คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : (Episode One) 400 Days Ago .
Episode One
400 Days Ago .
เขาว่ากันว่าอย่าทักคนที่ตายไปแล้ว ..
ถ้าไม่อยากให้ สิ่งที่มองไม่เห็น ตามคุณมา ..
ร่างสูงกำลังเดินออกมาจากบาร์ที่เขาทำงานได้ไม่กี่นาที .. วันนี้เขาต้องช่วยที่ร้านเก็บข้าวของที่เกลื่อนกลาดเพราะเมื่อคืนดันมีกลุ่มนักศึกษามาจัดปาร์ตี้และละเลงบาร์ที่เขาทำงานอยู่ไว้จนเละเทะทำให้เขาต้องอยู่ช่วยพนักงานคนอื่นๆทำความสะอาดอย่างเลี่ยงไม่ได้ .. ร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู .. อะไรกัน จะบ่ายโมงแล้วเหรอ ? เขาคิดว่าตอนนี้ สิบโมงกว่าเท่านั้นเอง ทำไมเวลามันเลื่อนไปเร็วจนเกือบบ่ายโมงแล้วละ ข้าวเช้าเขาก็ยังไม่ได้กินมัวแต่ช่วยคนอื่นเก็บของทำให้เขาลืมกินข้าวเช้าไปเลย ร่างสูงกระชับกระเป๋าสะพายกีต้าร์ของเขาก่อนจะเดินตรงไปยังร้านอาหารที่ตั้งอยู่ริมทางถนน ขายาวก้าวเข้าไปในร้านและสั่งอาหารสองสามอย่างที่อยู่ท้องไปจนถึงตอนเย็น เขาไม่อยากเสียเวลาออกมาซื้ออะไรอีกวันนี้เขาอยากจะนอนพักผ่อนยาวๆไปเลย.. ร่างสูงนั่งลงตรงมุมด้านในสุดของร้านพร้อมกับวางกระเป๋ากีต้าร์ของเขาลงข้างๆ ..ทันทีที่แม่ค้านำอาหารมาเสิร์ฟเขาก็รีบตักอาหารเข้าปากอย่างไม่รีรอ .. ผ่านไปไม่นานอาหารบนโต้ะถูกคนตัวสูงกินจนไม่เหลือ เขาเดินเข้าไปจ่ายเงินให้กับแม่ค้าที่เป็นเจ้าของร้านและเดินกลับไปหยิบกระเป๋ากีต้าร์ของเขาขึ้นมาสะพายก่อนจะเดินออกมาจากร้านอาหารไป ..
เสียงไซเรนของรถพยาบาลดังมาแต่ไกลทำให้ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะหันไปมองตาม เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูอีกครั้งและพบว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงกว่าแล้ว .. วันอาทิตย์ตอนบ่าย เป็นอะไรที่วุ่นวายเสมอ เขาคิดในใจพร้อมกับเดินต่อไป .. อีกไม่กี่ช่วงตึกก็จะถึงห้องพักของเขาแล้ว คนตัวสูงควงพวงกุญแจในมือพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี พรุ่งนี้เขาไม่มีงานที่บาร์เลยทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ .. ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบที่จะทำงานที่นั้นแต่เพราะวันนี้เขาใช้พลังงานในการช่วยเก็บร้านไปเกือบหมดแล้วและที่สำคัญเขาต้องการเวลาพักผ่อนหลังจากเลิกงานจนสว่างแบบนี้ด้วย ..
ผู้คนกำลังมุงดูนักข่าวและเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าล้อมตึก .. เกิดเหตุการณ์อะไรบางอย่างขึ้นที่คอนโดหรูแห่งนี้กัน ? ร่างสูงที่เห็นคนยืนมุงกันอยู่หน้าตึกหรูแห่งนี้ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปดูบ้าง .. เขาแทรกตัวผ่านผู้คนที่กำลังพูดคุยกันเข้าไปอย่างทะลักทุเล .. บุรุษพยาบาลกำลังเข็นเตียงผู้ป่วยที่มีร่างของใครบางคนนอนอยู่ .. ร่างของคนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยนั้นถูกผ้าสีขาวปิดอยู่ตรงกลางบริเวณล่างหน้าอกมีเลือดไหลซึมออกมาจนถึงผ้าสีขาวที่คลุมอยู่ .. ร่างสูงจ้องไปยังร่างที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยอย่างสงสัย.. แต่อยู่ๆก็มีกระแสลมแรงพัดเข้ามาทำให้ผ้าที่คลุมร่างที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเปิดออก เขายกมือบังกระแสลมที่พัดเอาเศษฝุ่นเข้ามาโดนใบหน้าก่อนจะหันไปมองที่เตียงผู้ป่วยที่มีคนนอนอยู่ ร่างเล็กที่อยู่บนเตียงหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักๆและแก้มขาวๆนั่นทำให้ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะเผลอจ้องมองเป็นเวลานาน ..
‘ น่ารัก ..’
คำพูดของร่างสูงที่พูดออกไปอย่างไม่ทันคิด
ทำให้ตอนนี้เขามีอะไรเพิ่มเข้ามาในชีวิตของเขาอย่างช่วยไม่ได้
......
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr ..
เสียงริงโทนดังขึ้นมาทำให้ร่างสูงต้องรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงอย่างรีบร้อน ..
‘ ว่าไง ? ’
‘ เฮ้ ! ปาร์คชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล ’ ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีหลังจากที่ร่างสูงกดรับสาย
‘ นายช่วยพูดกับคนที่อายุมากกว่าให้ดีกว่านี้ได้ไหมห้ะ ? ’
‘ โห่ พี่น้องกันแท้ๆ อย่าเครียดไปหน่อยเลยน่า .. ’
‘ ถ้านายเป็นพี่น้องที่คลานตามกันมาของฉันจริงๆน่ะนะ คิมจงอิน ’ ชานยอลแนบโทรศัพท์เข้ากับหูก่อนจะไขกุญแจเปิดประตูเข้าห้องพักไป
‘ ผมไม่เถียง .. ’ น้ำเสียงของปลายสายเบาลงทำให้ชานยอลคิดว่าจงอินต้องน้อยใจเขาอยู่แน่ๆ
‘ แล้วโทรมาหาฉันมีอะไร ? จะมาขอค้างด้วยหรือไง ? ’
‘ ถูกต้องครับพี่ ! ผมขอค้างที่ห้องพี่หนึ่งคืนนะ ..’
‘ โอเคก็ได้ .. ’ ร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับวางกระเป๋ากีต้าร์ของเขาลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ปลายสายกดวางไปแล้วหลังจากที่เขาตอบตกลงไปได้ไม่ถึงนาที ชานยอลเดินเตะกระป๋องน้ำอัดลมที่วางเกลื่อนอยู่เต็มพื้น .. นี่เขาไม่ได้ทำความสะอาดห้องมากี่เดือนแล้วนะ ? ชานยอลเดินเข้าไปในห้องครัวเขาหยิบถุงดำที่อยู่ในเคาท์เตอร์ออกมาก่อนจะเดินกลับไปยังห้องนั่งเล่นที่มีเศษขยะกองเต็มพื้นห้องอยู่ .. ร่างสูงไล่เก็บขยะที่กองอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่นเท่าที่จะเก็บได้ .. เศษกระดาษที่เขาใช้แต่งเพลงเมื่อสามเดือนที่แล้วถูกขยำเป็นก้อนและตกอยู่ข้างโซฟายาวตัวนี้เขาหาอยู่ตั้งนานแต่มันกลับตกอยู่ข้างๆโซฟาเนี่ยนะ ..
ก็อก ๆ ๆ ..
เสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้นทำให้ชานยอลที่กำลังไล่เก็บขยะในห้องนั่งเล่นต้องหยุดเก็บเศษขยะพวกนั้นก่อนจะเดินตรงไปยังประตูห้องพักของเขา .. คิมจงอิน นายมาเร็วกินไปหรือเปล่า ? เขาเพิ่งจะวางสายจากจงอินไปได้ไม่ถึงยี่สิบนาทีจงอินก็มาเคาะประตูห้องเขาซะแล้ว ปกติที่จงอินมาขอค้างด้วยเขาจะมาเคาะห้องเรียกชานยอลก็ช่วงค่ำๆหรือไม่ก็ดึกๆ แต่ทำไมวันนี้กลับมาเร็วกว่าทุกครั้ง ? ชานยอลส่ายหัวเบาๆก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องพักของเขาออก ..
‘ ทำไมมาเร็วกว่าทุ .. ’ ชานยอลหยุดพูดทันทีเมื่อตรงหน้าของเขา มีแต่ความว่างเปล่า .. ไม่มีคิมจงอิน ไม่มีใครยืนอยู่หน้าห้องของเขา ..
ชานยอลปิดประตูห้องพักของเขาลงทันที สงสัยจะเป็นพวกวัยรุ่นที่ชอบมาก่อกวนคนในคอนโดละมั้งที่มาเคาะห้องของเขาเล่น ร่างสูงเดินกลับไปในห้องนั่งเล่นก่อนจะหยิบถุงดำที่ใส่ขยะไว้ได้ไม่ถึงครึ่งเขานำถุงขยะไปกองรวมกับถุงขยะอื่นๆในห้องครัว .. เขาขี้เกียจที่จะเก็บขยะที่เหลือแล้ว ตอนนี้เขาเหนื่อยและอยากนอนมากๆด้วย ..
ชานยอลเดินบีบไหล่ของตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ .. น้ำจากฝักบัวที่กระทบลงบนหน้าของชานยอลทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย .. เขาทำงานติดกันมาหลายวันและก่อนวันหยุดของเขาดันมีกลุ่มนักศึกษามาละเลงบาร์ที่เขาทำงานซะเละทำให้เขาต้องช่วยพนักงานคนอื่นๆเก็บของในบาร์อย่างเลี่ยงไม่ได้ .. ชานยอลเอื้อมมือไปปิดน้ำก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูพันช่วงล่างของเขาเอาไว้ .. ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเช็ดผมของเขาไปด้วย ตอนนี้เขาใส่ชุดนอนของเขาที่เป็นเสื้อยืดสีเข้มกับกางเกงขายาวธรรมดาๆ .. ชานยอลไล่กดเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยๆอย่างคนไม่ค่อยสนใจอะไรเขาเปิดช่องรายการเพลงทิ้งไว้ .. ร่างสูงนอนเหยียดยาวบนโซฟาในมือของเขายังกำรีโมทโทรทัศน์ไว้แน่น .. เสียงเพลงที่คลอเบาๆทำให้ตาของชานยอลเริ่มหนักขึ้น .. ก่อนที่ชานยอลจะหลับไปเขามองไปยังห้องครัวและเห็นเงารางๆของร่างคนที่กำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ .. และเขาก็หลับไป
เสียงอะไรบางอย่างที่ดังอยู่ข้างๆหูของชานยอลทำให้เขาต้องลืมตาตื่นขึ้นมามอง .. ชานยอลหันไปหาต้นเสียงที่ทำเสียงดังรบกวนเขาอยู่ ..
‘ ไงพี่ ! ตื่นแล้วเหรอ ? ’
‘ อะไรของแกวะ .. จะเล่นเกมส์ก็เบาๆเสียงมันลงหน่อยสิ คนจะนอน.. ’ ชานยอลว่าก่อนจะปาหมอนอิงใส่ จงอิน ที่นั่งเล่นเกมอยู่บนโซฟาตรงข้ามเขา ..
เดี๋ยวนะ .. จงอินเข้ามาในห้องของเขาได้ยังไงก็ในเมื่อเขายังนอนหลับอยู่ ใครเป็นคนเปิดประตูให้จงอินกัน ? ชานยอลทะลึ่งตัวขึ้นมาก่อนจะจ้องจงอินเขม็ง
‘ พี่จ้องผมทำไม .. ถ้าผมแพ้นะผมจะโทษที่เลยคอยดู !’ จงอินพูดออกมาทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าออกมาจากหน้าจอโทรศัพท์
‘ จงอินนายเข้ามมาได้ยังไง ? ’
‘ อะไรของพี่เนี่ย .. ผมก็เดินเข้ามาไง ถามอะไรไม่คิด ’ ชายผิวสีแทนว่าก่อนจะวางโทรศัพท์ลงบนโต้ะและเดินเข้าไปหาอะไรที่พอจะทำให้เขาอิ่มท้องได้ในห้องครัว .. ทิ้งให้ชานยอลนั่งทำหน้างงอยู่คนเดียว .. เมื่อตอนบ่ายเขาอาจจะลืมล็อคประตูห้องจงอินเลยเข้ามาในห้องของเขาได้ .. ชานยอลพยายามไม่คิดมากเขาเดินเกาหัวเบาๆเข้าไปในห้องนอนของเขา
ร่างสูงเงยหน้ามองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่เขาซื้อมาติดอยู่ตรงพนังกลางห้อง .. ชานยอลเป็นคนชอบไปทำงานสายเพราะไม่รู้เวลาทำให้เขาต้องโดนตำหนิอยู่บ่อยๆ .. เขาเลยไปซื้อนาฬิกาเรือนใหญ่นี้มาติดกลางห้องซะเลยเขาจะได้ไม่ไปทำงานสาย .. เข็มสั้นของนาฬิกาชี้เลขสิบและเข็มยาวชี้ไปที่เลขเจ็ด สี่ทุ่มกว่าแล้วและเขาก็ยังง่วงและอยากพักผ่อนเหมือนเดิม .. ชานยอลล้มตัวลงบนเตียงนอนของเขา .. ร่างสูงนอนคว่ำหน้าลงพร้อมกับหลับตา เสียงจงอินกำลังคุยกับ ใครสักคน ดังข้ามห้องเข้ามาทำให้ชานยอลยากที่จะหลับตานอนได้ ไอ้เด็กคนนี้ จะโทรคุยกับแฟนก็คุยกันให้มันเสียงเบาๆหน่อยสิวะ คนจะนอน .. เขายกหมอนขึ้นมาปิดหูและพยายามข่มตาหลับให้ได้
‘ พี่เป็นแฟนพี่ชานยอลเหรอครับ ? ’ ชายผิวสีแทนถามออกไปหลังจากที่เห็นชานยอลเดินเข้าห้องนอนของตัวเองไปแล้ว
‘ หือ ? คุณถามผมเหรอครับ ? ’
‘ ก็พี่นั่นแหละ .. จะให้ผมไปถามใครละ ’ จงอินบอกด้วยน้ำเสียงเนือยๆพร้อมกับชี้ไปที่คนตัวเล็กที่ยืนทำหน้างงๆอยู่
‘ ผม .. เอ่อ .. ’ คนตัวเล็กเลี่ยงที่จะตอบก่อนจะเข้าไปหยิบถุงดำและเดินตรงเข้าไปเก็บเศษขยะที่เกลื่อนพื้นห้องนั่งเล่น
ชายผิวสีแทนมองไปที่คนตัวเล็กอย่างสงสัย .. ปกติเขาเห็นชานยอลอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดนี่แล้วทำไมวันนี้ถึงมี .. ผู้ชายตัวเล็กๆคนนี้เข้ามาอยู่ห้องพักกับชานยอลได้ละ ? แต่ก็ช่างเหอะ .. จงอินยักไหล่พร้อมกับเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ
‘ ผมจะนอนข้างนอกตรงโซฟานี้เอง พี่เข้าไปนอนกับพี่ชานยอลเถอะ ..’ จงอินหันหน้ามาพูดกับคนตัวเล็กที่ตั้งหน้าตั้งตาเก็บขยะบนพื้นในห้องนั่งเล่นอยู่
‘ ไม่เป็นไร .. ผมจะอยู่ข้างนอกนี่แหละคุณไปนอนในห้องนอนเถอะ ’ คนตัวเล็กบอกพร้อมกับส่งยิ้มหน้ารักๆให้กับจงอิน ..
จงอินยิ้มกลับให้คนตัวเล็กอย่างประหม่า .. อยู่ดีๆมายิ้มน่ารักๆใส่เขาแบบนี้ได้ยังไง ? ถ้าไม่ติดว่ามีแฟนแล้ว เขาต้องตกหลุมรักผู้ชายคนนี้แน่นอน จงอินเขกหัวตัวเองแรงๆไปทีหนึ่งก่อนจะเดินไปเปิดฝักบัวเพื่ออาบน้ำ ..
ชายผิวสีแทนล้มตัวนอนลงบนเตียงนอนกว้างข้างๆเจ้าของห้องที่ดูเหมือนว่าจะนอนหลับสนิทไปแล้ว .. เขาเดินออกห้องน้ำมาก็ไม่เจอใครแล้ว มีแต่พื้นห้องนั่งเล่นที่สะอาดแล้ว จงอินเดินไปในห้องครัวเขาก็ไม่เจอใครอีกเช่นกัน .. เขาเลยตัดสินใจเดินกลับเข้ามาในห้องนอนพรุ่งนี้จงอินต้องไปรับคยองซูที่สนามบินแต่เช้ามัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยแบบนี้มีหวังเขาได้ตื่นสายกันพอดี ..
‘ พี่ .. นอนยัง ? ’ จงอินที่พยายามข่มตาให้หลับอยู่หลายครั้งแต่เขาก็ยังไม่ยอมหลับสักที .. ทำให้เขาเลิกล้มความพยายามและหันหน้าไปเรียกชานยอลที่นอนอยู่ไม่ห่างจากเขามาก
‘ .. อะไรของแกวะจงอิน ’ ร่างสูงที่กำลังจะหลับสนิทแล้วตอบออกมาด้วยน้ำเสียงรำคาญ
‘ พี่อยู่กับแฟนแล้วทำไมไม่บอกผมก่อน .. ผมจะได้ไม่ต้องมารบกวนพี่กับแฟนเนี่ย เกรงใจนะรู้ปล่าว รู้ปล่าว ’ จงอินพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ .. และไม่ทันได้ตั้งตัวหมอนใบโตก็ถูกขว้างใส่ตัวเขา ชายผิวสีแทนหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะเงียบลงไปเมื่อชานยอลตอบออกมาว่า
‘ ฉันยังไม่มีแฟน .. และที่สำคัญฉันก็ยังอยู่คนเดียวเหมือนเดิม ..’
...............
:) Shalunla
ความคิดเห็น