คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter:3: นายอิคไซท์ จะเป็นคนเย็นชาหรือคนเฮฮากันแน่
12.35 น. ณ สวนหลังโรงเรียน ------------------------------------------------------------------------------------------------
"แฮกๆๆๆ โอ๊ยยย โคตรเหนื่อยเลยนะเนี่ย"
ผมปาดเหงื่อและหอบทันที เมื่อวิ่งใส่เกียร์หมาหนีไอ้มาร์โซหน้าเหี้ยมจนมาถึงสวนๆหนึ่ง
ที่หลังโรงเรียน ดีนะที่วิกไม่ลุกไปตอนวิ่งมาอ่ะ ของเค้าแน่มาก แต่ ผมจะวิ่งได้ดีกว่านี้นะ
ถ้าเอาไอ้เนื้องอกที่หน้าอก รู้ละว่าผู้หญิงทำไมวิ่งช้ากว่าผู้ชาย - - เฮ้อ~ วิ่งมาขนาดนี้คง
พ้นแล้วมั่ง = =;; ว่าแต่....อั่งเปาล่ะ O.O
"แฮกๆๆๆๆ ขอสลบก่อนน้าาาาา"
- -^ ตอนนี้อั่งเปามันนอนกองอยู่ที่พื้นหญ้า โอ้โห~ หน้าดำหน้าแดงเชียว = =
"หูย~ คุณลัคนี้วิ่งซะกระโปรงจะเปิดเลยนะครับ แฮๆๆๆ"
'ตุบ!'
"เอาน้า~ อย่างน้อยก็หนีมาได้"
ผมโยนสเก็ตบอร์ดไว้ข้างๆตัว แล้วทิ้งตัวลงมานั่งข้างๆอั่งเปาที่นอนแบะอยู่ ก่อนจะนอน
ลงตาม
"อ่ะ! คุณลัคจะมานอนตามผมได้ไงครับ คุณเป็นผู้หญิงนะ"
อั่งเปาเด้งตัวขึ้นมาทันทีที่่ผมล้มตัวนอนลงไป และขยับออกห่างเหมือนผมเป็นเชื้อโรค - -
"ไม่เป็นไร ชั้นไม่ถือ"
"แต่ผมถือนะ"
นั้นเจอผู้ชายรักงวนสวงนตัวเข้าให้แล้ว - -^
"ชั้นไม่ได้จะข่มขื่นนายนะ มานั่งใกล้ๆสิ เวลาหนีอะไรจะได้ไปได้พร้อมกัน"
ผมพูดเสร็จปุ๊ป อั่งเปาก็ขยับมานอนใกล้ๆผมทันที แหม๋ ทีจะหนีนี่ติดเชียว - -^
"นิ อั่งเปา"
"ครับ"
"คิดว่าวันนี้เราจะรอดมั้ย"
"เอ่อ...อยากได้คำตอบแบบไหนล่ะครับ"
"=__=; ตอบๆมาเหอะ"
"ถ้าตอบแบบถนอมน้ำใจก็ พอถูไถพอใจมีเปอร์เซ็นรอดซักประมาณ 1%"
มันถนอมตรงไหนวะ = = ; คนยิ่งเครียดๆ
"ถ้าไม่ถนอมล่ะ"
"ไม่รอดชัวร์ ต๊ายแน่ครับ"
ผมว่าผมเลือกถนอมดีกว่านะ =_=;
"ง่ะ...แล้วมีใครเคยมีเรื่องกับไอ้มาเฟียหัวหงอกนั้นแล้วรอดมั้ย"
"มาเฟียหัวหงอก? อ๋อ! เฮียโซน่ะเหรอครับ เอ่อ....ก็มีครับ"
"กี่คนอ่ะ"
"- - หลายคนครับ แต่รอดแล้วอยุ่โรงพยาบาลเป็นเดือนๆนะ"
"- - นิ บอกว่าไม่รอดยังจะดีกว่านะ"
"แต่พวกเค้ายังหายใจอยู่นะครับ ก็ต้องรอดสิครับ"
"-__-^"
รู้สึกว่าศัพท์ของผมก็เค้าจะต่างกันนะเนี่ย- -
"Hey!"
----อัพต่อครับผม----
"ฮือ~ อ้อนายอิคไซท์"
ผมเงยหน้าขึ้นไปตามเสียงเรียก ก็พบกับนายแว่นอิคไซท์ทีี่ก้มลงมามองผม ก่อนที่ผมจะ
ลุกขึ้นนั่งแล้วทักอิคไซท์ ส่วนอั่งเปาก็เขยิบตัวมาอยู่้ข้า่งๆผมแล้วเกาะผมซะแน่นเหมือน
เห็บหมาเลย - - เฮ้อ แล้วแบบนี้ใครจะเอาไปทำแฟนวะ ขี้กลัวซะขนาดนี้[ผมไม่ได้กลัว
นะ! ผมแค่รู้สึกหวาดหวั่นแบบพึ่งตัวเองไม่ได้ต่างหาก -^ ->>อั่งเปา] [- -^ รวมๆมันก็กลัว
นะเฟ้ย]
"มาวันแรกก็สร้างความประทับใจเลยนะ"
อิคไซท์ว่าแล้วก่อนจะย่อตัวมานั่งข้างๆผม
"อะไรของนายฮะ นายเย็นชา"
"เย็นชาเหรอ^^ ขอบใจที่ชม...แต่ที่ฉันว่าน่ะ คือ เรื่องที่เธอเผลอ ไม่สิ ตั้งใจไปชกเจ้ามาร์
โซนั้นน่ะ"
"อ๋อ~ เรื่องนั้นเอง...แล้วยังไงล่ะ"
"หึ...ก็เธอโดนหมายหัวไว้แล้วไงล่ะ"
เขาพูดพลางใช้มือทำเป็นรูปปืนแล้วมาจ่อที่ขมับผมก่อนจะผลักหัวผม อ๊ากกกก....วันนี้
เจอผลักหัวกี่รอบแล้วเนี่ย วิกจะหลุดอยุ่แล้วนะเว่ย~
"ฮึ่ย~หมายหัวเหรอ - - แล้วนายจะมาบอกทำไมล่ะ"
ผมพูดแล้วผลักหัวไอ้แว่นคืน
"โห~กล้านะเธอ"
"ก็กล้าอ่ะเด้ ขนาดนายมาเฟียอะไรนั้นชั้นยังชกจนเลือดกลบปากเลย"
"เอ...นั้นมันเธอไม่ใช่เหรอที่เลือดกลบปากน่ะ ส่วนไอ้มาร์โซก็แค่มีเลือดที่มุมปากนิดๆ"
- -^ ไอ้หมอนี่ไม่เข้าใจคำว่าเว่อร์หรือไงวะ
"เอาเหอะน่า...แต่ นายมาบอกชั้นเรื่องโดนหมายหัวทำไม"
"ก็เพราะว่า ชั้นเป็นเพื่อนของไอ้มาร์โซน่ะซิ^^"
"=[]=! จะ จริงดิ...จริงเหรออั่งเปา"
ผมหันไปหาอั่งเปาแล้วถามซึ่งอั่งเปาก็พยักหน้างึกๆรับ =[]=
"อะ..อะ...อะเหรอ มิน่าล่ะ ถึงได้นิสัยไม่ดีเหมือนกัน"
ถึงจะตกใจ[ออกไปทางช็อคอ่ะนะ]แต่ก็ไม่วายที่จะแอบกัดไปที^^
"อ้อเหรอ ขอบใจ^^"
-__-^ หนังหน้าด้านมาก
"เอาเหอะชั้นไม่ว่านายล่ะ ถึงว่าไปนายก็ยินดีหมด"
"ก็ถูกน่ะนะ"
"งั้น...บ๊ายบาย อั่งเปาไปกันเถอะ"
"คะครับ"
ผมลุกขึ้นปัดกระโปรงให้สะอาดแล้วหยิบสเก็ตบอร์ดกับมือของอั่งเปาขึ้นมา แล้วเตรียม
จะเดินไป แต่นายอิคไซท์ก็ฉุดมือผมไว้
"- - อะไรคะ"
"เธอยังไปไม่ได้..ส่วนนายน่ารักเนี่ย กลับไป-*-"
"ได้ไง ชั้นมากับอั่งเปานะ"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ ผมก็จะขึ้นห้องแล้ว"
"อ่ะงั้นเหรอ...งั้นเอามือถือมา"
"ห๊ะ!"
"มือถือไง- -"
"อ่ะครับ"
ผมยื่นมือออกไปเพื่อขอมือถือ แต่ดูเหมือนว่าตอนแรกจะไม่ให้ แต่ก็ยอมให้แต่โดยดี
ผมกดเบอร์ผมก่อนจะเมมให้แล้วยิงมาที่เครื่องผม จากนั้นผมก็ส่งมือถือคืนอั่งเปา
"อ่ะมือถือ ในเครื่องนายมีเบอร์ชั้นแล้วนะ เมมชื่อว่า LUKE นะ เวลานายมีปัญหาหรือ
เรื่องอะไรก็โทรมา เดี๋ยวชั้นจะไปหา"
"อ่า...ผมว่าผมน่าจะเป็นฝ่ายขอนะ คุณลัคทำแบบนี้เหมือนผมเป็นผู้หญิงเลยอ่ะครับ"
ก็นายมันขี้กลัวเหมือนผู้หญิงนิหว่า -__-^
"เอาเหอะน่า~ อย่าคิดมาก"
"คะครับ ไปก่อนนะครับ"
"อือ"
"ไปเลยๆๆ"
นายอิคไซท์พูดแล้วทำท่าเหมือนไล่หมา-*- ผมจึงหันไปถลึงตาใส่ก่อนจะหันไปโบกมือ
ลาอั่งเปา อั่งเปายิ้มรับก่อนจะวิ่งออกไป ผมหันมาหานายอิคไซท์ที่นั่งอย่างสบายอารมณ์
โดยที่มือหนานั้นยังไม่ปล่อยจากมือผม - - ผมจึงค่อยๆนั่งลงข้างๆนายอิคไซท์
"นิ นายอิคไซท์"
"หืม"
"ปล่อยมือได้แล้วมั่ง - -"
"- -ทำไม ไม่ชอบหรือไง"
"ก็เอออ่ะเด้ ชั้นชอบผู้หญิง"
"- - ทำไมคนสวยๆชอบเป็นทอมวะ"
- -ก็ชั้นไม่ใช่ทอมไงล่ะเว่ย
"เว้นเรื่องนั้นไว้ก่อน ชั้นถามนายเรื่องหนึ่ง"
"ว่ามา"
"ทำไมนายถึงพูดมาก- - แต่เวลานายอยุ่ในห้องเรียนถึงได้เงียบเป็นผ้าพับไว้ล่ะ"
"เธอ...ผ้าพับไว้มันใช้กับผู้หญิงนะ-*-"
"เอาน่ะ"
"เธอเข้าใจคำว่าสร้างภาพพจน์มั้ยล่ะ ถ้าเข้าใจก็น่าจะรู้"
"อ้อ~ งั้นก็แสดงนายจะเงียบๆต่อที่ๆมีคนเยอะเพื่อสร้างภาพว่านายน่ะดูน่าเกรงขามใช่มะ
แล้วก็นายก็จะพูดมากจนน่าหมั่นไส้ต่อที่อยู่คนเดี่ยวไม่ก็อยุ่กับเพื่อน"
"ก็ประมาณนั้น แต่...ชั้นก็เลือกคนที่จะคุยนะ"
"โอ้โหบุญหล่นทับเลยมั่งเนี่ยที่นายมาคุยกับชั้น"
"ก็นะ ปกติชั้นไม่ค่อยคุยกับผู้หญิงหรอก"
"- -"
"อ๊ะ ลืมไปเธอไม่ใฃ่ผู้หญิงนิ^^ ยัยทอม"
"ทอมบ้านนายอ่ะเด้ ชั้นเป็นผู้หญิงนะ"
ใช่ๆ ถ้าผมไม่เป็นผู้หญิง เดี๋ยวก็ได้กลับไปหมั่นกับยัยโอเมก้าอ่ะดิ
"อือๆ ผู้หญิงก็ผู้หญิง""ชั้นไปเข้าเรียนก่อนล่ะ"
ผมลุกขึ้นแล้วเตรียมจะสไลด์สเก็ตบอร์ดไป
"เฮ้ เดี๋ยวสิ"
"เหวอ~"
นายอิคไซท์พูดพลางโยนนมจืดกับขนมปังใส่สตอเบอรี่มาให้...ทำไมต้องสตอเบอรี่วะ
"จ้องอย่างกับไม่ชอบยังไงยังงั้นแหละ"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"เหรอ ชั้นนึกว่าผู้หญิงจะชอบสตอเบอรี่กันทุกคนน่ะสิ"
ก็ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงนิหว่า-*-
"มันก็ไม่เสมอไปนะ"
"อ้อเหรอ กินๆไปเหอะน่า"
"อือๆ"
ผมพยักหน้าก่อนจะหันหลัวเพื่อกลับเข้าห้องแต่นายอิคไซท์ก็เรียกอีก -*- ทำไมหมอนี่ไม่
พูดจบม้วนเดียวเลยวะ
"อะไร"
"ไปพร้อมกัน"
"อือมาเด้"
นายอิคไซท์ลุกขึ้นปัดกางเกงก่อนจะวิ่งมากอดคอผมแล้วเดินกลับห้องเรียน
....ไอ้บ้า!นายเกือบทำชั้นหัวทิ่มพื้นตายนะเว่ย -*-...
อัพเสร็จแล้วนะครับ เม้นเยอะๆนะครับผม ผมจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ หวังว่าหายค้างแล้ว
นะครับ
ความคิดเห็น