ศึกป่วนฟ้าสงครามมหาเวทย์ (ปี2008) (ปิดปรับปรุง)
อาจเป็นความจริงที่คำลวงเปรียบเสมือนกระดาษสีขาว ที่ใครๆ ก็สามารถแต่งแต้มสีสันให้กับมันได้ด้วยจินตนาการของตน ยิ่งมีความชำนาญเท่าใด ผลงานที่ออกมาก็จะงามเลิศเช่นนั้น...บทที่ 11 สาวสวยสุดสยิวกิ้ว 20 %
ผู้เข้าชมรวม
7,481
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ขออภัย ต้นฉบับหาย กำลังหาทางแก้ไขอยู่ครับ
เสียงลำนำบทเพลงแห่งความหวาดกลัว กำลังเริ่มบรรเลงขึ้นอย่างช้าๆ ด้วยฝีมือของใครบางคนซึ่งไม่อาจจะรู้ได้ จนทำให้ผู้ที่ได้ฟังบทบรรเลงขณะนั้นถึงกับเริ่มที่จะรู้สึกถึงความหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้าที่สดใสกำลังเริ่มที่จะเศร้าหมอง ดวงตาที่สดชื่นกำลังเริ่มที่จะพร่ามัว จิตใจที่เบิกบานกำลังอ่อนไหวไปทุกขณะอย่างช้าๆ ราวกับถูกสะกดจิต ทำไมกัน !!! ทำไม !! ทำไม !ฉันจึงรู้สึกหวาดกลัวขนาดนี้ ในหัวซึ่งมีแต่คำถามว่าทำไม ทำไม ทำไม อยู่เต็มไปหมดแต่ดูไร้วี่แววของผู้ที่จะสามารถตอบคำถามนี้ได้ อารมณ์ที่เริ่มจะรู้สึกได้ถึงความอำมหิต ความโกรธแค้น ความอิจฉาริษยา ความชิงชัง เริ่มเข้าครอบงำในจิตใจของมนุษย์ทุกเหล่า สงครามแห่งความหวาดกลัวกำลังเริ่มต้นขึ้นอย่างเงียบๆ จนยากที่จะมีใครสามารถปฏิเสธมันลงได้
ห้าร้อยปีก่อนคริตกาล โลกตกอยู่ใต้ความมืดของผู้ที่ไม่เชื่อซึ่งในพระเจ้า โลหิตสีแดงสดที่กำลังจะเปลี่ยนสายธารให้กลายเป็นทะเลเลือด เพราะอะไรกันมนุษย์ถึงอำมหิตได้ถึงขนาดนี้ นี่อาจจะไม่ใช่เพราะเสียงลำนำของบทเพลงที่บรรเลง แต่อาจเป็นเพราะตราบาปที่ฝังลึกอยู่ภายใต้จิตใจของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่า มนุษย์ ก็เป็นได้
ฟึ๊บ !! หนังสือที่ดูเก่าแก่ ถูกปิดลงพร้อมตะเกียงโบราณ จากผู้ที่อ่านมันเมื่อครู่ด้วยฤทธิ์ของความง่วง และบรรยากาศที่เป็นใจยิ่งนัก
ครั้นฤดูหนาวเริ่มย่างกรายเข้ามาเยือน หลังคาบ้านซึ่งกำลังเริ่มที่จะถูกปกคลุมไปด้วยหิมะจนขาวโพนไปทั้งหลัง จนทำให้เด็กหนุ่มถึงกับต้องหาผ้าหนาๆ มาห่มอีกชั้นเพื่อบรรเทาความหนาวเย็นจากลมฤดูหนาวที่แอบพัดเล็ดลอดเข้ามาทางรูเล็กๆ ของบานหน้าต่างอย่างช้าๆ ก่อนที่จะปล่อยเรื่องราวในวันนี้ให้กลายเป็นอดีตไปพร้อมกับความง่วงอีกครั้ง...
ผลงานอื่นๆ ของ เฮงธารากูล ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เฮงธารากูล
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น