ลำดับตอนที่ #21
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 20 : ห้องไหน?
“อนเย็นแวะุปเปอร์มาเ็่อนลับันนะรับ” ผมเอ่ยวนหมอวิน เมื่อเราทัู้่ึ้นนอนบนเียเรียบร้อยแล้ว ว่าทุนะยอมลับ ว่าะเลียร์อเสร็็ล่วเลยเ้าสู่วันใหม่
“เอาสิ” ุายหมอไม่ัว่าผมะไปื้ออะไรทั้ที่เพิ่ไปมาเมื่อสอวัน่อน เพียแ่อบรับสั้นๆ ่อนพลิัวหันมาทาผม มือสอเ้ามาอเอวแล้วึให้เ้าไปนอนิ ผมเริ่มินับารนอนแบบนี้ึไม่ใ ุัวเ้าหาออุ่นแ่โยี
“นิว”
“รับ” ผมเยหน้าึ้นมอ หมอวินทำหน้าเหมือนำลัิอะไรอยู่ เรียผมแล้ว็เียบไป
“นายรู้ไหมว่าเท็นอบนาย”
“รู้รับ” ผมพยัหน้า ผมรู้มาั้นานแล้วว่าเท็นอบผม
“รู้อย่านั้นเหรอ รู้แล้วทำไมยัเ้าใล้ ปล่อยให้มันออยู่ไ้ ิอะไรอยู่” หมอวินพลิัว้วยวามเร็ว วูบเียวผม็ลไปนอนอยู่้านล่า มีหมอวินร่อมทับอยู่ แววาุายหมอราวับมีประายไฟแลบแปลบปลาบออมา
“ไม่ไ้ิรับ เอันรั้แร็ถูะา ไม่ไ้เม่นันไม่ไ้เลียัน” ผมสบาับาวาวๆ ู่นั้น
“นี่วนันใ่ไหม” หมอวินหรี่าลทำหน้าเหมือนอยาับผมฟาเ็มที ผมเลย้อรีบส่ายหน้าปิเสธ
“เปล่าวนรับ หมอวิน็ถามให้ัๆ สิรับ มาถามว่าเท็นอบผมไหม ผม็้ออบว่าอบ ไม่อบะสนิทันหรือรับ”
“สนุไหมหมานิว รู้ว่าันหึเอาให่นะ”
“หมอวินหึริๆ ้วย โอ๊ะ!..” ผมเผลอยนิ้วึ้นี้หน้าหมอวิน เลยโนุายหมอับนิ้วเ้าให้ มันไม่เ็บรับ แ่มันนลุ ผม็อธิบายวามรู้สึไม่ถูเหมือนัน
“หึ็บอผมีๆ สิรับ ผมะไ้อธิบายให้ฟั ไม่เห็น้อฝืนใทำอะไรที่ัวเอไม่อบเลย” ผมหมายถึเรื่อที่หมอวินวนนไม่สนิทมาที่ห้อ
“บอนายไป็เท่านั้นหมานิว นายมันใีเินไป สู้ันัารเอีว่า”
“หมอวินิมา เท็นไม่ไ้ิอะไรับผมหรอรับ เราแ่สนิทันามประสาพี่น้อ”
“หึ น้อที่ไหนมอพี่แบบนั้น อย่า..” หมอวินีหน้าผาผม เมื่อผมอ้าปาะ้าน
“ลับวัิเหมือนัน เราเห็นเหมือนันว่าไอ้เ็นั่นิอะไรับนายแน่ๆ “
อ่า..ที่หมอวินวนหมอวัับหมอลมา้วย็เพราะเหุนี้เอหรอหรือ ไปันให่แล้ว ไหนเาว่านเรียนหมอไม่มีเวลาว่า ทำไมแ่ละนว่าันั ถึับมานั่วิเราะห์เรื่อไม่เป็นเรื่อ
“เท็นไม่ไ้อบผู้ายรับ” ผมยัยืนยันำเิม ผมรู้ัเท็นมาั้นานถ้าเท็นอบผมริ็น่าะีบไปแล้วสิ ะมาีบอะไรเอาป่านนี้
“แล้วันอบผู้ายเหรอ ไม่เยนึพิศวาสใรเลยนอานาย” หมอวินอาไม่รู้ัว แ่ที่พูออมาเล่นเอาผมยิ้มไม่หุบ
“ผม็อบหมอวิน” หมอวินบอแล้วผม็เลยอยาบอบ้า แ่มันเินึไ้แ่พูอ้อมแอ้มอยู่ในอ
หมอวินะั ใบหน้าเอาเรื่อ่อยๆ ลี่ยิ้มออมานวาเป็นประาย มอามุมนี้มันใล้มานผมเห็นหูหมอวินึ้นสีแเรื่อ
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อ” นเินไม่ยอมรับ ทำเป็นีหน้าุใส่ผม
“่อไปห้ามให้มันอ ห้ามเ้าใล้เินำเป็น ห้าม...”
“เี๋ยวๆ รับ” ผมรีบัึ้น่อนที่้อห้ามะมาอีเป็นุ ้อรีบเือนสิหมอวิน
“หมอวินเอาแว่นหน่อยไหมรับ”
“เอามาทำไม?”
“เอามาส่อหน้าผมไรับเผื่อหมอวินเห็นไม่ั โธ่หน้าอย่าผมะหึทำไม ไม่มีใรแย่หรอรับ”
“ั้นนาย็วรหามาใส่บ้า แล้วมอหน้าันให้ัๆ “ หมอวิน้มหน้าลมาใล้นมูนับมูอผม แบบนี้มันไม่ทำให้ัึ้นหรอรับ มันทำให้ใสั่นึ้นมาว่า
“ไม่..ไม่้อใส่ผม็รู้รับว่า..ว่าหมอวินหล่อ หน้าาี” ผมพูะุะัามเสียัหวะหัวใที่เ้นไม่เป็นส่ำ
“ใ่ ันหล่อและหล่อมา้วย ถ้าหล่ออย่าันยัอบนายนับประสาอะไรับนอื่น”
อื้อหือไม่หลัวเอเลยรับ เอาเถอะประเ็นนี้ผมะไม่เถีย แ่เรื่อะมีใรมาแย่ผมนั้นผมเถียาใ หลัานเหรอรับ่ายมา ่อนเป็นแฟนับหมอวินผมยัไม่เยมีแฟนสัน ไม่เยไปสะุาใรเ้าและไม่เยมีใรมาีบ เอาเป็นว่าหลัานผมแน่นมา
“หมอวินหลผิ พี่โอ้ยับอเลย” ุายหมอเอาหมอวัับหมอลมาอ้าไ้ ผม็เอาพี่โอ้มาอ้าไ้รับ พี่โอ้พูออบ่อยไปว่าหมอวินหลผิบ้า โนอบ้า ถึผมะรู้ว่าพี่โอ้แวเล่น็เถอะ
“อย่าพูถึัวเอแบบนั้น นายไม่รู้ัวหรอหมานิวว่านายมีเสน่ห์แ่ไหน”
“ผมหรือรับ?” ผมไม่ไ้ถามเพื่อให้หมอวินมมาึ้น แ่ผมแปลใริๆ ผมไม่เยิับัวเอแบบนั้น ผมิเสมอว่าผมเหมือนแืที่ืสนิทไม่มีสีสันและวามน่ามอ
“ใ่”
“ไม่มีนมีเสน่ห์ที่ไหนถูเรียว่ามหาหรอรับ” นี่ือเรื่อริไม่้ออ้าอิอะไรทั้นั้น นที่ถูเรียว่ามหา็ัเนอยู่แล้วว่าถูมอไปในทิศทาไหน
“แล้วนายอบที่ัวเอเป็นมหาไหม”
“อบรับ”
“นั่นแหละเสน่ห์อนาย แ่็ีที่ไม่มีใรเห็น ีแล้วที่นายรอนมาเอัน” หมอวินไม่ใ่นหวาน แ่ทำไมทุรั้ที่พูแบบนี้ผมถึรู้สึเหมือนำลัสำลัน้ำาล ล้ายเบาหวานะึ้นา
“นิว ันเป็นนหวอ โยเพาะอรัอหว ่อไปห้ามให้เท็นเ้าใล้นายอี” หมอวินวลับมาเรื่อเิมอีรั้
“ผมรู้รับ หมอวินบอผมออบ่อย แ่ผมไม่นึว่าะเี่ยวับเรื่อเล็ๆ น้อยๆ แ่นี้” ผมไม่ไ้ื้อนะรับ แ่เท็นไม่เยทำอะไรไม่สมวร น้ออาโอบไหล่ผมบ้าแ่็โอบทุน ารที่ผมะสะบััวออมัน็ูเป็นผู้หิเินไป
“เรื่อเล็ที่นายว่าือเรื่อให่สำหรับัน ใรมันะไปอบเห็นนอื่นอแฟนัวเอ” หมอวินลับมาทำหน้าบึ้ ทิ้ัวลนอนหายับหมอน อออาารอนันเห็นๆ
“ผมับเท็นอยู่ะเียวัน มรมเียวัน ลุ่มเียวัน ไม่เ้าใล้ไม่ไ้ แ่ผมะระวััวให้มาว่านี้ ลไหมรับ”
“.........”
“ถ้าอย่านั้นผมะบอเท็นว่าหมอวินี้หึไม่ให้อ” ผมแวเล่นเมื่อเห็นหมอวินเอาแ่ทำหน้าบึ้ไม่ยอมพูยอมา ิว่าเี๋ยวถูห้าม อย่าุายหมอหรือรับะยอมเสียมานิ่ๆ ลายเป็นหนุ่มี้หึไป ารแสออ็อีอย่าแ่ให้พูออมาโ้ๆ หมอวินน่าะไม่เอา้วย
“เ็ี” หมอวินึผมเ้าไปอ ลูบหัวลูบหาท่าทาพอในัหนา เอาริหรือนี่ ผม็พูไปอย่านั้นเอ แ่ถ้าทำใหุ้ายหมอมีวามสุ็เอารับ บอ็บอ หน้าุายหมอนี่ไม่ใ่หน้าผมอยาเสียลุ็ามใ
ผมมัวแ่ิอะไรเพลินๆ รู้ัวอีที็มีมือมายุยิอยู่ที่เสื้อัวโร่ที่ผมสวมอยู่
“่อไปให้ใส่แบบนี้บ่อยๆ แ่ห้ามใส่่อหน้านอื่นอี”
“หมอวินไม่อบหรือรับ” ผมหน้าเสียเพราะทำไปโยพลารลืมไปว่าหมอวินอาไม่อยาแสออถึั้นนี้
“อบสิ อบมา” ริมฝีปาร้อนรลบนแอ่ีพร
“แ่ไม่เห็นหรือว่าเสื้อมันัวให่มา นาย้มทีเห็นไปถึไหนๆ วันหลัถ้ามีนมาห้อให้ใส่เสื้อยือปิอันแทน”
“อ่า..” ผม้มหน้าลมอลอเสื้อ(นอน)เิ้แนยาวัวให่ เห็นแ่แผ่นอราบๆ ไม่มีอะไรน่าสนใ ไม่้อพูถึิแพรับวันแพยัไม่มีเลย าแลนมา
“หมอวินลัวเาเห็นอะไรหรือรับ” ผม้อใหลัาพยายามสำรวแล้วสำรวอี็ไม่พบอะไรที่น่ามอ
“เพราะแบบนี้ันถึวาในายไม่ไ้ ะยั่วไปถึไหนหมานิว”
“ยั่วอะไรรับ? หมอวินอบว่าผม ผมไม่ไ้ทำอะไรเสียหน่อย” ผมทำปายื่น่อนรีบหุบลับมาเพราะนึไ้ว่าราวที่แล้วยื่นออไปแบบนี้แล้วโนอะไร เอ หรือหมอวินะเป็นหมามาว่าแมว ผมยื่นอะไรไปไม่ว่านิ้วหรือปา็ับหม
“ไหนพูใหม่สิ” หมอวินยับัวึ้นนอนเอนๆ ไม่้อหลับันแล้วรับืนนี้ ลุๆ นั่ๆ ันอยู่นี่แหละ
“พูอะไรรับ”
“ที่นายถามเมื่อี้”
“อ๋อ หมอวินลัวเาเห็นอะไรหรือรับ” ผม้อนึแป๊บนึ่อนะำไ้
“ลัวเห็นรอยพวนี้ไ” หมอวิน้มหน้าลมา ปาร้อนลใ้ไหปลาร้าผม ไ้ยินเสียูผิวเนื้อัเบาๆ
“รนี้็มอเห็น” หมอวินเปลี่ยนมาลาอเหนือระุมเม็แร แรูเบาๆ ทำเอาผมสะุ้
“ถ้านาย้มรนี้็เห็น” หมอวินไวมารับ เผลอแป๊บเียวเสื้อที่ใส่อยู่ถูปลระุมไปแล้วสอเม็ ปาร้อนๆ ฝาร่อรอยไปทั่ว นผม้อใ้สอมือที่แทบไม่เหลือแรันหน้าหมอวินออห่า
“พอแล้วรับ หมอวินี้โถ้าไม่ทำมัน็ไม่มีรับ”
“ี้โรไหน นายบอไม่มีอะไรใหู้ันเลย้อทำให้มันมีะไ้รู้ัระวััว หรืออยาให้ใรเห็น็ามใ”
ผมเหวอเลยรับ เอาับเาสิ ุายหมอเอาแ่ใะมั
“ไม่อยาใหู้บอ็ามใ” ผมหายใโล่ึ้นมาหน่อย เมื่อหมอวินยอมถอนหน้าออแ่โยี
“ในเมื่อมีรอื่นน่าูบว่าั้เยอะ” ไม่้อบอ็น่าะเาออใ่ไหมรับว่าหมอวินหันไปเล่นานที่ไหนแทน ปาร้อนบเบียนลมาหยอเย้าเี๋ยวหนัเี๋ยวเบาเล่นเอาสิผมาหาย ในหัวมึน หายใไม่เ็มปอน้อเผยอปาึ้นเพื่อรับอาาศ แ่ลายเป็นเปิทาให้ลิ้นอุ่นื้นแทรเ้ามาแทน
หมอวินูบ้ำๆ วนเวียนิมแล้วิมอี ไม่รู้ไปออยามาาไหน ผมไ้แ่หลับาราอืออาปล่อยให้หมอวินูบเอาูบเอา
“พอ..พอแล้ว” ผมยมือึ้นปิริมฝีปาัวเอเอาไว้
“ไ้ทีเอาให่เลยนะรับ” ผมัพ้อ ปาอหมอวินยัลอเลียอยู่บนใบหน้าอผมไม่ห่า
“ันทำอะไร”
“ทำ..แบบนี้” โธ่ะให้ผมพูออไปไ้ยัไัน ออย่านี้มัน็้อระาปาเป็นธรรมา
“แบบนี้?” หมอวินเปลี่ยนเป้าหมายมาุไร้ออผม
“หรือแบบนี้” รอยยิ้มเ้าเล่ห์ยึ้นที่มุมปา ่อนะูบลมาอย่าูื่ม ลิ้นวัเี่ยวพันับลิ้นผมไปมา มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลั
“เห็นหรือยัว่านายมันยั่วนาไหน แ่พูไม่ี่ำัน็เลิไปไล” แหนะ มาว่าผมผิอี ผมไม่ไ้พูอะไรเลยนะรับ หมอวินนั่นแหละูบเอาูบเอา
“ไม่้อพูเลยรับ หมอวินหาเรื่อะทำอยู่แล้วไม่้อเอาผมมาอ้า”
“นายพูถู” เอ๋...หมอวินยอมรับ้วย ผิารับเยเห็นแ่ีมึนทำอะไร็ไม่เยผิ
“ไม่พูะีว่า อย่าอื่นน่าทำว่าเยอะ”
“อ๊ะ..” แล้วหมอวิน็สาธิให้ผมูว่าอย่าอื่นที่น่าทำว่าืออะไร
“รับปาันมาว่าะไม่มอนอื่น”
“อื้อ” ผมราออมาเบาๆ ไม่แน่ใว่ามันือำอบรับหรือเสียราาปิิริยาอร่าาย
“นายเป็นอใร” ปาผมถูประบ้วยริมฝีปาอหมอวิน ทำให้ไม่สามารถอบโ้อะไรไ้ นถาม็่าระไร ถามแล้วไม่เว้น่อให้ผมอบสันิ
“อันใ่ไหม” วาสีเ้ม้อมอเ้ามาในวาอผม นิ้วยาวไล้ไปามเรียวปาที่ถูโมยูบเสียนบวมเป่
“รับ” ผมอบเสียเบาล้ายนำลัละเมอ ูบนานี้ใรมันะไปิออรับ ไ้แ่เออออามไปทุอย่า
“ำไว้นะนายเป็นอัน ไม่ว่าใร็แย่นายไปไม่ไ้”
“รับ ไม่มีใรแย่ผมไปาหมอวินไ้” ราวนี้ผมอบ้วยสิสัมปะัะที่รบถ้วน ผมไม่ไปไหนหรอถ้าหมอวินไม่้อาร นที่ะทำให้ผมไปไ้มีเพียนเียวเท่านั้น
“เ็ี”
นที่ำลัูบผมอยู่อนนี้นั่นเอ
“นิว”
“รับ” ผมอบรับเสียแหบพร่าอหมอวิน
“เรา้อหยุแล้วถ้านายยัไม่อยาไปไลว่านี้”
อ้า..ผมหน้าแ่านเป็นลูำลึ พอหมอวินพูผม็รู้สึึ้นมาทันทีว่ามีอะไรบาอย่าุนันอยู่บริเวหน้าท้ออผม
“ะใ้ห้อน้ำหรือะทำรนี้เลือเอา”
ะ..ใ้อะไรรับ โอ๊ย หมอวินพูเรื่อหน้าอายออมาหน้าาเย ุายหมอ้อไม่พูเรื่อแบบนี้สิรับ
“หรือะทำ้วยัน” วาหมอวินบ่บออะไรมามาย เสียที่แหบพร่านั่นอี ผมอึอัหน้าาื่น ่อนัสินใว้าผ้าห่มที่ร่นไปออยู่ปลายเท้าึ้นมาลุมโป แล้ว่อ้วยารม้วนัวสามลบห่อเป็น้าวปั้นลมๆ
“หึหึ หมานิว เี๋ยว็หายใไม่ออ”
“เรื่ออผม” ผมพูอู้อี้อยู่ในอผ้าห่ม ไม่ยอมโผล่หน้าออมา
“หมอวินะไปไหน็ไปเลย” ผมพูเสียสะบั ไล่นที่เอาแ่หัวเราะไปไลๆ
“ถ้าเสร็แล้วนอน่อนไ้นะันนาน” เสียพูิผ้าห่มทำเอาผมสะุ้โหย
หมอวินบ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว ทำไมถึเป็นนแบบนี้..
ู่ผมทำไม......
ผม่อยๆ มุออมาาโปผ้าห่มเมื่อไ้ยินเสียปิประูห้อน้ำ าเหลือบไปมอนาฬิาที่ั้อยู่บนโ๊ะเล็้าเีย
นานที่ว่านี่มันนานนาไหนัน
“ไ้่าวว่าหมอวินอึสุๆ เลยนะมึ หสิบท่าแปสิบระบวนยุทธ สาวๆ ที่เยแทบะออใบเอทิฟิเทให้ว่าอเาีริ”
ผมลืนน้ำลายัเอื๊อ เมื่อิถึำพูอุพู่ ห้อน้ำเียบริบไม่มีเสียอะไรหลุรอออมา หมอวินเ้าไปทำริหรือเปล่าหรือแ่อำผมเล่น
พรุ่นี้ผมว่าอย่าแวะุปเปอร์มาเ็มันเลย แวะร้านายยาน่าะเ้าท่าว่า ว่าแ่ยานอนหลับอ่อนๆ นี่เภสัเายอมายให้หรือเปล่านะ ผมัิหนัแล้วสิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น