คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : [SS1]เจ้าหญิงนิทราเยี่ยมห้องพัก(จบ)
เ้าหินิทราเยี่ยมห้อพั(บ)
“อาิุนายไปห้อไหนบ้าแล้วล่ะ?”
เธอถามอาิระะเป็นเบ้ถืออเินามหลัมาิๆ
ห้อ909ับห้อ911ยัไม่มีนมาพัและห้อ910ไ้่าวมาว่าเป็นห้อเ้าายออาาัรนี้
บาทีอาเป็น่าวลือไม่มีใรอยู่็ไ้
ออโรร่าิะปิประูห้อัวเอ
“เยอะมานนับไม่ไหว แ่เหลือแ่ั้นนี้เท่านั้นที่ยัไปไม่หม” อาิระอบพลาเินมาอยู่รเป้าหมาย่อไปอเา “ส่วนห้อที่ไปแล้วมีห้อ 901นถึห้อเธอ ยัยเี้ย”
เอ๋?! ท่านพี่ัารเอสารเสร็แล้วเหรอ
๊อ..๊อ...๊อ
ยัไม่ทันออโรร่าะถามอะไร่อ อาิระ็เาะประูหน้าห้อ906 ึ่มันเป็นห้อที่ิอยู่้าๆห้อที่เาเพิ่ออมา้วยวามอยารู้อยาเห็น ไม่่าาเ้าอเรือนผมสีบลูเบอรี่ที่เินเ้ามาใล้
แอ...
“รับ~ อ้าว! ุนัเรียนแลเปลี่ยนนี้เอมีอะไรให้--ออโรร่า!?”รอยยิ้มสใสอพาสเทลพลันหายไปทันที เมื่อเห็นน้าายอาิระพร้อมับเสียปิประูัสนั่น
ปั!!!
เอ๋?!
“ูเหมือนผู้ายนนั้นะเลียเธอนะยัยเี้ย” อาิระล่าวออมา้วยน้ำเสียหยอล้อ “ไปทำอะไรมาล่ะ?”
ถ้าเรื่อในอีล่ะ็นับไม่ถ้วนเลย
“ไม่รู้” เธออบ้วยสีหน้านิ่สบ ้าวเท้า่อเพื่อะไปห้ออื่น “ถึเาะเลีย ัน็ไม่สนใหรอ”
ทว่าประูห้อพาสเทลเปิอออีรั้
แอ...
“แฮ่ แฮ่...ออโรร่าและุนัเรียนแลเปลี่ยน แฮ่ ้ออโทษริๆที่ทำเรื่อมารยาทไป สนใเ้ามาื่มน้ำา่อนมั้ยรับ” พาสเทลบอเสียแหบและมีอาารเหนื่อยหอบอย่าหนั เาเปิประูว้าว่าเิม
สีหน้าอันเหนื่อยล้าอเาทำเอาเธอแทบอยาหัวเราะออมา เพราะไม่เยเห็นสีหน้าพาสเทลแบบนี้
หายานะเนี้ย
“รับ” อาิระไม่ปิเสธ เาระบายยิ้มแสนอมปลอมหันมาถามออโรร่า “ุออโรร่าสนใะเ้ามามั้ยรับ?”
“มะไม่—ล่ะ!”
ทีแรเธอะปิเสธอยู่หรอ แ่พอเห็นสายาแมบัับออาิุแล้วเธอ็ยอมำนนโยี
ถ้าไม่ใ่เพราะอาิุอย่าหวัเธอะยอมลเลย!
.
.
.
“อนแรนึว่าุพาสเทละไม่้อนรับพวเราเสียอี”อาิระพูะที่ิบน้ำาพอเป็นพิธี ทว่านัยน์าสีน้ำาลแสนลึลับนั้นวาามอสำรวรอบๆอย่าริั
“อ่อ อโทษริๆนะ” พาสเทลยิ้มแห้ ่อนะอบอ้อมแอ้มพร้อมเาแ้มเินๆ “พอีห้ออัน มันเอ่อ...รมา ะให้เ็ผู้หิอย่าออโรร่ามาเห็นออะน่าอาย”
็ไม่้อวนเ้ามาื่มาสิ!
แล้วเ็ผู้หิอย่าเธอมันหมายวามว่ายัไย่ะ
“ริสิ! เรายัไม่ไ้แนะนำัวันอย่าเป็นทาารเลย ัน พาสเทล าเอลยินีที่ไ้รู้ันะุอาิระ!”
“ยินีที่ไ้รู้ัเ่นันรับุพาสเทล ะเรียว่า อาิระเยๆ็ไ้นะรับ”
“’อื้ม! ั้น...อาิระมีอะไรให้ัน่วยเหรอ เห็นมาเาะประูึื่นนานี้”
พาสเทลถามเ้าประเ็น
“ไม่มีอะไรมารับ ผมแ่มามอบอทัทาย”
อาิระอบลับพร้อมรอยยิ้มอันเป็นมิร
“อทัทาย?”
“ใ่รับ อทัทายมันเป็นประเพีเ่าแ่อประเทศผมน่ะ”
ออโรร่ามออาิระำลัอธิบายประวัิวามเป็นมาอประเพีอันเ่าแ่ให้พาสเทลอย่าั้ใ และ่อยๆสัเบริเวโยรอบอย่าั้ใ ห้ออเานั้น่าาที่เธอินนาารไว้มา ูเรียบ่ายสบายา เียเป็นสีำและุเรื่อนอนโทนน้ำเิน ผนัสีรีมประับ้วยรอบรูปที่ว่าเปล่าหลาหลายอัน
รอบรูปที่ว่าเปล่า?
มันเป็นสไล์ารแ่ห้ออเาเหรอ
“ห้อ907เป็นห้อลูพี่ลูน้ออันเอ เาไม่อยู่หรอนะ”
ห้อลีโอั้นเหรอ
แ่ทำไมห้อเธอถึมาอยู่ลาระหว่าอลันับพาสเทลละ!
้ายอลัน วาพาสเทล
ถ้าเิธหายนะสำแฤทธิ์ึ้นมา
เธอไ้ระโหนีออทาหน้า่าแน่
หรือไม่็หนีมาทาฝั่ห้อพาสเทล เพราะเาไม่อันรายมา เมื่อเอามาเปรียบเทียบับอลัน
“ไม่อยู่?” อาิระทวนำพูนที่นั่ร้าม้วยสีหน้าแปลใเล็น้อย พาสเทลพยัหน้ายืนยันพร้อมรอยยิ้มสใส
“อืม~ เาทำานยัไม่เสร็น่ะ ห้อสภานัเรียนอนนี้มันล้นไป้วยเอสาร!”
“แล้วุพาสเทล ทำไมไม่ไป่วยุลีโอละ?” ออโรร่าถามึ้นเสียเรียบ เพราะเาเอ็เป็นสมาิในสภานัเรียน
“่วยทำแล้ว แ่ันรู้สึเบื่อๆ เลยแอบหนีมาีบสัพัน่ะ” เ้าอวาสีทอเสมือนอัมีพู่ออย่าไม่รู้สึผิ “อาิระะฝาอทัทายมาให้ัน็ไ้นะ เี๋ยวันเอาไปให้เาเอ”
“ั้น็รบวน้วยนะรับ”
...รูปถ่าย?
ออโรร่าเหลือบไปเห็นรูปถ่ายอยู่ใ้โ๊ะ ทว่ายัไม่ทันะหยิบึ้นมาู เสียพาสเทล็ัึ้นมาับพลัน
“ทำอะไรอะออโรร่า!”
“รูปถ่ายนายอยู่ใ้โ๊ะน่ะ ันะหยิ---”
“ไม่้อ!!!” พาสเทละโนัเธอเสียั รอยยิ้มสใสพลันหายไปนรู้สึถึวามผิปิ “อะเอ่อ...ปล่อยมันไว้อย่านั้นแหละ! อย่าสนใมันเลย!!”
แปล...ปิไม่เยเห็นพาสเทลพู้วยน้ำเสียริัแบบนี้ มันทำให้เธออยาะรู้นะว่ามันือรูปอะไร
แ่็ไม่อยาะไปยุ่เี่ยวับพวัวหลัมา
โอ๊ย สอิสอใอีแล้ว!
อยารู้ แ่ไม่อยายุ่!
อาิระสัเสีหน้าพาสเทลล้ายับผิอยู่สัพั ่อนะล่าวลาโยไม่ลืมยิ้มให้เา “ั้นพวผมอัว่อนนะรับ มันึมาแล้ว”
********************************************************************
ความคิดเห็น