ยังเป็นเพียงตัวประกอบ

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 12 ll ภารกิจ ??? rewrite

การเป็นนักเรียนในคลาส S นั้นไม่ง่ายเลยแต่มันก็ดีอยู่ไม่น้อยที่ทำให้ส่วนสูงสุดท้ายของเธอนั้นอยู่ที่ 180 หลังจบปีสามซึ่งถือว่ามาไกลจากโลกเดิมของเธออยู่มากเลยทีเดียวถึงจะว่าแบบนั้นแต่ส่วนสูงมาตราฐานของผู้หญิงที่นี่คือ 170 ดังนั้นการสูง 180 จึงไม่ใช่เรื่องอะไรที่พิเศษมากมายนักส่วนอีธานนั้นก็ยังสูงกว่าเธอประมาณสิบเซนเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

ถ้าให้พูดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาในช่วงสามปีนี้ละก็เป็นช่วงที่ไปสุดในทุกอย่างจริงๆไม่ว่าจะเป็นพลังเวทย์หรือกายภาพ และการออกไปทำภารกิจที่ได้อะไรกลับมามากกว่าของที่หายไปของเจ้าชายอีดิโก้แห่งเฟรเดลอย่างเช่นแผนที่ในการตามหาคำทำนายของโอโรเดที่มีข้อความสั้นๆว่า ' จงตามหาเศษเสี้ยวแห่งคำพยากรณ์ ' หรือการไปเก็บเด็กกลับมาคนหนึ่งมาด้วยหลังจากจบภารกิจ

" ยินดีต้อนรับกลับนะคุณวอลเลอร์ " ผู้อำนวยกล่าวเมื่อเห็นร่างอันคุ้นเคยเข้ามาในห้องพักของเขาพร้อมกับเอกสารรายงานภารกิจที่เขาให้ทั้งคู่ไปทำซึ่งมันก็ไม่มีอะไรมากนอกจากการปราบโจรและตามหาของที่มักไปอยู่ในที่ที่ไม่ควรอยู่ " มานั่งคุยกันก่อน ผมมีภารกิจระยะยาวให้กับพวกคุณ "

" ขอบคุณ " แคลร์ว่าพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของผู้อำนวยการคนเดิมที่ดูโทรมขึ้นเรื่อยๆทุกครั้งที่เข้าพบ

" นี่เป็นเอกสารที่เกี่ยวข้องกับภารกิจต่อไปของพวกคุณ มันเป็นภารกิจระยะยาวไม่กำหนดเวลาชัดเจนแต่ต้องทำให้เสร็จเร็วที่สุด " โรฮานว่าพร้อมกับส่งเอกสารไปให้กับทั้งคู่โดยเอกสารนั้นเกี่ยวข้องกับลายแทงในการตามหาคำนายของโอโรเดที่ทั้งคู่นั้นได้มาโดยภารกิจนั้นก็คือรวมรวมคำทำนายของโอโรเดที่กระจัดกระจายอยู่ในสถานที่ลับต่างๆบนโลกไม่ว่าจะเป็นทวีปมืดก็ดี ดินแดนเอลฟ์ก็ดี แต่ที่เลวร้ายที่สุดคือเมืองโบราณใต้มหาสมุทรที่เธอนึกไม่ออกสักนิดว่าจะไปหามันยังไง เธอไม่ใช่ปลาที่หายใจในน้ำได้

" ผมขอให้คุณเก็บทุกอย่างเป็นความลับจากทุกคนไม่เว้นแต่อาจารย์อาวุโสในสถาบันของเราก็ตาม หลังจากนนี้พวกคุณมีเวลาพักผ่อนหนึ่งเดือนก่อนที่จะเริ่มภารกิจและถ้าขาดเหลืออะไรสามารถบอกผมได้เสมอ " โรฮานกล่าวแล้วฉีกยิ้มให้กับลูกศิษย์ทั้งคู่ของเขาเพื่อให้กำลังใจ ความจริงแล้วเขาไม่อยากให้เด็กทั้งสองทำภารกิจที่ค่อนข้างเสี่ยงอันตรารายแบบนี้ เขาอยากออกไปทำภารกิจนี้ด้วยมากกว่า แต่เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ไม่ถูกต้องเกิดขึ้นในสถาบันที่ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของคนในหรือคนนอกทำให้เขาต้องส่ต่องงานนี้ไปให้ลูกศิษย์ทั้งสองของเขาแทนเพราะเขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ด้วยประสบการณ์ของทั้งคู่แล้วเขามั่นใจว่ายังไงทั้งคู่ก็สามารถเอาชีวิตรอดกลับมาได้

ทางแคลร์นั้นพอกลับถึงห้องก็อาบน้ำและนอนทันที ภารกิจที่แล้วเธอนั้นค่อนข้างสิ้นเปลืองแรงไม่น้อยในการที่จะควบคุมทุกอย่างที่ขึ้นเกิดไม่ให้กลายเรื่องราวใหญ่โตจนเป็นที่จับตามองของใคร ส่วนเรื่องภารกิจใหม่ที่ได้รับมาเธอขอโยนมันทิ้งไว้ข้างเตียง พักผ่อนให้เต็มทีแล้วค่อยว่ากันอีกทีเพราะสองสามปีนี้มันทำให้เธอรับรู้ว่าร่างกายของคนเรานั้นมีขีดจำกัดและมันไม่เท่ากันในแต่ละบุคคล

สิบชั่วโมงผ่านไปแคลร์ก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นหอมชวนฝันของอาหารมื้อเที่ยงที่น่าจะเป็นฝีมือของอีธานไม่ก็สมาชิกของคลาส S อย่าง โจชัว มิวเลอร์ เด็กชายที่ผู้อำนวยการพากลับมาหลังจากเธอขึ้นปีสองไม่นาน โจชัวมีอายุเท่ากับเทรย์เวอร์และอับบาสเธอเลยรู้สึกเอ็นดูเขาเป็นพิเศษพลังของโจชัวนั้นเป็นการควบคุมสภาพอากาศ ถึงจะบอกว่าเขาอายุเท่ากับเทรย์เวอร์และอับบาสที่จะเข้ามาเรียนในสถาบันอีกสามเดือนข้างหน้า เขากลับเริ่มเรียนก่อนแล้วโจชัวเริ่มเรียนตั้งแต่เข้ามายังสถาบันได้ไม่ถึงสามเดือน เด็กนี้ไม่ได้เรียนรู้เร็วหรือมีพรสวรรค์อะไรมากมาย ทุกอย่างที่เขาทำได้ล้วนเกิดจากความพยายามของเขาทั้งสิ้น 

เธอจัดการตัวเองอย่างรวดเร็วแล้วตามหากลิ่นหอมยั่วยวนที่โชยเข้าไปถึงในห้องก็พบร่างของโจชัวกำลังทอดปลาเนื้อขาวและซอสสำหรับทานคู่กันโดยมีอีธานนั่งอ่านหนังสือเฝ้าอยู่ตรงโต๊ะทานอาหาร หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่มันจะหายไปอย่างรวดเร็ว

" ตื่นแล้วหรอ ทำไมไม่หลับต่ออีกสักหน่อย " อีธานว่าขณะที่วางหนังสือในมือแล้วไปสนใจสมาชิกคนสุดท้ายของหอพักที่หย่อนตัวลงนั่งข้างๆเขา

" นายควรบอกตัวเองมากกว่านะ " แคลร์ว่าพร้อมกับจ้องไปยังอีกฝ่ายอย่างรู้ทัน ถ้าให้เดาตาคนนี้คงไม่หลับไม่นอนข้อมูลเกี่ยวของภารกิจย่อยทั้งคืนแล้วค่อยมางีบเอาช่วงใกล้สว่างเพื่อไม่ให้ร่างกายรับภาระหนักเกินไป

" ผมหลับแล้ว " อีธานว่า

" นั้นไม่เรียกว่าการพักผ่อนอีธาน " แคลร์กล่าวอย่างรู้ทันจากที่อยู่ด้วยกันมาว่าคำหลับของอีธานนั้นไม่ถึง 3 ชั่วโมงหรอก

" งั้นหลังจากมื้อนี้ผมจะนอนต่ออีกสักหน่อย " อีธาน

" อืม " แคลร์ครางรับพร้อมกับวางแผนเข้าไปอ่านหนังสือที่อีธานหอบขึ้นมาเมื่อวานในห้องของเจ้าตัวเพื่อเป็นการเฝ้าอีกฝ่ายไม่ให้ผิดความพูดด้วย อย่างน้อยก็ต้องทำให้อีกฝ่ายหลับไป 5 ชั่วโมงถึงจะดี

" ไม่ได้ลืมว่าตอนนี้ผมอยู่ด้วยใช่ไหมครับ " โจชัวกล่าวติดตลกหลังจากที่ฟังสองแฝดคุยกัน พร้อมกับจัดการราดซอสที่ทำเอาไว้บนปลาทอดแล้วนำขึ้นโต๊ะ เขาอดที่จะนับถือพี่อีธานจากใจไม่ได้จริงๆก่อนลงมือทำอาหารผมลังเลว่าจะทำเผื่อพี่แคลร์ที่หลับอยู่ดีไหม พี่อีธานก็บอกให้ผมทำเผื่อเลยว่าใกล้เวลาตื่นของพี่แคลร์แล้วและมันกจริงหลังจากผมลงมือไปจนถึงขั้นตอนท้ายพี่แคลร์ก็เดินออกมา

" พี่สาวไม่กล้าลืมพ่อครัวตัวน้อยของเราหรอก " แคลร์ว่าพร้อมกับมองจานอาหารที่จัดแต่งสวยงามราวกับพ่อครัวหลวงในปราสาทของเธอมาเองแล้วก็อดจะกล่าวชมอีกฝ่ายไปสักประโยชน์ไม่ได้ " ฝีมือพัฒนาขึ้นไปอีกแล้วนะ โจชัว "

" ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ " โจชัวกล่าวอย่างถ่อมตัวแล้วไปนั่งในที่ของตัวเองซึ่งทำมุม 20 องศากลับแคลร์และอีธาน

" ถ่อมตัวจังเลยนะ แล้ววันนี้ไม่เรียนหรอก " แคลร์

" ไม่มีครับ อาจารย์บอกว่าวันนี้มีประชุมเกี่ยวกับการรับนักศึกษาใหม่ในอีกสามเดือนข้างหน้า " โจชัวตอบ

" งั้นก็พักผ่อนเยอะๆ อย่าฝืนตัวเองให้มากเวลาพักไม่ได้มีมาบ่อยๆ " แคลร์

เมื่อทางชายหนุ่มอีกคนที่ได้ยินประโยคนี้ก็หน้ากระตุกเบาๆ เขาพนันได้เลยว่าแคลร์ไม่ได้พูดเตือนโจชัวแต่พูดเตือนและเน้นย้ำเขาเกี่ยวกับเรื่องการพักผ่อน ใครใช้ให้ผู้หญิงคนนี้เขาใจนิสัยของเขาดีขนาดนี้ ดูท่าเวลาที่เหลือเธอคงเข้ามานั่งเฝ้าเขาจนเขาหลับและบางทีอาจจะเฝ้าจนเขาตื่น

" เข้าใจแล้วครับ ว่าแต่พวกพี่เริ่มทำภารกิจตั้งแต่เมื่อไรกัน " โจชัวถามด้วยความสงสัย ตั้งแต่เขามาอยู่ที่สถาบันพี่แคลร์และอีธานนั้นออกไปทำภารกิจเป็นว่าเล่นทำงานห้าวันพักสองวันวนไปแบบนั้นมีช่วงที่เหมือนอยู่ประจำที่สถาบันบ้างแต่ไม่กี่เดือนต่อมาก็ออกไปใหม่

" หลังจากขึ้นปีสองมาประมาณสองสามเดือน " คราวนี้อีธานที่เงียบอยู่นานก็ตอบบ้าง

" อ่าา " โจชัวครางรับในลำคอแล้วจัดการเก็บจานที่ทานหมดแล้วทั้งสามใบไปทำความสะอาด ซึ่งพอหันกลับมาพี่ๆก็หายไปจากโต๊ะอาหารแล้ว ถ้าให้เขาเดาตอนนี้คงอยู่ที่ห้องของพี่อีธานทั้งคู่ เขาอิจฉาความสัมพันธ์ของฝาแฝดคู่นี้มากทั้งคู่นั้นดูเข้าอกเข้าใจกัน รู้ทันกัน คอยเป็นห่วงกันเสมอถ้าไม่ใช่ว่าทั้งคู่เป็นฝาแฝดกันเขาก็คงคิดว่าทั้งคู่นั้นเป็นคู่รักกันมากกว่า

" พักผ่อนเถอะ ฉันจะอ่านหนังสือเฝ้า " แคลร์ว่าหลังจากบังคับให้อีธานลงไปนอนบนเตียงแล้วนั่งลงข้างตัวอีธานแล้วหยิบหนังสือที่อีธานหอบกลับมาจากหอสมุดมาอ่านประกอบกับดุแผนที่ฉบับคัดลอกประกอบคู่กันไปด้วย ทางอีธานที่เห้นอีกฝ่ายมาเฝ้า(กดดัน)ก็หลับตาลงอย่างช่วยไม่ได้

เวลาผ่านไปไม่ครบกำหนดเวลาการพักผ่อนแคลร์กับอีธานก็เริ่มภารกิจย่อยทันที สถานที่แรกที่พวกเขาวางแผนจะไปตามหาคำทำนายคือป่าท้ายในโบราณสถานของเมืองครูอัสที่ห่างจากที่ตั้งของสถาบันไม่น้อยแต่ก็ยังอยู่ในอาณาจักรนิวเดน สำหรับภารกิจนี้ทั้งคู่เผื่อเวลาที่ใช้ในการทำงานค่อนข้างมากเพราะว่าแคลร์ต้องการให้งานจบก่อนการคัดเลือกนักศึกษาใหม่ของสถาบัน

เมืองครูอัสเป็นเมืองที่รถไฟสายหลักไฟหลักแล่นผ่านการเดินทางเลยต้องมีการปลี่ยนรถไฟสองรอบคือนั่งไปลงที่เมืองอาคาสแล้วต่อรถไฟอีกสายไปยังครูอัสการเดินทางนั้นกินเวลาไปเกือบครึ่งวัน สำหรับวันแรกทั้งคู่เลือกที่จะพักในเมืองก่อนที่จะเดินทางไปหมู่บ้านอาซัสที่อยู่ใกล้กับโบราณสถานมากที่สุดและดูเหมือนว่าพวกเขาจะค่อนข้างโชคดีที่มาช่วงเทศการพอดีเลยทำให้คนในเมืองค่อนข้างเยอะ สะดวกแก่ทำการบางอย่าง

" พวกเราต้องการห้องพักสำหรับสองคน " แคลร์แจ้งตวามต้องการของตัวเะอให้กับพนักงานโรงแรมในเครือของโรงแรมที่เธอและอีธานมักไปใช้บริการเวลาออกมาทำภารกิจ

" คือว่าห้องของเราเต็มทั้งหมดแล้วค่ะ ขอโทษท่านลูกค้าจริงๆ " พนักงานสาวพร้อมกับก้มหลบสายตาของลูกค้าที่มีหน้าตาระดับไม่ธรรมดาทั้งสองคน ตามจริงแล้วเธออยากให้ทั้งคู่พักในโรงแรมที่เธอทำงานมากแต่ด้วยที่ช่วงนี้เป็นช่วงเทศการทำให้ห้องพักในโรงแรมเต็มทั้งหมด

" ไม่เป็นไร " แคลร์ว่าแล้วจูงมืออีธานออกไปหาห้องพักที่อื่นซึ่งก็ได้ผลออกมาเช่นเดียวกัน ทั้งคู่เลยตัดสินใจไปเช่าห้องเล็กๆในบ้านของชาวเมืองอยู่แทนงานเทศการของครูอัสนั้นกินเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืนและวันที่พวกเธอมาถึงคือวันสามซึ่งมีงานประกวดสาวงามรอบคัดเลือกทำให้ผู้คนในแห่ไปชมที่ลานกลางเมืองจำนวนมาก

หลังจากที่เข้าที่พักจัดการข้าวของแล้วทั้งคู่ก็บอกเจ้าบ้านว่าจะออกไปเที่ยวงานเทศการจะกลับดึกหน่อยถ้ายังไงพวกเขาสามารถปิดบ้านได้เลยโดยไม่ต้องรอ สองร่างเดินตามถนนไปเรื่อยจนถึงพิพิธภัณฑ์ประจำเมืองที่ค่อนข้างเงียบเชียบด้านหน้ามีทหารประจำอยู่สองคน

" นี่พวกเจ้าทำไมมาเดินลับๆล่อๆแถวนี้ " ดูเหมือนจะมีทหารนายหนึ่งสังเหตุเห็นทั้งสองคนที่กำลังเดินมาทางพวกเขาซึ่งน่าแปลกมากเพราะเวลานี้ไม่ควรมีใครเดินมาแถวนี้

" คือว่าพวกเราจะไปงานเทศการแต่ว่าพวกเราหลงทางนะ " อีธาน

" หลงทาง ไม่ใช่ว่าพวกโรงแรมมันตั้งอยู่แถวๆงานเทศการหรอกรึ " นายทหารหลี่ตาด้วยความแปลกใจ

" คือว่าพวกเราจองโรงแรมไม่ทัน เลยต้องไปเช่าในบ้านของชาวบ้านที่ชานเมืองสำหรับพัก " อีธานตอบ

" เข้าใจละ งั้นเดียวข้าให้... " ไม่ทันที่นายทหารจะพูดจบร่างหนาก็ล้มลงไปพร้อมกับทหารอีกคน

" รีบจัดการ " แคลร์ส่งสายให้อีธานให้เข้าไปหาของพร้อมกับควบคุมจิตสำนึกของนายทหารทั้งสองเห็นเห็นภาพว่ากำลังเดินไปส่งนักท่องเที่ยวหลงทางและเฝ้าประตูต่อไปโดยที่ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น การที่เลือกทำแบบนี้แทนที่จะลอบเข้าไปทั้งคู่ก็เพื่อให้งานออกมาเงียบที่สุดเพราะการลอบเข้าไปสองคนนั้นไม่รับประกันว่างานจะเงียบและเสี่ยงกับการถูกปิดประตูตีแมว

ไม่นานอีธานก็ออกมาพร้อมกับของที่พวกเธอต้องการ แคลร์จึงทำการค่อยๆคลายเวทย์มนต์ออกในขณะที่ก้าวจากไปโดยเป้าหมายก็คืองานเทศกาลเพราะมันจำเป็นที่พวกเขาต้องมีพยานในการรู้เห็นว่าทั้งคืนนี้พวกเขานั้นเที่ยวอยู่จริงๆ

____________________________________________________________

ผ่านไปอีกหนึ่งตอนที่ไม่มีอะไรมากมายเป็นพิเศษและหวังว่ารีดทุกท่านจะชอบนะค่ะ ยังก็อย่าลืมเม้นและกดกำลังใจให้ไรท์ด้วย

ปล.เจอคำผิดแล้วอย่าลืมทักไรท์ด้วยนะไรท์ว่าครั้งนี้ตัวเองค่อนข้างเบลอเลย