ดวงหทัยแห่งชีค : สนพ.ซิมปลี้บุ๊ก เลิฟโนเวล

type="text/javascript">

ดวงหทัยแห่งชีค

โดย...รัชริล

 อย่ามาแกล้งไก๋น่า...ดูสิขี้มูกยังเลอะอกเสื้อผมอยู่เลย

เขาว่าดึงเสื้อให้เธอดูร่องรอยที่ทิ้งไว้

ปากบางเม้มแน่น หน้าคว่ำ ฉันวิ่งไปซบอกคุณหรือไง...ใครกันที่เป็นคนลากฉันให้เอาหน้าไปเช็ดกับอกเสื้อคุณ คนว่าค้อนตาแทบกลับ

ชีคอิรัมย์หัวเราะให้กับท่าทางที่เลิกไว้ตัวกับเขา เวลาที่เธอดูผ่อนคลาย สบายๆทำตัวสนิทสนมเป็นกันเอง ผู้หญิงคนนี้ยิ่งทวีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ

ผมเต็มใจและยินดีที่จะเป็นผ้าเช็ดหน้าคอยเช็ดน้ำตาให้คุณนะ คนหน้าเข้มว่ายิ้มๆเลิกวางมาดเช่นกัน ก้มลงจิบโกโก้อุ่นแก้ขัดเขินเวลาพูดหวานๆ

ปางนภัทรย่นจมูกเข้าใส่ ใครต้องการไม่ทราบ และฉันก็ไม่ใช่คนขี้แยด้วย

เสียงถอนใจดังๆ ดวงตาคมกลอกไปมา ผมนี่ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ เสียงบ่นพึมพำเบาๆ

นี่...ไม่ต้องทวงบุญคุณนะ...ถอดเสื้อคุณออกมาเลย ฉันจะเอาไปซักให้ มือบางกระดิกยิกๆ ปั้นหน้าตึง

ชีคอิรัมย์ยิ้มกว้าง ถามตาวาว แน่ใจเหรอว่าจะซักเสื้อให้ผม

ดวงตากลมฉายแววดื้อรั้นจ้องเขม็ง ก็...เออนะสิ

ชีคหนุ่มยิ้มกว้างออกไปอีก ธรรมเนียมปฏิบัติของสกุลมาห์จาบีน มีแต่เมียเท่านั้นที่จะซักเสื้อผ้าให้ผมได้...คุณจะเป็นเมียผมมั้ยล่ะ? คำถามทั้งรอยยิ้มดวงตาพราวเป็นประกาย ทำให้ดวงหน้าใสอึ้งงันไป

กลืนน้ำลายแก้คอฝืด ก่อนกระแอมเบาๆ บ้าสิ...ประสาทแล้ว...คุณนี่น่าจะไปเช็กประสาทมั่งนะ

คนถูกว่าหัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดี ดวงตาคมแพรวพราวส่งแวววาวลึกซึ้งหวานล้ำ

คงใช่...ตั้งแต่ที่มาชอบผู้หญิงอย่างคุณ ประสาทผมคงมีปัญหาอย่างที่คุณว่าจริงๆ

คำพูดเหมือนล้อเล่น แต่น้ำเสียงจริงจังนั่นทำให้ปางนภัทรอึ้งไปอีกหนจนคำพูด

...ชอบ...เขาบอกชอบเธออีกแล้ว...เขายังคงชอบเธออยู่หรือ ทั้งๆที่โดนหักหน้าไปเสียขนาดนั้น

ชีคอิรัมย์หันมาจ้องใบหน้าใสตรงๆ ดวงตาคมมองค้นคว้าเข้าไปภายในหน่วยตาคู่กลมใสของเธอ

มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ...ถามจริงๆเถอะปราง คุณเอาอะไรใส่ไว้ในโกโก้แก้วนั้น?

ปางนภัทรนิ่งงัน สีหน้าเขาไม่บอกว่าพูดเล่น...ทำให้เธอนึกถึงครั้งแรกที่พบกัน...วันที่เธอสะดุดขาตัวเองแล้วเทโกโก้ร้อนทั้งแก้วอาบเสื้อโต๊ปของเขา...และก็เป็นที่มาของการเริ่มต้นที่ทำให้เขาตอแยเธอมาจนถึงวันนี้

ดวงตากลมอึ้งงันไป คอแห้งผากจนต้องกลืนน้ำลายซ้ำ ดวงตาหวามล้ำค้นคว้าของเขาราวกำลังตกอยู่ในภวังค์ลึกสุดหยั่งทำให้หัวใจของเธอสะท้านสั่น ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มคู่นี้ช่างมีอำนาจลึกลับอย่างประหลาด

คุณมันบ้าไปแล้ว น้ำเสียงสะบัดว่า วันหลังไม่ต้องมาเช็ดน้ำตาให้ฉันอีกแล้วนะ ฉันไม่ต้องการมือหรืออ้อมอกของใครทั้งนั้น คนว่าผินดวงหน้าหนี เพราะไม่อาจต่อสู้ต่ออำนาจของสายตาคู่นั้นได้อีกต่อไป

ผมทนเห็นคุณร้องไห้ไม่ได้หรอกนะปราง...และถ้าคุณจะไม่ให้ผมใช้มือเช็ดน้ำตาให้

มือใหญ่จับคางเล็กนั่นหมุนมาหา ดวงตาคู่นั้นยังมองเธอด้วยแวววามลึกซึ้ง...

ดวงตากลมกะพริบปริบๆ แล้วก็ถูกดูดดึงด้วยพลังอำนาจมหาศาลเข้าไปในดวงตาคู่นั้น ใบหน้าคมโน้มลงมาหา สัมผัสอุ่นร้อนนุ่มนวลค่อยเลื่อนไล้ละมุนไปบนใบหน้า แค่เบาๆอ่อนโยนไปถ้วนทั่ว ก่อนจะมาหยุดอยู่เนิ่นนานที่กลีบปากบาง...และเล็มแผ่วเบาเหมือนขบกัดให้ใจจะขาดทีละนิด ก่อนจะตรึงประทับดูดดื่มเนิ่นนานเหมือนติดปีกให้ร่างบางเบาหวิวลอยสูงขึ้นไปบนอากาศ...หิมะโปรยละอองเล็กๆลงมาอีกครั้งก่อนที่เธอจะพริ้มดวงตาหลับลง แต่กลับไม่สัมผัสกับความหนาวเย็นเลยแม้แต่น้อย รอยจุมพิตนุ่มละมุนนั่นอบอุ่น ปกป้อง ล้อมเธอไว้ด้วยความแข็งแกร่งจากกายเขา เนิ่นนาน...เนิ่นนานกว่าเธอจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

ผมจะจูบซับน้ำตาให้คุณเอง

เสียงกระซิบแผ่วพร่า เหมือนว่าเธอยังติดอยู่กับความฝันอีกเนิ่นนาน


ดวงหทัยแห่งชีค จะลบในวันที่ 15 เมษายน 2553 นะคะ
พร้อมกับพบเรื่องใหม่

ภาคต่อของ

ปริศนาความรักหวามล้ำบนผืนทราย ได้ใน...

เงาเสน่หา มายาชีค