[Fic Watson&Holm]..i will..

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

มาพบกับคู่ซิสค่อน

หลังจากคลั่งโดอยู่นาน

55555

เนื้อเรื่อง

"เฌอ!เฌอ!!อยู่ไหนน่ะ!!?"

เสียงทุ้มที่เพิ่งแตกหนุ่มตะโกนเป็นชื่อของคนคนนึงซ้ำไปซ้ำมา ขาเรียวยาวก้าวไปข้างหน้าสลับซ้ายขวา

"เฌอ!!ถ้าอยู่ก็ตอบพี่สิ!!?"

เสียงทุ้มดังขึ้นเรื่อยๆ เขาดันกรอบแว่นขึ้นเพราะเหงื่อซึมที่จมูกจนแว่นตก

"เฌอ!!"

หายไปไหน...?

เขาคิดขึ้นเบาๆ ขาเรียวก้าวไปที่บันไดชั้นสอง

แล้วเดินเข้าไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

"เฌอลัญจ์!นี่....."

ขาเรียวชะงักไปนิดๆ เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยกันดังขึ้นเบาในห้องทำงานของตน

"เธอเองเหรอ...ผู้สืบทอดของฉัน"

"....?"

มือหนายกขึ้นจับพวงแก้มใสแล้วลูบไล้เบา

ดวงตากลมโตจ้องมองคนตรงหน้าพร้อมฉายแววสงสัย

ริมฝีปากบางยกยิ้มเบาๆ 

"น่ารักจังน้า~"

"...คะ?"

"ฮะฮะ อย่าคิดอะไรมากเลย ฉันแค่ออกมาเล่นนิดหน่อยเอง"

"..พี่ชายเป็นใครเหรอ?"

เด็กน้อยผมพร้อมฉายแววสงสัย มือบางจับมือหนาที่ทาบทับแก้มใสเบาๆ

"ฮะฮะ โตไปเดี๋ยวก็รู้จ้ะ ตอนนี้น่ารักไปก่อนน้าาา~"

มือบางหยิกพวงแก้มสองข้างอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะขยี้เส้นผมนุ่มเบาๆ

"เอ้า ไปเล่นข้างนอกซะนะ"

"ฮื่อ บ๊ายบาย...."

เด็กน้อยโบกมือบางเบาๆ ก่อนจะเดินหมุนตัวหอบหนังสือหนาออกจากห้องไป

"............"

ชายหนุ่มจ้องมองแผ่นหลังบางที่ค่อยๆเล็กลงเรื่อยๆ ก่อนจะหายไป แล้วถอนหายใจออกมาเบา

"...อยู่สินะ โฮล์มแห่งศตวรรษ21"

"...."

ชายหนุ่มเอี้ยวตัวออกจากหลังประตู แล้วจ้องมองไปที่..

รูปของบุคคลต้นตระกูล ที่มีหน้าที่สำคัญในประวัติศาสตร์..

เชอร์ล๊อค โฮล์ม

"น่ารักจังน้า~ผู้สืบทอดฉันเนี่ย"

เขาพูดพร้อมหัวเราะบาง ชายหนุ่มดันแว่นขึ้นพร้อมขมวดคิ้ว

"หมายความว่ายังไง...ผู้สืบทอด?"

ชายหนุ่มทำหน้าเคร่งเครียด คนตรงหน้าคลี่ยิ้มบาง

"หมายความว่า..เธอเป็นคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมกับคำว่า'เชอร์ล๊อค โฮล์ม'ไง"

เขายิ้มบางๆพูดน้ำเสียงใส 

"...ทำไมไม่เป็นผม?"

"หืม?"

"ทำไมถึงให้เฌอลัญจ์แบกรับชื่อ'โฮล์ม'ไว้?"

"เธอเป็นเด็กน่ารักไง!"

"อย่ามาล้อเล่นนะครับ โฮล์ม"

"....."

"คิดว่าเธอจะแบกรับชื่อนั้นได้เหรอครับ?"

"......"

เขาเริ่มคลี่ยิ้ม

"คุณก็น่าจะรู้ 'โฮล์ม'น่ะต้องเจอกับสิ่งอันตรายมากมายแค่ไหน"

"......"

"และเธอ..."

"....."

"ก็เป็นคนที่ผมรักที่สุด"

"...หึ ก็ลองแสดงความสามารถให้ฉันเห็นสิ.."

"......"

"ให้สมกับ..ผู้ที่มีนามสกุล'โฮล์มอนุมานสกุล'"

ร่างกายโปร่งบางเริ่มเลือนลางหายไป เหลือเพียงความเจ็บปวดของคำพูดเมื่อครู่ที่ยังคงอยู่จางๆ

แสดงให้เห็นเหรอ....?

งั้นก็ได้..

เพื่อปกป้องเธอ..

ผมยอมทำทุกทาง

เฌอลัญจ์

END.
--------------------------------------------------------------
อวยซิสค่อน 55555