[Fic Kagerou Project]..summer..[YAOI]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เป้นแค่คนคนนึงที่รักหนูฮิบิ

รักสุดๆ...

และรักAllHibiมาก><

กู๊ดจ๊อบเมดูซ่า

>[]<

 

เนื้อเรื่อง

วันนี้เป็นวันที่แดดร้อนมาก... ร้อนเปรี้ยงๆจนผมแทบไม่อยากจะลุกไปไหนจากบริเวณที่แอร์ตกใส่นี้ เอาเป็นว่าพักเรื่องอากาศไปก่อน..เพราะเรื่องที่ทำให้ผมงงมากไม่เท่ากับอากาศร้อนเพราะมันเป็นเรื่องปกติ.. คืือเรื่องที่...วันนี้ฮิบิยะสงบเสงี่ยมผิดปกติ.. วันนี้ฮิบิยะ'แทบ'จะไม่ขยับเขยื้อนตัวไปไหนเลยนอกจากนั่งจ้องทีวีอยู่ข้างๆผม ถ้าเป็นปกติคงสรรหาอะไรต่อมิอะไรมาแกล้งให้เราปวดหัวเล่น แต่วันนี้กลับดูเหม่อลอยผิดปกติ "นี่ วันนี้เด็กนั่นเป็นไรไปอ่ะ?" คาโนะกระซิบถามผมเบาๆ ผมก็แค่ส่ายหัวนิดๆ หมอนั่นชักสีหน้าสงสัยก่อนจะเดินเข้าไปขยี้เส้นผมสีน้ำตาลของเจ้าตัวเล็กตรงหน้า ฮิบิยะชักสีหน้ารำคาญก่อนจะสะบัดมือใหญ่ของคาโนะออก ส่วนผม..ก็ชะังักร่างกายตัวเองที่กำลังจะเดินไปปัดมือใหญ่นั่นออกแทน เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ โคโนฮะเอ้ย... "เป็นไรไปฮะ ไอ้เกรียน ปกติเอาแต่ซ่าไปทั่วนี่หว่า?" "หนวกหูน่า..อย่ามายุ่งกับผม" ฮิบิยะปัดมือใหญ่ของคาโนะออก ก่อนจะเดินไปในห้องนอนของตัวเอง "...วันนี้หมอนั่นแปลกๆนะ" "นั่นสินะ.." ผมพูดน้ำเสียงงงๆไม่ต่างจากคาโนะ  จริงสิ... "นี่ คาโนะ..วันนี้วันที่เท่าไหร่เหรอ?" "หืม?15สิงหา ทำไมเหรอ??" นั่นไง..ผมเคยเดาอะไรผิดซะที่ไหน "ช่างเหอะ เดี๋ยวผมจะไปหาฮิบิยะเขาหน่อย" "เออๆไปเหอะ ไอ้โชตะค่อนเอ้ย" น่าเสียดายนะที่ตอนนี้ผมเร่งรีบพอจนไม่มีเวลามาตบหัวหมอนั่นน่ะนะ ก๊อก ก๊อก "ฮิบิยะ นี่ผมนะ โคโนฮะ เข้าไปได้มั้ย?" ผมเคาะประตูเบาๆ ก่อนจะกระซิบเบาอยู่หน้าประตู "หนวกหูน่า..อย่ามา..ฮึก..อย่ามายุ่ง" ผมแอบสะดุ้งเบาๆเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นเล็ดรอดออกมา และผมก็ไม่รอช้าที่จะเปิดประตูออก  ฮิบิยะออกจะเป็นคนขี้ลืม แน่นอนว่าเขาลืมล๊อคประตู ผมเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูพร้อมล๊อค เมื่อมองสอดส่องไปทั่วๆห้องก็เป็นฮิบิยะนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียง "ฮิบิยะ..เป็นอะไรไปเหรอ?" ผมถามไปทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ..ว่าเขาร้องไห้เรื่องอะไร "อึก..ไม่ได้..เป็น..แค่ฝุ่นในห้อง..มันเข้าตา" ผมรู้ว่าฮิบิยะมีความเป็นผู้ใหญ่สูง..แต่เรื่องโกหกนี่เขาส่อแววไม่ได้เรื่องแฮะ "อย่าโกหกน่า..." ผมพูดเว้นช่องไปสักพัก เข้าไปกอดร่างเล็กนั่นเอาไว้เบาๆ.. "เรื่องฮิโยริใช่มั้ย..?" ตัวบางสะดุ้งเฮือก..ก่อนจะสั่นเล็กๆราวกับลูกนกตกน้ำ "หนวกหู....ฮึก.." "งั้นก็แปลว่าถูก..ไม่เป็นไรหรอกนะ.." ผมลูบหลังบางนั่นเบาๆ มือเล็กพยายามผลักผมออก "หนวกหู..นาย..จะเข้าใจอะไร!?" "....ไม่เป็นไรหรอก..ไม่เป็นไร..." ผมกอดร่างเล็กของฮิบิยะแน่น...สักพักก็สัมผัสถึงความเปียกชื้นที่บริเวณหัวไหล่ "ฮึก...ฮึก....ฉัน..ไม่ได้เสียใจ...!" "....." "ฉัน..ไม่ได้อ่อนแอ!ฉัน..เพียงแค่..ฉัน.." "....." ผมหลับตาแน่นไม่ต่างกับริมฝีปากที่เม้มแน่น. "ฉัน...แค่คิดถึงเธอ....ฮึก..." เพื่อไม่ให้รับรู้คำพูดต่อไป.. "...ฮิโยริ..." ผมค่อยๆดันตัวบางให้เอนลงไปนอนราบกับเตียง ก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากเล็ก ค่อยๆดุนดันลิ้นเข้าไปในช่องปากเล็ก ตวัดพันกับลิ้นบาง ลิ้มรสหวานอย่างละเอียด "อุ....อือ..." ผมเอามือสอดเข้าไปในฮู้ดสีฟ้า สัมผัสหน้าท้องเรียบเนียนเบาๆก่อนจะกวาดมือไปมา พอๆกับลิ้นที่เริ่มดุดันขึ้นเรื่อยๆ จูบที่มีรสเค็มจากน้ำตาเริ่มเจือความหวานขึ้นเรื่อยๆ กับพวงแก้มเนียนใสที่เริ่มขึ้นสีชมพูจาง ผมหลงใหลในตัวเขาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ? "อะ...อ๊า..ฮ้า.." เมื่อถอนริมฝีปากออก ฮิบิยะแทบจะไม่มีเวลาหายใจ เพราะระหว่างที่เขารับรสจูบจากผม ผมก็ทำการช่วงชิงลมหายใจต่อไปรออยู่แล้ว "อะ...โคะ..โคโนะฮะ..อ๊า..อ๊าง..ฮ๊า....อย่า..จับ.." ผมจูบเขาอีกครั้ง ก่อนจะกัดริมฝีปากล่างเบาๆ แล้วลากลิ้นลงมาที่ลำคอเรียวขาว อะไรที่ทำให้ผมหลงใหลเขา? ผมไม่สนใจแล้วล่ะว่าสาเหตุมันมาจากอะไร... แต่ตอนนี้ผมรอที่จะลิ้มรสเขาไม่ไหวแล้วล่ะ -------------------------------------------------------------------------------- ผมเปิดเปลือกตาขึ้นมาทั้งๆที่ยังสะลึมสะลือ และสิ่งแรกที่ผมเห็นคือใบหน้านวลของฮิบิยะ ใบหน้านวลประดับด้วยดวงตาสองข้างที่หลับพริ้ม จมูกเรียว กับริมฝีปากสีแดงเชอรี่ที่เกิดเพราะการกระทำของผมเมื่อคืน ร่างเล็กบางเปลือยเปล่าถูกบดบังด้วยผ้าห่มสีครีม ร่างกายของเขามีจุดแดงๆเต็มไปหมด.. ซึ่งการที่ผมได้ทำมันไว้ในที่ที่มีคนเห็นมันทำเอาผมภูมิใจไม่น้อย มันหมายความว่า..เขามีเจ้าของแล้ว ยังไงล่ะ ถึงแม้ว่าจะยังไม่สมบูรณ์ก็เถอะ... "ฮิ...โยริ...." ริมฝีปากบางขยับขึ้นลงเบาๆเป็นชื่อของใครคนหนึ่ง คนที่..ผมอิจฉา ผมรวบร่างบางมากอดแน่น เขาซุกเข้าหน้าอกของผมเพื่อหนีความหนาวจากแอร์ ผมซุกหน้าลงไปสูดดมเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนที่นุ่มราวใยไหม แล้วเลื่อนใบหน้าลงมาบริเวณหู "เรียกชื่อผมสิ...ฮิบิยะ..." ผมเลื่อนใบหน้าลงมาบริเวณซอกคอแล้วเม้มไปอีกรอบตรงบริเวณที่ไม่ได้ทำไว้เมื่อคืน "ฮะ....อะ...โคโน..ฮะ" เขาหลุดครางเบาๆ ก่อนจะเรียกชื่อของผม เพียงเท่านี้ก็ทำให้หัวใจของผมพองโต ผมยิ้มบางก่อนจะรวบตัวเล็กของคนตรหน้าเข้ามากอดแน่น "รักนะ..ฮิบิยะ...." ถึงแม้..ในหัวใจของเธอจะมีเพียงเขาคนนั้น แต่ผมก็รักเธอที่สุด... END. ------------------------------------------------------------ ฮิบิจางงงงงง!!! เจอนังโคโนะล่อลวงเสียแล้ว โฮTT//ผิด ตอนแรกก็จิ้นฮิบิฮิโยนะ แต่พอมาเจอโคโนะเท่านั้นแหละ... ฮิโยอย่ายุ่ง=[]=!!