอ หิสาว็ร้อวี๊ว้ายออมาเสียั่อนะละมือาทรวอนุ่มให่
แล้วพยายามะับาเอเธอแทนแ่ทำไม่ไ้เพราะิร่าอแพรททริ
แถม่ะแถม อนหน้าิเอ็ าว่าลมิไ้่ะ 555555
ความคิดเห็น