[Fic Kagerou Project]..All Hibiya..[Yaoi]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ที่บอกไปเมื่อฟิคก่อนนั่นโกหกค่ะ= =

แป้งไม่ได้ชอบKonoHibiซะหน่อย..

แต่ชอบAllHibiต่างหาก คึคึคึ

แค่ชอบKonoHibiเป็นพิเศษต่างหากล่ะ เหอเหอเหอ

อ๋ายยย~หนูฮิบิจงเจริญ!!

ไสหัวไปซะ ฮิโยริ=[]=!!(*ผิด)

เนื้อเรื่อง

วันนี้เจ้าหัวหงอกนั่นไม่อยู่

ชิ งั้นก็ไม่มีใครให้แกล้งแล้วดิ

คนอื่นๆเค้าก็ไปทำงานกันหมด น่าเบื่อชะมัด...

ผมนอนกลิ้งขลุกไปมาบนโซฟาจนแทบจะตกเตียง

และก็ตกจริง..

โครม!

"ฮะฮะ เล่นอะไรล่ะน่ะ?"

"โอย...อย่าหัวเราะสิฟะ"

ผมเงยหน้าไปมองคนเกรียนกว่าที่กำลังหัวเราะเยาะ พร้อมคลี่ยิ้มกวนทีนเหมาะทุกครั้งที่เจอ

"โคโนฮะไม่อยูเลยเหงาล่ะสิไอ้เกรียน"

ไม่ว่าเปล่า ยังอุตส่าดีดหน้าผากดังป๊อปให้พอเป็นพิธี แต่เจ็บชิบ

"หนวกหูน่า ไม่ได้เหงาซะหน่อย"

"ฮ่าฮ่า เอ้า เหยิบไปหน่อย จะนั่งด้วย"

ผมเขยิบไปนิดๆตามคำสั่งของคนอายุเยอะกว่า 

"อีกนิด"

แล้วก็เขยิบไปอีก

"อีกสิ"

อีก...

"อีกนิดนึง"

เขยิบอีก..

"อีกนิดซิ"

"หนวกหูเฟ้ย!จะตกแล้วเนี่ยเห็นป่ะ!!?"

ผมจิ้มจึกๆไปที่ปลายโซฟา ผมล่ะลืมไปเลยว่าหมอนี่มันตัวโกหก!

"โด่ว..ก็มันยังแคบอยู่นี่นา"

"ไปนั่งพื้นเด่ะ"

ผมชี้ไปที่พื้น คาโนะเบ้หน้า ก่อนยกตัวผมขึ้นอย่างง่ายดายด้วยมือสองข้าง

"เฮ้ย!ทำอะไร!!?"

"ก็แหม ถ้ามันนั่งสองคนไม่ได้ ก็นั่งซ้อนซะเลยสิ"

หมอนั่นพูดอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน ก่อนจะเอาตัวผมไปวางไว้บนตัก

ระหว่างที่ผมยังไม่ทันได้ดิ้นหนี

มันก็รวบกอดผมจากด้านหลังซะก่อน

"ไอ้..คาโนะ!ปล่อยนะ!!"

ผมพยายามดิ้นไปมในอ้อมแขนของไอ้เกรียนข้างหลัง รู้สึกว่าหน้ามันร้อนๆพิลึก

"เอาน่า~ก็แค่อยากรู้ว่าทำไมโคโนฮะมันถึงหลงนักหลงหนาเท่านั้นแหละ"

"อะ...อื้อ..."

ผมเม้มริมฝีปากแน่น เมื่อจู่ๆริมฝีปากหนาของคนข้างหลังประกบเข้ากับลำคอของผม

ไม่ประกบเฉยๆ..มันเม้มด้วย!กัดอีก....อะ..หยะ..อย่าเลียเซ่!!

"ฮ้า...อ...อย่าสิ....อย่า..เลียอ่ะ!ม...เม้มด้วย"

"หวา..สุดๆเลยแหะ..."

"อะ....อ๊า.."

คาโนะผละริมฝีปากออกจากลำคอของผมก่อนจะกระซิบเบาๆ

"หวาน สุดๆเลยล่ะไอ้เกรียน"

----------------------------------------------------------------------------------

ขนลุกขนชันมันหมายความว่ายังไงเด็กป.5อย่างผมเพิ่งเข้าใจก็วันนี้..

บ้าเอ๊ย..ไอ้คาโนะ!ไอ้วิปริต!!ไอ้โรคจิต!!!

ผมเดินเช็ดจุดที่โดนเม้มเมื่อไม่นานมานี้แรงๆ ตอนนี้ว่าจะเดินไปอ่านหนังสือแก้เซ็งที่หอสมุด

แอร์เองก็เย็นไม่เบา

"ฮิบิยะ?จะไปไหนเหรอ??"

ผมหันไปตามเสียงเรียก คิโดะเองเหรอ?

"ไปหอสมุด อยู่ที่บ้านแล้วอารมณ์เสีย..."

"เจอคาโนะมันทำอะไรอีกล่ะ?"

"รู้ได้ไงว่าเป็นคาโนะ??"

ผมเลิกคิ้วบางๆ คิโดะเป็นผู้หญิงที่มีสัมผัสแม่นเกินคาด

"วันนี้หมอนั่นบอกว่าจะนอนตากแอร์อยู่บ้าน คงเป็นเพราะโคโนฮะไม่อยู่ล่ะมั้ง"

อ๋อ...เพราะงี้นี่เอง..

ไอ้....เนื่องจากคิดสรรหาสารพันคำด่าไม่ออกตอนนี้ผมเลยทำได้แค่เม้มปากแน่น อ๊ากกกก

"ไอ้จอมโกหกนั่น..แง่งงงงงง"

"เฮ้อ เจอหมอนั่นแกล้งอะไรไปล่ะ?"

"หมอนั่นน่ะ มันกัดคอฉัน!"

"ก...กัดคอ?"

"อื้อ!กัดแรงด้วย เป็นรอยรึเปล่าก็ไม่รู้"

คิโดะทำหน้าเหมือนกำลังช็อค จนข้าวของที่มีแววว่าจะเป้นวัตถุดิบอาหารเที่ยงกับอาหารเย็นกำลังจะตก คนที่ต้องการพลังงานอย่างผมรึจะทนได้ ก็ต้องรีบรี่เข้าไปถือถุงซุปเปอแทนน่ะสิ

"ระ.....รอยอยู่ตรงไหน..?"

"หืม?ไม่รู้ว่าเป็นรอยไหมนะ แต่หมอนั่นกัดตรงนี้อ่ะ"

ผมใช้มือที่ว่างอยู่จิ้มๆไปที่คอ และิโดะก็รีบถลามาเปิดคอเสื้อผมโดยเร็วไว

"นะ....อะ...อะ...ไอ้..คาโนะ!!!!!"

คิโดะทำหน้าคล้ายๆประมาณว่าโลกแตก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาใครบางคนโดยไว

"โคโนฮะ!!นายรีบกลับมาที่บ้านเดี๋ยวนี้!!"

"ไม่อะไรทั้งนั้นแหละ!รีบกลับมาซะ!!!!"

กริ๊ก

คิโดะทำหน้าเหนื่อยๆ ก่อนจะจ้องมองมาที่ผม แล้วถลาเข้ามาจับไหล่ของผมแน่น

"อะ..อะไรเหรอ?"

"หมอนั่น..ตอนที่กัดคอนาย..พูดว่าอะไรบ้าง!?"

"กะ..ก็...ประมาณว่า...'หวาน'..รึอะไรนี่แหละ.."

คิโดะเบิกตาโพลง ก่อนจะเอาถุงออกจากมือผมแล้วเอามาถือไว้แทน แล้วอุ้มตัวผมขึ้นมาอยู่ในท่าเจ้าสาว..

เฮ้ย=[]=!!!!!!!!!!!!!?

"กลับบ้าน..ต้องไปคุยกับได้ตอแหลนั่นให้รู้เรื่อง!!"

----------------------------------------------------------------------------------------------

"อ้าว ทำอะไรอยู่เหรอคะฮิบิยะคุง?"

ผมหันไปมองตามเสียงเรียกอีกรอบ คราวนี้มารี?

"อ่านหนังสือไง ไม่มีอะไรทำแล้ว.."

"เหรอคะ..มารีเองก็ว่างมากๆเหมือนกัน"

"เซโตะวันนี้ก็ไปทำงานอีกแล้วสินะ"

"ค่ะ คนอื่นๆก็ยุ่งกันหมด มีแค่พวกเราที่ว่างเหรอคะ?"

"ไม่หรอก คาโนะกำลังถูกคิโดะเทศอยู่ข้างในน่ะ"

ผมชี้ไปที่ประตูห้อง มารีชะเง้อมองตาม

"คาโนะคุงแกล้งฮิบิยะคุงเหรอคะ?"

"อือ หมอนั่นมันกัดคอฉันน่ะสิ"

"กัดคอ?ตรงไหนเหรอคะ??"

ผมร่นฮู้ดลงให้ไประตรงบ่า แล้วชี้ตรงจุดแดงๆจ้ำๆ มารีเบิกตากว้าง

"จะ..เจ็บมั้ยคะ?"

"เจ็บสิ เจ็บสุดๆด้วย หมอนั่นมันแกล้งไม่เข้าเรื่อง..เอ้ย!มารี!!จะทำอะไร..!!?"

ผมถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆมารีที่นั่งนิ่งก็คลานพร้อมเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆคอผม..

แล้วเลียตรงจุดที่โดนกัด

"อะ...มา..รี...อย่า...อ๊ะ...อ๊า..."

ผมเบือนหน้าหนี แต่มารีก็ยังคงตามมาเลียตรงรอยกัด ก่อนจะประทับปากลงกับรอยกัดเบาๆ

"ฮ้า...มารี...อย่า...อ๊า..อะ...อื้อ..มารี"

"เฮ้ย!พวกเธอ...ทำอะร้ายยยยยยย!!!!!?"

มารีผละออกจากคอของผม มีคราบน้ำลายติดไปหน่อยๆ ผมหายใจหอบพร้อมกับจ้องไปที่ผู้ช่วยชีวิต

ฮู้ดสีแดงๆนั่น..ชินทาโร่?

"รักษาแผลให้ฮิบิยะคุงอยู่น่ะค่ะ ฮิบิยะคุงโดนคาโนะคุงกัดคอมา"

ชินทาโร่ชี้นิ้วมาที่พวกผมพร้อมสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ส่วนผมก็เลิกคิ้วงงๆ

รักษา?..เลียอะนะ!?

"รักษา?"

"อ๋อ ค่ะ คุณแม่สอนมารีไว้ว่า ถ้าได้รับบาดเจ็บ อุปกรณ์รักษาที่ดีที่สุดคือน้ำลายค่ะ"

จริงดิ?

"ด...เดี๋ยวนะ..นี่คาโนะมัน..กัดคอนาย!?"

"อ่า..อืม..กัดแรงด้วยดูดิ"

ผมชี้นิ้วให้หมอนั่นดู ก่อนที่หมอนั่นจะทำหน้า..เอ่อ..สะพรึง?

"อ๊ากกกก นี่บ้านเรามันกลายเป็นอะไรไป๊!!!"

ก่อนที่หมอนั่น..จะวิ่งร้องไห้ออกไป

สงสัยอากาศร้อนจะทำหมอนั่นเป็นบ้า

-----------------------------------------------------------------------------------------------

แกร๊ก

"ได้ข่าวว่าวันนี้เจอคาโนะทำมิดีมิร้ายเหรอครับ ฮิบิยะ?"

ผมมองขึ้นไปเห็นฮู้ดสีขาวๆของโคโนฮะแล้วแอบโล่งใจหน่อยๆที่หมอนี่กลับมา

เพราะขืนออกไปตอนที่หมอนี่ยัไม่กลับมาจะเจออะไรก็ไม่รู้ เลยขอมาหมกตัวอยู่ในห้องดีกว่า

"อ่อ อืม หมอนั่นกัดคอฉันอ่ะ"

ผมวางหนังสือการ์ตูนลงแล้วชี้นิ้วที่รอยจ้ำแดงๆที่คอซึ่งผ่านทั้งปากของคาโนะแล้วก็มารีมาแล้ว...

"หืม...อย่างนี้ก็แย่ไม่เบาแฮะ"

หมอนั่นเอื้อมมือขาวๆมาแตะที่คอของผม ก่อนจะลุบไล้รอยกัดไปมา

เนื่องจากยังเป็นตอนกลางวัน ผมเลยไม่เปิดไฟห้อง เลยทำให้ตอนนี้เห็นแต่ฮู้ดสีขาวกับผมสีดำขอหมอนั่นแบบลางๆเท่านั้น

เอ๊ะ..สีดำ?

โครม!

"โอ้ย นี่นาย..คุโระเหรอ!?"

ผมร้องโอดครวญเบาๆเมื่อจู่ๆหมอนั่นก็ขว้างตัวผมขึ้นเตียงจากที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนพื้น

"ก็ใช่น่ะสิ เห็นใส่เสื้อขาวก็นึกว่าฉันเป็นโคโนฮะเลยงั้นสิ?"

หมอนั่นแสยะยิ้มกว้างก่อนจะรวบมือทั้งสองข้างของผมไปไว้ที่เหนือหัว

"ชอบโกหกไม่ต่างจากเจ้าคาโนะเลยนี่นายน่ะ"

"หึ แต่เรื่องบางเรื่องฉันเก่งกว่าเยอะ..เชื่อสิ"

"ห..อื้อ!!"

หมอนั่นประทับริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากของผม ก่อนจะเริ่มตวัดลิ้นไปมาอย่างดุเดือด

"อื้อ...อื้ม...!"

ผมอ้าปากรับอากาศเข้าไปฮวบใหญ่ ก่อนที่คุโระจะเลื่อนใบหน้าลงไปทำกัดซ้ำกับที่ที่คาโนะกัด

และก็กัดแรงซะด้วย

"อ๊า!ค..คุโระ..อ๊า..อ๊าง...อื้ม..อื้อ.."

ผมร้องครางออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนระทวย ก่อนจะครางในลำคอเมื่อหมอนั่นประทับริมฝีปากลงมาอีกรอบ

และมาแบบดุเดือดกว่าเดิม..

"หึ..โทษฐานที่ให้คนอื่นมาแตะต้องตัวนาย..และสุดท้าย"

"ฮ้า..อ๊า..อ๊า.."

"โทษฐานที่ยอมให้คนอย่างคาโนะมแตะต้องตัวนาย..ฉันจะทำโทษนายแทนเจ้าโคโนฮะเอง.."

หมอนั่นเลียริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะค่อยๆลูบไล้หน้าท้องราบเรียบของผม

เรื่องแบบนี้มาโทษผมได้ไงล่ะ..

ไอ้เจ้าคาโนะ!!!

END.
--------------------------------------------------------------------
แป้งไม่ได้หื่นเลยนะเออ..
ไม่หื่นเลยซักนิด=[]=!!!