คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Episode 04 : Japan vs Korea
Episode 04
: Japan vs Korea
พอซ้อมเสร็จทุกคนก็แยกย้ายไปอาบน้ำและลงมากินข้าวพร้อมกัน ฮารุที่พึ่งหายเลือดกำเดาไหลก็ถูกเจย์กับฮาแกนเรียกตัวไปคุยด้วย เดาว่าคงไม่บ่นเธอก็คงมีเรื่องอะไรซักอย่างแน่ โค้ชบอกว่าคุยได้แต่ต้องกลับมาทันเวลากินข้าวนะ
นั่นแหละ ตอนนี้เธอก็ออกมานั่งคุยกับเจย์กับฮาแกนข้างนอกแถวแม่น้ำ แค่นี้เธอก็ตกใจแล้วที่พวกเขามา ถ้ามากันทั้งทีมมีหวังเธอคงช็อคตายจริง ๆ แน่ เจย์ที่ไปกดน้ำมาให้โยนเข้ามือของเธออย่างแม่นยำ
“ จะว่าไป พวกนายมาแบบนี้แล้วโค้ชไม่ว่าหรอ ? ” ฮารุถามทั้งคู่อย่างสงสัย เพราะถ้าโค้ชรู้ว่าพวกเขาบินมาหาเธอที่ญี่ปุ่นมีหวังยังไงของก็ต้องห้ามเอาไว้อยู่แล้ว ขนาดเธอจะมาญี่ปุ่นโค้ชยังบอกว่าห้ามให้คนทีมรู้เด็ดขาด
แล้วสองตัวนี้มันรู้ได้ยังไงอ่ะ ?
“ ไม่อ่ะ ก็แอบบินมาโดยที่โค้ชไม่รู้ จะว่าได้ไง ” ฮารุที่ได้ฟังคำตอบก็ถึงกับสำลัก ฮาแกนตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ถึงเขาจะรู้ว่ากลับไปยังไงก็โดนบ่นแน่ ๆ ก็ตาม เขาก็ไม่แคร์แล้วเพราะสิ่งที่สำคัญตอนนี้คือต้องบอกเรื่องนั้นให้ฮารุรู้ ถ้าสายเกินไปมันอาจจะเป็นปัญหาที่ร้ายแรงก็ได้
“ เอ้อ ว่าพวกนายจะเรียกมาคุยเรื่องอะไรอ่ะ ? ”
“ อ๋อ งั้นเข้าเรื่องเลยนะ — อย่างแรกฉันขอถามเธอก่อน เธอรู้จักองค์กรโอไรออนรึป่าว ?” เจย์ถามพลางซดน้ำอัดลมไปด้วย “ องค์กรโอริโอ้ .... อะไรนะ ?”
พรูด ฮ่าๆๆๆๆ
ฮาแกนถึงกับน้ำพุ่งทันทีที่ได้ยินคำตอบของเธอ เจย์ที่รอฟังคำตอบของเธอถึงกับยิ้มแห้งให้กับความเอ๋อของเธอ ก็บอกว่าองค์กรโอไรออนไหงเปลี่ยนชื่อไปเป็นองค์กรโอริโอ้ เขาถึงกับต้องถามตัวเองว่า นี่หรอคนที่เรียกได้ว่าฉลาดที่สุดเวลาอยู่ในสนาม นี่หรอคนที่เป็นผู้เล่นที่ถูกคนเรียกว่าผู้เล่นอัจฉริยะ
“ โอเค เธอไม่รู้จัก ... แล้วรู้จักพวกสาวกโอไรออนรึเปล่า ”
“ ... หมายถึงพวกคนที่ชอบกินโอริโอ้อย่างนั้นใช่มั้ย ? ”
“ ฮ่า ๆๆๆ สุดยอดไปเลยฮารุ ” ฮาแกนที่ยินคำตอบของเธอถึงกับหลุดขำก๊ากออกมาเป็นรอบที่สองให้กับความเด๋อของเธอ ฮารุได้แต่ทำหน้างุนงงว่าตัวเองตอบผิดอะไร ก็สาวกโอริโอ้ก็ต้องชอบกินโอรอโอ้ไม่ใช่หรอ ?
“ อ่ะ งั้นจะอธิบายตั้งแต่แรกเลยนะ — องค์กรโอรออนเป็นองค์กรที่จัดตั้งเพื่อคอยช่วยเหลือเด็กยากไร้ทั่วโลกได้เล่นฟุตบอล แต่ว่า ... นั่นไม่ใช่เป้าหมายหลักของพวกนั้นหรอกนะ ” เจย์หายใจเข้าก่อนจะพูดต่อ “ เป้าหมายหลักขององค์กรนี้แท้จริงแล้วก็คือการสร้างผลประโยชน์ทางธุรกิจในด้านลบ โดยจะนำเด็กที่คัดเลือกตามข้อเสนอมาเป็นสาวกโอไรออน ”
“ ... และจะส่งตัวพวกนั้นไปเป็นผู้เล่นทีมชาติเพื่อไปทำลายคู่แข่ง หรือทำลายเพื่อนร่วมทีม — เธอพอจะเข้าใจใช่มั้ย ”
เจย์ถามฮารุที่ดูนิ่งไปพอได้ฟังจนจบ ตอนนี้เธอก็พอจะเข้าใจขึ้นมานิดนึงแล้วเรื่ององค์กรโอริโออะไรนั่น แต่ว่าพวกเขาจะบินมาหาเธอโดยที่ไม่บอกโค้ชง่าย ๆ แบบนี้เลยมันก็แปลกนะว่าไหม มันต้องมีเหตุผลมากกว่านี้แน่นอน “ นายจะบอกว่าในทีมอินะสึมะเจแปนมีสาวกของโอไรออน หรือจะบอกว่าทีมของเรามีสาวกโอไรออน หรือว่ามีคนในทีมโดนทาบทามให้เข้าร่วมองค์กรนี้ ? ”
“ ก็ถูกเกือบหมด ” ฮาแกนตอบ “ ตอนแรกทีมของพวกเราโดนทาบทามกันแทบจะทุกคน ฉันกับเจย์ก็โดนด้วยนะ แต่ทุกคนก็ปฏิเสธไปอ่ะนะ ”
เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็ต้องทำหน้าเครียดเมื่อเจย์เอ่ยประโยคสุดท้ายออกมา
“ .... ถ้าจำไม่ผิดเหมือนในทีมอินะสึมะเจแปนมีคนที่เป็นสาวกโอไรออนอยู่คนนึงนะ ”
—
หลังจากที่คุยเรื่องราวต่างๆ เสร็จเรียบร้อยแล้วฮาแกนกับเจย์ก็แยกตัวกลับไปนอนโรงแรมที่จองเอาไว้ ส่วนเธอก็แยกตัวกลับไปยังที่พักเพื่อไปอาบน้ำแล้วก็กินข้าวร่วมกับคนในทีม โชคดีที่ยังมีเวลาอาบน้ำเหลืออยู่เยอะพอสมควร ระหว่างที่อาบน้ำเธอก็พลันนึกถึงคำพูดของเจย์เข้า
“ .... ถ้าจำไม่ผิดเหมือนในทีมอินะสึมะเจแปนมีคนที่เป็นสาวกโอไรออนอยู่คนนึงนะ ”
แถมเจ้าตัวก็ยังไม่บอกว่าเป็นใครอีก แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงกันเล่า ! เธอส่ายหน้าไล่ความคิดออกจากหัวของเธอก่อนจะรีบอาบน้ำให้เสร็จไว ๆ จะได้รีบไปกินข้าวให้เสร็จ แล้วก็เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับแมตช์แรกที่ใกล้จะถึงในไม่ช้านี้ คิดอย่างนั้นเสร็จก็รีบถูสบู่อย่างรวดเร็วทันที
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝึเท้าของเด็กสาววิ่งตรงบึ่งมายังห้องอาหารด้วยอารมณ์ลั้ลลาชะชะช่า พอเธอเห็นข้อความจากคนในทีมเก่าของเธอที่ส่งมาหาเธอ แม้ส่วนมากจะบ่นไปแล้วประม๊ณ 80 เปอร์เซ็นต์ แต่ก็ยังมีอีก 20 เปอร์เซ็นต์ที่อวยพรเธอแล้วบอกว่าจะตามดูการแข่งทุกนัดอีกต่างหาก !
เพื่อนของเธอน่ารักที่สุด !
“ เฮ้ ! ฮารุจังมานั่งตรงนี้ ๆ ” อาสึโตะยืนโบกไม้โบกมือให้กับฮารุที่พึ่งมาถึงห้องอาหาร เธอรีบไปตักอาหารแล้วมานั่งด้วยทันที
โต๊ะของอาสึโตะประกอบไปด้วยฮิอุระ โกเล็ม ไฮซากิ แล้วก็ฮิโรโตะ ซึ่งที่นั่งข้างฮิโรโตะดันว่างอยู่ไม่รู้ว่าว่างเพราะบังเอิญหรือว่าจงใจกันแน่ เธอจึงต้องจำใจนั่งข้างบุคคลที่ทำเธอเลือดกำเดาไหลตอนซ้อมแข่งนั่น ส่วนขาเม้าท์ของโต๊ะก็น่าจะเป็นอาสึโตะกับฮิอุระ เพราะตั้งแต่ที่เธอเดินมายันนั่งลงพวกเขาสองคนยังคุยกันไม่หยุดเลย
สักพักเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรนุ่ม ๆ มาจับแก้มเธอ พอหันไปก็พบกับฮิโรโตะที่กำลังเอานิ้วโป้งเขี่ยบริเวณแก้มของเธอ แค่เขี่ยเธอก็พอเข้าใจ แต่ทำไมต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ด้วยเล่า ! ใบหน้าของเธอเริ่มขึ้นสีเมื่อเห็นหน้าของรุ่นพี่ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่กัดของเธอใกล้ขนาดนี้เป็นครั้งแรก
“ กินยังไงให้ข้าวไปติดแก้มฮะ ยัยบื้อ ” รุ่นพี่เอ่ยเบา ๆ พร้อมกับเอากำปั้นเขกหัวเธอ
“ ก็ใช้ปากกินไง หรือว่ารุ่นพี่จะใช้จมูกกินอ่ะ ”
“ คนบ้าที่ไหนเขาจะใช้จมูกกินข้าว ! ”
ทั้งโต๊ะถึงกับถอนหายใจให้กับทั้งสองคนนี้ ดีกันไม่ถึงนาทีก็ตีกันอีกแล้ว
✵
ไม่กี่วันต่อมาก็ถึงวันแข่งวันแรก ซึ่งรอบแรกญี่ปุ่นเจอกับเกาหลี การแข่งครึ่งแรกจบลงไปด้วยสกอร์ 1 ต่อ 1 แต่ก็สร้างความลำบากใจให้กับสมาชิกในทีมญี่ปุ่นเมื่อเอซสไตร์เกอร์ของทีมได้รับบาดเจ็บอย่างหนักบริเวณหัวเข่า โกเอนจิเลยไม่สามารถลงแข่งต่อได้
ครึ่งสองโค้ชเปลี่ยนให้ฮิโรโตะลงแทนโกเอนจิ พอลงไปก็เหมือนจะแข่งกับไฮซากิราวกับว่าทั้งสนามมีกันแค่สองคน เธอที่นั่งเป็นตัวสำรองก็ถึงกับคิ้วกระตุก รู้สึกว่าภาพที่เห็นมันจะคุ้น ๆ เหมือนตอนอยู่ทีมเก่าช่วงแรก ๆ
เหมือนแมทธิวกับเซนเลยแฮะ
และแล้วก็จบการแข่งขันโดยทีมญี่ปุ่นเป็นฝ่ายชนะอย่างสวย ๆ ลูกสุดท้ายที่ยิงแป็นท่าไม้ตายของฮิโรโตะกับไฮซากิที่ได้มาจากการแย่งบอลช่วงที่จะยิงประตูจึงทำให้เกิดเป็นท่าไม้ตายใหม่ที่มีชื่อเรียกว่า Penguin The god devil
ก็เพนกวินกับพระเจ้าอ่ะนะ เธอลองนึกว่าภาพเพนกวินที่เป็นพระเจ้าก็ถึงกับทำหน้าแหยงให้กับความคิดของตัวเอง ไม่น่าคิดเลย
พอฉลองอะไรเสร็จแล้วทุกคนก็แยกย้ายกลับห้องเหลือแค่ฮารุที่นั่งควงปากกาอยู่ที่ห้องอาหารอยู่คนเดียว เธอกำลังวิเคราะห์จากการแข่งขันวันนี้ว่าในทีมของเรามีใครที่เป็นสาวกของโอไรออน แต่ก็ไร้ประโยช์เพราะวันนี้ไม่มีใครทำตัวผิดปกติเลย
แต่ถ้าทีมเกาหลีเธอก็พอเดาได้ว่าใครเป็นสาวกโอไรออน ก็คนพวกนั้นเล่นทำตัวเด่นกว่าผู้เล่นทั่วไปเลยนี่
เธอเริ่มเกาหัวแกรก ๆ แล้วอยู่ดี ๆ ก็สะดุ้งขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบบริเวณไหล่ของเธอ ดีเท่าไหร่แล้วที่เมื่อกี้เธอไม่ได้ร้องจ๊ากออกมา เธอหันไปก็พบกับคุณฟุบุคิที่กำลังยิ้มให้เธอ
น ... นี่มันเจ้าชาย !
“ กำลังทำอะไรอยู่หรอ ? ” คุณฟุบุคิถามขึ้นแล้วลากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ เธอ ทำเอาเธอไปไม่เป็นเลย “ เอ่อ ... กำลังคิดเรื่องของคุณโกเอนจิอยู่น่ะค่ะ ”
ถ้าเธอบอกว่ากำลังคิดอยู่ว่าใครเป็นสาวกของโอไรออนมีหวังโดนถามจนตัวพรุนแน่ ๆ เพราะเธอก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้ลึกเท่าไหร่ “ แล้วเป็นยังไงบ้าง ? ”
“ ก็ ... อย่างแรกก็คือระหว่างที่คุณโกเอนจิกำลังจะลงมาอาจจะกระแทกกับฝ่ายตรงข้ามซึ่งมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คุณโกเอนจิจะบาดเจ็บเพราะเรื่องแค่นี้ ถ้าเขามองไม่เห็นนี่สิถึงว่าไปอย่าง ... ” ดวงตาของเธอเบิกโพลงพอพูดประโยคสุดท้ายจบ
“ ขอตัวเดี๋ยวนะคะ ! ” เธอรีบวิ่งออกไปข้างนอกแล้วคว้าโทรศัพท์กดเบอร์เพื่อนหัวเหลืองที่เธอคิดว่าเขาต้องให้คำตอบกับเธอได้แน่ๆ ไม่ถึงนาทีปลายสายก็รับแล้วตะโกนขึ้นมาเสียงดังทำเอาเธออุดหูแทบไม่ทัน
[ แชทมา ! ตอนนี้กำลังขี้อยู่ ติ้ด ... ติ้ด ... ]
เธอได้ยินดังนั้นก็หลุดขำออกมาเสียงดังเมื่อเพื่อนของเธอตะโกนออกมาโดยไม่อายอะไรทั้งสิ้น มือเรียวของเธอกดเข้าแอพแล้วเข้าไปในแชทของเพื่อนของเธอที่กำลังทำธุระหนักอยู่
เจย์ ได้ดูการแข่งวันนี้มั้ย ตอนที่แข่งกับเกาหลีอ่ะ : Haruinyourare
Jaysohandsome : ดูสิ อุตส่าห์ไปดูถึงสนามแข่งเลยนะ
Jaysohandsome : มีอะไรหรอ
คือฉันลองมาคิดดูแล้วตอนที่คุณโกเอนจิได้รับบาดเจ็บ : Haruinyourarea
มันดูไม่ปกติ นายคิดว่าไง : Haruinyourarea
Jaysohandsome : จะปกติได้ไงในเมื่อพวกนั้นซ่อนกระจกไว้ใต้รองเท้า
Jaysohandsome : คนอื่นอาจจะไม่เห็นแต่ฉันเห็น ฮาแกนก็เห็นด้วยนะ
นั่นไง ! : Haruinyourarea
กะแล้วว่าต้องมีอะไรผิดปกติ : Haruinyourarea
การแข่งต่อไปก็คงจะมีอีกสินะ : Haruinyourarea
Jaysohandsome : อืม อาจจะหนักกว่านี้ด้วย
Jaysohandsome : ระวังตัวด้วยละกัน ฉันรู้ว่าเธอดูออกอยู่แล้วล่ะ
Jaysohandsome : แมตช์ต่อไปอาจจะอยู่ดูเป็นแมตช์สุดท้ายแล้วนะ เพราะพวกฉันก็ต้องไปแข่งเพื่อเป็นตัวแทนของทีมอังกฤษเหมือนกัน
อื้ม โชคดีจ้า จะรอดูถ่ายทอดสดนะ : Haruinyourarea
“ ฮารุ ? ” เสียงผู้ชายที่ดังขึ้นข้างหลังของเธอทำเอาเธอตกใจจนเกือบทำโทรศัพ์ตกพื้น อิชิโฮชิ มิทสึรุ ที่เห็นเธอนั่งเล่นโทรศัพท์ก็กะว่าจะมาทักทายแต่ไหงเธอดันตกใจเขาซะได้
“ อิชิโฮชิคุง เองหรอ ตกใจหมดเลย ” เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก “ เรียกมิทสึรุเฉย ๆ ก็ได้นะ ”
“ เอ๋ — ได้หรอ ? ” เธอถามเขาอย่างสงสัย เธอถนัดเรียกเขาว่าอิชิโฮชิมากกว่ามิทสึรุอีกนะ เขาก็เรียกชื่อต้นของเธอด้วยนี่เนอะ จริง ๆ ทุกคนในทีมก็เรียกชื่อต้นของเธอทุกคนยกเว้นคุณคิโดที่เรียกเธอว่าเซนโซ
“ งั้น มิทสึรุคุงช่วยเรียกฉันอย่างงี้ได้มั้ย ” เธอหันไปพร้อมกับจับไหล่ของเขา แล้วจ้องหน้าด้วยสายตากดดันปนกับขอร้องเล็กน้อย เขาพยักหน้าลงราวกับบอกว่า ตกลง
“ เรียกฉันว่า ฮารุคนสวยหน่อยสิ ถ้านายเรียกฉันจะเลี้ยงขนม ! ”
Tbc .
ความคิดเห็น